வள்ளலாரின் பார்வையில் இதிகாசபுராணங்கள் (vaḷḷalāriṉ pārvaiyil itikācapurāṇaṅkaḷ - Vallalar's view on epics and mythologies)

    Next let us take a quick look as to how திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār) views the role of इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures) in enabling a seeker's spiritual progress.  In simple terms, the saint want's us not to get locked into merely the exoteric aspects of the legends narrated in these scriptures but rather to deep dive into their occult esoteric philosophy underlying those events and stories. For example, in his famous பேருபதேசம் (pērupadēsam – grand sermon), the noble saint very categorically emphasizes this point:

Original	Transliteration	Translation
இதற்கு மேற்பட, நாம் நாமும் முன் பார்த்தும் கேட்டும் லக்ஷியம் வைத்துக் கொண்டிருந்த வேதம், ஆகமம், புராணம், இதிகாசம் முதலிய கலைகள் எதனிலும் லக்ஷியம் வைக்க வேண்டாம். ஏனென்றால், அவைகளில் ஒன்றிலாவது குழூஉக்குறியன்றித் தெய்வத்தை இன்னபடி என்றும், தெய்வத்தினுடைய உண்மை இன்னதென்றும், கொஞ்சமேனும் புறங் கவியச் சொல்லாமல், மண்ணைப்போட்டு மறைத்து விட்டார்கள். அணுமாத்திரமேனுந் தெரிவிக்காமல், பிண்ட லக்ஷணத்தை அண்டத்தில் காட்டினார்கள். யாதெனில்: கைலாசபதி என்றும் வைகுண்டபதி என்றும் சத்தியலோகாதிபதியென்றும் பெயரிட்டு, இடம் வாகனம் ஆயுதம் வடிவம் ரூபம் முதலியவையும் ஒரு மனுஷ்யனுக்கு அமைப்பதுபோல் அமைத்து, உண்மையாக இருப்பதாகச் சொல்லியிருக்கின்றார்கள். "தெய்வத்துக்குக் கை கால் முதலியன இருக்குமா?" என்று கேட்பவர்க்குப் பதில் சொல்லத் தெரியாது விழிக்கின்றார்கள். இஃது உண்மையாக இருப்பதாகவே முன்னும் பின்னும் உள்ள பெரியவர்களென்று பெயரிட்டுக் கொண்டிருந்தவர்களும் உண்மையை அறியாது, அப்படியே கண்ணை மூடிக்கொண்டு உளறியிருக்கிறார்கள். ஆனால், ஆதியிலே இதை மறைத்தவன் ஓர் வல்லவன். அவன் மறைத்ததை இதுவரைக்கும் ஒருவரும் கண்டபாடில்லை. அவன் பூட்டிய அந்தப் பூட்டை ஒருவரும் திறக்கவில்லை. இதுவரைக்கும் அப்படிப்பட்டவன் பூட்டிய பூட்டை உடைக்க ஒருவரும் வரவில்லை. அவைகளில் ஏகதேச கர்ம சித்திகளைக் கற்பனைகளாகச் சொல்லியிருக்கின்றார்கள். அதற்காக ஒவ்வொரு சித்திக்குப் பத்து வருஷம் எட்டு வருஷம் பிரயாசை எடுத்துக் கொண்டால், அற்ப சித்திகளையடையலாம். அதற்காக அவற்றில் லக்ஷியம் வைத்தால் ஆண்டவரிடத்தில் வைத்துக் கொண்டிருக்கிற லக்ஷியம் போய்விடும். ஆண்டவரிடத்தில் வைத்த லக்ஷியம் போய்விட்டால், நீங்கள் அடையப் போகிற பெரிய பிரயோஜனம் போய்விடும். அல்லது, அதில் முயற்சி செய்து, அவ்வளவு காலம் உழைத்து, அந்த அற்பப்பிரயோஜனத்தைத் தெரிந்து கொண்டு, அதனால் ஒரு லாபத்தை ஏகதேசம் அடைந்தால், முக்கிய லாபம் போய்விடும். ஆகையால், அவைகளில் லக்ஷியம் வைக்காமல், ஆண்டவரிடத்திலேயே லக்ஷியம் வைக்கவேண்டியது. முன் சொன்ன ஏகதேச சித்தி கற்பனையென்கின்றது வாசகப் பெரு விண்ணப்பத்தாலும் இயல்வேதாகமங்கள் புராணங்கள் என்ற அருள்விளக்கமாலைப் பாசுரத்தாலு முணர்க. மேலும் அதிற்கண்ட குறிப்பையுந் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.	itaṟku mēṟpaṭa, nām nāmum muṉ pārttum kēṭṭum lakṣiyam vaittuk koṇṭirunta vētam, ākamam, purāṇam, itikācam mutaliya kalaikaḷ etaṉilum lakṣiyam vaikka vēṇṭām. ēṉeṉṟāl, avaikaḷil oṉṟilāvatu kuḻū'ukkuṟiyaṉṟit teyvattai iṉṉapaṭi eṉṟum, teyvattiṉuṭaiya uṇmai iṉṉateṉṟum, koñcamēṉum puṟaṅ kaviyac collāmal, maṇṇaippōṭṭu maṟaittu viṭṭārkaḷ. aṇumāttiramēṉun terivikkāmal, piṇṭa lakṣaṇattai aṇṭattil kāṭṭiṉārkaḷ. yāteṉil: kailācapati eṉṟum vaikuṇṭapati eṉṟum cattiyalōkātipatiyeṉṟum peyariṭṭu, iṭam vākaṉam āyutam vaṭivam rūpam mutaliyavaiyum oru maṉuṣyaṉukku amaippatupōl amaittu, uṇmaiyāka iruppatākac colliyirukkiṉṟārkaḷ. "teyvattukkuk kai kāl mutaliyaṉa irukkumā?" eṉṟu kēṭpavarkkup patil collat teriyātu viḻikkiṉṟārkaḷ. iḥtu uṇmaiyāka iruppatākavē muṉṉum piṉṉum uḷḷa periyavarkaḷeṉṟu peyariṭṭuk koṇṭiruntavarkaḷum uṇmaiyai aṟiyātu, appaṭiyē kaṇṇai mūṭikkoṇṭu uḷaṟiyirukkiṟārkaḷ. āṉāl, ātiyilē itai maṟaittavaṉ ōr vallavaṉ. avaṉ maṟaittatai ituvaraikkum oruvarum kaṇṭapāṭillai. avaṉ pūṭṭiya antap pūṭṭai oruvarum tiṟakkavillai. ituvaraikkum appaṭippaṭṭavaṉ pūṭṭiya pūṭṭai uṭaikka oruvarum varavillai. avaikaḷil ēkatēca karma cittikaḷaik kaṟpaṉaikaḷākac colliyirukkiṉṟārkaḷ. ataṟkāka ovvoru cittikkup pattu varuṣam eṭṭu varuṣam pirayācai eṭuttuk koṇṭāl, aṟpa cittikaḷaiyaṭaiyalām. ataṟkāka avaṟṟil lakṣiyam vaittāl āṇṭavariṭattil vaittuk koṇṭirukkiṟa lakṣiyam pōyviṭum. āṇṭavariṭattil vaitta lakṣiyam pōyviṭṭāl, nīṅkaḷ aṭaiyap pōkiṟa periya pirayōjaṉam pōyviṭum. allatu, atil muyaṟci ceytu, avvaḷavu kālam uḻaittu, anta aṟpappirayōjaṉattait terintu koṇṭu, ataṉāl oru lāpattai ēkatēcam aṭaintāl, mukkiya lāpam pōyviṭum. ākaiyāl, avaikaḷil lakṣiyam vaikkāmal, āṇṭavariṭattilēyē lakṣiyam vaikkavēṇṭiyatu. muṉ coṉṉa ēkatēca citti kaṟpaṉaiyeṉkiṉṟatu vācakap peru viṇṇappattālum iyalvētākamaṅkaḷ purāṇaṅkaḷ eṉṟa aruḷviḷakkamālaip pācurattālu muṇarka. mēlum atiṟkaṇṭa kuṟippaiyun terintu koḷḷuṅkaḷ.	Further more, let us not put our belief or faith and goal in the philosophical Art’s and stories such as VEDAS, AHAMAS, PURANAS, ITHIHASA etc. Because, in these books of imaginary arts, only symbolic and hidden Truths are erotic without revealing the real facts, the authors had veiled and obscured the truth, as though somebody is covering with soil and dust (over the death body). Even without revealing with a little atomic measure, they had symbolically represented the micro-cosmic (pindami-Nature superimposed upon the micro-cosem (Andam). For example, the false authors had named and represented the Almighty as “KAILASAPATHI”, ‘VAIKUNTAPATHI’ and ‘SATHYA YOKAATHIPATHI’ and also imaginarily constructed the proper shrine, the vehicle (VAAHANAM, WEAPONS (ARPUTHAM). The inner mould (VADIVAM), the external form “RUPAM” etc., exactly like a human being and even forgetting the Truth, they had expressed the imagination itself as Truth. If anybody enquires, “Does the divine God possess hand and legs similar to a human being ?”. They hesitate and get be wildered without knowing to reply. The later followers, calling or naming themselves as great men, had puff led and bluffed nonsense things by closing their eyes of Truth vision. But the ancient one who had covered and hidden the Para Truth was a great Adept or genius and powerful person. Till now, nobody had discovered and found out what he had veiled and hidden, what he had looked or covered, no one had struck and broken the lock that he had sealed. In the false religions, some occult power (KARMA), Siddhi had been imaginatively promised. If we try perseveringly for ten or eight years for every SIDDHI, it is possible to attain little siddhi. If we put our Goal or Aim for these siddhis, the goal towards the Almighty God, will get deviated away. If the aim of God realisation goes, at last the great profit or benefit will go in vain. Or, otherwise, if anyone tries for a long time, and attains a little siddhi, the great gain or soul benefit will go away. So, let no one put the aim to attain the little siddhi but should aim at the Almighty God only. The evidence for the imaginatory description of above said siddhis: the prose writing ‘PERU VINNAPPAM’ (of Vallalar) and THIRU ARUTPAA – ARUL VILAKKA MAALAI poem which begins as “IYAL VEDHA AAHANAMGAL” and also one should realize the important notes and ideas in them. -translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - பேருபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - pērupadēsam)

Again, in the same sermon, the saint further explains that he himself was during his initial phases caught up in the phenomenal aspects of such religion but had eventually graduated beyond its superficial layers and was able to deep dive into its spiritual essence. To quote:  

Original	Transliteration	Translation
இதுபோல், சைவம் வைணவம் முதலிய சமயங்களிலும், வேதாந்தம் சித்தாந்தம் முதலிய மதங்களிலும் லக்ஷியம் வைக்க வேண்டாம். அவற்றில் தெய்வத்தைப் பற்றிக் குழூஉக் குறியாகக் குறித்திருக்கிறதேயன்றிப் புறங்கவியச் சொல்லவில்லை. அவ்வாறு பயிலுவோமேயானால் நமக்குக் காலமில்லை. ஆதலால் அவற்றில் லக்ஷியம் வைக்க வேண்டாம். ஏனெனில், அவைகளிலும் அவ்வச்சமய மதங்களிலும் - அற்பப் பிரயோஜனம் பெற்றுக் கொள்ளக்கூடுமேயல்லது, ஒப்பற்ற பெரிய வாழ்வாகிய இயற்கையுண்மை என்னும் ஆன்மானுபவத்தைப் பெற்றுக் கொள்கின்றதற்கு முடியாது. ஏனெனில் நமக்குக் காலமில்லை. மேலும், இவைகளுக்கெல்லாம் சாக்ஷி நானே யிருக்கின்றேன். நான் முதலில் சைவ சமயத்தில் லக்ஷியம் வைத்துக் கொண்டிருந்தது இவ்வளவென்று அளவு சொல்ல முடியாது. அது பட்டணத்துச் சுவாமிகளுக்கும் வேலாயுத முதலியாருக்கும் இன்னும் சிலருக்குத் தெரியும். அந்த லக்ஷியம் இப்போது எப்படிப் போய்விட்டது. பார்த்தீர்களா! அப்படி லக்ஷியம் வைத்ததற்குச் சாட்சி வேறே வேண்டியதில்லை. நான் சொல்லியிருக்கிற - திருவருட்பாவில் அடங்கியிருக்கிற - ஸ்தோத்திரங்களே போதும். அந்த ஸ்தோத்திரங்களையும் மற்றவர்களுடைய ஸ்தோத்திரங்களையும் சபைக்குக் கொண்டு வந்தால், அவைகளே சாக்ஷி சொல்லிவிடும். ஏன் அவ்வளவு மிகுந்த அழுத்தம் எனக்கு அப்போதிருந்ததென்றால்,அப்போது எனக்கு அவ்வளவு கொஞ்சம் அற்ப அறிவாக இருந்தது.	itupōl, caivam vaiṇavam mutaliya camayaṅkaḷilum, vētāntam cittāntam mutaliya mataṅkaḷilum lakṣiyam vaikka vēṇṭām. avaṟṟil teyvattaip paṟṟik kuḻū'uk kuṟiyākak kuṟittirukkiṟatēyaṉṟip puṟaṅkaviyac collavillai. avvāṟu payiluvōmēyāṉāl namakkuk kālamillai. ātalāl avaṟṟil lakṣiyam vaikka vēṇṭām. ēṉeṉil, avaikaḷilum avvaccamaya mataṅkaḷilum - aṟpap pirayōjaṉam peṟṟuk koḷḷakkūṭumēyallatu, oppaṟṟa periya vāḻvākiya iyaṟkaiyuṇmai eṉṉum āṉmāṉupavattaip peṟṟuk koḷkiṉṟataṟku muṭiyātu. ēṉeṉil namakkuk kālamillai. mēlum, ivaikaḷukkellām cākṣi nāṉē yirukkiṉṟēṉ. nāṉ mutalil caiva camayattil lakṣiyam vaittuk koṇṭiruntatu ivvaḷaveṉṟu aḷavu colla muṭiyātu. atu paṭṭaṇattuc cuvāmikaḷukkum vēlāyuta mutaliyārukkum iṉṉum cilarukkut teriyum. anta lakṣiyam ippōtu eppaṭip pōyviṭṭatu. pārttīrkaḷā! appaṭi lakṣiyam vaittataṟkuc cāṭci vēṟē vēṇṭiyatillai. nāṉ colliyirukkiṟa - tiruvaruṭpāvil aṭaṅkiyirukkiṟa - stōttiraṅkaḷē pōtum. anta stōttiraṅkaḷaiyum maṟṟavarkaḷuṭaiya stōttiraṅkaḷaiyum capaikkuk koṇṭu vantāl, avaikaḷē cākṣi colliviṭum. ēṉ avvaḷavu mikunta aḻuttam eṉakku appōtiruntateṉṟāl,appōtu eṉakku avvaḷavu koñcam aṟpa aṟivāka iruntatu.	Likewise, we should not put faith in ‘SAIVAM, VAISHNAVISM” etc., religious and VETHAANTHA AND SIDDHAANTHAM ETC. philosophies. Because in them, the Truth had been revealed only partially, and Mystically (secretely, obscuring the Truth but not expressed plainly and perfectly). If we learn and practice these arts, there is not enough time for us. And so, let no one put the aim on the above religions etc., Because we can gain only a little benefit but cannot attain the great life of eternal bliss of soul gain which is natural truth and also realize with active living Because there is no time for us, I stand evidence for this truth. First, in my early life time, I had put my full aim and goal in SAIVA RELIGION with intense devotion, as known or witnessed even by PATTANATHTHU SWAMIGAL VELAYUTHA MUDHALIYAR ETC. and also few others. That Dogmatic faith had gone away (how ?) you will know from my early poems (of Fifth Volume) of ‘THIRU ARUTPAA SONGS’. Why I had that much attachment and was immersed in that was that I had been a very little knowledge and so-little understanding.  -translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - பேருபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - pērupadēsam)

In addition to his prose sermon quoted above, it seems that the saint had also reiterated more or less the same point in his poems as well. For example, the following verses from his poem titled "திருக்கதவந் திறத்தல் (tirukkatavan tiṟattal – sacred gate opening)" is widely quoted as testimony in line with his above views. 

Original	Transliteration	Translation
கலையுரைத்த கற்பனையே நிலைஎனக்கொண் டாடும் கண்மூடி வழக்கம்எலாம் மண்மூடிப் போக மலைவறுசன் மார்க்கம்ஒன்றே நிலைபெறமெய் உலகம் வாழ்ந்தோங்கக் கருதியருள் வழங்கினைஎன் தனக்கே உலைவறும்இப் பொழுதேநல் தருணம்என நீயே உணர்த்தினைவந் தணைந்தருள்வாய் உண்மைஉரைத் தவனே சிலைநிகர்வன் மனங்கரைத்துத் திருவமுதம் அளித்தோய் சித்தசிகா மணியேஎன் திருநடநா யகனே.	kalaiyuraitta kaṟpaṉaiyē nilai'eṉakkoṇ ṭāṭum kaṇmūṭi vaḻakkamelām maṇmūṭip pōka malaivaṟucaṉ mārkkamoṉṟē nilaipeṟamey ulakam vāḻntōṅkak karutiyaruḷ vaḻaṅkiṉai'eṉ taṉakkē ulaivaṟumip poḻutēnal taruṇameṉa nīyē uṇarttiṉaivan taṇaintaruḷvāy uṇmai'urait tavaṉē cilainikarvaṉ maṉaṅkaraittut tiruvamutam aḷittōy cittacikā maṇiyē'eṉ tirunaṭanā yakaṉē.	You bestowed grace on me in particular with the intent that all the blind (superstitious) practices – pure fabrications of the books on religion – observed as eternal truths may be covered over by a rain of dust, that delusion-free True Creed alone may established be, that the world of Truth may flourish. You instructed me that right now, when indifference (on the part of the people) has ceased, is the good moment; therefore, come and abide in me, Oh You Who uttered the Truth! You dissolved my rock-like hard mind and bestowed sacred ambrosia on me, Oh Crown Jewel of my mind, Oh my holy dancing Spouse! -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :திரு அருட்பா: திருக்கதவந் திறத்தல் (tiru aruṭpā: tirukkatavan tiṟattal) (6.18.9)

    And again, in அருள்விளக்க மாலை (aruḷviḷakka mālai – garland of grace explanation) the noble saint poet very categorically declares thus:

Original	Transliteration	Translation
கொள்ளைவினைக் கூட்டுறவால் கூட்டியபல் சமயக் கூட்டமும்அக் கூட்டத்தே கூவுகின்ற கலையும் கள்ளமுறும் அக்கலைகள் காட்டியபல் கதியும் காட்சிகளும் காட்சிதரு கடவுளரும் எல்லாம் பிள்ளைவிளை யாட்டெனநன் கறிவித்திங் கெனையே பிள்ளைஎனக் கொண்டுபிள்ளைப் பெயரிட்ட பதியே தள்ளரிய மெய்யடியார் போற்றமணி மன்றில் தனிநடஞ்செய் அரசேஎன் சாற்றும்அணிந் தருளே.	koḷḷaiviṉaik kūṭṭuṟavāl kūṭṭiyapal camayak kūṭṭamumak kūṭṭattē kūvukiṉṟa kalaiyum kaḷḷamuṟum akkalaikaḷ kāṭṭiyapal katiyum kāṭcikaḷum kāṭcitaru kaṭavuḷarum ellām piḷḷaiviḷai yāṭṭeṉanaṉ kaṟivittiṅ keṉaiyē piḷḷai'eṉak koṇṭupiḷḷaip peyariṭṭa patiyē taḷḷariya meyyaṭiyār pōṟṟamaṇi maṉṟil taṉinaṭañcey aracē'eṉ cāṟṟumaṇin taruḷē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: aruḷviḷakka mālail) (6.37.84)

    Further, for the benefit of everyone, the saint himself also explains the esoteric truths underlying many mythological deities and events captured in the Hindu पुराण शास्त्र (purāṇa śāstra - puranic literature). For example, in one of his உபதேசங்கள் (updēsaṅgaḻ - discourses), the noble saint explains the esoteric significance ofசுப்பிரமணியம் (cuppiramaṇiyam) & சூரசம்ஹாரம் (cūracamhāram): 

Original	Transliteration	Translation
சுப்பிரமணியம் என்பது என்ன? நமது புருவ மத்தியில் ஆறு பட்டையாய் உருட்சியுள்ள ஒரு மணி பிரகாசம் பொருந்தியிருக்கின்றது. இந்த ஜோதிமணியை ஷண்முகமென்று பெரியோர்கள் சொல்லுவார்கள். இதன்றி, நமது மூலாதாரத்திற்கு மேல் மூன்றிடந்தாண்டி விசுத்தியாகிய இருதய ஸ்தானத்தில் இடது புறத்தில் ஆறு தலையுடைய ஒரு நாடியிருக்கின்றது. இதைச் சுப்பிரமணியம் என்று சொல்லுவார்கள். இந்தத் தேகத்திலுள்ள ஆறறிவும் ஒருங்கே சேர்ந்த சுத்த விவேக மென்பதையும் ஷண்முகமென்பார்கள். ஆறு ஆதாரங்களிலுள்ள ஆறு பிரகாசத்தையும் ஷண்முகம் என்பார்கள். ஆயினும், சர்வ தத்துவங்களினது அந்தத்தில் உன்மணிக்கப்பால் சாந்த நிறைவாயுள்ள ஆறுதலாகிய சுத்த ஆன்ம அறிவான உள்ளமே சுப்பிரமணியம். சுப்பிரமணியம் ஒருமுகம், மூன்றுமுகம், நான்குமுகம், ஆறுமுகம் ஆனதற்குக் காரணம்: ஒன்று மிரண்டு மில்லாத ஒப்பற்ற பரப்பிரமசொரூபம் நம் பொருட்டுக் குழூஉக்குறியாய், பாவனைக்கு ஒன்றென்று நிச்சயிக்கும், பரகாரண நிமித்தம் (?) ஆகிய அறிவுருவமே ஒருமுகமென்று ஞானிகள் சொல்லுவார்கள். சுத்தராஜசம், சுத்ததாமசம், சுத்தசாத்விகமாகிய மூன்று குணங்களின் கூட்ட விளக்கமாகிய முக்குண விளக்கமே மூன்றுமுகம். பசுமனம், சுத்தமனம், உள்மனம், சங்கலிதமனம் என்னும் நான்கு தத்துவங்களின் கூட்டவிளக்கமே நான்கு முகம். சத்த அறிவின் மூலம், ஒளி யறிவின் மூலம், சுவை யறிவின் மூலம், பரிசவறிவின் மூலம், வாசனை யறிவின் மூலம், ஆத்ம அறிவின் மூலம் என்னும் ஆறு தத்துவங்களின் கூட்டறிவின் மூலகாரணப் பிரகாச விளக்கமே ஆறுமுகம்.	suppiramaṇiyam eṉpatu eṉṉa? namatu puruva mattiyil āṟu paṭṭaiyāy uruṭciyuḷḷa oru maṇi pirakācam poruntiyirukkiṉṟatu. inta jōtimaṇiyai ṣaṇmukameṉṟu periyōrkaḷ colluvārkaḷ. itaṉṟi, namatu mūlātārattiṟku mēl mūṉṟiṭantāṇṭi vicuttiyākiya irutaya stāṉattil iṭatu puṟattil āṟu talaiyuṭaiya oru nāṭiyirukkiṉṟatu. itaic cuppiramaṇiyam eṉṟu colluvārkaḷ. intat tēkattiluḷḷa āṟaṟivum oruṅkē cērnta cutta vivēka meṉpataiyum ṣaṇmukameṉpārkaḷ. āṟu ātāraṅkaḷiluḷḷa āṟu pirakācattaiyum ṣaṇmukam eṉpārkaḷ. āyiṉum, carva tattuvaṅkaḷiṉatu antattil uṉmaṇikkappāl cānta niṟaivāyuḷḷa āṟutalākiya cutta āṉma aṟivāṉa uḷḷamē cuppiramaṇiyam. cuppiramaṇiyam orumukam, mūṉṟumukam, nāṉkumukam, āṟumukam āṉataṟkuk kāraṇam: oṉṟu miraṇṭu millāta oppaṟṟa parappiramacorūpam nam poruṭṭuk kuḻū'ukkuṟiyāy, pāvaṉaikku oṉṟeṉṟu niccayikkum, parakāraṇa nimittam (?) ākiya aṟivuruvamē orumukameṉṟu ñāṉikaḷ colluvārkaḷ. cuttarājacam, cuttatāmacam, cuttacātvikamākiya mūṉṟu kuṇaṅkaḷiṉ kūṭṭa viḷakkamākiya mukkuṇa viḷakkamē mūṉṟumukam. pacumaṉam, cuttamaṉam, uḷmaṉam, caṅkalitamaṉam eṉṉum nāṉku tattuvaṅkaḷiṉ kūṭṭaviḷakkamē nāṉku mukam. catta aṟiviṉ mūlam, oḷi yaṟiviṉ mūlam, cuvai yaṟiviṉ mūlam, paricavaṟiviṉ mūlam, vācaṉai yaṟiviṉ mūlam, ātma aṟiviṉ mūlam eṉṉum āṟu tattuvaṅkaḷiṉ kūṭṭaṟiviṉ mūlakāraṇap pirakāca viḷakkamē āṟumukam.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - சுப்பிரமணியம் உபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - suppiramaṇiyam upadēsam)

    Similarly, திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār) further explains the esoteric philosophy symbolized by the personality of the demon பதுமாசுரன் / पद्मासुर (padmāsuran / padmāsura) in his உபதேசக் குறிப்புகள் (upatēcak kuṟippukaḷ - advisory notes)

Original	Transliteration	Translation
பதுமாசுரன் என்பது பதுமம் - நாபி, அ - அவ, சுரன் - சுழித்து எழுதல். நாபியினிடமாய் அடங்காமல் எழும்பும் குணத்தை அடக்கியும் தடைபடாதது பத்மசுரனாகிய அவா. கஜமுகம் என்பது மதம். சிங்கமுகம் என்பது மோகம். இவைகளை வெல்வது ஐந்தறிவாலும் உபசத்தியான பஞ்சசத்தியாலுங்கூடாது. ஆதலால் சிவத்தால் தடைப்பட்டது சுப்பிடரமணியம் என்னும் ஷன்முகரால் சம்மரிக்க வேண்டியது எப்படி எனில்: பஞ்ச சத்தியோடு அனன்னியமாகிய சம்வேதனை முகங்களோடு, சுத்த் ஞானம் சுத்தக்கிரியை சத்தியுடன், கூர்மை பொருந்திய வேல் என்னும் விவேகத்தால், தயவடிவாய் அவா மோக மதங்களை நாசஞ்செய்வது சூரசம்மாரம். மயில் என்பது மேற்படி தத்துவங்கள் நஷ்டமானலும் அவற்றின் அக்கிரமம் அதிக்கிரமம் கெட்டுக் கிரமம் பாத்திரம் இருப்பது. பூர்வ வாசனாதிகள் பல வண்ணமாய் விரிந்து ஆடுவது இயல்பாதலால், அவற்றை அசைய வொட்டாது மத்தியில் ஏறி இருப்பதாகிய சுத்த அறிவே ஷண்முகம். விகல்ப ஜாலமே மயில். இவண்ணமே அண்டத்திலும் உண்டு. மேலும் நமது புருவ மத்தியில் மணிப்போல் ஓர் ஜோதியிருக்கிறது. அந்த ஜோதியே ஷண்முகம்	patumācuraṉ eṉpatu patumam - nāpi, a - ava, curaṉ - cuḻittu eḻutal. nāpiyiṉiṭamāy aṭaṅkāmal eḻumpum kuṇattai aṭakkiyum taṭaipaṭātatu patmacuraṉākiya avā. kajamukam eṉpatu matam. ciṅkamukam eṉpatu mōkam. ivaikaḷai velvatu aintaṟivālum upacattiyāṉa pañcacattiyāluṅkūṭātu. ātalāl civattāl taṭaippaṭṭatu cuppiṭaramaṇiyam eṉṉum ṣaṉmukarāl cam'marikka vēṇṭiyatu eppaṭi eṉil: pañca cattiyōṭu aṉaṉṉiyamākiya camvētaṉai mukaṅkaḷōṭu, cutt ñāṉam cuttakkiriyai cattiyuṭaṉ, kūrmai poruntiya vēl eṉṉum vivēkattāl, tayavaṭivāy avā mōka mataṅkaḷai nācañceyvatu cūracam'māram. mayil eṉpatu mēṟpaṭi tattuvaṅkaḷ naṣṭamāṉalum avaṟṟiṉ akkiramam atikkiramam keṭṭuk kiramam pāttiram iruppatu. pūrva vācaṉātikaḷ pala vaṇṇamāy virintu āṭuvatu iyalpātalāl, avaṟṟai acaiya voṭṭātu mattiyil ēṟi iruppatākiya cutta aṟivē ṣaṇmukam. vikalpa jālamē mayil. ivaṇṇamē aṇṭattilum uṇṭu. mēlum namatu puruva mattiyil maṇippōl ōr jōtiyirukkiṟatu. anta jōtiyē ṣaṇmukam
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - upatēcak kuṟippukaḷ)

Again, elsewhere, in his randomly selected உபதேசக் குறிப்புகளஂ  (upatēcak kuṟippukaḷ - advisory hints), the noble saint further reiterates thus:

Original	Transliteration	Translation
சூரபத்மனுடைய யுத்தம் முழுமையும் தத்துவ சம்மாரமே. சுப்பிரமணியர் விநாயகர் மயிலின் மேலும் பெருச்சாளியின் மேலும் ஏறினார்களென்கிற தாத்பர்யம் வேறு. அது தெரியாம லந்தச் சுவாமிகளைத் திருவிழாக் காலத்தில் வாகனங்களின் மேல் ஏற்றுதல் தெரியாமை	cūrapatmaṉuṭaiya yuttam muḻumaiyum tattuva cam'māramē. cuppiramaṇiyar vināyakar mayiliṉ mēlum peruccāḷiyiṉ mēlum ēṟiṉārkaḷeṉkiṟa tātparyam vēṟu. atu teriyāma lantac cuvāmikaḷait tiruviḻāk kālattil vākaṉaṅkaḷiṉ mēl ēṟṟutal teriyāmai
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - upatēcak kuṟippukaḷ)

Reference Blog

THEME:  Spiritual significance of நடராஜர் தத்துவம் (nataraajar thaththuvam) Please CLICK  the following URL   URL: Spiritual Significance of Religious Festivals: Spiritual Significance of Lord முருகன் (murugan) and His festivals (whatisgod-religiousfestivals.blogspot.com)

There are many similar esoteric explanations, provided by the saint in his உபதேசக் குறிப்புகளஂ  (upatēcak kuṟippukaḷ - advisory notes) on various other mythological deities, characters and events including the episode of காலசம்ஹாரம் (kālasaṃhāram - killing of death)  event dramatized at the sacred temple of திருகடவூர் வீரடஂடானம் (tirukaṭavūr vīraṭaṇṭāṉam), as well as, the episode of பிரமனஂ சிரசை கொயஂதல் (biraman sirasai koyidal - chopping of Brahmas's head) by event dramatized at the sacred temple at திருகண்டியூர் (tirukaṇṭiyūr) etc. These are classic examples wherein the saint provides important inner yogic interpretations to these externalized events. The saint also gives similar explanations to various other mythological concepts including the esoteric meaning of தேவன் (dēvan - god), அசுரன் (asuran - demon), சுவர்கம் (suvargam - heaven) & நரகம் (narakam - hell) in yogic (anthropic) terms. 

Demystifying some of our misconceptions:

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य  (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 

One the one extreme, just because the saint highlighted the importance of one realizing the God within oneself, many are under the prejudiced assumption that the noble saint was completely against any forms of external worship or that God does not exists externally. Besides, many are also under the wrong impression that the noble saint was completely rejected all the mythological events and concepts discussed widely across the huge corpus of इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures) as unnecessary imaginary stories without any philosophical or spiritual essence. 

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

However, facts reveals that these assumptions are highly exaggerated and are unfair and incorrect accusations against the saint. It does not provide a holistic understanding of the saint's philosophies, as it completely neglects the devotional aspects of his life.

Note: I have shared my two cents on the noble saint’s contribution to devotion in the below blog. To get a quick perspective of the sane, please 

Reference

வள்ளலாரின் கிரியாபக்திமார்கம்(vaḷḷalāriṉ kiriyābaktimārkam - ritualistic-devotion path of Vallalar)

Now regarding the specific point relating to इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures), the saint's high respects for the same is testified in his own works, as he directly refers and employs various mythological stories in order to convey some esoteric philosophy that were originally referred in various इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures) including सिव पुराण (siva purāṇa) , लिङ्ग पुराण (liṅga purāṇa), स्कन्द पुराण (skanda purāṇa), திருவிளையாடல் புராணம் (tiruviḷaiyāṭal purāṇam), கந்தபுராணம் (kandapurāṇam) etc.

  For example, he refers to the following mythological events  relating to சிவபெருமானின் திருவிளையாடல்கள் (sivaperumāṉiṉ tiruviḷaiyāṭalkaḷ) in many of his  poems

#	புராண நிகழ்வு (purāṇa nikaḻvu – mythological event)	திரு அருட்பா (tiru aruṭpā) reference
1	சிவபெருமான் பிட்டுக்கு மண் சுமந்தது (sivaperumān piṭṭukku maṇ cumantatu – Lord Shiva carrying mud as labourer)	1582. 1974, 2176, 2251, 2981
2	சிவபெருமான் பிரமனின் தலையை துண்டித்தது (sivaperumān biramaṉin talaiyai tuṇṭittatu – Lord Shiva chopping the head of brahma)	767, 1574, 1622
3	சிவபெருமான் காமனை எரித்தது (sivaperumān kāmaṉai erittatu – Lord Shiva burning cupid)	767, 1576
4	சிவபெருமான் தக்ஷனின் தலையை  அறுத்தது (sivaperumān dakṣaṉin talaiyai'aṟuttadu – Lord Shiva chopping head of dakshan)	1682
5	சிவபெருமான் கஜமுகாசூரனை வதம் செய்தது (sivaperumān gajamukāsūraṉai vatam seidadu – Lord Shiva killing the elelphant-faced demon)	631, 766
6	சிவபெருமான் எமனை தண்டித்தது (sivaperumān emaṉai taṇṭittatu – Lord Shiva punishing death-lord)	771
7	சிவபெருமான் ஜலந்தரனை தண்டித்தது (sivaperumān jalantaraṉai taṇṭittatu – Lord Shiva punishing jalandhara)	1627
8	சிவபெருமான் பார்கடலை கடையும் போது நஞ்சுண்டது (sivaperumān pārkaṭalai kaṭaiyum pōtu nañcuṇṭatu – Lord Shiva consuming poison while churning the ocean)	3-2-372
9	சிவபெருமான் திரிபுரத்தை எரித்தது (sivaperumān tiripurattai erittatu – Lord Shiva burning triple-cities)	3-2-772
10	சிவபெருமான் இராவணின் ஆனவத்தை அழித்தது (sivaperumān irāvaṇiṉ āṉavattai aḻittatu - Lord Shiva  destroying the ego of ravana)	3-2-373, 2387
11	சிவபெருமான் அந்தகாசுரனை சங்கரித்தது (sivaperumān antakācuraṉai caṅkarittatu -  Lord Shiva  kinging angasura)	3-2-225
12	சிவபெருமான் பெருமாலுக்கு சுதர்ஷனசக்கிரம் வழங்கியது (sivaperumān perumālukku cutarṣaṉacakkiram vaḻaṅkiyatu - Lord Shiva gifting sudarshana chakra to Vishnu)	771, 1627

Similarly, the saint in his poems refers to the following mythological events relating to முருகபெருமானின் திருவிளையாடல்கள் (murugaperumāṉiṉ tiruviḷaiyāṭalgaḷ - sacred games of Lord Muruga)

#	புராண நிகழ்வு (purāṇa nikaḻvu – mythological event)	திரு அருட்பா (tiru aruṭpā) reference
1	சிவ பெருமானின் நெற்றிக்கண்ணிலிருந்து சரவணபொய்கையில்  முருகப்பெருமான் அவதரித்தது (civa perumāṉiṉ neṟṟikkaṇṇiliruntu caravaṇapoykaiyil  murukapperumāṉ avatarittatu -Lord Muruga emerging from the third-eye of Lord Shiva)	2509
2	முருகப்பெருமான் இந்திரனின் தவரை தண்டித்தது (murukapperumāṉ intiraṉiṉ tavarai taṇṭittatu – Lord Muruga correcting the mistake of Indra)	399
3	முருகப்பெருமான் பிரமனை சிறையிட்டது (murukapperumāṉ piramaṉai ciṟaiyiṭṭatu – imprisoning Lord Brahma)	416
4	முருகப்பெருமான் தந்தைக்கு பிரணவ தத்துவம் உபதேசித்தது (murukapperumāṉ tantaikku piraṇava tattuvam upatēcittatu – Lord Muruga explaining philosophy of pranaavamantra to Lord Shiva)	98
5	முருகப்பெருமானின் சூர சம்ஹாரம் (murukapperumāṉiṉ cūra camhāram – Lord Muruga killing demon)	513
6	வள்ளி தெய்வானையுடன்  முருகப்பெருமானின் திருமனம் (vaḷḷi teyvāṉaiyuṭaṉ  murukapperumāṉiṉ tirumaṉam – sacred wedlock of Lord Muruga with Valli and Deivanai)	2516

Thus, on the one hand, the saint rejects the value of mythologies mentioned in the इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures). However, on the other hand the saint himself employs such mythologies in his poems. Now, it may appear as though the saint is either in-consistent in his views or the saint is taking double standards.  If the saint had sincerely felt that such mythologies are only distracting the seekers from the underlying philosophy, then why should he use them in his works? Isn't this self-contradictory?  Or are we the culprit in missing misunderstanding his views on the same? 

My Two cents of clarification

Well, in my humble opinion, obviously it is we who have to be blamed for our lack of holistic understanding of the philosophy of the saint par excellence. In a humble attempt to reconcile between the seemingly contradictory views of the saint, I am sharing my two cents here.  But before proceeding further, as a prerequisite, I would like to briefly touch upon the fundamental philosophy underlying the reality (non-reality) of इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures).      

Etymologically, the term पुराण (purāṇa) means ‘old’ or ‘ancient’. Thus, पुराण (purāṇas) are ancient legendary narrations recollecting the story of the Gods passed on from one generation to another from early antiquity. Human word of mouth communication was the original means of transmitting these stories, which was later formerly translated to written media and compiled as beautiful poetic literature by the great sage महऋषि वेदव्यास (mahaṛṣi vedavyāsa).

Please remember that, although, from an empirical perspective, the term पुराण (purāṇa) literally refers to an historical account, yet from a philosophical sense, it deals with story of the Almighty God, who is eternal, transcending the limits of time, space & causality. Thus, these stories are new (live & happening) in higher realms of भावन (bhāvanas - mystical experiences). In fact, that is precisely why these scriptures are generally considered as पुरपि नवः पुराण (purapi navaḥ purāṇa – ancient yet eternally new).

A इतिहास (itihāsa - epic) is a special type of scripture which provides an historical account of the major incidents and also provides a record of the major philosophical and moral teachings that underlies those happenings. Literally, the Sanskrit term इतिहास (itihāsa) means इति ह आस् (iti ha ās – as it happened) while etymologically it is derived as इतिहास (itihāsa) = इति (iti) + आसः (āsaḥ). A popular definition of the term इतिहास (itihāsa - epic) is given below.

Original	Transliteration	Translation
इति हेत्यव्ययं पारंपर्योपदेशाभ्यधायी तस्य असनम् आसः अवस्थानम् एतेष्विति इतिहासः।	iti hetyavyayaṃ pāraṃparyopadeśābhyadhāyī tasya asanam āsaḥ avasthānam eteṣviti itihāsaḥ।	An epic records the teachings and narrates previous occurrences.
Sanskrit Reference:प्रसिद्ध श्लोक (prasiddha śloka – popular verse)

In other words, इतिहास (itihāsa) means “thus-verily-happened” or more clearly defining “as it truly happened”. Again, according to अमरकोश (amarakośa) one of the most authentic thesaurus of Sanskrit, इतिहास (itihāsa) is a narrative of the पूर्व वृत्त (pūrva vṛtta -past events). These epics are like the live biographical accounts of specific events in the life of a historically important person. It is like writing a biography of Mahatma Gandhi by some of his contemporary historians, i.e., biography written during the hero’s life time itself.

Similarly, in the case of தொழுவூர் வேலாயுத முதலியார் (toḻuvūr vēlāyuta mutaliyār) who captured various important spiritual milestones and miracles in the life of the saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār), who was his contemporary (they lived during the same time period). 

    Coming back to the case of the महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature), the biographical recordings were recorded not just ordinary mortal scholars or historians but by saints who were themselves highly evolved spiritual visionaries – technically referred as a महाऋषिमुनिकवि (mahāṛṣimunikavi – supreme seer-sage-poet)

    Again, according to science of Vedic etymology, a spiritual sage is called a ऋषि (ṛṣi - seer) because he is able to ‘yogically visualize’ events through his दिव्यज्ञानचक्षुस् / திவ்யஞானக்கண் (divyajñānacakṣus / divyajñānakkaṇ - divine gnostic eye) from the highest states of spiritual consciousness viz. विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – gnosis-predominant realm) and beyond.  श्री वलिमिक रामायणम् (śrī valimika rāmāyaṇam) and the महाभारत (mahābhārata) of व्यास महऋषि (vyāsa mahaṛṣi) are classically belong to the category of महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature).

    महऋषि वाल्मीकि (mahaṛṣi vālmīki – supreme seer/sage valmiki) was a contemporary of Lord भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti) who in turn is the महा विभव अवतार (mahā vibhava avatāra – supreme glorious incarnation) during the त्रेता युग (tretā yuga). महऋषि वाल्मीकि (mahaṛṣi vālmīki – supreme seer/sage valmiki) composed the epic poem recording the history of भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti). In fact, श्री वलिमिक रामायणम् (śrī valimika rāmāyaṇam) itself testifies the encounters between भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti) and himself. 

Similarly, the महाभारत (mahābhārata) is a महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature) which was yogically recorded by sage व्यास महऋषि (vyāsa mahaṛṣi) who lived during the contemporary period of the events in the महाभारत (mahābhārata). महऋषि (mahaṛṣi – supreme seer/sage) visualized these events as they were happening and recorded the same with the help of his देव लिपिकार् (devalipikār - divine scribe) who was none other than the Lord भगवान् श्री गणेश (bhagavān shrī gaṇesha) Himself. Of course, in occult yogic terms, Lord भगवान् श्री गणेश (bhagavān shrī gaṇesha) symbolizes the aroused कुण्डलिनी शक्ति (kuṇḍalinī śakti - coiled bio-magnetic energy).  

In other words, the events are happening in a continuum traversing through all the realms of consciousness – physical / terrestrial, vital, psychic as well as gnostic, and even spiritual which form a concentric hierarchy of consciousness viz. புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram/bāhyabāhya – external outer), புரம் / बाह्य (puram/bāhya – outer), அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer), அகம்/ अन्तर  (agam – inner) & அகமகம் / अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter) respectively. Thus, technically speaking, these texts are specifically called इतिहास (itihāsa - chronicle) because they provide historic account of some specific events in the past.

Please understand that these boundaries are more epistemological layers rather than ontological tight walls and represent the different hierarchies of the same spiritual continuum of the absolute omnipresent non-dual singularity. And such a concentric heirarchy is applicable at all the three levels of the पञ्चविध कोशाः अविद्यामाया चैतनस्य (pañcavidha kośāḥ avidyā māyā caitanasya - fivefold sheaths of nescient mystery-consciousness), the पञ्चविध कार्यवस्थाः बद्धात्म चैतन्यस्य (pañcavidha kāryavasthāḥ baddhātma caitanyasya  – five-fold effectual states of corporeal soul-consciousness) and the पञ्चविध स्थूलभूत तत्त्वानि अप्रवृत्ति  चैतन्यस्य (pañcavidha sthūlabhūta tattvāni apravṛtti  caitanyasya – fivefold gross material principles of inertial-consciousness)

#	स्थण्डिल स्थानस्य (sthaṇḍila sthānasya – boundary of locus) (A)	कोश अविद्यामाया चैतनस्य (kośa avidyāmāyā caitanasya - sheath of nescient mystery-consciousness) (X)	कार्यवस्था बद्धात्म चैतन्यस्य (kāryavasthā baddhātma caitanyasya  – effectual state of corporeal soul-consciousness) (Y)	स्थूलभूत तत्त्व अप्रवृत्ति  चैतन्यस्य                (sthūlabhūta tattva apravṛtti  caitanyasya – gross material principle of inertial-consciousness) (Z)
1	புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram / bāhyabāhya – external outer)	अन्नमयकोश (annamayakośa – food-predominant sheath)	जाग्रत् अवस्था (jāgrat avasthā – waking state)	पृथिवि तत्त्व (pṛthivi tattva – earth principle)
2	புரம் / बाह्य (puram/bāhya – outer)	प्राणमयकोश् (prāṇamayakośa – vital-predominant sheath)	स्वप्न अवस्था (svapna avasthā – dreaming state)	अपस् तत्त्व (apas tattva – water principle)
3	அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer)	मनोमयकोश (manomayakośa – mind-predominant sheath)	सुषुप्ति अवस्था (suṣupti avasthā – sleeping state)	अग्नि  तत्त्व (agni tattva – fire principle)
4	அகம்/ अन्तर (agam – inner)	विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath)	तुरीय अवस्था (turīya avasthā – trance state)	वायु  तत्त्व (vāyu  tattva – air principle)
5	அகமகம் / अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter)	आनन्दमयकोश  (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath)	तुरीयातीत अवस्था (turīyātīta avasthā – transcendent state)	आकाश  तत्त्व (ākāśa  tattva – vacuum principle)

    Geometrically speaking these three dimensions viz. कोश अविद्यामाया चैतनस्य (kośa avidyāmāyā caitanasya - sheath of nescient mystery-consciousness) (X), कार्यवस्था बद्धात्म चैतन्यस्य (kāryavasthā baddhātma caitanyasya – effectual state of corporeal soul-consciousness) (Y) & स्थूलभूत तत्त्व अप्रवृत्ति चैतन्यस्य (sthūlabhūta tattva apravṛtti  caitanyasya – gross material principle of inertial-consciousness) (Z) in the above table, are mutually perpendicular to each other as shown below

And corresponding to each axis viz. X, Y & Z, there is a five-fold nested concentric hierarchical boundary as listed in A and the mutual interdependencies between them can be graphically visualized as follows:   

    Please understand that these boundaries are more like epistemological layers than being ontological water-tight walls and represent the different hierarchies of the same spiritual continuum of the absolute omnipresent non-dual singularity. In this layering, as the name indicates, the புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram / bāhyabāhya – external outer) is the layer which is the सर्वभाह्य (sarvabhāhya – outermost of all) in which the कार्यवस्था जीवात्मस्य (kāryavasthā jīvātmasya – effectual state of corporeal soul) operates from the जाग्रत अवस्था मध्ये आश्रय अन्नमयकोशस्य (jāgrat avasthā madhye āśraya annamayakośasya – waking state within the food-predominant sheath) while at அகமகம் / अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter) which is the सर्बाभ्यन्तर (sarbābhyantara – innermost of all) they are operating from the तुरियातीत  अवस्था मध्ये आश्रय आनन्दमयकोशस्य (turiyātīta avasthā madhye āśraya ānandamayakośasya – transcendent state within the bliss-predominant sheath)

Original	Transliteration	Translation
கரைவின்மா மாயைக் கரும்பெருந் திரையால் அரைசது மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி பேருறு நீலப் பெருந்திரை யதனால் ஆருயிர் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி பச்சைத் திரையாற் பரவெளி யதனை அச்சுற மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி செம்மைத் திரையாற் சித்துறு வெளியை அம்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி பொன்மைத் திரையாற் பொருளுறு வெளியை அன்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி வெண்மைத் திரையான் மெய்ப்பதி வெளியை அண்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி கலப்புத் திரையாற் கருதனு பவங்களை அலப்புற மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி	karaiviṉmā māyaik karumperun tiraiyāl araicatu maṟaikku maruṭperuñ jōti pēruṟu nīlap peruntirai yataṉāl āruyir maṟaikku maruṭperuñ jōti paccait tiraiyāṟ paraveḷi yataṉai accuṟa maṟaikku maruṭperuñ jōti cem'mait tiraiyāṟ cittuṟu veḷiyai am'maiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti poṉmait tiraiyāṟ poruḷuṟu veḷiyai aṉmaiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti veṇmait tiraiyāṉ meyppati veḷiyai aṇmaiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti kalapput tiraiyāṟ karutaṉu pavaṅkaḷai alappuṟa maṟaikku maruṭperuñ jōti	The Boundless Benevolen Jothi has hidden its soverignity with the grand black curtain of the great indispersable maya. The Boundless Benevolen Jothi has hidden the dear soul with a renowned grand blue curtain. The Boundless Benevolen Jothi has terifically hidden the cosmic space with a gree veil. The Boundless Benevolen Jothi has like a mother, hidden the space of mystic powers with red curtain. The Boundless Benevolent Jothi has hidden the space of the objects of human pursuit with a golden curtain. The Boundless Benevolent Jothi has closely hidden with a white veil the space which is the abode of absolute truth. The Boundless Benevolent Jothi has hidden all the cognized experiences to the grief (of the seeker) with a screen of mixed hue. -translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :திருவருட்பா: அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (tiruvaruṭpā: aruṭperuñjōti agaval) (6.2.407-413)

    The important point to understand that the Multidimensional Consciousness Hierarchy discussed above is not a static structure but is a dynamic field of continuous state transitions from across realms. The corporeal soul keeps as part of its phenomenal existence, keeps shifting gears and jumping from one locus to another across each of the three dimensional five-fold hierarchies. The trajectory of these continuous oscillations between these realms is what is represented as the cosmic dance across the fields.

The noble saint திருமூலர் (tirumūlar) refers to such கூத்து (kūttu- dance) as the மோகாந்த கூத்து (mōkānta kūttu)

Original	Transliteration	Translation
மூன்றினில் அஞ்சாகி முன்னூற்று அறுபதாய் மூன்றினில் ஆறாய் முதர் பன்னீ மூலமாய் மூன்றி இலக்கம் முடிவாகி முந்தியே மூன்றிலும் ஆடினான் மோகாந்த கூத்தே.	mūṉṟiṉil añcāki muṉṉūṟṟu aṟupatāy mūṉṟiṉil āṟāy mutar paṉṉī mūlamāy mūṉṟi ilakkam muṭivāki muntiyē mūṉṟilum āṭiṉāṉ mōkānta kūttē	The three letters A, U and M (Aum) The five letters Na, Ma, Si, Va, Ya became; And as three hundred and sixty rays they became; Commencing from Muladhara that the waters hold. In through the centers six (Adharas) and spheres three (Sun, Moon, Fire) That the triple Karanas their end may see, He in ancient Pasas Triple danced The Dance of Mohanta (Impurity-riddance) -translation by Dr. B. Natarajan
Tamil Reference :திருமந்திரம் (tirumantiram) (2784)

At the outermost layer they are manifested as terrestrial historic personalities operating from the जाग्रत् अवस्था (jāgrat avasthā – waking state) in the अन्नमयकोश (annamayakośa – food-predominant sheath) , while at the inner most layer they are operating from the तुरीयातीत अवस्था (turīyātīta avasthā – transcendent state)  in the परमानन्दमय कोश (paramānandamaya kośa – supreme bliss realm). It is the same reality that that runs through and links the स्थूल रूप (sthūla rūpa – gross form) and the सूक्षम रूप (sūkṣama rūpa – subtle form). The difference between them is in (epistemological) degrees and not in (ontological) kind, as reflected in the ancient Hermetic wisdom "As above, so below". To quote Swami Vivekananda:

 “The difference between the subtlest mind and the grossest matter is only one of degree. Therefore, the whole universe may be called either mind or matter, it does not matter which. You may call the mind refined matter, or the body concretized mind; it makes little difference by which name you call which. All the troubles arising from the conflict between materialism and spirituality are due to wrong thinking. Actually, there is no difference between the two”.

In other words, "அண்டமே பிண்டம், பிண்டமே அண்டம் (aṇdamē piṇdam, piṇdamē - microcosm is macrcosm, macrocosm is microcosm). In modern scientific terms, the former is the fractal reflection of the latter and vice versa. In fact, the same, logic holds good for all phenomenal entities including the sacred dances like the सहश्रारपद्म ताण्डव (sahaśrārapadma tāṇḍava – thousand-petaled-lotus dance), मूलाधारचक्र  ताण्डव (mūlādhāracakra  tāṇḍava – rootbase center dance) etc., just to name a few.

  In modern scientific terms, the former is the fractal reflection of the latter and vice versa. In fact, the same, logic holds good for all phenomenal entities including the Divine and spiritual personalities – like the Hindu Gods viz. : முருகன் (murugan), பிள்ளையார் (piḷḷaiyār), கண்ணன் (kaṇṇaṉ), அம்மன் (amman) etc., as well as saints like அகத்தியர் (agattiyar), மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavācakar), திருஞானசம்பந்தர் (tiruñāṉacampantar), திருமூலர் (tirumūlar) etc., just to name a few.

One can always view from the outermost material plane and narrate a historical account of their birth, growth, religious mission, and final emancipation etc. or one can view them from the innermost spiritual realm and narrate these personalities as निगूढार्थ शक्ति तत्त्वानि योगानुभवे (nigūḍhārtha śakti tattvāni yogānubhave –occult energy principles in yogic experience).  The differences between புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram/bāhyabāhya – external outer), புரம் / बाह्य (puram/bāhya – outer), அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer), அகம்/ अन्तर (agam – inner) & அகமகம் / अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter), are only from relativistic frames of references and not in absolute terms. This fact holds good irrespective of whether you view from புரப்புரமாகிய பிரமாண்டம் (purappuramāgiya biramāṇḍam - outermost external macrocosm) or its vice-versa i.e., from அகமகமாகிய பிண்டம் (agamagamāgiya piṇḍam – innermost internal microcosm). In other words, it is only a matter of relative differences between:

• प्रवृत्तिमार्ग केन्द्रपागशक्तेः (pravṛttimārga kendrapāgaśakteḥ - evolutionary path of centrifugal force): This condition involves a अन्तः बाह्य स्फुरण तत्त्वानाम् अधिकतम सूक्ष्मात् अधिकतम स्थूलम् (antaḥ bāhya sphuraṇa tattvānām adhikatama sthūlam – inside-out expansion of evolutes from the the most subtle to the most gross). This corresponds to उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् निमेष दिव्य चक्षोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat nimeṣa divya cakṣoḥ - opening of dual mundane eyes while closing the wisdom eye)
• निवृत्तिमार्ग केन्द्राभिगशक्तेः (nivṛttimārga kendrābhigaśakteḥ - involutionary path of centripetal force): This condition involves a बाह्य-अन्तः सङ्क्षेपण अधिकतम स्थूलात् अधिकतम सूक्षमम् (bāhya-antaḥ saṅkṣepaṇa  adhikatama sthūlāt adhikatama sūkṣamam – outside-in contraction from the most gross to the most subtle).  This corresponds to निमेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् उन्मेष दिव्य चक्षोः (nimeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat unmeṣa divya cakṣoḥ - closing of dual mundane eyes while opening the wisdom eye)

Synchronizing the सम्मेलन (sammelana - equillibrium) between these to two forces viz. प्रवृत्तिमार्ग केन्द्रपागशक्तेः (pravṛttimārga kendrapāgaśakteḥ - evolutionary path of centrifugal force) and the निवृत्तिमार्ग केन्द्राभिगशक्तेः (nivṛttimārga kendrābhigaśakteḥ - involutionary path of centripetal force) is what is theologized as the आनन्द ताण्डव (ānanda tāṇḍava – bliss dance). I.K. Taimini, the eminent Theosophist and scholar, in his famous book Man, God and the Universe, gives explains this concept very clearly. To quote him: 

“As the unfoldment of consciousness proceeds, the coarser forms of individuality with their undesirable concommitants are shed one after another, and the subtler form emerge with the expansion of consciousness and the enlargement of the circle which limits our life and love. This process can continue ad infinitum as the following diagram illustrates to some extent. 

We see in this diagram a number of concentric circles one within the other, and a radial line connecting the centre with the outermost ciricle. Now, if the thickness of parts of the radial line between the successive circles beginning with the outermost, represents the coarseness of the individuality., we see how this thickness can go on decreasing as the radial line approaches the centre. We know what is the limit which a line which progressively becomes thinner and thinner approaches – an ideal line which has no thickness at all but only direction. An actual line can, according to mathematics, only approach this limit more and more without ever matching it…It will be seen that it is not the radial lines which can impose a limitation on the centre because they leave the centre free to expand ad infinitum. It is rhe circumference which imposes limitation on the centre. This circumference can be considered to be larger and larger as the radial line representing the individuality of the Monad approaches the ideal limit of zero thickness. When the circumference expands to infinity the line becomes an ideal line in the realm of the Unmanifest."

The cosmological philosophy underlying the theological accounts of उन्मेष च निमेष नेत्रस्य (unmeṣa ca nimeṣa  netrasya – opeing and closing of eye) is very categorically testified in the following verse from the स्पन्दकारिका (spandakārikā) which is basically a commentary written by आचार्य श्री भट्ट कल्लट (ācārya śrī bhaṭṭa kallaṭa) on the शिवसूत्र (śivasūtra), which was originally revealed to परमाचार्य श्री वसुगुप्त (paramācārya śrī vasugupta)

Original	Transliteration	Translation
येस्नोमेशानिमेशाभ्यां जगतः प्रलयोदयौ। तंशक्तिचक्रविभवप्रभवं शङ्करं स्तुमः॥	yesnomeśānimeśābhyāṃ jagataḥ pralayodayau। taṃśakticakravibhavaprabhavaṃ śaṅkaraṃ stumaḥ॥	We laud that Shankara by whose mere opening and shutting of the eye-lids there is appearance and dissolution of the world and who is the source of glorious powers of the collective whole of the Shakti (the divine energy in various forms). -translation by Pandit Jayadev Singh
Sanskrit Reference: स्पन्दकारिका (spandakārikā) (1)

You may be wondering as to why I am saying “उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् निमेष दिव्य चक्षोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat nimeṣa divya cakṣoḥ - opening of dual mundane eyes while closing the wisdom eye)” in other words, why there is an inverse proportionality between the उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ - opening of dual mundane eyes) and the निमेष दिव्य चक्षोः (nimeṣa divya cakṣoḥ - closing the wisdom eye)?

Well yes, for all practical purposes this is the case. आचार्य श्री क्षेमराज (ācārya śrī kṣemarāja) in his स्पन्दनिर्णय (spandanirṇaya) which is famous commentary on the स्पन्दकारिका (spandakārikā) also establishes this point by citing sacred testimonies.

Original	Transliteration	Translation
श्रीमान्महेश्वरो हि स्वातन्त्रयशक्त्या शिवमन्त्रमहेश्वरमन्त्रेश्वरमन्त्रविज्ञानकालप्रलयासकलान्तां प्रमातृभूमिकां तद्वेद्यभूमिकां च गृहणानः पूर्वपूर्वरूपतां भित्तिभूततया स्थितामप्यन्तः स्वरूपावच्छादनक्रीडया निमेषयन्नेव ज्ञानयोगिनामुन्मेष्यति पूर्वपूर्वरूपात्मत एवोत्तरमुत्तरं पूर्वन्त पूर्वन्त संकोचात्मतां जहद्विकसिततेनासावाभासयति पूर्व पूर्व तु रूपं यथोतरं विकसिततां निमज्जयन् सङ्कुचितत्वेन दर्शयति। एवं च सर्वं सर्वमयेमेव प्रथ्यति केवलं तद्वभासित संकोचमान्तत इयं भेदप्रति पत्तिरिव यदुदृलनायेहत्य उपदेश इत्पासतां तवदेतत्। नीलसुखाद्याभासोनमेषमययपि च संवित् प्रमान्तेकात्मकतत्स्वरूपनिमेषरूपावभातचरपीताध्याभासोपंसंहाररूपा चेति स्वसंवेदन सिद्धामिमां युगपदेवोन्मेषनिमेषोभयरूपां प्रतिभां भगवतीं विचिन्वन्तु महाधियः संसारविच्छेदाय। अप्रत एवोन्मेषनिमेषाभ्यामिथ्येध्यमिथ्येतत्पदं निजवृत्तौ भट्टश्रीकल्लट्टेन 'सङ्कल्पमत्नेण' इत्यविभक्तमेवेच्छाशाक्तिरूपतया व्याक्यायि। संगृहकतापि एकचिन्ताप्रसक्तस्य यतः स्यादपरोदयः। उन्मेषः स तु विज्ञेयः स्वयं तमुपलक्ष्येत्॥ इत्यत्र प्रारब्धचिन्तासंहरणमेव परस्वरूपोदयहेतुरुन्मेष इत्यभिधास्यते। प्रवृत्त चिन्ता संहारविना परस्वरूपोदयाभावात्। एतच्च ततत्नैव वितनिष्यामः। 'परामृतरसापायस्तस्य यः प्रत्ययोद्भवः। तेनास्वतन्त्रतामेति स त तन्मात्नगोचरः॥' इत्यत्न्याप्युदयः प्रलयपरमार्थ इति स्पष्टमेव वक्ष्यते। 'यदा क्षोभः प्रलीयेत तदा स्यात् परमं पदम्।'	śrīmānmaheśvaro hi svātantrayaśaktyā śivamantramaheśvaramantreśvaramantravijñānakālapralayāsakalāntāṃ pramātṛbhūmikāṃ tadvedyabhūmikāṃ ca gṛhaṇānaḥ pūrvapūrvarūpatāṃ bhittibhūtatayā sthitāmapyantaḥ svarūpāvacchādanakrīḍayā nimeṣayanneva jñānayogināmunmeṣyati pūrvapūrvarūpātmata evottaramuttaraṃ pūrvanta pūrvanta saṃkocātmatāṃ jahadvikasitatenāsāvābhāsayati pūrva pūrva tu rūpaṃ yathotaraṃ vikasitatāṃ nimajjayan saṅkucitatvena darśayati। evaṃ ca sarvaṃ sarvamayemeva prathyati kevalaṃ tadvabhāsita saṃkocamāntata iyaṃ bhedaprati pattiriva yadudṛlanāyehatya upadeśa itpāsatāṃ tavadetat। nīlasukhādyābhāsonameṣamayayapi ca saṃvit pramāntekātmakatatsvarūpanimeṣarūpāvabhātacarapītādhyābhāsopaṃsaṃhārarūpā ceti svasaṃvedana siddhāmimāṃ yugapadevonmeṣanimeṣobhayarūpāṃ pratibhāṃ bhagavatīṃ vicinvantu mahādhiyaḥ saṃsāravicchedāya। aprata evonmeṣanimeṣābhyāmithyedhyamithyetatpadaṃ nijavṛttau bhaṭṭaśrīkallaṭṭena 'saṅkalpamatneṇa' ityavibhaktamevecchāśāktirūpatayā vyākyāyi। saṃgṛhakatāpi ekacintāprasaktasya yataḥ syādaparodayaḥ। unmeṣaḥ sa tu vijñeyaḥ svayaṃ tamupalakṣyet॥ ityatra prārabdhacintāsaṃharaṇameva parasvarūpodayaheturunmeṣa ityabhidhāsyate। pravṛtta cintā saṃhāravinā parasvarūpodayābhāvāt। etacca tatatnaiva vitaniṣyāmaḥ। 'parāmṛtarasāpāyastasya yaḥ pratyayodbhavaḥ। tenāsvatantratāmeti sa ta tanmātnagocaraḥ॥' ityatnyāpyudayaḥ pralayaparamārtha iti spaṣṭameva vakṣyate। 'yadā kṣobhaḥ pralīyeta tadā syāt paramaṃ padam।'	The glorious great Lord by His power of absolute Freedom assuming the Subjective roles of Śiva, Mantramahe śvara, Mantreśvara, Mantra, Vijñānakala, Pralayākala, Sakala and the role of sphere of objects appropriate for each subject, in the process of gradual descent, displays by way of the play of concealing His inner nature, the succeeding aspects by suppressing the preceding ones, though they serve as the substratum for succeding aspects. In the gradual process fo ascent He displays the preceding aspects by eliminating the succeeding ones in the case of jñānayogis (the gnostic yogis). Thus He shows the succeeding ones by making them give up their limitation, and the preceding ones in a limited form by suppressing their higher state (in the order of descent). So he shows everything as of the nature of everything else. The usual perception of difference is due only to limitation caused to appear by Him. The teaching of this Shastra is meant to destroy this perception of difference. Enough of this expatiation. The goddess consciousness is simultaneously of the nature of display (unmeṣa) and suppression (nimeṣa). Even while she displays external perception likeblue or internal preception like pleasure, she suppresses the (real) nature of her identity with the perciever and also brings about the suppression of yellow etc. which was previously percieved. In order to put an end to transmigratory existence, let people of great intelligence closely understand the goddess Consciousness (pratibhā) who is simultaneously of the nature of both revelation (unmeṣa) and concealment (nimeṣa) as is evident from one’s own experience. That is why the exalted kallaṭṭa in his gloss explained unmeṣa and nimeṣa together (not seperately) by one word, viz. “by the power of mere will.” The writer who prepared this conceptus also says in the following verse that the cessation of the previous idea which is the cause of the rise of the next is said to be unmeṣa for without the cessation of the previous idea, the rise of the next one is impossible. “That is to be known as unmeṣa whence another thought arises in one who is already occupied with one thought. One can observe this for oneself”. This will be explained at length in its proper place. In the following verse also the real implication of the rise of thought-constructs is the simultaneous disapperance of the bliss of immortality. This will be elucidated later. “Of the limited empirical being, the rise of the empirical thought-constructs (pratyayodbhavaḥ) betokens at the same time the disappearance of the bliss of Supreme Immortality. By that, i.e., the rise of empirical thought-constructs, the empirical being loses his independence. The rise of the empirical concepts brings about only the experience of the sphere of tanmātras (i.e. of sound, form and color, taste smell and touch)” In the following line also, “when the agitation ceases, then is the highest state experienced.”. -translation by Pandit Jayadev Singh
Sanskrit Reference:स्पन्दनिर्णय (spandanirṇaya) (1)

Please remember the involution and evolution are our relative phenomenal frames, but are not applicable to the absolute omnipresent noumenal reality, which transcends all such boundaries. For example, திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār) in his famous உபதேசக் குறிப்புகள் (upatēcak kuṟippukaḷ - sermon notes) on  "அண்ட பிண்ட பூர்ண பாவன அனுஷ்டான விதி (aṇṭa piṇṭa pūrṇa pāvaṉa aṉuṣṭāṉa viti - rules on rituals of microcosm - macrocosm synergies)",  explains the close anthropocentric correspondence between these multi-layered continuum of चिताकाश स्पन्दन (citākāśa spandana - pulsations of wisdom-space) theologized as the சிதம்பர ஆனந்த தாண்டவம் (citampara āṉanda tāṇṭavam - blissful dance in vacuum consciousness) by the நடராஜர் (naṭarājar - lord of dance).    

Original	Transliteration	Translation
அகம், அகப்புறம், புறம், புறப்புறம் என்கின்ற நாலிடத்திலும் கடவுட் பிரகாச முள்ளது. அதனில் காரியத்தாலுள்ள விபரம்:- பிண்டத்தில் அகம் ஆன்மா, ஒரு பொருளினது உண்மையைஅறிதல் ஆன்ம அறிவு. பிண்டத்தில் அகப்புறம் ஜீவன், ஒரு வஸ்துவின் பிரயோஜனத்தை யறிந்த அறிவே ஜீவ அறிவு. பிண்டத்தில் புறம் கரணம், ஒரு வஸ்துவின் நாமரூபத்தையும் குண குற்றங்களையும் விசாரித்தறிதல் கரணமாகிய மன அறிவு. பிண்டத்தில் புறப்புறம் கண் முதலிய இந்திரியங்கள், ஒரு பொருளினது நாம ரூப குண குற்றங்களை விசாரியாமல் அந்தப் பொருளைக்காணுதல் இந்திரியக்காட்சி, இந்திரிய அறிவு. இதுபோலவே கரணக்காட்சி, ஜீவக்காட்சி, ஆன்மக்காட்சியுமுண்டு. இதுபோல், அண்டத்தில் அகம் அக்கினி,அண்டத்தில் அகப்புறம் சூரியன், அண்டத்தில் புறம் சந்திரன், அண்டத்தில் புறப்புறம் நக்ஷத்திரங்கள்.ஆகவே பிண்டத்தில் நாலிடம் அண்டத்தில் நாலிடம் - ஆக எட்டிடத்திலும் கடவுட் பிரகாசம் காரியத்தாலுள்ளது. காரணத்தாலுள்ள இடம்:- பிண்டத்தில் புருவமத்தி, அண்டத்தில் பரமாகாசம்.காரியகாரணமாயுள்ள இடம் நான்கு:- பிண்டத்தில் விந்து, நாதம். அண்டத்தில் மின்னல், இடி.சர்வயோனியிடத்தும், விந்து விளக்கமாகிய மின்ன லிடத்தும், நாத விளக்கமாகிய இடியிடத்தும்; இல்லாதது பாரொடு விண்ணாய்ப் பரந்ததோர் ஜோதி என்றும், ஜோதியுள் ஜோதியுள் ஜோதியாயும்... ... மேற் குறித்த அகமாகிய ஆன்மபிரகாசமே ஞானசபை, அந்தப் பிரகாசத்துக் குள்ளிருக்கும் பிரகாசம் கடவுள், அந்த உள்ளொளியின் அசைவு நடம் - இதுதான் ஞானாகாசநடன மென்றும் அசைவுற்றதே நடராஜரென்றும் ஆனந்தநடன மென்றும் சொல்லுகின்றது. ஆதலால் ஏமம், கனகம், ரஜிதம், ரௌப்பியம் முதலாகச் சொல்வதில் சூரியனிடத்தில் கனகமும் சசியிடத்தில் ரஜிதமும்......இதுபோல் பிண்டத்தில் ஆன்மாகாசம் பொற்சபையென்றும், ஜீவாகாசம் ரஜிதசபை யென்றும் சொல்லுவது. ஆதலால் மேற்குறித்த இடங்கள் யாவற்றிலும் கடவுள் பூரண வியற்கை விளக்கம் காரியமாயும் காரணமாயும் காரியகாரணமாயும் இருக்கின்றது. முக்கிய இடங்களாகிய பிண்டத்தில் நாலும் அண்டத்தில் ஐந்தும் ஆகிய 9 இடத்திலும் கடவுள் விளக்கம் விசேஷ முள்ளது. ஆதலால் நாம் தினம் ஆறு காலத்திலும் மேற் குறித்த பிரகாசமே சபையாகவும் அதன் உள்ளொளியே பதியாகவும் வணங்க வேண்டும். எக்காலத்திலும் புருவமத்தியின் கண்ணே நம்முடைய கரணத்தைச் செலுத்த வேண்டும். மேற்குறித்த காலங்கள் சூரிய உதயம், உச்சிப்போது, சாயர€க்ஷ, மாலை, யாமம், வைகறை - ஆகிய காலங்களில் எல்லாம் வல்ல தலைவனை வணங்குதல் வேண்டும். அகம், அகப்புறம், புறம், புறப்புறம் என்கிற நான்கிடத்திலும் கடவுள் பிரகாசம் காரியத்தாலுள்ள விவரம்:- பிண்டத்தில் அகம் ஆன்மா, அகப்புறம் - ஜீவன், புறம் - மனம் முதலிய கரணம், புறப்புறம் - கண் முதலிய இந்திரியங்கள். அண்டத்தில் அகம் - அக்கினி, அகப்புறம் - சூரியன், புறம் - சந்திரன், புறப்புறம் - நக்ஷத்திரங்கள். ஆகவே பிண்டத்தில் 4, அண்டத்தில் 4, ஆக 8 இடத்திலும் கடவுள் பிரகாசம் காரியத்தா லுள்ளது. ஞானசபையும் நடராஜரும். ஒரு பொருளினது நாம ரூப குண குற்றங்களை விசாரியாமல் அந்தப் பொருளைக் காணுதல் இந்திரியக்காட்சி, இந்திரிய அறிவு. அதன் நாம ரூபத்தையும் குண குற்றங்களையும் விசாரித்தறிதல் மனஅறிவு. அதன் பிரயோஜனத்தை யறிதல் ஜீவ அறிவு. அந்தப் பொருளினது உண்மையை அறிதல் ஆன்மஅறிவு. ஞானசபை யென்பது ஆன்மப் பிரகாசம். அந்தப் பிரகாசத்திற்குள் ளிருக்கும் பிரகாசம் கடவுள். அந்த உள்ளொளியின் அசைவே நடனம். இவற்றைத்தான் சித்சபை அல்லது ஞானசபை என்றும், நடராஜர் என்றும், நடனம் என்றும் சொல்லுகிறது	akam, akappuṟam, puṟam, puṟappuṟam eṉkiṉṟa nāliṭattilum kaṭavuṭ pirakāca muḷḷatu. ataṉil kāriyattāluḷḷa viparam:- piṇṭattil akam āṉmā, oru poruḷiṉatu uṇmaiyai'aṟital āṉma aṟivu. piṇṭattil akappuṟam jīvaṉ, oru vastuviṉ pirayōjaṉattai yaṟinta aṟivē jīva aṟivu. piṇṭattil puṟam karaṇam, oru vastuviṉ nāmarūpattaiyum kuṇa kuṟṟaṅkaḷaiyum vicārittaṟital karaṇamākiya maṉa aṟivu. piṇṭattil puṟappuṟam kaṇ mutaliya intiriyaṅkaḷ, oru poruḷiṉatu nāma rūpa kuṇa kuṟṟaṅkaḷai vicāriyāmal antap poruḷaikkāṇutal intiriyakkāṭci, intiriya aṟivu. itupōlavē karaṇakkāṭci, jīvakkāṭci, āṉmakkāṭciyumuṇṭu. itupōl, aṇṭattil akam akkiṉi,aṇṭattil akappuṟam cūriyaṉ, aṇṭattil puṟam cantiraṉ, aṇṭattil puṟappuṟam nakṣattiraṅkaḷ.ākavē piṇṭattil nāliṭam aṇṭattil nāliṭam - āka eṭṭiṭattilum kaṭavuṭ pirakācam kāriyattāluḷḷatu. kāraṇattāluḷḷa iṭam:- piṇṭattil puruvamatti, aṇṭattil paramākācam.kāriyakāraṇamāyuḷḷa iṭam nāṉku:- piṇṭattil vintu, nātam. aṇṭattil miṉṉal, iṭicarvayōṉiyiṭattum, vintu viḷakkamākiya miṉṉa liṭattum, nāta viḷakkamākiya iṭiyiṭattum; illātatu pāroṭu viṇṇāyp parantatōr jōti eṉṟum, jōtiyuḷ jōtiyuḷ jōtiyāyum... ... mēṟ kuṟitta akamākiya āṉmapirakācamē ñāṉacapai, antap pirakācattuk kuḷḷirukkum pirakācam kaṭavuḷ, anta uḷḷoḷiyiṉ acaivu naṭam itutāṉ ñāṉākācanaṭaṉa meṉṟum acaivuṟṟatē naṭarājareṉṟum āṉantanaṭaṉa meṉṟum collukiṉṟatu. ātalāl ēmam, kaṉakam, rajitam, rauppiyam mutalākac colvatil cūriyaṉiṭattil kaṉakamum caciyiṭattil rajitamum. itupōl piṇṭattil āṉmākācam poṟcapaiyeṉṟum, jīvākācam rajitacapai yeṉṟum colluvatu. ātalāl mēṟkuṟitta iṭaṅkaḷ yāvaṟṟilum kaṭavuḷ pūraṇa viyaṟkai viḷakkam kāriyamāyum kāraṇamāyum kāriyakāraṇamāyum irukkiṉṟatu. mukkiya iṭaṅkaḷākiya piṇṭattil nālum aṇṭattil aintum ākiya 9 iṭattilum kaṭavuḷ viḷakkam vicēṣa muḷḷatu. ātalāl nām tiṉam āṟu kālattilum mēṟ kuṟitta pirakācamē capaiyākavum ataṉ uḷḷoḷiyē patiyākavum vaṇaṅka vēṇṭum. ekkālattilum puruvamattiyiṉ kaṇṇē nam'muṭaiya karaṇattaic celutta vēṇṭum. mēṟkuṟitta kālaṅkaḷ cūriya utayam, uccippōtu, cāyarakṣa, mālai, yāmam, vaikaṟai - ākiya kālaṅkaḷil ellām valla talaivaṉai vaṇaṅkutal vēṇṭum. akam, akappuṟam, puṟam, puṟappuṟam eṉkiṟa nāṉkiṭattilum kaṭavuḷ pirakācam kāriyattāluḷḷa vivaram:- piṇṭattil akam āṉmā, akappuṟam - jīvaṉ, puṟam - maṉam mutaliya karaṇam, puṟappuṟam - kaṇ mutaliya intiriyaṅkaḷ. aṇṭattil akam - akkiṉi, akappuṟam - cūriyaṉ, puṟam - cantiraṉ, puṟappuṟam - nakṣattiraṅkaḷ. ākavē piṇṭattil 4, aṇṭattil 4, āka 8 iṭattilum kaṭavuḷ pirakācam kāriyattā luḷḷatu. ñāṉacapaiyum naṭarājarum. oru poruḷiṉatu nāma rūpa kuṇa kuṟṟaṅkaḷai vicāriyāmal antap poruḷaik kāṇutal intiriyakkāṭci, intiriya aṟivu. ataṉ nāma rūpattaiyum kuṇa kuṟṟaṅkaḷaiyum vicārittaṟital maṉa'aṟivu. ataṉ pirayōjaṉattai yaṟital jīva aṟivu. antap poruḷiṉatu uṇmaiyai aṟital āṉma'aṟivu. ñāṉacapai yeṉpatu āṉmap pirakācam. antap pirakācattiṟkuḷ ḷirukkum pirakācam kaṭavuḷ. anta uḷḷoḷiyiṉ acaivē naṭaṉam. ivaṟṟaittāṉ citcapai allatu ñāṉacapai eṉṟum, naṭarājar eṉṟum, naṭaṉam eṉṟum collukiṟatu.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - upatēcak kuṟippukaḷ)

Now, let's take the case study of நடராஜர் தத்துவம் (naṭarājar tattuvam - philosophy of lord of dance) associated with ஆனந்த தாண்டவ தரிசனம் (āṉanta tāṇṭava taricaṉam – frantic bliss dance) & சிதம்பர இரகசியம் (cidambara iragasiyam – gnostic-wisdom secret), in the life of the noble saint. Now, it’s a well-known historic fact testified by அகச்சான்றுகள் (akaccāṉṟukaḷ - internal evidences) from the saint's own works that he had both  

• புர நடராஜ தரிசனம் (pura naṭarāja taricaṉam - external royal dance vision):  அண்ட சிதம்பர கூத்து (aṇṭa citampara kūttu - macrocosmic dance of vacuum consciousness) consecrated as the अर्चावतारमूर्ति (arcāvatāramūrti – worship-incarnation iconography)
• அக நடராஜ தரிசனம் (aka naṭarāja taricaṉam - internal royal dance vision) : பிண்டசிதம்பர கூத்து (piṇṭacitampara kūttu - microcosmic dance of vacuum consciousness) consecrated as the अन्तर्यामि अवतार (antaryāmi avatāra - indwelling incarnation)

Reference Blog

THEME:  Spiritual significance of நடராஜர் தத்துவம் (nataraajar thaththuvam) Please CLICK  the following URL URL: Spiritual significance of நடராஜர் தத்துவம் (nataraajar thaththuvam) AGENDA:  1.         पवित्र भूलोगविज्ञान चिदंबरस्य (pavitra bhūlogavijñāna cidaṃbarasya - sacred geography of Chidambaram) 2.         ज्योतिष अर्थवत्त्व आर्द्रा दर्शनस्य (jyotiṣa arthavattva ārdrā darśanasya - astronomical significance of Arudra vision) 3.         वार्षिक उत्सव (vārṣika utsava- annual festival) celebrated as ब्रह्मोत्सव / महोत्सव (brahmotsava / mahotsava – grand festival) 4.         अर्थवत्त्व ब्रह्म निर्माणज़िल्पस्य (arthavattva brahma nirmāṇailpasya - significance of sacred architecture) 5.         ब्रह्मपिण्डसंसुतिविज्ञान गुर्वर्थत्व (brahmapiṇḍasaṃsutivijñāna gurvarthatva - Macro and Micro Cosmological significance) 6.         ब्राह्मप्रतिकाविद्यानटराजस्य (brāhmapratikāvidyānaṭarājasya – sacred iconography of dance-king) 7.         निहित-जाल ताण्डव (nihitajālatāṇḍava – nested network dance) 8.         कल्प विज्ञान चिदंबरस्य (kalpa vijñāna cidaṃbarasya – ritual science of gnostic space)

Obviously, both these experiences were integral to his spiritual life and he cherished every part of it. For example, the saint very categorically recollects his blissful memories of his very first புர நடராஜ தரிசனம் (pura naṭarāja taricaṉam - external royal dance vision)

Original	Transliteration	Translation
தாய்முதலோ ரொடுசிறிய பருவமதில் தில்லைத் தலத்திடையே திரைதூக்கத் தரிசித்த போது வேய்வகைமேல் காட்டாதே என்றனக்கே எல்லாம் வெளியாகக் காட்டியஎன் மெய்உறவாம் பொருளே காய்வகைஇல் லாதுளத்தே கனிந்தநறுங் கனியே கனவிடத்தும் நனவிடத்தும் எனைப்பிரியாக் களிப்பே தூய்வகையோர் போற்றமணி மன்றில்நடம் புரியும் சோதிநடத் தரசேஎன் சொல்லும்அணிந் தருளே.	tāymutalō roṭuciṟiya paruvamatil tillait talattiṭaiyē tiraitūkkat taricitta pōtu vēyvakaimēl kāṭṭātē eṉṟaṉakkē ellām veḷiyākak kāṭṭiya'eṉ meyuṟavām poruḷē kāyvakai'il lātuḷattē kaṉintanaṟuṅ kaṉiyē kaṉaviṭattum naṉaviṭattum eṉaippiriyāk kaḷippē tūyvakaiyōr pōṟṟamaṇi maṉṟilnaṭam puriyum cōtinaṭat taracē'eṉ collumaṇin taruḷē.	Oh being, my true Kin, Who showed to me everything as the (space and time transcending) ether Instead of the usual ceiling when I, in my infancy, along with my mother and others, witnessed (the Mystery of mysteries) in the sacred town of Thillai when the veiling curtain was lifted! Oh Sweet Fruit Who have mellowed in my heart without going through the stage of unripe fruit! Oh effulgent Nataraajaa Who dance in the Hall of Gems while the pure ones stand around adoring You! Do graciously wear my (garland of) words also. -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: aruḷviḷakka mālai (6.37.44)

Original	Transliteration	Translation
ஆதியும் அந்தமும் இன்றிஒன் றாகி அகம்புறம் அகப்புறம் புறப்புறம் நிறைந்தே ஓதியும் உணர்ந்தும்இங் கறிவரும் பொருளே உளங்கொள்சிற் சபைநடு விளங்குமெய்ப் பதியே சோதியும் சோதியின் முதலுந்தான் ஆகிச் சூழ்ந்தெனை வளர்க்கின்ற சுதந்தர அமுதே சாதியும் சமயமும் தவிர்த்தவர் உறவே தனிநட ராஜஎன் சற்குரு மணியே.	ātiyum antamum iṉṟi'oṉ ṟāki akampuṟam akappuṟam puṟappuṟam niṟaintē ōtiyum uṇarntumiṅ kaṟivarum poruḷē uḷaṅkoḷciṟ capainaṭu viḷaṅkumeyp patiyē cōtiyum cōtiyiṉ mutaluntāṉ ākic cūḻnteṉai vaḷarkkiṉṟa cutantara amutē cātiyum camayamum tavirttavar uṟavē taṉinaṭa rāja'eṉ caṟkuru maṇiyē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: சற்குருமணி மாலை (tiru aruṭpā: caṟkurumaṇi mālai) (6.98.20)

And similarly, in நடராஜபதி மாலை (naṭarājapati mālai), the noble saint re-iterates the essential laws of correspondence between these epistemological realms (sheaths) of conscious experience as follows.

Original	Transliteration	Translation
அருள்நிலை விளங்குசிற் றம்பலம்எ னுஞ்சிவ சுகாதீத வெளிநடுவிலே அண்டபகி ரண்டகோ டிகளும் சராசரம் அனைத்தும்அவை ஆக்கல்முதலாம் பொருள்நிலைச் சத்தரொடு சத்திகள் அனந்தமும் பொற்பொடுவி ளங்கிஓங்கப் புறப்புறம் அகப்புறம் புறம்அகம் இவற்றின்மேல் பூரணா காரமாகித் தெருள்நிலைச் சச்சிதா னந்தகிர ணாதிகள் சிறப்பமுதல் அந்தம்இன்றித் திகழ்கின்ற மெய்ஞ்ஞான சித்திஅனு பவநிலை தெளிந்திட வயங்குசுடரே சுருள்நிலைக் குழலம்மை ஆனந்த வல்லிசிவ சுந்தரிக் கினியதுணையே சுத்தசிவ சன்மார்க்க நிதியே அருட்பெருஞ் சோதிநட ராஜபதியே.	aruḷnilai viḷaṅkuciṟ ṟampalame ṉuñciva cukātīta veḷinaṭuvilē aṇṭapaki raṇṭakō ṭikaḷum carācaram aṉaittumavai ākkalmutalām poruḷnilaic cattaroṭu cattikaḷ aṉantamum poṟpoṭuvi ḷaṅki'ōṅkap puṟappuṟam akappuṟam puṟamakam ivaṟṟiṉmēl pūraṇā kāramākit teruḷnilaic caccitā ṉantakira ṇātikaḷ ciṟappamutal antamiṉṟit tikaḻkiṉṟa meyññāṉa citti'aṉu pavanilai teḷintiṭa vayaṅkucuṭarē curuḷnilaik kuḻalam'mai āṉanta valliciva cuntarik kiṉiyatuṇaiyē cuttaciva caṉmārkka nitiyē aruṭperuñ cōtinaṭa rājapatiyē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: நடராஜபதி மாலை (tiru aruṭpā: naṭarājapati mālai) (6.97.1)

Thus, in other words, the आनन्द महा ताण्डव (ānanda mahā tāṇḍava – supreme dance of bliss) actually represents the eternal governance of the पञ्च महाकृत्यानि  (pañca mahākṛtyāni – five cosmic acts)  viz. ஆக்கல் / सृष्टि (ākkal/ sṛṣṭi – creation / manifestation), காத்தல் / स्थिति (kāttal / sthiti  - sustenance), அழித்தல் / संहार (azhittal / saṁhāra –dissolution), மறைத்தல் / तिरोभाव (maṛaittal / tirobhāva - veiling) & அருளல் / अनुग्रह (aruḻal / anugraha - grace) cutting across the infinitely long series of manifested multiverses and their epistemological layers. This fact is testified by the saint himself in the above verse.

Of course, from an anthropic perspective, this स्पन्द (spanda - cosmic dance /eternal becoming) both at a அண்ட பிரமாணம் (aṇḍa piramāṇam - macrocosmic scale), as well as at the பிண்ட பிரமாணம் (piṇḍa piramāṇam - microcosmic scale) are basically nothing but immersive experiences visualized as a sacred ஆனந்த தாண்டவம் (āṉanta tāṇṭavam – dance of bliss) happening within one’s own consciousness. Such a dance is called ஞானக்கூத்து (jñānak kūttu – wisdom dance). Hidden behind the ஆனந்தகூத்தின் ஒளி தாண்டவம் (āṉantakūttiṉ oḷi tāṇṭavam – visual dance of bliss-dance)  manifested as உருவ தத்துவம் / शकल तत्त्व (uruva tattuvam / śakala tattva – phenomenal principle) there underlies the subtler ஒலி நடனம் (oli naṭaṉam – sonic dance) manifesting the அருவ தத்துவம் / निश्कल तत्त्व् (aruva thaththuvam / niśkala tattva – noumenal principal) and this the चितंबर रहस्य (citaṁbara rahasya – secret of gnostic vacuum).  

Now with this understanding, let us re-look at the above quoted controversial statement and try to comprehend the holistic intention of the saint when he originally said:

Original	Transliteration	Translation
வேதம், ஆகமம், புராணம், இதிகாசம் முதலிய கலைகள் எதனிலும் லக்ஷியம் வைக்க வேண்டாம். ஏனென்றால், அவைகளில் ஒன்றிலாவது குழூஉக்குறியன்றித் தெய்வத்தை இன்னபடி என்றும், தெய்வத்தினுடைய உண்மை இன்னதென்றும், கொஞ்சமேனும் புறங் கவியச் சொல்லாமல், மண்ணைப்போட்டு மறைத்து விட்டார்கள். அணுமாத்திரமேனுந் தெரிவிக்காமல், பிண்ட லக்ஷணத்தை அண்டத்தில் காட்டினார்கள்	vētam, ākamam, purāṇam, itikācam mutaliya kalaikaḷ etaṉilum lakṣiyam vaikka vēṇṭām. ēṉeṉṟāl, avaikaḷil oṉṟilāvatu kuḻū'ukkuṟiyaṉṟit teyvattai iṉṉapaṭi eṉṟum, teyvattiṉuṭaiya uṇmai iṉṉateṉṟum, koñcamēṉum puṟaṅ kaviyac collāmal, maṇṇaippōṭṭu maṟaittu viṭṭārkaḷ. aṇumāttiramēṉun terivikkāmal, piṇṭa lakṣaṇattai aṇṭattil kāṭṭiṉārkaḷ	Further more, let us not put our belief or faith and goal in the philosophical Art’s and stories such as VEDAS, AHAMAS, PURANAS, ITHIHASA etc. Because, in these books of imaginary arts, only symbolic and hidden Truths are erotic without revealing the real facts, the authors had veiled and obscured the truth, as though somebody is covering with soil and dust (over the death body). -translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - பேருபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - pērupadēsam)

I think the saint is cautioning us, that as by design, all our பஞ்ச ஞானேந்திரியங்கள் (pañca jñānendriyangaḷ - five-fold cognitive senses) governed by the மனம் (manam - mind) are confined to புரலக்ஷணத்தின் மேல் மட்டும் லக்ஷியம் (puralakṣaṇattiṉ mēl maṭṭum lakṣiyam – focus only on external nature)   while completely neglecting அகலக்ஷணத்தின் மேல் லக்ஷியம் (akalakṣaṇattiṉ mēl lakṣiyam – focus on external nature)  which generally needs awakening of higher realms of spiritual consciousness beyond मनोमयकोश (manomayakośa – mind predominant sheath sheath) viz. विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath) & आनन्दमयकोश  (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath).  Please remember that access to these last two realms are by default, hidden (encapsulated / locked) from the mental vision of ordinary mortals like us and is only accessible through the பரமன ஞான தரிசனம் / परमज्ञानदर्शन (paramana jñāna darisanam / paramajñānadarśana - supramental gnostic vision)  

As already discussed, the mythological episodes and events narrated in the इतिहास & पुराण शास्त्र (itihāsa & purāṇa śāstra - historic and mythological literature) are all nothing but such spiritual revelations to saints and yogis operating from such higher realms of supramental consciousness.  Eventually the ஒளி நடனம் (oḷi naṭaṉam – visual dance) experienced by the ऋषिमुनि (ṛṣimuni - seer sage) in the आनन्दमयकोश (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath) gets further encoded as अर्कसाति (arkasāti - poetic inspirations) of மந்திர கலை / ஒலி நடனம் (mantira kalai / oli naṭaṉam – mantric art / sonic dance), as well, in the विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath). The Holy saint has beautifully symbolized these two forms of dances as மயில் (mayil - peacock) & குயில் (kuyil - cuckoo) respectively, as testified in the following verses,

Original	Transliteration	Translation
வானத்தின் மீது மயில் ஆட கண்டேன் மயில் குயிலாச்சுதடி அக்கச்சி மயில் குயிலாச்சுதடி	vānattin mīdu mayil āḍa kaṇḍEn mayil kuyilāccudaḍi akkacci mayil kuyilāccudaḍi	I saw a peacock dancing in the sky. The peacock (magically) transformed into a cuckoo – dear sister The peacock turned into a cuckoo! -translation by self
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அக்கச்சி (tiru aruṭpā: akkacci) (6.129.1)

    And subsequently it is such நிகழ்வுகள் (nikaḻvukaḷ - events) relating to these நிறைமொழிமாதரின் ஒலியொளி அனுபவங்கள் (niṟaimoḻimātariṉ  oliyoḷi aṉupavaṅkaḷ - audio-visual experiences of accomplished-speech men)  which are further encrypted & encapsulated as सन्ध्या भाष (sandhyā bhāṣa - twilight language) and propagated to the lower realms viz. मनोमयकोश (manomayakośa – mind predominant sheath sheath) and below, as कल्पित कथाः पुराण शास्त्रस्य (kalpita kathāḥ itihāsa ca purāṇa śāstrasya - imaginary stories of mythological literature). Of course, from the perspective of ordinary mortals like us, who are not yet entitled to the higher realms of spiritual consciousness and hence remain as பூட்டபட்ட உண்மைகள் (pūṭṭapaṭṭa uṇmaikaḷ - locked / encoded truths) (unlike the case of the evolved saints), these narrations are only second-hand information which can only be experienced objectively and not subjectively - technically called as सविकल्प अनुभव (savikalpa anubhava - indirect / mediated experience). We will not be able to get a holistic विलीन निर्विकल्प अनुभव (vilīna nirvikalpa anubhava - immersive direct / immediate experience). In fact, this is what is referred by வள்ளலார் (vaḷḷalār) as 'கலையுரைத்த கற்பனை (kalaiyuraitta kaṟpaṉai - art narrated imagination)' in the above quoted verses from the decad titled ' திருக்கதவந் திறத்தல் (tirukkatavan tiṟattal – sacred gate opening)' and again as he "பூட்டிய அந்தப் பூட்டை ஒருவரும் திறக்கவில்லை (pūṭṭai oruvarum tiṟakkavillai - no one has opened the closed lock)" in the earlier quoted  பேருபதேசம் (pērupadēsam – grand sermon)

In the following verses, the saint cautions to be aware and beware that there are many pseudo spiritualists and fake religious gurus capitalize our ignorance, take us for a ride by misleading us with delusive fabrications & misinterpretations in the guise of sacred scriptural revelations - वेद (veda), आगम (āgama), इतिहास (itihāsa) & पुराण (purāṇa) etc. Such fake versions are tagged by the saint here by the term தோன்றிய சாத்திரங்கள் (tōṉṟiya cāttiraṅkaḷ - fabricated scriptures) creating a छलक इन्द्रजाल (chalaka indrajāla - delusive sense/epistemological traps) which deviate us away from the original scriptural roots, referred by the saint as ஊன்றிய சாத்திரங்கள் (ūṉṟiya cāttiraṅkaḷ - rooted scriptures). The saint advises us to develop discriminating wisdom to differentiate the fake from the real. At the same time, he also warns us that even the original scriptures, however sacred and comprehensive they may be, they are yet only partial descriptions of the transcendent absolute divinity, which is essentially indeterminate and hence all scriptures for that matter are also kind of चलक इन्द्रजाल (calaka indrajāla - delusive sense/epistemological traps).         

    Thus, he recommends us that rather than taking the narrations in the इतिहास & पुराण शास्त्र (itihāsa & purāṇa śāstra - historic and mythological literature) too literally, the sincere followers of சுத்த சன்மார்கம் (sudda sanmārgam - pure path of truth) should go beyond the superficial (exoteric) meanings and decrypt (decapsulate) and unlock the underlying esoteric (occult) spiritual essence with the help of ஞான திரவுகோல் (jñāna tiravukkōl - key of wisdom), as testified by him in the following verses. 

Original	Transliteration	Translation
இயல்வேதா கமங்கள்புரா ணங்கள்இதி காசம் இவைமுதலா இந்திரசா லங்கடையா உரைப்பார் மயல்ஒருநூல் மாத்திரந்தான் சாலம்என அறிந்தார் மகனேநீ நூல்அனைத்தும் சாலம்என அறிக செயல்அனைத்தும் அருள்ஒளியால் காண்கஎன எனக்கே திருவுளம்பற் றியஞான தேசிகமா மணியே அயல்அறியா அறிவுடையார் எல்லாரும் போற்ற ஆடுகின்ற அரசேஎன் அலங்கல்அணிந் தருளே. தோன்றியவே தாகமத்தைச் சாலம்என உரைத்தேம் சொற்பொருளும் இலக்கியமும் பொய்எனக்கண் டறியேல் ஊன்றியவே தாகமத்தின் உண்மைநினக் காகும் உலகறிவே தாகமத்தைப் பொய்எனக்கண் டுணர்வாய் ஆன்றதிரு வருட்செங்கோல் நினக்களித்தோம் நீயே ஆள்கஅருள் ஒளியால்என் றளித்ததனிச் சிவமே ஏன்றதிரு வமுதெனக்கும் ஈந்தபெரும் பொருளே இலங்குநடத் தரசேஎன் இசையும்அணிந் தருளே.	iyalvētā kamaṅkaḷpurā ṇaṅkaḷiti kācam ivaimutalā intiracā laṅkaṭaiyā uraippār mayalorunūl māttirantāṉ cālameṉa aṟintār makaṉēnī nūlaṉaittum cālameṉa aṟika ceyalaṉaittum aruḷoḷiyāl kāṇka'eṉa eṉakkē tiruvuḷampaṟ ṟiyañāṉa tēcikamā maṇiyē ayalaṟiyā aṟivuṭaiyār ellārum pōṟṟa āṭukiṉṟa aracē'eṉ alaṅkalaṇin taruḷē. tōṉṟiyavē tākamattaic cālameṉa uraittēm coṟporuḷum ilakkiyamum poyeṉakkaṇ ṭaṟiyēl ūṉṟiyavē tākamattiṉ uṇmainiṉak kākum ulakaṟivē tākamattaip poyeṉakkaṇ ṭuṇarvāy āṉṟatiru varuṭceṅkōl niṉakkaḷittōm nīyē āḷka'aruḷ oḷiyāleṉ ṟaḷittataṉic civamē ēṉṟatiru vamuteṉakkum īntaperum poruḷē ilaṅkunaṭat taracē'eṉ icaiyumaṇin taruḷē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: akkacci) (6.31.88)