வள்ளலாரின் பக்தியோகமார்கம் (vaḷḷalāriṉ paktiyōkamārgam - yogic-devotion path of Vallalar)

 

महा भावन (mahā bhāvanā – grand role playing)

Further, similar to the above mentioned saints, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) has beautifully registered different பக்தி பாவனைகள் / भक्ति भावनानि (bakti bāvanaigaḻ / bhakti bhāvanāni – devotional emotions / feelings) through mystic role-playing relationships with God viz. son, wife, disciple, friend etc. Typically, such experiences involve महा भावन (mahā bhāvanā – grand role playing) by the saint, as a beloved relative of God as testified in the वेद शास्त्र (veda śāstra – vedic scripture)

Original	Transliteration	Translation
अग्निम् मन्ये पितरम् अग्निम् आपिम् अग्निम् भ्रातरं सदमित् सखायम्। अग्नेर् अनीकं बृहतः सपर्य दिवि शुकं यजतं सूरस्य॥	agnim manye pitaram agnim āpim agnim bhrātaraṁ sadamit sakhāyam| agner anīkaṁ bṛhataḥ saparya divi śukaṁ yajataṁ sūrasya||	The Deity I deem my father, my Kinsman, my Brother, deem Him my friend forever. I honor as the face of the great Deity, The holy light of the Sun in the sky
Sanskrit Reference: ऋग् वेद (ṛg veda)

In the above मन्त्र (mantra – hymn), the वेदऋषि (vedaṛṣi – vedic-seer), eulogizes अग्निदेव (agnideva – fire-deity) as next of their close kins. This मन्त्र (mantra – hymn) serves as a great testimony to the fact that such महा भावन (mahā bhāvana – grand role playing) was integral to Hinduism right from the ancient Vedic times. This theme was further extended later to various पुराण देवताः (purāṇa devatāḥ - purāṇic deities) as well. Please remember that, such महाभावन (mahābhāvana – grand role-playing) is clear indication of the noble saint’s theological/religious ways of spiritual experiences. The kind of relation that develops between the जीवात्मन् (jīvātman - individual soul) and his परमात्मन् (paramātman – divine soul), also referred to as between the shepherd and his sheep, can literally take one or more of the following forms based on the individual’s aptitude, attitude, and spiritual quotient:

• दास्य ईश्वरस्य भावन (dāsya īśvarasya bhāvana – servant of God role-play), 
• पुत्र / शान्त ईश्वरस्य भावन (putra  / śānta īśvarasya bhāvana – child of God role-play), 
• साख्य ईश्वरस्य भावन (sākhya īśvarasya bhāvana -friend of God role-play), 
• शिष्य ईश्वरस्य भावन (śiṣya īśvarasya bhāvana – student of God role-play), 
• मधुर / कान्त ईश्वरस्य भावन (madhura / kānta  īśvarasya bhāvana -lover /  fiancee of God role-play)

Not surprisingly, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) has lived through most of these பக்தி பாவனைகள் / भक्ति भावनानि (bakti bāvanaigaḻ / bhakti bhāvanāni – devotional emotions / feelings), as part of his mystical experiences and this is testified by himself at many places in his திருவருட்பா (tiruvaruṭpā). For example, even in his அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjōti agaval), the saint relates to God as his குரு (guru- preceptor), தாய் (tāi - mother), தந்தை (tantai - father), நட்பு (naṭpu - friend), துணை (tuṇai - companion), கணவர்/காதலன் (kaṇavar/kādalan – lover / husband), மருந்து /மருத்துவன் (marundu/marutuvan) etc.

சத்புத்திரபாவம் (satputtirabāvam – good-son attitude) is an integral part of இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) as well, as testified by him in various parts of his magnum opus திருவருட்பா (tiruvaruṭpā). In fact, according to scholars and subject matter experts like there are more than 170 occurrences in திருவருட்பா (tiruvaruṭpā) where the saint refers to God as his parent; out of which in 96 occurrences he refers to God as his Father and remaining as Mother. Again, just as how in the life of திருஞானசம்பந்தர் (tirujñānasambandar), this saint’s hunger was also quenched directly by Mother Goddess ஸ்ரீ வடிவுடையம்மன் (sri vaḍivuḍaiyamman) - अर्चावधारदेवी (arcāvadhāradevī) Herself at the sacred திருவொற்றியூர் (tiruvoṛṛiyūr) temple, as testified by the saint in his அருள்விளக்கமாலை (aruḻviḻakkamālai – grace-elucidation garland):

Original	Transliteration	Translation
தெற்றியிலே நான்பசித்துப் படுத்திளைத்த தருணம் திருஅமுதோர் திருக்கரத்தே திகழ்வள்ளத் தெடுத்தே ஒற்றியிற்போய்ப் பசித்தனையோ என்றெனையங் கெழுப்பி உவந்துகொடுத் தருளியஎன் உயிர்க்கினிதாந் தாயே பற்றியஎன் பற்றனைத்தும் தன்அடிப்பற் றாகப் பரிந்தருளி எனைஈன்ற பண்புடைஎந் தாயே பெற்றியுளார் சுற்றிநின்று போற்றமணிப் பொதுவில் பெருநடஞ்செய் அரசேஎன் பிதற்றும்உவந் தருளே	teṟṟiyilē nāṉpacittup paṭuttiḷaitta taruṇam tiru'amutōr tirukkarattē tikaḻvaḷḷat teṭuttē oṟṟiyiṟpōyp pacittaṉaiyō eṉṟeṉaiyaṅ keḻuppi uvantukoṭut taruḷiya'eṉ uyirkkiṉitān tāyē paṟṟiya'eṉ paṟṟaṉaittum taṉaṭippaṟ ṟākap parintaruḷi eṉai'īṉṟa paṇpuṭai'en tāyē peṟṟiyuḷār cuṟṟiniṉṟu pōṟṟamaṇip potuvil perunaṭañcey aracē'eṉ pitaṟṟumuvan taruḷē	Oh my virtuous goodly Succourer Who, when I was lying one dark night on a nook and corner pial hungry and tired, came looking for me and offering me food made me eat, and rid me of my hunger! Oh unique Gem Who, ridding me of the darkness of delusion and bestowing on me all the blessings of life, made me be seated on the platform decked with gems! -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: aruḷviḷakka mālai) (6.37.43)

Moreover, his mystical outpourings in சத்புத்திரபாவம் (satputtirabāvam – good-son attitude) is explicitly found in decads like “பிள்ளைச்சிறு விண்ணப்பம் (piḻḻaicciṛu viṇṇappam)”, “பிள்ளைப்பெரு விண்ணப்பம் (piḻḻaipperuviṇṇappam)” etc. For example, in this heart touching verses, the saint makes a very emotional request to God who is not only his father but is also his mother, to graciously forgive all his lapses

Original	Transliteration	Translation
தடித்தஓர் மகனைத் தந்தைஈண் டடித்தால் தாயுடன் அணைப்பள்தாய் அடித்தால் பிடித்தொரு தந்தை அணைப்பன்இங் கெனக்குப் பேசிய தந்தையும் தாயும் பொடித்திரு மேனி அம்பலத் தாடும் புனிதநீ ஆதலால் என்னை அடித்தது போதும் அணைத்திடல் வேண்டும் அம்மைஅப் பாஇனிஆற்றேன்.	taṭitta'ōr makaṉait tantai'īṇ ṭaṭittāl tāyuṭaṉ aṇaippaḷtāy aṭittāl piṭittoru tantai aṇaippaṉiṅ keṉakkup pēciya tantaiyum tāyum poṭittiru mēṉi ampalat tāṭum puṉitanī ātalāl eṉṉai aṭittatu pōtum aṇaittiṭal vēṇṭum am'mai'ap pā'iṉi'āṟṟēṉ.	My Lord! In this world below, when a father beats an unruly son, the mother runs to his protection, throws her arms around her son and clasps him to her bosom; And when a mother beats an unruly son, the father holds his son his hand and shields him from the anger of the mother. But for me, the remorseful Sinner, thou who art ever dancing in mercy in the hearts of all lives, with thy ineffable form of energy infinite and variegated Thou art the protecting Father, and Thou art the protecting Mother, too. So, I beseech Thee, who art both Father and Mother to me, to cease beating me, who can no longer bear the anguish of it, but give me refuge in the effulgent shade of the Holy Feet. -translation by Sri A. Balakrishnan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: பிள்ளைச் சிறு விண்ணப்பம் (tiru aruṭpā: piḻḻaicciṛuviṇṇappam) (6.19.1)

Interestingly, the saint himself has expressed his mystical experiences in the same सहमार्ग (sahamārga - path of companionship) i.e., having God as his good friend as:

Original	Transliteration	Translation
அயர்வற வெனக்கே யருட்டுணை யாகியென் னுயிரினுஞ் சிறந்த வொருமையென் னட்பே அன்பினிற் கலந்தென தறிவினிற் பயின்றே இன்பினி லளைந்தவென் னின்னுயிர் நட்பே நான்புரி வனவெலாந் தான்புரிந் தெனக்கே வான்பத மளிக்க வாய்த்தநன் னட்பே உள்ளமு முணர்ச்சியு முயிருங் கலந்துகொண் டெள்ளுறு நெய்யிலென் னுள்ளுறு நட்பே செற்றமுந் தீமையுந் தீர்த்துநான் செய்த குற்றமுங் குணமாக் கொண்டவென் னட்பே குணங்குறி முதலிய குறித்திடா தெனையே அணங்கறக் கலந்த அன்புடை நட்பே பிணக்கும் பேதமும் பேயுல கோர்புகல் கணக்குந் தீர்த்தெனைக் கலந்தநன் னட்பே	ayarvaṟa veṉakkē yaruṭṭuṇai yākiyeṉ ṉuyiriṉuñ ciṟanta vorumaiyeṉ ṉaṭpē aṉpiṉiṟ kalanteṉa taṟiviṉiṟ payiṉṟē iṉpiṉi laḷaintaveṉ ṉiṉṉuyir naṭpē nāṉpuri vaṉavelān tāṉpurin teṉakkē vāṉpata maḷikka vāyttanaṉ ṉaṭpē uḷḷamu muṇarcciyu muyiruṅ kalantukoṇ ṭeḷḷuṟu neyyileṉ ṉuḷḷuṟu naṭpē ceṟṟamun tīmaiyun tīrttunāṉ ceyta kuṟṟamuṅ kuṇamāk koṇṭaveṉ ṉaṭpē kuṇaṅkuṟi mutaliya kuṟittiṭā teṉaiyē aṇaṅkaṟak kalanta aṉpuṭai naṭpē piṇakkum pētamum pēyula kōrpukal kaṇakkun tīrtteṉaik kalantanaṉ ṉaṭpē	O my absolute friend! Thou hast become my tireless, graceful and more valuable companion than my soul. O my dearmost friend! Thou hast mingled in (my) love, abided in (my) knowledge and waded in (my) happiness. O my good fortunate friend! Thou hast performed what all I had to perform and conferred on me the heavenly station. O my inmost friend! Thou hast completely permeated in (my) mind, impulses and life-force like oil in the sea-same seed. O my friend! Thou hast eradicated the irresponsible anger and other evils and considered my defect as virtues. O dear friend! Thou hast, without any reference to attribute or symbol mingled in me formlessly. O my good friend! Thou hath mingled with me by discarding variance, discord and the priorities insisted on by the people of the spectral world. O my good friend! Thou hast eliminated worry, fear and weakness from my feeble heart and mingled in me. -translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (tiru aruṭpā: aruṭperuñjōti agaval) (6.2.589-98)

Similar to the works of மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavāsagar), the revered mystic saint –poet இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) sung several பதிகங்கள் (padigangaḻ- decads) highlighting his own bridal mystic experiences in his magnum opus masterpiece திருவருட்பா (tiruvaruṭpā). In fact, according to Vanmikinadhan, almost 23 பதிகங்கள் (padigangaḻ- decads) in this sacred text, are pregnant with such bridal themes including the following: 

• திரு உலாப்பேறு (tiru ulāppēṟu)
• திருவுலா வியப்பு  (tiruvulā viyappu)
• திருவுலாத் திறம்  (tiruvulāt tiṟam)
• இரங்கன் மாலை  (iraṅkaṉ mālai)
• காதல் மாட்சி (kātal māṭci)
•  நாரையும் கிளியும் நாட்டுறு தூது (nāraiyum kiḷiyum nāṭṭuṟu tūtu)
• இன்ப மாலை  (iṉpa mālai)
• இன்பக் கிளவி (iṉpak kiḷav)
• இன்பப் புகழ்ச்சி(iṉpap pukaḻcci)
• இங்கித மாலை  (iṅkita mālai)

Take for example, the decad titled திரு உலாப்பேறு (tiru ulāppēṟu), the saint on witnessing the ஸ்ரீ தியாகராஜரின் திருவீதி ஊர்வலம் (srī tiyākarājariṉ tiruvīti ūrvalam – street procession of Lord Sacrifice-King) who is the chief अर्चावतारमूर्ति परमस्शिवस्य (arcāvatāramūrti paramasśivasya – iconic incarnation of supreme shiva), at the sacred shrine திருவொற்றியூர் (tiruvoṛṛiyūr). Again, the revered saint poet in his mystic ecstasy of मधुर / कान्त ईश्वरस्य भावन (madhura / kānta  īśvarasya bhāvana -lover /  fiancee of God role-play) sings the following decad titled இங்கித மாலை  (iṅkita mālai), composed in love of Lord ஸ்ரீ தியாகராஜர் (sri tiyākarājar).

Original	Transliteration	Translation
மடையிற் கயல்பா யொற்றிநகர் வள்ள லாகு மிவர்தமைநா னடையிற் கனிவாற் பணியென்றே யருளீ ருரியீ ருடையென்றேன் கடையிற் படுமோர் பணியென்றே கருதி யுரைத்தே மென்றுரைத்தென் னிடையிற் கலையை யுரிகின்றா ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ. கோமாற் கருளுந் திருவொற்றிக் கோயி லுடையா ரிவரைமத மாமாற் றியநீ ரேகலவி மகிழ்ந்தின் றடியேன் மனையினிடைத் தாமாற் றிடக்கொண் டேகுமென்றேன் றாவென் றார்தந் தாலென்னை யேமாற் றினையே யென்கின்றா ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.	maṭaiyiṟ kayalpā yoṟṟinakar vaḷḷa lāku mivartamainā ṉaṭaiyiṟ kaṉivāṟ paṇiyeṉṟē yaruḷī ruriyī ruṭaiyeṉṟēṉ kaṭaiyiṟ paṭumōr paṇiyeṉṟē karuti yuraittē meṉṟuraitteṉ ṉiṭaiyiṟ kalaiyai yurikiṉṟā ritutāṉ cēṭi yeṉṉēṭī. kōmāṟ karuḷun tiruvoṟṟik kōyi luṭaiyā rivaraimata māmāṟ ṟiyanī rēkalavi makiḻntiṉ ṟaṭiyēṉ maṉaiyiṉiṭait tāmāṟ ṟiṭakkoṇ ṭēkumeṉṟēṉ ṟāveṉ ṟārtan tāleṉṉai yēmāṟ ṟiṉaiyē yeṉkiṉṟā ritutāṉ cēṭi yeṉṉēṭī.	The Owner of the sacred Otri temple, He Who bestowed grace on eminent Vishnu, I addressed Him thus: “Oh Lord Who over-powered the great beast, (the elephant)! Do not go away, but be pleased to take food today in my house and, after taking rest, you may depart”. He said “Give”; and when I gave, He says “You have cheated me”. What is this, Oh my companion? The Thief (of the hearts of His devotees) Who stands here with (mischievous) delight in His eyes, He says that His native place is Otri. With His sacred mouth which had sung the strains of the (Sama) Veda, He asked: “Give me alms”. I brought it. But He said: “ This is not what damsels offer”. I asked: “What have You in mind?” He replied: “What you have in mind!”. What does He mean, Oh my companion?. -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: இங்கித மாலை (tiru aruṭpā: iṅkita mālai) (1.8.6,8)

Before proceeding further, it is my duty to bring to your notice that, there are deeper spiritual meanings hidden behind these seemingly vulgar language. After all, the saint இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) is one of the noblest of saints who has transcended all kinds of sensual and materialistic pleasures or lusts. His ascetic life itself is a testimony for the same. Moreover, he very clearly testifies himself it at multiple places in his magnum opus திருவருட்பா (tiruvaruṭpā). For example, even from a very பாலுன் குழவிப்பருவம் (pāluṉ kuḻavipparuvam -  infantile/ breast feeding age), this noble saint expressed an aversion for even the very act of mother’s milk sucking as testified by him in the following verses from பிள்ளைச்சிறு விண்ணப்பம் (piḻḻaicciṛu viṇṇappam):

Original	Transliteration	Translation
இன்னுமிங் கெனைநீ மடந்தையர் முயக்கில் எய்துவித் திடுதியேல் அதுவுன் தன்னுளப் புணர்ப்பிங் கெனக்கொரு சிறிதும் சம்மதம் அன்றுநான் இதனைப் பன்னுவ தென்னே இதில்அரு வருப்புப் பால்உணும் காலையே உளதால் மன்னும்அம் பலத்தே நடம்புரி வோய்என் மதிப்பெலாம் திருவடி மலர்க்கே.	iṉṉumiṅ keṉainī maṭantaiyar muyakkil eytuvit tiṭutiyēl atuvuṉ taṉṉuḷap puṇarppiṅ keṉakkoru ciṟitum cam'matam aṉṟunāṉ itaṉaip paṉṉuva teṉṉē itilaru varuppup pāluṇum kālaiyē uḷatāl maṉṉumam palattē naṭampuri vōyeṉ matippelām tiruvaṭi malarkkē.	If You would still consign me to the embraces of women, that is Your will’s fulfillment; it is not the least acceptable to me; what can I do about this? As I have a disgust towards this from even my suckling days, Oh You Who dance in the eternal hall in Thillai, all my esteem is only to Your sacred feet blossom. -trnslation by Vanmiknathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: பிள்ளைச்சிறு விண்ணப்பம் (tiru aruṭpā:piḻḻaicciṛu viṇṇappam) (6.19.7)

In the following chart I have listed the different பக்தி பாவனைகள் / भक्ति भावनानि (bakti bāvanaigaḻ / bhakti bhāvanāni – devotional emotions / feelings) of mystical-trance experienced by the saint இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār)

In fact, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) claims that in whatever form he conceives God, he was blessed in that form by God:

Original	Transliteration	Translation
எப்படி யெண்ணிய தென்கருத் திங்கெனக் கப்படி யருளிய வருட்பெருஞ் ஜோதி. எத்தகை விழைந்தன வென்மன மிங்கெனக் கத்தகை யருளிய வருட்பெருஞ் ஜோதி.	eppaṭi yeṇṇiya teṉkarut tiṅkeṉak kappaṭi yaruḷiya varuṭperuñ jōti. ettakai viḻaintaṉa veṉmaṉa miṅkeṉak kattakai yaruḷiya varuṭperuñ jōti.	The Boundless Benevolent Jothi (Effulgence) bestows whatever my mind conceals here (in this world). The Boundless Benevolent Jothi (Blaze) has fulfilled whatsoever my mind decided here (in this world). -translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (tiru aruṭpā:aruṭperuñjōti akaval) (6.2.96,97)

गुह्यानुभोग परभक्तेः (guhyānubhoga parabhakteḥ - mystical experience of transcendent devotion)

So far, I was discussing இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) from the perspective of his இறைபுகழ் இயம்பல் (iṛaipugaḷ iyambal – eulogy on God’s Glory).  Now, let us briefly discuss the आत्मशुद्धि (ātmaśuddhi – soul cleansing) aspects in his devotional mysticism. In this regard the saint provides one of the best soul kindling and ego-crushing accounts of the pilgrim’s progress through the Dark night of the soul, in terms of the three pronged steps of the purgative, illuminative and the unitive ways of inner spiritual voyage, similar to the bone melting mystic poetry of ஸ்ரீ  வான்கலந்த மாணிக்கவாசகரின் திருவாசகம் (srī vāṉkalanta māṇikkavācakariṉ tiruvācakam), ஸ்ரீ  தாயுமானவரின் பாடல்கள் (srī tāyumāṉavarin pāṭalgaḷ), ஸ்ரீ  வேதாந்ததேசிக்காச்சாரியாரின் பரமபத சோபானம் (srī  vētāntatēcikkāccāriyāriṉ paramapata sōpāṉam),  Sufi poets,  Christian mystics like St. John of the cross etc.  Sri Vanmikinathan in his famous masterpiece “Pathway to God Trod by Saint Ramalingar” discusses at length on this subject. The author very beautifully explains thus:

“The footsteps of the Swamikal as he makes his way to the Godhead through these three sections of the Pathway, the first of which is painful and dolorous, the second a strange mixture of sorrow and joy, sorrow being replaced by joy as ignorance is slowly replaced by illumination, and the last a section of sheer delight, of mounting bliss”.

श्री वेदान्त देस्काचार्य (śrī vedānta deskācārya), one of the foremost परमाचार्य (paramācārya – chief preceptor) in the श्री वैष्णव संप्रदाय (śrī vaiṣṇava saṁpradāya) for example, in his परमपद सोपानम् (paramapada sopānam – holy-abode ladder) identifies नवविध गुह्यपर्वाणि भक्तिमार्गे (navavidha guhyaparvāṇi bhaktimārge - ninefold mystical periods in devotion-path) viz.: विवेकपर्व (vivekaparva – discrimination period), निर्वेदपर्व (nirvedaparva – revulsion period), विरक्तिपर्व (viraktiperiod – indifference period), भीतपर्व (bhītiparva – fear period), प्रसादहेतुपर्व (prasādahetuparva -  purpose period), उत्क्रमणपर्वपर्व (utkramaṇa parva – dying period),  अर्चिरादिपर्व (arcirādiparva – path of light period), दिव्यदेशप्राप्तिपर्व (divyadeśaprāptiparva – access into divine abode period), प्राप्तिपर्व (prāptiparva – accomplishment period). This fact is testified in the following verse:

Original	Transliteration	Translation
विवेक निर्वेध विरक्थि भीथयः प्रसाधह्थेत्क्रमणाचिराधयः प्रकृथ्यथिक्रान्त पदाधिर्होहणम् प्राप्थिरित्यत्र तु पर्वणाम् क्रमः॥	viveka nirvedha virakthi bhīthayaḥ prasādhahthetkramaṇācirādhayaḥ prakṛuthyathikrānta padādhirhohaṇam prāpthirityatra tu parvaṇām kramaḥ||	Discrimination, Indifference, aversion, fear, serenity, logic, dying, pariseworthy path (posthumus journey beyond death) having transgressed phenomenal world and rising above
Sanskrit Reference:परमपदसोपाणम् (paramapadasopāṇam)

Again, the following Tamil verses from the above text, the poet-saint further summarizes the above mentioned नव आवरणम् (nava āvaraṇam - nine steps) as follows,

Original	Transliteration	Translation
மண்ணுலகில் மயல் தீர்ந்து மனம் ததும்பி மன்னாத பயன் இகழ்ந்து மாலே யன்றிக் கண் இலது என்று அஞ்சி யவன் கழலே பூண்டு கடும் சிறை போய்க் கரை ஏறும் கதியே சென்று விண்ணுலகில் வியப்பு எல்லாம் விளங்கக் கண்டு விண்ணவர் தம் குழாங்களுடன் வேதம் பாடிப் பண்ணுலகில் படியாத விசையால் பாடும் பல்லாண்டே பல்லாண்டும் பாடுவோமே	maṇṇulakil mayal tīrntu maṉam tatumpi maṉṉāta payaṉ ikaḻntu mālē yaṉṟik kaṇ ilatu eṉṟu añci yavaṉ kaḻalē pūṇṭu kaṭum ciṟai pōyk karai ēṟum katiyē ceṉṟu viṇṇulakil viyappu ellām viḷaṅkak kaṇṭu viṇṇavar tam kuḻāṅkaḷuṭaṉ vētam pāṭip paṇṇulakil paṭiyāta vicaiyāl pāṭum pallāṇṭē pallāṇṭum pāṭuvōmē	May we enjoy the many blessings of performing the regular service to the divine couples in divine abode (śrī vaikuṇṭha) and enjoying complete-divine-bliss there after climbing the following nine steps of the ladder to liberation: (1) gaining discrimination in this action-world (karmabhūmi) through the virtuous glance;(2) developing remorse over the time wasted in chasing the worldly pleasures and worthless pursuits; (3) developing distaste for worldly pleasures; (4) fearing the ensuing hell-experience linked to the bundles of sins accumulated; (5) performing the remedy of surrender or devotional yoga to gain liberation; (6) bodily liberation through the divine-cavity (brahmarandhra) with the help of God; (7) soteriological pilgrimage through path of light / enlightenment (arcirādimārga) to SrI Vaikuntam; (8) Arriving at holy-feet (paramapadam) of the Lord after crossing the virajā river; (9) Joining the eternal-sages (nityasūryis) and living-liberates (jīvanmuktas) in singing Sāma Veda and divyaprabandham.
Tamil Reference : பரமபத சோபானம் (paramapada sōpānam) - (20)

In occult yogic terms, these नवपद भक्ति सोपान मुक्तेः (navapada bhakti sopāna mukteḥ – nine stepped devotional ladder of liberation) has deeper esoteric significance and closely correspond to the मुक्तेः नवपद ध्यान सोपान (mukteḥ navapada dhyāna sopāna - nine stepped meditative ladder of liberation) viz. 

#	भूमि समाधेः (bhūmi samādheḥ - stage of atonement)
X	सविकल्प/सबीज/ संप्रज्ञात समाधि (savikalpa / sabīja/ saṁprajñāta samādhi – discriminative / seeded/ cognitive atonement) based on आलम्बन / आधार  योग (ālambana / ādhāra  yoga – union with support / base)
#	बाह्य  आलम्बन / आधार  योग (bāhya ālambana / ādhāra  yoga – ecstasy / union with external support / base)	#	अन्तर्  आलम्बन / आधार  योग (antar ālambana / ādhāra  yoga – enstasy / union with internal support / base)
XA1	सवितर्क समापत्ति (savitarka samāpatti – yielding with deliberation)	XB1	निर्वितर्क समापत्ति (nirvitarka samāpatti – yielding without deliberation)
XA2	सविचार समापत्ति (savicāra samāpatti – yielding with reflection)	XB2	निर्विचार समापत्ति (nirvicāra samāpatti – yielding without reflection)
XA3	सानन्द समापत्ति (sānanda samāpatti – yielding with joy)	XB3	निरानन्द समापत्ति (nirānanda samāpatti – yielding without joy)
XA4	सास्मित समापत्ति (sāsmita samāpatti – yielding with ego)	XB4	निरास्मित समापत्ति (nirāsmita samāpatti - yielding without ego)
Y	निर्बीज / निर्विकल्प / असंप्रज्ञात समाधि (nirbīja / nirvikalpa / asaṁprajñāta  samādhi – seedless /nondiscriminative / supracognitive atonement) based on निरालम्बन / निराधार  योग (nirālambana / nirādhāra  yoga – union without support / base)
Y1	धर्ममेघ समापत्ति (dharma megha samāpatti – Cloud(stream) of righteousness / virtue yielding)

In an alternate model such समाधि अनुभूति (samādhi anubhūti – atonement experience) is actually a multi-stepped process involving acquisition of various समापत्त्यः (samāpattyaḥ - correct yieldings). viz.

#	भूमि समाधेः (bhūmi samādheḥ - stage of atonement)
X	सबीज समाधि (sabīja samādhi – seeded atonement) based on आलम्बन / आधार  योग (ālambana / ādhāra  yoga – union with support / base)
#	बाह्य  आलम्बन / आधार  योग (bāhya ālambana / ādhāra  yoga – ecstasy / union with external support / base)	#	अन्तर्  आलम्बन / आधार  योग (antar ālambana / ādhāra  yoga – enstasy / union with internal support / base)
A	संप्रज्ञात समाधि (saṃprajñāta samāpatti –  cognitive atonement)	B	असंप्रज्ञात समाधि (asaṃprajñāta samādhi – supracognitive atonement)
XA1	सवितर्क समापत्ति (savitarka samāpatti – yielding with deliberation)	XB1	निर्वितर्क समापत्ति (nirvitarka samāpatti – yielding without deliberation)
XA2	सविचार समापत्ति (savicāra samāpatti – yielding with reflection)	XB2	निर्विचार समापत्ति (nirvicāra samāpatti – yielding without reflection)
XA3	सानन्द समापत्ति (sānanda samāpatti – yielding with joy)	XB3	निरानन्द समापत्ति (nirānanda samāpatti – yielding without joy)
XA4	सास्मित समापत्ति (sāsmita samāpatti – yielding with ego)	XB4	निरास्मित समापत्ति (nirāsmita samāpatti - yielding without ego)
Y	निर्बीज समाधि (nirbīja samādhi - seedless atonement) based on निरालम्बन / निराधार  योग (nirālambana / nirādhāra  yoga – union without support / base)
Y1	धर्ममेघ समापत्ति (dharma megha samāpatti – Cloud(stream) of righteousness / virute yielding)

Such states are variously called in different philosophical schools of Hinduism. For example, here is one model of classification

#	Philosophical School associated with the naming convention	पूर्व भूमि समाधेः (pūrva bhūmi samādheḥ - initial stage of atonement)	अन्त्य भूमि समाधेः (antya bhūmi samādheḥ - final stage of atonement)
1	वेदान्त दर्शन (vedānta darśana – philosophy of final wisdom)	सविकल्प समाधि (savikalpa samādhi – discriminative atonement)	निर्विकल्प समाधि (nirvikalpa samādhi – nondiscriminative atonement)
2	सिद्धान्त दर्शन (siddhānta darśana – philosophy of final accomplishment)	सबीज समाधि (sabīja samādhi – seeded atonement)	निर्बीज समाधि (nirbīja samādhi – nonseeded atonement)
3	योगान्त दर्शन (yogānta darśana – philosophy of final union)	संप्रज्ञात समाधि (saṁprajñāta samādhi – cognitive atonement)	असंप्रज्ञात समाधि (asaṁprajñāta samādhi – super cognitive atonement)

श्री मुथुस्वाम्य् दीक्षितर् (śrī muthusvāmy dīkṣitar) a great doyen of Carnatic Music Composition, revered as the one of the சங்கீத மும்மூர்த்திகள் (saṅgītamumuttigaḻ - Holy Trinity in Music) has composed soul rendering பக்தி கீர்த்தனைகள் (bakti kirttanaigaḻ – devotional eulogies) addressing श्री ललितापरमेश्वरी / श्री कमलांबिका (śrī lalitāparameśvarī / śrī kamalāṃbikā) titled कमलाम्ब नवावरणं (kamalāmba navāvaraṇaṁ). The following table summarizes the esoteric mappings discussed so far.

#	भक्तियोग मर्ग पद (bhaktiyoga marga pada – step in path of devotional union)	ध्यानयोग मार्ग पद (dhyānayoga mārga pada – step in path of meditational union)	आवरण (āvaraṇa - cover)	चक्र (cakra - vortex)	रागं (rāgaṁ)	तालं (tālaṁ)
1	विवेक (viveka – discrimination)	सवितर्क समापत्ति (savitarka samāpatti – yielding with deliberation)	भूपुरपद्म (bhūpurapadma – earth-stretched lotus)	मूलाधारचक्र (mūlādhāracakra – root-support centre)	आनन्दभैरवी (ānandabhairavī)	त्रिपुट (tripuṭa)
2	निर्वेद (nirveda - revulsion)	निर्वितर्क समापत्ति (savitarka samāpatti – yielding without deliberation)	षोडशदलपद्म (ṣoḍaśadalapadma – sixteen petal lotus)	स्वाधिष्ठानचक्र (svādhiṣṭhānacakra – original self-stage centre)	कल्याणी (kalyāṇī)	आदि (ādi)
3	विरक्ति (virakti - indifference)	सविचार समापत्ति (savicāra samāpatti – yielding with reflection)	अष्टदशदलपद्म (aṣṭadaśadalapadma – eight petal lotus)	मणिपूरचक्र (maṇipūracakra – whole-gem centre)	शंकराभरणम् (śaṁkarābharaṇam)	आदि (ādi)
4	भीति (bhīti - fear)	निर्विचार समापत्ति (savicāra samāpatti – yielding without reflection)	चतुर्दशारपद्म (caturdaśārapadma – fourteen corner lotus)	अनाहतचक्र (anāhatacakra – unstruck centre)	कांभोजी (kāṁbhojī)	अटा(aṭā)
5	प्रसाद हेतु (prasāda hetu -  purpose)	सानन्द समापत्ति (sānanda samāpatti – yielding with joy)	बहिर्दशारपद्म (bahirdaśārapadma – external ten-corner lotus)	विशुद्धचक्र (viśuddhacakra – purified centre)	भैरवी (bhairavī)	झंप (jhaṁpa)
6	उत्क्रमण पर्व (utkramaṇa parva – dying period)	निरानन्द समापत्ति (nirānanda samāpatti – yielding without joy)	अन्तर्दशारपद्म (antardaśārapadma - internal ten-corner lotus)	आज्ञाचक्र (ājñācakra – command centre)	पुन्नागवराळी (punnāgavarāḻī)	रूपक (rūpaka)
7	अर्चिरादि पर्वम् (arcirādi parvam – path of light period)	सास्मित समापत्ति (sāsmita samāpatti – yielding with ego)	अष्टकोणपद्म (aṣṭakoṇapadma – eight-edged lotus)	मनस्चक्र (manascakra – mind centre)	सहाणा (sahāṇā)	त्रिपुटा (tripuṭā)
8	दिव्यदेश प्राप्ति (divyadeśa prāpti – access into divine abode)	निरास्मित समापत्ति (nirāsmita samāpatti - yielding without ego)	त्रिकोणपद्म (trikoṇapadma – triangle lotus)	सोमचक्र (somacakra – lunar centre)	घण्ट (ghaṇṭa)	आदि (ādi)
9	प्राप्ति / सिद्धि (prāpti / siddhi - accomplishment)	धर्ममेघ समापत्ति (dharmamegha samāpatti – cloudstream of righteousness yielding)	बिन्दुपद्म (bindupadma – point lotus)	सहस्रारपद्मचक्र (sahasrārapadmacakra – thousand petalled lotus centre)	आहिरी (āhirī)	रूपक (rūpaka)

Please recollect that according to शैव सिद्धान्त संप्रदाय (śaiva siddhānta saṁpradāya) also there is a similar concept of दसकार्याणी साधन (dasakāryāṇī sādhana – ten act process) very closely corresponding with  नव आवरणम् (nava āvaraṇam - nine steps)  discussed here: As I have already discussed the same elsewhere, please refer to the same for further details: 

वार्षिक उत्सव (vārṣika utsava- annual festival) celebrated as ब्रह्मोत्सव / महोत्सव (brahmotsava / mahotsava – grand festival)

Interestingly, the mystique saint in இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) as part of his "Dark night of the Soul", has gone through almost all of them.  Here are few random examples from his mystic poetries: 

विवेक (viveka – discrimination): 

The first step is the development of spiritual discriminatory knowledge of the various degrees of सत्य (satya – reality) viz., the चित् (cit -  sentient soul), अचित् (acit –insentient matter) and ईश्वर् (īśvar– god). This is the stage when the आत्म (ātma - soul)  kindles its conscience and is able to discriminate the differences between the triple entities viz. अचित्  / अतिभूत (acit / atibhūta – nescience / essential matter),  चित् / अद्यात्मिक (cit/ adyātmika – mind /  essential spirit) & ईश्वर / अदिदेवत (adidevata / īśvara – god / essential divinity) at the ssme time understand their essential relationship. It is also considered as the stage for काय सुद्धि (kāya suddhi –body cleansimg). The eminent scholar  and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows: 

Original	Transliteration	Translation
கள்ள மனத்துடன் கண்டு முயன்ற கடுவினையால் நள்ளிருளாழியில் நற்சுவையந்தென நாடியவோர் அள்ளலில் நாளும் விழுந்தழியா வகை ஆரண நூல் வள்ளல் வழங்கிய வான்ன் படியான வழி இதுவே.	kaḷḷa maṉattuṭaṉ kaṇṭu muyaṉṟa kaṭuviṉaiyāl naḷḷiruḷāḻiyil naṟcuvaiyanteṉa nāṭiyavōr aḷḷalil nāḷum viḻuntaḻiyā vakai āraṇa nūl vaḷḷal vaḻaṅkiya vāṉṉ paṭiyāṉa vaḻi ituvē.	Until now, we possessed the distorted meanings of the Tathvams (viparItha Jn~Anam of the three Tatthvams) and their Svaroopams; we continued to engage in profoundly sinful acts and as a result were immersed in the darkness of nescience; we got stuck in the mud and mire of insignificant material pleasures associated with the five sensory faculties (roopam, rasam, sparsam, gandham and sabdham). On us, who were hopelessly lost, VedaVedAnthams took pity and instructed us on VivEkam to uplift ourselves from the quagmire of SamsAram. We (Swamy Desikan) explained the first of the nine steps of the ladder to our Lord's Parama Padham (Supreme abode). Translation by V. Sadagopan
Tamil Reference :- பரமபத சோபானம் (paramapada sōpānam) - (2)

Thus, according to the above definition विवेक (viveka – prudence/discrimination) here denotes the ability to prudently identify the fundamental building blocks of the phenomenal realm and classify them into hierarchies based on the ontological subtility. Such a discriminative awareness was very well demonstrated by இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār). In the lines of शैवागमशास्त्रसंप्रदाय (śaivāgamaśāstrasaṃpradāya), the saint, in his prose works, gives a very comprehensive account of various ontological entities viz. तत्त्वानि (tattvāni- evolutes), उपतत्त्वानि (upatattvāni – sub-evolutes), लोकाः (lokāḥ - worlds) & भुवनाः (bhuvanāḥ - realms) etc. For example, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) refers to त्रिचत्वाविंशत् प्रधाण तत्त्वानि (tricatvāviṃśat pradhāṇa tattvāni – forty-three fundamental evolutes) governing the entire cosmological process of evolution through different grades of माया (māyā – illusion) viz.

#	वर्ग (varga - category)	गणन (gaṇana - count)
A	षट् त्रिंशत् माया तत्वानि (ṣaṭ triṃśat māyā tatvāni - thirty-six paradox  evolutes)	(36)
1	चतुर्विंशतिः अशुद्धामाया तत्त्वानि प्रकृतेः (caturviṃśatiḥ aśuddhamāyā tattvāni prakṛteḥ – twenty-four impure-paradox evolutes of matter)	24
2	सप्त शुद्धाशुद्धमाया तत्त्वानि कञ्चुकस्य (sapta śuddhāśuddhamāyā tattvāni kañcukasya – seven pure-impure paradox evolutes of cover),	7
3	पञ्च शुद्धमायातत्त्वानि ईश्वरस्य (pañca śuddhamāyātattvāni īśvarasya – five pure paradox evolutes of divinity) &	5
B	सप्त माया तत्वानि (sapta māyā tatvāni - seven grand-paradox  evolutes)	(7)
4	सप्त पर तत्त्वानि परमेश्वरस्य (sapta para mahāmāyātattvāni parameśvarasya – seven grand-paradox evolutes of supreme divinity)	7
#	सर्वधन (sarvadhana – sum total)	43

We shall discuss more about the ontological classifications subsequently, elsewhere. But what I would like to highlight here is that இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) was not only fully aware that it was the omnipresent divinity is the underlying essence of all these तत्त्वानि (tattvāni- evolutes) making up the phenomenal world, but he had also attained soteriological liberation from the same. In his அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (aruṭperuñjōti agaval), for example, explains at length as to how the very essence of पञ्चमहाभूततत्त्वानि (pañcamahābhūtatattvāni – five core physical evolutes) is the none other than the सर्वप्यापिन् सर्वज्ञ सर्वशक्तिवत् परब्रह्मन् (sarvapyāpin sarvajña sarvaśaktivat parabrahman – omnipresent, omniscient omnipotent supreme divinity) theologized by him as the அருட்பெருஞ்ஜோதி (aruṭperuñjōti – vast grace-light)

Original	Transliteration	Translation
உலகெலாம் பரவவென் னுள்ளத் திருந்தே அலகிலா வொளிசெய் யருட்பெருஞ் ஜோதி விண்ணினுள் விண்ணாய் விண்ணடு விண்ணாய் அண்ணி நிறைந்த வருட்பெருஞ் ஜோதி விண்ணுறு விண்ணாய் விண்ணிலை விண்ணாய் அண்ணி வயங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி காற்றினுட் காற்றாய்க் காற்றிடைக் காற்றாய் ஆற்றலி னோங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி காற்றுறு காற்றாய்க் கானிலைக் காற்றாய் ஆற்ற விளங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி அனலினு ளனலா யனனடு வனலாய் அனலுற விளங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி அனலுறு மனலா யனனிலை யனலாய் அனலுற வயங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி புனலினுட் புனலாய்ப் புனலிடைப் புனலாய் அனையென வயங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி புனலுறு புனலாய்ப் புனனிலைப் புனலாய் அனையெனப் பெருகு மருட்பெஞ் ஜோதி புவியினுட் புவியாய்ப் புவிநடுப் புவியாய் அவைதர வயங்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி புவியுறு புவியாய்ப் புவிநிலைப் புவியாய் அவைகொள விரிந்த வருட்பெருஞ் ஜோதி	ulakelām paravaveṉ ṉuḷḷat tiruntē alakilā voḷicey yaruṭperuñ jōti viṇṇiṉuḷ viṇṇāy viṇṇaṭu viṇṇāy aṇṇi niṟainta varuṭperuñ jōti viṇṇuṟu viṇṇāy viṇṇilai viṇṇāy aṇṇi vayaṅku maruṭperuñ jōti kāṟṟiṉuṭ kāṟṟāyk kāṟṟiṭaik kāṟṟāy āṟṟali ṉōṅku maruṭperuñ jōti kāṟṟuṟu kāṟṟāyk kāṉilaik kāṟṟāy āṟṟa viḷaṅku maruṭperuñ jōti aṉaliṉu ḷaṉalā yaṉaṉaṭu vaṉalāy aṉaluṟa viḷaṅku maruṭperuñ jōti aṉaluṟu maṉalā yaṉaṉilai yaṉalāy aṉaluṟa vayaṅku maruṭperuñ jōti puṉaliṉuṭ puṉalāyp puṉaliṭaip puṉalāy aṉaiyeṉa vayaṅku maruṭperuñ jōti puṉaluṟu puṉalāyp puṉaṉilaip puṉalāy aṉaiyeṉap peruku maruṭpeñ jōti puviyiṉuṭ puviyāyp puvinaṭup puviyāy avaitara vayaṅku maruṭperuñ jōti puviyuṟu puviyāyp puvinilaip puviyāy avaikoḷa virinta varuṭperuñ jōti	The boundless benevolent Jothi (effulgence) emits from my heart, endless radiation to pervade all worlds. The boundless benevolent Jothi (effulgence) as the inmost space within space, and the space amidst space, intimately fills it. The boundless benevolent Jothi (effulgence) with splendorous sheen abides as intimate space within space and imbues spaciousness to space. The boundless benevolent Jothi (effulgence) has the inmost wind within wind, and as the quintessant Wind amidst wind shines with might splendour. The boundless benevolent Jothi (effulgence) with mighty resplendence, abides as air within air and imbues airness to air. The boundless benevolent Jothi (effulgence) as the inmost fire within fre, and as the quintessant Fire amidst fire, glows with splendour. The boundless benevolent Jothi (effulgence), with glowing splendour abides as fire within fire. and imbues heat to fire. The boundless benevolent Jothi (effulgence), as inmost water in water, and as teh quintessant Water amidst water, shines like a mother. The boundless benevolent Jothi (effulgence), overflowing (with love) as of a mother abides as water within water and imbues the attribute of water to it. The boundless benevolent Jothi (effulgence), as inmost Earth in earth, and as the quentesant Earth amidst earth shines mightily. -translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (tiru aruṭpā: aruṭperuñjōti akaval) (6.2.168-178)

Similarly, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) in his another poem titled நெஞ்சறிவுறுத்தல் (neñcaṟivuṟuttal), sings thus: 

Original	Transliteration	Translation
தஞ்சம் தருமலரோன் தத்துவமாம் பூதங்கள் ஐஞ்சும் பொறியஞ்சும் அஞ்சறிவும் - அஞ்செனுமோர் வாக்குமுதல் ஐஞ்சுமற்று மாலோன்தன் தத்துவமாம் ஊக்கும் கலைமுதலாம் ஓரேழும் - நீக்கிஅப்பால் மேவி விளங்குசுத்த வித்தைமுதல் நாதமட்டும் தாவி வயங்குசுத்த தத்துவத்தில் - மேவிஅகன் றப்பால் அருள்கண் டருளால் தமைத்தாம்கண் டப்பால் பரவெளிகண் டப்பாலுக் - கப்பாலும் தீராச் சுயமாய்ச் சிதானந்த மாம்ஒளியைப் பாரா இருந்த படியிருந்து - பேராது கண்டதுவென் றொன்றும் கலவாது தாம்கலந்து கொண்டசிவ யோகியராம் கொற்றவரும் - அண்டரிய சத்துவத்தில் சத்துவமே தம்முருவாய்க் கொண்டுபர தத்துவத்தின் நிற்கும் தகவோரும் - அத்துவத்தில் தீதும் சுகமும் சிவன்செயலென் றெண்ணிவந்த யாதும் சமமா இருப்போரும் - கோதுபடக்	tañcam tarumalarōṉ tattuvamām pūtaṅkaḷ aiñcum poṟiyañcum añcaṟivum - añceṉumōr vākkumutal aiñcumaṟṟu mālōṉtaṉ tattuvamām ūkkum kalaimutalām ōrēḻum - nīkki'appāl mēvi viḷaṅkucutta vittaimutal nātamaṭṭum tāvi vayaṅkucutta tattuvattil - mēvi'akaṉ ṟappāl aruḷkaṇ ṭaruḷāl tamaittāmkaṇ ṭappāl paraveḷikaṇ ṭappāluk - kappālum tīrāc cuyamāyc citāṉanta māmoḷiyaip pārā irunta paṭiyiruntu - pērātu kaṇṭatuveṉ ṟoṉṟum kalavātu tāmkalantu koṇṭaciva yōkiyarām koṟṟavarum - aṇṭariya cattuvattil cattuvamē tam'muruvāyk koṇṭupara tattuvattiṉ niṟkum takavōrum - attuvattil tītum cukamum civaṉceyaleṉ ṟeṇṇivanta yātum camamā iruppōrum - kōtupaṭak
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: நெஞ்சறிவுறுத்தல் (tiru aruṭpā: neñcaṟivuṟuttal) (1.3.680-687)

And again in the following verses from the மகாதேவ மாலை (makātēva mālai) the noble saint-poet  further establishes thus:

Original	Transliteration	Translation
அந்தரமிங் கறிவோமற் றதனில் அண்டம் அடுக்கடுக்காய் அமைந்தஉள வறிவோம் ஆங்கே உந்துறும்பல் பிண்டநிலை அறிவோஞ் சீவன் உற்றநிலை அறிவோமற் றனைத்து நாட்டும் எந்தைநின தருள்விளையாட் டந்தோ அந்தோ எள்ளளவும் அறிந்திலோம் என்னே என்று முந்தனந்த மறைகளெலாம் வழுத்த நின்ற முழுமுதலே அன்பர்குறை முடிக்கும் தேவே. தோன்றுபர சாக்கிரமும் கண்டோம் அந்தச் சொப்பனமும் கண்டோம்மேல் சுழுத்தி கண்டோம் ஆன்றபர துரியநிலை கண்டோம் அப்பால் அதுகண்டோம் அப்பாலாம் அதுவும் கண்டோம் ஏன்றஉப சாந்தநிலை கண்டோம் அப்பால் இருந்தநினைக் காண்கிலோம் என்னே என்று சான்றவுப நிடங்களெலாம் வழுத்த நின்ற தன்மயமே சின்மயமே சகசத் தேவே. பரிக்கிரக நிலைமுழுதுந் தொடர்ந்தோம் மேலைப் பரவிந்து நிலையனைத்தும் பார்த்தோம் பாசம் எரிக்கும்இயற் பரநாத நிலைக்கண் மெல்ல எய்தினோம் அப்பாலும் எட்டிப் போனோம் தெரிக்கரிய வெளிமூன்றும் தெரிந்தோம் எங்கும் சிவமேநின் சின்மயம்ஓர் சிறிதும் தேறோம் தரிக்கரிதென் றாகமங்க ளெல்லாம் போற்றத் தனிநின்ற பரம்பொருளே சாந்தத் தேவே.	antaramiṅ kaṟivōmaṟ ṟataṉil aṇṭam aṭukkaṭukkāy amainta'uḷa vaṟivōm āṅkē untuṟumpal piṇṭanilai aṟivōñ cīvaṉ uṟṟanilai aṟivōmaṟ ṟaṉaittu nāṭṭum entainiṉa taruḷviḷaiyāṭ ṭantō antō eḷḷaḷavum aṟintilōm eṉṉē eṉṟu muntaṉanta maṟaikaḷelām vaḻutta niṉṟa muḻumutalē aṉparkuṟai muṭikkum tēvē. tōṉṟupara cākkiramum kaṇṭōm antac coppaṉamum kaṇṭōm'mēl cuḻutti kaṇṭōm āṉṟapara turiyanilai kaṇṭōm appāl atukaṇṭōm appālām atuvum kaṇṭōm ēṉṟa'upa cāntanilai kaṇṭōm appāl iruntaniṉaik kāṇkilōm eṉṉē eṉṟu cāṉṟavupa niṭaṅkaḷelām vaḻutta niṉṟa taṉmayamē ciṉmayamē cakacat tēvē. parikkiraka nilaimuḻutun toṭarntōm mēlaip paravintu nilaiyaṉaittum pārttōm pācam erikkumiyaṟ paranāta nilaikkaṇ mella eytiṉōm appālum eṭṭip pōṉōm terikkariya veḷimūṉṟum terintōm eṅkum civamēniṉ ciṉmayamōr ciṟitum tēṟōm tarikkariteṉ ṟākamaṅka ḷellām pōṟṟat taṉiniṉṟa paramporuḷē cāntat tēvē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: மகாதேவ மாலை (tiru aruṭpā: makātēva mālai) (6.5.63-65)

And in his yet another famous poem திருவடிப் பெருமை (tiruvaḍipperumai), the mystic saint-poet reiterates thus: 

Original	Transliteration	Translation
தோன்றுசத்தி பலகோடி அளவுசொல ஒண்ணாத் தோற்றுசத்தி பலகோடித் தொகைஉரைக்க முடியா சான்றுலகம் தோற்றுவிக்கும் சத்திபல கோடி தனைவிளம்பல் ஆகாஅச் சத்திகளைக் கூட்டி ஏன்றவகை விடுக்கின்ற சத்திபல கோடி இத்தனைக்கும் அதிகாரி என்கணவர் என்றால் ஆன்றமணி மன்றில்இன்ப வடிவாகி நடிக்கும் அவர்பெருமை எவர்உரைப்பார் அறியாய்என் தோழி. தோற்றம்ஒன்றே வடிவொன்று வண்ணம்ஒன்று விளங்கும் சோதிஒன்று மற்றதனில் துலங்கும்இயல் ஒன்று ஆற்றஅதில் பரமாய அணுஒன்று பகுதி அதுஒன்று பகுதிக்குள் அமைந்தகரு ஒன்று ஏற்றமிக்க அக்கருவுள் சத்திஒன்று சத்திக் கிறைஒன்றாம் இத்தனைக்கும் என்கணவர் அல்லால் ஆற்றமற்றோர் அதிகாரி இல்லையடி மன்றில் ஆடும்அவர் பெருந்தகைமை யார்உரைப்பார் தோழி. ஒருமைபெறு தோற்றம்ஒன்று தத்துவம்பல் வேறு ஒன்றின்இயல் ஒன்றிடத்தே உற்றிலஇங் கிவற்றை இருமையினும் மும்மைமுதல் எழுமையினும் கூட்டி இலங்கியசிற் சத்திநடு இரண்டொன்றென் னாத பெருமைபெற்று விளங்கஅதின் நடுஅருள்நின் றிலங்கப் பெரியஅருள் நடுநின்று துரியநடம் புரியும் அருமைஎவர் கண்டுகொள்வர் அவர்பெருமை அவரே அறியாரே என்னடிநீ அறைந்தவண்ணம் தோழி. படைத்தபடைப் பொன்றதிலே பரம்அதிற்கா ரணமாம் பகுதிஅதில் பகுக்கின்ற பணிகள்பல பலவாம் புடைத்தஅவை புகுந்துலவும் புரம்ஒன்றப் புரத்தில் பூபதிஒன் றவர்க்குணர்த்தும் பூரணசித் தொன்று மிடைத்தஇவை எல்லாஞ்சிற் றம்பலத்தே நடிக்கும் மென்பதத்தோர் சிற்றிடத்து விளங்கிநிலை பெறவே அடைத்துமற்றிங் கிவைக்கெல்லாம் அப்புறத்தே நிற்பார் அவர்பெருமை எவர்அறிவார் அறியாய்நீ தோழி.	tōṉṟucatti palakōṭi aḷavucola oṇṇāt tōṟṟucatti palakōṭit tokai'uraikka muṭiyā cāṉṟulakam tōṟṟuvikkum cattipala kōṭi taṉaiviḷampal ākā'ac cattikaḷaik kūṭṭi ēṉṟavakai viṭukkiṉṟa cattipala kōṭi ittaṉaikkum atikāri eṉkaṇavar eṉṟāl āṉṟamaṇi maṉṟiliṉpa vaṭivāki naṭikkum avarperumai evar'uraippār aṟiyāyeṉ tōḻi. tōṟṟamoṉṟē vaṭivoṉṟu vaṇṇamoṉṟu viḷaṅkum cōti'oṉṟu maṟṟataṉil tulaṅkumiyal oṉṟu āṟṟa'atil paramāya aṇu'oṉṟu pakuti atu'oṉṟu pakutikkuḷ amaintakaru oṉṟu ēṟṟamikka akkaruvuḷ catti'oṉṟu cattik kiṟai'oṉṟām ittaṉaikkum eṉkaṇavar allāl āṟṟamaṟṟōr atikāri illaiyaṭi maṉṟil āṭumavar peruntakaimai yār'uraippār tōḻi. orumaipeṟu tōṟṟamoṉṟu tattuvampal vēṟu oṉṟiṉiyal oṉṟiṭattē uṟṟila'iṅ kivaṟṟai irumaiyiṉum mum'maimutal eḻumaiyiṉum kūṭṭi ilaṅkiyaciṟ cattinaṭu iraṇṭoṉṟeṉ ṉāta perumaipeṟṟu viḷaṅka'atiṉ naṭu'aruḷniṉ ṟilaṅkap periya'aruḷ naṭuniṉṟu turiyanaṭam puriyum arumai'evar kaṇṭukoḷvar avarperumai avarē aṟiyārē eṉṉaṭinī aṟaintavaṇṇam tōḻi. paṭaittapaṭaip poṉṟatilē paramatiṟkā raṇamām pakuti'atil pakukkiṉṟa paṇikaḷpala palavām puṭaitta'avai pukuntulavum puramoṉṟap purattil pūpati'oṉ ṟavarkkuṇarttum pūraṇacit toṉṟu miṭaitta'ivai ellāñciṟ ṟampalattē naṭikkum meṉpatattōr ciṟṟiṭattu viḷaṅkinilai peṟavē aṭaittumaṟṟiṅ kivaikkellām appuṟattē niṟpār avarperumai evar'aṟivār aṟiyāynī tōḻi.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: திருவடிப் பெருமை (tiru aruṭpā: tiruvaḍipperumai) (6.5.63-65)

निर्वेद (nirveda - revulsion)

The विवेक ज्ञान (viveka jñāna - discrimnatory wisdom) obtained above gradually leads the भक्त (bhakta - devotee), to a sense of निर्वेद (nirveda - self-deprecation or revulsion) and frustration due to wasting time in pursuit of worldly trivialities and pleasures so far due to अविद्या (avidyā -  ignorance). The eminent scholar  and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows:

Original	Transliteration	Translation
மறுத்தார் திருவுடன் மார்பில் தரித்தவன் வாசகத்தை மறுத்தார் மயக்கமும் மற்று அதனால் வந்த மா நரகும் நிறுத்தார் பவத்தில் நெடுநாள் உழன்றமை கண்டதனால் வெறுத்து ஆரண நெறியே வெள்கி ஓட விரைவர்களே	maṟuttār tiruvuṭaṉ mārpil tarittavaṉ vācakattai maṟuttār mayakkamum maṟṟu ataṉāl vanta mā narakum niṟuttār pavattil neṭunāḷ uḻaṉṟamai kaṇṭataṉāl veṟuttu āraṇa neṟiyē veḷki ōṭa viraivarkaḷē	Our Lord adorns on His divine chest the mole known as SrIvatsam, the forest flower garland known as vaijayanti and mahālakṣmī as His features. Those who violate His scriptures commands due to their own nescience end up in fearful narakams and suffer there. Wise-men (vivekin) think deeply about these consequences of breaking the injunctions of the Lord. They feel ashamed about the time wasted that far in (mudane viscious life) metempsychosis chasing nonlasting and deceptively sweet sukhams and will rush to follow the remedy (of devotion and surrender) prescribed by the Vedas.. Based on translation by V. Sadagopan
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (4)

For example, the holy saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār) in his deep mystical निर्वेद भावन (nirveda bhāvana – mood of self-deprecation / revulsion)  wonders thus என்ன பாவம் செய்தேனோ (eṉṉa pāvam ceytēṉō – what sin have I commited!) by giving a huge list of widely considered மகா பாவங்கள் (magā pāvaṅgaḷ -  worst sins) beginning with the following verses:

Original	Transliteration	Translation
நல்லோர் மனதை நடுங்க செய்தேனோ! வலிய வழக்கிட்டு மானம் கெடுத்தேனோ! ... நட்டாறில் கையை நழுவ விட்டேனோ! ... தவஞ்ச் செய்தோரைத் தாழ்வு சொன்னேனோ! ஆலய கதவை அடைத்து வைத்தேனோ! சிவனடியாரை சீறி வைத்தேனோ! சுத்த ஞானிகளை தூஷம் செய்தேனோ! தந்தை தாய் மொழியை தள்ளி நடந்தேனோ! தெய்வத்தை இகழ்ந்து செருக்கடைந்தேனோ! என்ன பாவம் செய்தேனோ இன்னதென்று அறியேனே.	nallōr maṉatai naṭuṅka ceytēṉō! valiya vaḻakkiṭṭu māṉam keṭuttēṉō! ... naṭṭāṟil kaiyai naḻuva viṭṭēṉō! ... tavañc ceytōrait tāḻvu coṉṉēṉō! ālaya katavai aṭaittu vaittēṉō! civaṉaṭiyārai cīṟi vaittēṉō! cutta ñāṉikaḷai tūṣam ceytēṉō! tantai tāy moḻiyai taḷḷi naṭantēṉō! teyvattai ikaḻntu cerukkaṭaintēṉō! eṉṉa pāvam ceytēṉō iṉṉateṉṟu aṟiyēṉē.
Tamil Reference :-திருவருட்பா : மனு முறை கண்ட வாசகம் (tiruvaruṭpā : manumuṛai kaṅda vāsagam)

Please be informed that it is not that this noble saint par excellence has actually committed any of the above listed sinful acts. For after all, he is a great ascetic and even mere common sense will help us understand that no saint will ever indulge in such profane acts. The above song only illustrates his poetic license of extreme mystical anguish. Such emotions of self-humiliation or belittlement is a common practise among mystics in general. Thus, we should not interpret such verses very literally and wrongly infer that even saints are capable of such sins. This definitely is not the case. The भावन (bhāvana - mood) is purely a charecteristics of saintly mysticsm.        

विरक्ति (virakti - indifference)

Such frustration would again eventually will kindle a kind of विरक्ति (virakti - disinterest) to all phenomenal or worldly activities and is defined by saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows:

Original	Transliteration	Translation
உலகத்து உயர்ந்தவர் ஒன்றும் பயனில் உறும் துயரும் அலகில் படாத அப்போகம் கவர்ந்து எழும் அம்புயத்தோன் கழகத் தொழில் மது கைடபரால் படும் கட்டம் என்னில் பல கற்ற மெய்யடியார் படியார் இக்கடும் பவத்தே.	ulakattu uyarntavar oṉṟum payaṉil uṟum tuyarum alakil paṭāta appōkam kavarntu eḻum ampuyattōṉ kaḻakat toḻil matu kaiṭaparāl paṭum kaṭṭam eṉṉil pala kaṟṟa meyyaṭiyār paṭiyār ikkaṭum pavattē	On this action-world (karmabhūmi), the pleasures enjoyed by those, whom we think highly off, are never of the unalloyed sukham. The sorrow is at the middle of these so called pleasures. We think that brahma deva in his satya loka (truth world) is the enjoyer of limitless bliss. The pain and anxiety that brahma deva experienced from the attack of the two demons (asuras), Madhu and Kathyabhaintent always in engaging in battle, is immeasurable. When the wise reflect on these insignificant and volatile pleasures tinged always with inauspiciousness, they do not develop any attachment to metempsychosis (samsara) and reject it as a manifestation of their dispassion (virakti). Translation by V. Sadagopan
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (6)

In this context, I would like to share the spiritual experiences of the renowned saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār), who has very beautifully registered all his experiences in mystic poetry  as testified in the following verses:

Original	Transliteration	Translation
செறிவதில் மனத்தேன் காசிலே ஆசை செய்திலேன் இந்தநாள் அன்றி அறிவதில் லாத சிறுபரு வத்தும் அடுத்தவர் கொடுத்தகா சவர்மேல் எறிவதும் மேட்டில் எறிந்தும் எனக்குள் இருக்கின்ற நீ அறிந் ததுவே பிறிவதில் லாநின் அருட்பெரும் பொருளைப் பெற்றனன் பேசுவ தென்னே. பணத்திலே சிறிதும் ஆசைஒன் றிலைநான் படைத்தஅப் பணங்களைப்பலகால் கிணற்றிலே எறிந்தேன் குளத்திலும் எறிந்தேன் கேணியில் எறிந்தனன் எந்தாய் குணத்திலே நீதான் கொடுக்கின்ற பொருளை எறிகலேன் கொடுக்கின்றேன் பிறர்க்கே கணத்திலே எல்லாம் காட்டும்நின் அருளைக் கண்டனன் இனிச்சொல்வ தென்னே. கிளைத்தஇவ் வுடம்பில் ஆசைஎள் ளளவும் கிளைத்திலேன் பசிஅற உணவு திளைத்திடுந் தோறும் வெறுப்பொடும் உண்டேன் இன்றுமே வெறுப்பில்உண் கின்றேன் தளைத்திடு முடைஊன்உடம்பொருசிறிதும்தடித்திடநினைத்திலேன் இன்றும் இளைத்திட விழைகின் றேன்இது நான்தான் இயம்பல்என்நீ அறிந்ததுவே	ceṟivatil maṉattēṉ kācilē ācai ceytilēṉ intanāḷ aṉṟi aṟivatil lāta ciṟuparu vattum aṭuttavar koṭuttakā cavarmēl eṟivatum mēṭṭil eṟintum eṉakkuḷ irukkiṉṟa nī aṟin tatuvē piṟivatil lāniṉ aruṭperum poruḷaip peṟṟaṉaṉ pēcuva teṉṉē. paṇattilē ciṟitum ācai'oṉ ṟilaināṉ paṭaitta'ap paṇaṅkaḷaippalakāl kiṇaṟṟilē eṟintēṉ kuḷattilum eṟintēṉ kēṇiyil eṟintaṉaṉ entāy kuṇattilē nītāṉ koṭukkiṉṟa poruḷai eṟikalēṉ koṭukkiṉṟēṉ piṟarkkē kaṇattilē ellām kāṭṭumniṉ aruḷaik kaṇṭaṉaṉ iṉiccolva teṉṉē. kiḷaitta'iv vuṭampil ācai'eḷ ḷaḷavum kiḷaittilēṉ paci'aṟa uṇavu tiḷaittiṭun tōṟum veṟuppoṭum uṇṭēṉ iṉṟumē veṟuppiluṇ kiṉṟēṉ taḷaittiṭu muṭai'ūṉuṭamporuciṟitumtaṭittiṭaniṉaittilēṉ iṉṟum iḷaittiṭa viḻaikiṉ ṟēṉitu nāṉtāṉ iyampaleṉnī aṟintatuvē	I, with a mind free of pride, never desired money. Moreover, it is something which You Who are within me have always known. Even in my early years, when I did not know what is what, I flung back on them itself or on the rubbish heap the money given by those near and dear to me. I have gained Your great wealth of grace which is inseparable from me; what is there to my further? I have no attachment to money; Oh, my Father, the money which I had, often I threw it in wells, I threw it sometimes in ponds; But I do not throw away the riches which You, in Your generosity of character, give! I give it to others only. I have witnessed Your grace which You show every moment; what is there to say any more? Not even an iota of attachment has grown in my mind to this body which has grown up (to this state). Whenever I indulged in food to assuage my hunger, I ate it with aversion, I still eat with aversion. I had never wished for this malodorous fleshy body to become stout even the least; even today I wish it to grow thinner still; what need is there for me to say this; it is what You already know
Tamil Reference :-திருவருட்பா : பிள்ளைச் சிறு விண்ணப்பம் (tiruvaruṭpā : piḻḻaicciṛu viṇṇappam) - (6.19.10-12)

This state of continuous विरक्ति (virakti - dis-intrerest) in worldly pleasures eventually leads the soul towards वैराग्य (vairāgya - apathy) and will power of the भक्त (bhakta - devotee) not to indulge in such acts.

Original	Transliteration	Translation
போக மாட்டேன் பிறரிடத்தே பொய்யிற் கிடந்து புலர்ந்துமனம் வேக மாட்டேன் பிறிதொன்றும் விரும்ப மாட்டேன் பொய்யுலகன் ஆக மாட்டேன் அரசேஎன் அப்பா என்றன் ஐயாநான் சாக மாட்டேன் உனைப்பிரிந்தால் தரிக்க மாட்டேன்கண்டாயே. செல்ல மாட்டேன் பிறரிடத்தே சிறிதுந் தரியேன் தீமொழிகள் சொல்ல மாட்டேன் இனிக்கணமுந் துயர மாட்டேன் சோம்பன்மிடி புல்ல மாட்டேன் பொய்யொழுக்கம் பொருந்த மாட்டேன் பிறஉயிரைக்	pōka māṭṭēṉ piṟariṭattē poyyiṟ kiṭantu pularntumaṉam vēka māṭṭēṉ piṟitoṉṟum virumpa māṭṭēṉ poyyulakaṉ āka māṭṭēṉ aracē'eṉ appā eṉṟaṉ aiyānāṉ cāka māṭṭēṉ uṉaippirintāl tarikka māṭṭēṉkaṇṭāyē. cella māṭṭēṉ piṟariṭattē ciṟitun tariyēṉ tīmoḻikaḷ colla māṭṭēṉ iṉikkaṇamun tuyara māṭṭēṉ cōmpaṉmiṭi pulla māṭṭēṉ poyyoḻukkam porunta māṭṭēṉ piṟa'uyiraik
/Tamil Reference :-திருவருட்பா : பிரிவாற்றாமை (tiruvaruṭpā : pirivāāmai) - (6.29.1,2)

भीति (bhīti - fear)

Additionally, the भक्त (bhakta - devotee)  is also surmounted by a sense of भय (bhaya – fear / anxiety) over his future. The eminent scholar and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows

Original	Transliteration	Translation
துறவறமே துணிவார் துணுக்கு அற்ற இளம் துணிவோர் உறவு இலர் ஆதலின் நாம் உயர்ந்தார் உடன் ஒன்றி நின்றோம் மற வழி மாற்றி எம் மையலைத் தீர்த்தவர் மன்னருளால் கறவை உகந்த பிரான் கழல் சூடும் கருத்தினமே	tuṟavaṟamē tuṇivār tuṇukku aṟṟa iḷam tuṇivōr uṟavu ilar ātaliṉ nām uyarntār uṭaṉ oṉṟi niṉṟōm maṟa vaḻi māṟṟi em maiyalait tīrttavar maṉṉaruḷāl kaṟavai ukanta pirāṉ kaḻal cūṭum karuttiṉamē	The superior laws associated with gaining freedom from the clutches of mesempsychosis (samsara) are known as involution laws. Those who adopt them will not mix with the ignoramus, who does not fear the terrors of SamsAram. Therefore, we mingled only with those, who desire liberation (Mumukshus). We gained the firmness of purpose to serve the Lord, who engages joyously to graze the cattle even in SrI Vaikuntam as KaNNan. This was made possible through the glances of our preceptors, who pull us away from traveling in the path of sin and banish our ignorance.
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (8)

Please be noted that here in this context, भय (bhaya – fear / anxiety)  is not a negative concept; but rather it is a (indirectly) positive trigger leading to wisdom. This fact is testified even in the Holy Biible:  

Original	Transliteration	Translation
בִּינָֽה׃ קְדֹשִׁ֣ים וְדַ֖עַת יְהוָ֑ה יִרְאַ֣ ת חָ֭כְמָה תְּחִלַּ֣ת	thchlth chkme irath ieue u·doth qdshim bine	The fear of the LORD is the beginning of wisdom, and knowledge of the Holy One is understanding. -translation King James Version
Greek Reference 1: : Holy Bible: Proverbs (9:10)

The reverred saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār), for example, in the following verses from his famous emotional outburst in the  பிள்ளைப்பெரு விண்ணப்பம் (piḻḻaipperu viṇṇappam)  registers his fear thus, 

Original	Transliteration	Translation
பல்லிகள் பலவா யிடத்தும்உச் சியினும் பகரும்நேர் முதற்பல வயினும் சொல்லிய தோறும் பிறர்துயர் கேட்கச் சொல்கின் றவோஎனச் சூழ்ந்தே மெல்லிய மனம்நொந் திளைத்தனன் கூகை வெங்குரல் செயுந்தொறும் எந்தாய் வல்லியக் குரல்கேட் டயர்பசுப் போல வருந்தினேன் எந்தைநீ அறிவாய். காக்கைகள் கூவக் கலங்கினேன் பருந்தின் கடுங்குரல்கேட்டுளங்குலைந்தேன் தாக்கிய ஆந்தை குரல்செயப் பயந்தேன் சாக்குரல் பறவையால் தளர்ந்தேன் வீக்கிய வேறு கொடுஞ்சகு னஞ்செய் வீக்களால் மயங்கினேன் விடத்தில் ஊக்கிய பாம்பைக் கண்டபோ துள்ளம் ஒடுங்கினேன் நடுங்கினேன் எந்தாய். தொழுந்தகை உடைய சோதியே அடியேன் சோம்பலால் வருந்திய தோறும் அழுந்தஎன் உள்ளம் பயந்ததை என்னால் அளவிடற் கெய்துமோ பகலில் விழுந்துறு தூக்கம் வரவது தடுத்தும் விட்டிடா வன்மையால் தூங்கி எழுந்தபோ தெல்லாம் பயத்தொடும் எழுந்தேன் என்செய்வேன் என்செய்வேன் என்றே. அந்தமோ டாதி இல்லதோர் பொதுவில் அரும்பெருஞ் சோதியே அடியேன் சொந்தமோ அறியேன் பகலிர வெல்லாம் தூக்கமே கண்டனன் தூக்கம் வந்தபோ தெல்லாம் பயத்தொடு படுத்தேன் மற்றுநான் எழுந்தபோதெல்லாம் தொந்தமாம் பயத்தால் சிவசிவ தூக்கம் தொலைவதெக் காலம்என் றெழுந்தேன். உடையஅம் பலத்தில் ஒருவனே என்றன் உயிர்க்குயிர் ஆகிய ஒளியே கடையன்நான் நனவில் நடுங்கிய நடுக்கம் கணக்கிலே சிறிதுறும் கனவில் இடையுறு நடுக்கம் கருதவும் சொலவும் எண்ணவும் எழுதவும் படுமோ நடையுறு சிறியேன் கனவுகண் டுள்ளம் நடுங்கிடா நாளும்ஒன் றுளதோ	pallikaḷ palavā yiṭattumuc ciyiṉum pakarumnēr mutaṟpala vayiṉum colliya tōṟum piṟartuyar kēṭkac colkiṉ ṟavō'eṉac cūḻntē melliya maṉamnon tiḷaittaṉaṉ kūkai veṅkural ceyuntoṟum entāy valliyak kuralkēṭ ṭayarpacup pōla varuntiṉēṉ entainī aṟivāy. kākkaikaḷ kūvak kalaṅkiṉēṉ paruntiṉ kaṭuṅkuralkēṭṭuḷaṅkulaintēṉ tākkiya āntai kuralceyap payantēṉ cākkural paṟavaiyāl taḷarntēṉ vīkkiya vēṟu koṭuñcaku ṉañcey vīkkaḷāl mayaṅkiṉēṉ viṭattil ūkkiya pāmpaik kaṇṭapō tuḷḷam oṭuṅkiṉēṉ naṭuṅkiṉēṉ entāy. toḻuntakai uṭaiya cōtiyē aṭiyēṉ cōmpalāl varuntiya tōṟum aḻunta'eṉ uḷḷam payantatai eṉṉāl aḷaviṭaṟ keytumō pakalil viḻuntuṟu tūkkam varavatu taṭuttum viṭṭiṭā vaṉmaiyāl tūṅki eḻuntapō tellām payattoṭum eḻuntēṉ eṉceyvēṉ eṉceyvēṉ eṉṟē. antamō ṭāti illatōr potuvil arumperuñ cōtiyē aṭiyēṉ contamō aṟiyēṉ pakalira vellām tūkkamē kaṇṭaṉaṉ tūkkam vantapō tellām payattoṭu paṭuttēṉ maṟṟunāṉ eḻuntapōtellām tontamām payattāl civaciva tūkkam tolaivatek kālameṉ ṟeḻuntēṉ. uṭaiya'am palattil oruvaṉē eṉṟaṉ uyirkkuyir ākiya oḷiyē kaṭaiyaṉnāṉ naṉavil naṭuṅkiya naṭukkam kaṇakkilē ciṟituṟum kaṉavil iṭaiyuṟu naṭukkam karutavum colavum eṇṇavum eḻutavum paṭumō naṭaiyuṟu ciṟiyēṉ kaṉavukaṇ ṭuḷḷam naṭuṅkiṭā nāḷumoṉ ṟuḷatō
Tamil Reference :-திருவருட்பா : பிள்ளைப்பெரு விண்ணப்பம் (tiruvaruṭpā: piḻḻaipperu viṇṇappam)- (6.20.23-24,32-34)

Such kind of aभावात्मक भय भक्तस्य (bhāvātmaka bhaya bhaktasya – postive fear of the devotee) sincerely leads to seeking refuge with God for safety as illustarted in the following verses

Original	Transliteration	Translation
அபயம் அபயம் அபயம் உபயம தாய்என் உறவாய்ச் சிதம்பரச் சபையில் நடஞ்செயும் சாமி பதத்திற்கே அபயம் எம்பலத் தால்எம்மை ஏன்றுகொ ளத்தில்லை அம்பலத் தாடும்எம் ஐயர் பதத்திற்கே அபயம்	apayam apayam apayam upayama tāyeṉ uṟavāyc citamparac capaiyil naṭañceyum cāmi patattiṟkē apayam empalat tālem'mai ēṉṟuko ḷattillai ampalat tāṭumem aiyar patattiṟkē apayam
Tamil Reference :-திருவருட்பா : அபயம் (tiruvaruṭpā : abayam) - (6.126.1-3)

प्रसाद हेतु (prasāda hetu -  purpose)

This is one of the longest and toughest stage as this is the stage of actual implementation and is termed by श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) as उपाय पर्व (upāya parva – remedy stage). The eminent scholar and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows:

Original	Transliteration	Translation
கரு மாலையில் வரும் கட்டம் கழிக்கும் கருத்துடையார் ஒரு மால் பெருகும் உயோகியில் முயன்றும் அது அன்றியும் நம் திருமால் அடியிணை திண் சரணாகும் என வரித்தும் தரும் மால் இனி யவை தானே எனத் தகவு எண்ணுவரே	karu mālaiyil varum kaṭṭam kaḻikkum karuttuṭaiyār oru māl perukum uyōkiyil muyaṉṟum atu aṉṟiyum nam tirumāl aṭiyiṇai tiṇ caraṇākum eṉa varittum tarum māl iṉi yavai tāṉē eṉat takavu eṇṇuvarē	The devotees longing to destroy worldly miseries like (during its) stay in mother’s womb would practice yoga of devotion; their taste of the divine experiential bliss would also be enhanced. Those who are unable to undertake the ardous devotion-yoga (bhakti yoga) would choose absolutely surrendering at the Holy feet of the Lord (prapatti). After practicing one or the other of the above two remedies, they will place their entire trust in the Lord's grace and protective power and will await His mercy to grant them the delectable bliss of liberation. Translation based on V. Sadagopan’s
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (10)

The four steps described above are collectively called अधिकार पर्व (adhikāra parva – qualifying phase) because it involves all the pre-requiste stages for the भक्त (bhakta - devotee) to proceed further in their spiritual journey. The विवेक ज्ञान (viveka jñāna – discriminative understanding) and the feelings of विरक्ति (virakti - indifference) & the associated भीति (bhīti - fear) thereof, eventually tunes the soul and provides him with the आत्म कार्पण्य (ātma kārpaṇya – self humility) (i.e., his limitations in his personal / bound capacities) and thereby trigger him to honestly seek from the deepest of his heart the ईश्वर अनुग्रह (īśvara anugraha – God’s Grace), to help him move forward. Once again I would like to quote திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār) who sings his famous  முறையீடு (muṛyīḍu - pleading) thus

Original	Transliteration	Translation
மருந்தறியேன் மணிஅறியேன் மந்திரம்ஒன் றறியேன் மதிஅறியேன் விதிஅறியேன் வாழ்க்கைநிலை அறியேன் திருந்தறியேன் திருவருளின் செயலறியேன் அறந்தான் செய்தறியேன் மனமடங்கும் திறத்தினில்ஓர் இடத்தே இருந்தறியேன் அறிந்தோரை ஏத்திடவும் அறியேன் எந்தைபிரான் மணிமன்றம் எய்தஅறி வேனோ இருந்ததிசை சொலஅறியேன் எங்ஙனம்நான் புகுவேன் யார்க்குரைப்பேன் என்னசெய்வேன் ஏதும்அறிந் திலனே. அகங்காரக் கொடுங்கிழங்கை அகழ்ந்தெறிய அறியேன் அறிவறிந்த அந்தணர்பால் செறியும்நெறி அறியேன் நகங்கானம் உறுதவர்போல் நலம்புரிந்தும் அறியேன் நச்சுமரக் கனிபோல இச்சைகனிந் துழல்வேன் மகங்காணும் புலவரெலாம் வந்துதொழ நடிக்கும் மணிமன்றந் தனைஅடையும் வழியும்அறி வேனோ இகங்காணத் திரிகின்றேன் எங்ஙனம்நான் புகுவேன் யார்க்குரைப்பேன் என்னசெய்வேன் ஏதும்அறிந் திலனே. கற்குமுறை கற்றறியேன் கற்பனகற் றறிந்த கருத்தர்திருக் கூட்டத்தில் களித்திருக்க அறியேன் நிற்குநிலை நின்றறியேன் நின்றாரின் நடித்தேன் நெடுங்காமப் பெருங்கடலை நீந்தும்வகை அறியேன் சிற்குணமா மணிமன்றில் திருநடனம் புரியும் திருவடிஎன் சென்னிமிசைச் சேர்க்கஅறி வேனோ இற்குணஞ்செய் துழல்கின்றேன் எங்ஙனம்நான் புகுவேன் யார்க்குரைப்பேன் என்னசெய்வேன் ஏதும்அறிந் திலனே.	maruntaṟiyēṉ maṇi'aṟiyēṉ mantiramoṉ ṟaṟiyēṉ mati'aṟiyēṉ viti'aṟiyēṉ vāḻkkainilai aṟiyēṉ tiruntaṟiyēṉ tiruvaruḷiṉ ceyalaṟiyēṉ aṟantāṉ ceytaṟiyēṉ maṉamaṭaṅkum tiṟattiṉilōr iṭattē iruntaṟiyēṉ aṟintōrai ēttiṭavum aṟiyēṉ entaipirāṉ maṇimaṉṟam eyta'aṟi vēṉō iruntaticai cola'aṟiyēṉ eṅṅaṉamnāṉ pukuvēṉ yārkkuraippēṉ eṉṉaceyvēṉ ētumaṟin tilaṉē. akaṅkārak koṭuṅkiḻaṅkai akaḻnteṟiya aṟiyēṉ aṟivaṟinta antaṇarpāl ceṟiyumneṟi aṟiyēṉ nakaṅkāṉam uṟutavarpōl nalampurintum aṟiyēṉ naccumarak kaṉipōla iccaikaṉin tuḻalvēṉ makaṅkāṇum pulavarelām vantutoḻa naṭikkum maṇimaṉṟan taṉai'aṭaiyum vaḻiyumaṟi vēṉō ikaṅkāṇat tirikiṉṟēṉ eṅṅaṉamnāṉ pukuvēṉ yārkkuraippēṉ eṉṉaceyvēṉ ētumaṟin tilaṉē. kaṟkumuṟai kaṟṟaṟiyēṉ kaṟpaṉakaṟ ṟaṟinta karuttartiruk kūṭṭattil kaḷittirukka aṟiyēṉ niṟkunilai niṉṟaṟiyēṉ niṉṟāriṉ naṭittēṉ neṭuṅkāmap peruṅkaṭalai nīntumvakai aṟiyēṉ ciṟkuṇamā maṇimaṉṟil tirunaṭaṉam puriyum tiruvaṭi'eṉ ceṉṉimicaic cērkka'aṟi vēṉō iṟkuṇañcey tuḻalkiṉṟēṉ eṅṅaṉamnāṉ pukuvēṉ yārkkuraippēṉ eṉṉaceyvēṉ ētumaṟin tilaṉē.
Tamil Reference :- திருவருட்பா : முறையீடு (tiruvaruṭpā : muṛyīḍu) - (6.9.1-3)

उत्क्रमण पर्व (utkramaṇa parva – dying period)

This is the next major milestone when the भक्त (bhakta - devotee) is mentally prepared even to sacrifice his moratl life for the sake of his beloved God. The eminent scholar  and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows:

Original	Transliteration	Translation
உறையிட்ட வாள் என ஊன் உள் உறையும் உயோகியரை நறை மட்டு ஒளிவற்ற நல் துளவு ஏந்திய நாயகன் தன் நிறை மட்டு இலாத நெடும் பயன் காட்ட நினைந்து உடலைச் சிறை வெட்டி விட்டு வெளிப்படுத்தும் வகை செய்திடுமே.	uṟaiyiṭṭa vāḷ eṉa ūṉ uḷ uṟaiyum uyōkiyarai naṟai maṭṭu oḷivaṟṟa nal tuḷavu ēntiya nāyakaṉ taṉ niṟai maṭṭu ilāta neṭum payaṉ kāṭṭa niṉaintu uṭalaic ciṟai veṭṭi viṭṭu veḷippaṭuttum vakai ceytiṭumē.	The analogy of the sword in its sheath is given usually to the corporeal soul residing in its causal body. The sword housed inside the sheath of the body will have diminished lustre and will be powerless to perform its act. Similarly, the corporate soul inside the causal body would find its inherent gnosis shrunk and recognize that it does not have the power to perform holistic divine servitude. Thus, the corporeal soul under the total influence of karma is granted liberation, when that corporeal soul adopts the way of devotion-path or surrender-path. Our Lord stands by with this noble intention to exit that corporeal soul from its bodily prison and lead it to His Supreme Abode
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (12)

The reverred saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār), for example, in the following verses from his famous emotional outburst in the பிள்ளைப்பெரு விண்ணப்பம் (piḻḻaipperu viṇṇappam)  registers his intention for even suicide out of spiritual frustration,

Original	Transliteration	Translation
ஐயநான் ஆடும் பருவத்திற் றானே அடுத்தநன் னேயனோ டப்பா பொய்யுல காசை எனக்கிலை உனக்கென் புகல்என அவனும்அங் கிசைந்தே மெய்யுறத் துறப்போம் என்றுபோய் நினது மெய்யருள் மீட்டிட மீண்டேம் துய்யநின் உள்ளம் அறிந்ததே எந்தாய் இன்றுநான் சொல்லுவ தென்னே	aiyanāṉ āṭum paruvattiṟ ṟāṉē aṭuttanaṉ ṉēyaṉō ṭappā poyyula kācai eṉakkilai uṉakkeṉ pukaleṉa avaṉumaṅ kicaintē meyyuṟat tuṟappōm eṉṟupōy niṉatu meyyaruḷ mīṭṭiṭa mīṇṭēm tuyyaniṉ uḷḷam aṟintatē entāy iṉṟunāṉ colluva teṉṉē
Tamil Reference :-திருவருட்பா : பிள்ளைப்பெரு விண்ணப்பம் (tiruvaruṭpā: piḻḻaipperu viṇṇappam) - (6.20.78)

अर्चिरादि पर्वम् (arcirādi parvam – path of light period)

The eminent scholar and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya)  defines this stage as follows:

Original	Transliteration	Translation
தெருளார் பிரம புரத்து இறை சேர்ந்து இடர் தீர்ந்தவர் தாம் மருளார் பிரம புரச் சிறை தீர்ந்த பின் வந்து எதிர் கொண்டு அருளால் அமரர் நடத்த விம்மாயை கடந்ததன் பின் சுருளார் பவன நரகச் சுழல் ஆற்றின் சுழற்சியிலே.	teruḷār pirama purattu iṟai cērntu iṭar tīrntavar tām maruḷār pirama purac ciṟai tīrnta piṉ vantu etir koṇṭu aruḷāl amarar naṭatta vim'māyai kaṭantataṉ piṉ curuḷār pavaṉa narakac cuḻal āṟṟiṉ cuḻaṟciyilē.
Tamil Reference :- பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (14)

This, is a very important milestone, that demands a more detailed understanding, particularly from the soteriological perpective of  the final modes of emancipation. Therefore, we will deep dive ths topic separately very soon. For now, I will just touch upon how this milestone has been experienced by the saints from the perspective of devotional mysticsm. Let us briefly analyze as to how the अर्चिरादि मार्ग (arcirādi mārga – path of light / enlightenment) plays out in the life of திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār).  At one point of his spiritual pilgrimage, the saint  began to explicitly identify Supreme God, or in other words, the highest form of Divine spiritual being as அருட்பெருஞ்சோதி (aruṭperuñjoti – vast grace light). In fact, the noble saint preached it as his तारकमहामन्त्र (tārakamahāmantra).

Original	Transliteration	Translation
அருட்பெருஞ்சோதி அருட்பெருஞ்சோதி தனிப்பெருங்கருணை அருட்பெருஞ்சோதி	aruṭperuñcōti aruṭperuñcōti taṉipperuṅkaruṇai aruṭperuñcōti	Vast Grace Light ! Vast Grace Light Uniquely Supreme Compassion Vast Grace Light .
Tamil Reference :- அருட்பெருஞ்சோதி மந்திரம் (aruṭperuñcōti mantiram)

The saint, very clearly declares in பேருபதேசம் (pērupadēsam – grand sermon) which is one of his prose famous sermons delivered on 22^nd of October 1873, when he originally consecrated and hoisted the சன்மார்கக்கொடி (caṉmārkakkoṭi - truth-path flag). Here he declares that this महामन्त्र (mahāmantra – supreme mantra) was actually revealed to him by none other than the All-Mighty God Himself

Original	Transliteration	Translation
இத் தருணம் ஆண்டவர் எல்லாவற்றையும் நீக்கி எல்லோரும் மேலான இன்பத்தை அடையும் பொருட்டு, முடிவான இன்பானுபவத்திற்குச் சாதக சகாயமான திருவருள் மகாவாக்கியத் திருமந்திரத்தை - தமது உண்மையை வெளிப்படக் காட்டும் மகாமந்திர வாக்கியத்தை - எனக்கு வெளியிட்ட அவ்வண்ணம், எனது மெய்யறிவின்கண் அனுபவித்தெழுந்த - உண்மையறிவனுபவானந்த இன்பத்தை நீங்கள் எல்லவரும் என்போல் ஐயம் திரிபு மயக்கம் இன்றி அடைய என்னுள்ளே எழுந்து பொங்கிய ஆன்ம நேய உரிமைப்பாட்டுரிமையைப் பற்றிக் குறிப்பித்தேன்; குறிப்பிக்கின்றேன்; குறிப்பிப்பேன். நமது ஆண்டவர் கட்டளையிட்டது யாதெனில்: நமக்கு முன் சாதனம் கருணையானதினாலே, ஆண்டவர் முதற்சாதனமாக அருட்பெருஞ் ஜோதி அருட்பெருஞ் ஜோதி தனிப்பெருங் கருணை அருட்பெருஞ் ஜோதி என்னும் திருமந்திரத்தை வெளிப்படையாக எடுத்துக் கொண்டார்	it taruṇam āṇṭavar ellāvaṟṟaiyum nīkki ellōrum mēlāṉa iṉpattai aṭaiyum poruṭṭu, muṭivāṉa iṉpāṉupavattiṟkuc cātaka cakāyamāṉa tiruvaruḷ makāvākkiyat tirumantirattai - tamatu uṇmaiyai veḷippaṭak kāṭṭum makāmantira vākkiyattai - eṉakku veḷiyiṭṭa avvaṇṇam, eṉatu meyyaṟiviṉkaṇ aṉupavitteḻunta - uṇmaiyaṟivaṉupavāṉanta iṉpattai nīṅkaḷ ellavarum eṉpōl aiyam tiripu mayakkam iṉṟi aṭaiya eṉṉuḷḷē eḻuntu poṅkiya āṉma nēya urimaippāṭṭurimaiyaip paṟṟik kuṟippittēṉ; kuṟippikkiṉṟēṉ; kuṟippippēṉ. namatu āṇṭavar kaṭṭaḷaiyiṭṭatu yāteṉil: namakku muṉ cātaṉam karuṇaiyāṉatiṉālē, āṇṭavar mutaṟcātaṉamāka aruṭperuñ jōti aruṭperuñ jōti taṉipperuṅ karuṇai aruṭperuñ jōti eṉṉum tirumantirattai veḷippaṭaiyāka eṭuttuk koṇṭār	At his moment, the Almighty ARUTPERUNJOTHI had removed or abolished everything (untruth or non bliss or all miserable manifestations) had been revealing as to me, in order to attain the supreme, soul-bliss, with the favourable help and guide of the primary saadhana, for the ultimate experience or enjoyment of the Divine Bliss (of Eternal Blissful Life). I had already revealed, I am revealing this NOW and I will also reveal in this future out of the sympathetic feeling of the universal Right of the Integrity or Oneness of Soul-love and compassion (AANMA NEAYA ORUMAIPPAATTU URIMAI) this TRUTH, emerging from the soul experience of Truth knowledge (MEYYARIVU), the Truth experience of Truth knowledge and the enjoyment of the soul bliss of (Eternal Blissful Life), so that all of you have to attain like me. without doubt, misconception or confusion or of understanding. The Divine commandment of our Almighty ARUTPERUNJOTHI, is as follows: - “As our FIRST or FOREMOST Saadhana or spiritual practice, is the “KARUNAI” the Discipline of soulful compassion, the Almighty had taken explicitly this Divine Formula (THIRU MANTRA), as the Foremost practice or primary saadhana, as “ARUTPERUNJOTHI ARUTPERUNJOTHI THANIPERUNGARUNAIARUTPERUNJOTHI” “Omnigracious Infinite Light, Omnigracious Infinite Light, Unique-Immense-compassion Omnigracious Infinite Light” -translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :- திருவருட்பா :உரைநடை- பேருபதேசம் (tiruvaruṭpā : urainaḍai - pērupadēsam)

The saint visually experiences and glorifies the அருட்பெருஞ்சோதி (aruṭperuñjoti – vast grace light) thus in his magnum opus poetic masterpiece திருவருட்பா (tiruvaruṭpā)

Original	Transliteration	Translation
ஜோதி ஜோதி ஜோதி சுயஞ் ஜோதி ஜோதி ஜோதி பரஞ் ஜோதி ஜோதி ஜோதி யருட் ஜோதி ஜோதி ஜோதி சிவம். வாமஜோதி சோமஜோதி வானஜோதி ஞானஜோதி மாகஜோதி யோகஜோதி வாதஜோதி நாதஜோதி ஏமஜோதி வியோமஜோதி ஏறுஜோதி வீறுஜோதி ஏகஜோதி ஏகஜோதி ஏகஜோதி ஏகஜோதி. ஆதிநீதி வேதனே ஆடல்நீடு பாதனே வாதிஞான போதனே வாழ்கவாழ்க நாதனே.	jōti jōti jōti cuyañ jōti jōti jōti parañ jōti jōti jōti yaruṭ jōti jōti jōti civam. vāmajōti cōmajōti vāṉajōti ñāṉajōti mākajōti yōkajōti vātajōti nātajōti ēmajōti viyōmajōti ēṟujōti vīṟujōti ēkajōti ēkajōti ēkajōti ēkajōti. ātinīti vētaṉē āṭalnīṭu pātaṉē vātiñāṉa pōtaṉē vāḻkavāḻka nātaṉē.	Light is the Self, Light is the Absolute Light is the Grace, Light is the Auspisciousness (Sivam) Solar Light, Lunar Light, Gnostic Light Atomic Light, Unitive Light, Sonic Light way-ligh, sky/vacuum light ascending light, vibrant light absolute light, absolute light, absolute light absolute light lord of primordial law, holder of eternally dancing foot lord of dharmic wisdom, let thy glory live long.
Tamil Reference :- திருவருட்பா :ஜோதி ஜோதி (tiruvaruṭpā : jōti jōti) (6.150.1-3)

Of course, this is not the only place in that sacred text, where the here saint euologizes the அருட்பெருஞ்சோதி (aruṭperuñjōti – vast grace light). In fact, the whole text is teeming with such glorifications. Here, I cite a few such expressions from his அனுபவ மாலை (anubava mālai – garland of experience),

Original	Transliteration	Translation
…அன்னவண்ணம் மறைமுடிவும் அறைவரிதே அந்த அரும்பெருஞ்சோ தியின்வண்ணம் யார்உரைப்பர் அந்தோ.	…aṉṉavaṇṇam maṟaimuṭivum aṟaivaritē anta arumperuñcō tiyiṉvaṇṇam yār'uraippar antō.
…அந்தநடு முதலில்லா அரும்பெருஞ்சோ தியதே அண்டசரா சரங்கள்எலாம் கண்டதுவே றிலையே	…antanaṭu mutalillā arumperuñcō tiyatē aṇṭacarā caraṅkaḷelām kaṇṭatuvē ṟilaiyē
எல்லாமுஞ் செயவல்ல தனித்தலைவர் பொதுவில் இருந்துநடம் புரிகின்ற அரும்பெருஞ்சோ தியினார்…	ellāmuñ ceyavalla taṉittalaivar potuvil iruntunaṭam purikiṉṟa arumperuñcō tiyiṉār…
எவ்வுலகில் எவ்வௌர்க்கும் அரும்பெருஞ்சோ தியரே இறைவர்என்ப தறியாதே இம்மதவா திகள்தாம்…	evvulakil evvaurkkum arumperuñcō tiyarē iṟaivar'eṉpa taṟiyātē im'matavā tikaḷtām…
Tamil Reference :- திருவருட்பா : அனுபவ மாலை (tiruvaruṭpā : anubava mālai) - (6.147.11,26,27,87)

Thus far we have been observing as to how திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār) adored the highest form of Divine Spiritual Being as the அருட்பெருஞ்சோதி (aruṭperuñjōti – vast grace ligh). We shall now  understand that the same spiritual light also served as the soteriological path (means), as well as, the final end of his spiritual journey. This fact is also testified by the saint himself, (as an autobiographical note,) at many places in the same sacred scripture. For example, the following are some such testimonial expressions in the famous அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjōti agaval)

Original	Transliteration	Translation
எல்லையில் பிறப்பெனு மிருங்கடல் கடத்தியென் அல்லலை நீக்கிய வருட்பெருஞ் ஜோதி ஏறா நிலைமிசை யேற்றியென் றனக்கே ஆறாறு காட்டிய வருட்பெருஞ் ஜோதி ஐயமுந் திரிபு மறுத்தென துடம்பினுள் ஐயமு நீக்கிய வருட்பெருஞ் ஜோதி ஒன்றென விரண்டென வொன்றிரண் டெனவிவை யன்றென விளங்கிய வருட்பெருஞ் ஜோதி ஓதா துணர்ந்திட வொளியளித் தெனக்கே ஆதார மாகிய வருட்பெருஞ் ஜோதி.	ellaiyil piṟappeṉu miruṅkaṭal kaṭattiyeṉ allalai nīkkiya varuṭperuñ jōti ēṟā nilaimicai yēṟṟiyeṉ ṟaṉakkē āṟāṟu kāṭṭiya varuṭperuñ jōti aiyamun tiripu maṟutteṉa tuṭampiṉuḷ aiyamu nīkkiya varuṭperuñ jōti oṉṟeṉa viraṇṭeṉa voṉṟiraṇ ṭeṉavivai yaṉṟeṉa viḷaṅkiya varuṭperuñ jōti ōtā tuṇarntiṭa voḷiyaḷit teṉakkē ātāra mākiya varuṭperuñ jōti.	The Boundless Benevolent Jothi has conducted (me) across the dark ocean of limitless births and alleviated my suffering. The Boundless Benevolent Jothi has escalated (me) on an insurmountable position and shown me excclusively the inferior paths (of religions) far down below. The Boundless Benevolent Jothi has severed doubt and misconception; also warded off the phelgam from my body-system. The Boundless Benevolent Jothi has has clearly manifested Itself as one, two one and two and none of these. The Boundless Benevolent Jothi hath become my sustainer by bestowing on me the light that enabled (me) to comprehend (everything) without erudition on my part. Translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :-திருவருட்பா: அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (tiruvaruṭpā: aruṭperuñjoti agaval) - (6.2.8-12)

Again, in the following verses from the same poem, the saint very categorically reiterates that the அருட்பெருஞ்சோதி (aruṭperuñjōti – vast grace ligh) helped him to conquer death and attain the highest stated of மரணமில்லாப்பெருவாழ்வு (maraṇamillāpperuvāḻvu  – immortal Sacred Living)

Original	Transliteration	Translation
என்னையும் பணிகொண் டிறவா வரமளித் தன்னையி லுவந்த வருட்பெருஞ் ஜோதி இறவா வரமளித் தென்னைமே லேற்றிய அறவாழி யாந்தனி யருட்பெருஞ் ஜோதி	eṉṉaiyum paṇikoṇ ṭiṟavā varamaḷit taṉṉaiyi luvanta varuṭperuñ jōti iṟavā varamaḷit teṉṉaimē lēṟṟiya aṟavāḻi yāntaṉi yaruṭperuñ jōti	The Boundless Benevolent Jothi has conceded even me as vassal, bestowed the boon of immortality and rejoiced more than a mother. The Boundless Benevolent Jothi the unique ocean of virtue, has hoisted me up by conferring the boon of immortality . Translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :-திருவருட்பா: அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (tiruvaruṭpā: aruṭperuñjoti agaval) - (6.2. 63,79)

दिव्यदेश प्राप्ति (divyadeśa prāpti – access into divine abode)

The eminent scholar and saint श्री वेदान्तदेशिकाचार्य (śrī vedāntadeśikācārya) defines this stage as follows

Original	Transliteration	Translation
வன்பற்றுடன் மயல் பூண்டு மற்றோர் கதியால் இன நாள் ஏன் பற்றது பெரும் தானமும் எத்தனை போது உளதாம் துன்பு அற்ற தன் துணிவால் துயர் தீர்க்கும் துழாய் முடியான் இன்புற்ற நல் வழியால் ஏற்றும் நற்பதம் எண்ணுவமே	vaṉpaṟṟuṭaṉ mayal pūṇṭu maṟṟōr katiyāl iṉa nāḷ ēṉ paṟṟatu perum tāṉamum ettaṉai pōtu uḷatām tuṉpu aṟṟa taṉ tuṇivāl tuyar tīrkkum tuḻāy muṭiyāṉ iṉpuṟṟa nal vaḻiyāl ēṟṟum naṟpatam eṇṇuvamē	What indeed are the fruits (phalans) that we gained by engaging in the enjoyment of alpa sukhams of the world, while we travelled on improper routes during our journey on this earth? None. Even if we had gained the status of Brahma Devan due to our puNyams, how long would that distinction have lasted? Very little time. Therefore, let us aim for MOksham through the enactment of the rites (Bhakthi or Prapatthi yOgam) prescribed for us by the Lord to enjoy the eternal and incomparable pleasures of His SrI Vaikuntam. Attaining SrI Vaikuntam is the eighth step in the ladder of Parama Padha sOpAnam. Translation by V. Sadagopan
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (16)

The reverred saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār), for example, in the following verses from his famous emotional outburst in the சிவ தரிசனம் (siva darisanam) registers his final eligibility into திருசிற்றம்பலம்/சிதம்பரம் (tiruciṟṟampalam/citamparam)  viz., the दिव्यदेश प्राप्ति (divyadeśa prāpti – access into divine abode)

Original	Transliteration	Translation
காட்டைஎலாம் கடந்துவிட்டேன் நாட்டைஅடைந் துனது கடிநகர்ப்பொன் மதிற்காட்சி கண்குளிரக் கண்டேன் கோட்டைஎலாம் கொடிநாட்டிக் கோலமிடப் பார்த்தேன் கோயிலின்மேல் வாயிலிலே குறைகளெலாம் தவிர்ந்தேன் சேட்டைஅற்றுக் கருவிஎலாம் என்வசம்நின் றிடவே சித்திஎலாம் பெற்றேன்நான் திருச்சிற்றம் பலமேல் பாட்டைஎலாம் பாடுகின்றேன் இதுதருணம் பதியே பலந்தரும்என் உளந்தனிலே கலந்துநிறைந் தருளே	kāṭṭai'elām kaṭantuviṭṭēṉ nāṭṭai'aṭain tuṉatu kaṭinakarppoṉ matiṟkāṭci kaṇkuḷirak kaṇṭēṉ kōṭṭai'elām koṭināṭṭik kōlamiṭap pārttēṉ kōyiliṉmēl vāyililē kuṟaikaḷelām tavirntēṉ cēṭṭai'aṟṟuk karuvi'elām eṉvacamniṉ ṟiṭavē citti'elām peṟṟēṉnāṉ tirucciṟṟam palamēl pāṭṭai'elām pāṭukiṉṟēṉ itutaruṇam patiyē palantarumeṉ uḷantaṉilē kalantuniṟain taruḷē	I have crossed all the forests; reaching the city, I have seen to the delight of my eyes the sight of the golden ramparts of Your beautiful city; I saw the remarkable sight of the entire fortress being decked with flags, I shed all my failings at the outer doors of Your temple; all my instruments of knowing (the five sense-organs), having lost all their mischief, are under my control; I have gained all the mystic powers, I am singing songs galore in the Hall of Gnosis; Oh my Spouse, this is the right moment, do graciously blend with and fill my mind which gives me strength! -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :-திருவருட்பா : சிவ தரிசனம் (tiruvaruṭpā : siva darisanam) - (6.23.10)

Of course,please remember that the law of correspondence viz. அண்ட்மே பிண்டம், பிண்டமே அண்டம் (aṇṭmē piṇṭam, piṇṭamē aṇṭam – macrocosmos is microcosmos, microcosmos is macrocosmos). As, we have already discussed these concets at leangth earlier, I will not repeat them here. But, please refer back to them, for any clarification. The key point to understand here is that the दिव्य देस द्राप्थि पर्वम् (divya deśa prāpti – access into divine abode) is not just a புற அனுபவம் (puṛa anubavam – external experience) anymore for a yogic saint like திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār) for whom it is a more holistically all-inclusive immersive experience cutting across all the realms viz. புறப்புறம் (puṛappuṛam – external outer), புறம் (puṛam – outer), அகப்புறம் (agappuṛam -internal outer) & அகம் (agam – internal) & அக அகம் (aga agam – innermost internal).

            Interestingly, திருவருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiruvaruṭpirakāca irāmaliṅga vaḻḻalār) not only sings about him reaching the abode of God – in the macrocosmos, but also in many places like in திருவடிப்புகழ்ச்சி (tiruvaṭippukaḻcci),  testifies the God, entering his small abode- the micro-cosmos.

Original	Transliteration	Translation
வானிருக்கும் பிரமர்களும் நாரணரும் பிறரும் மாதவம்பன் னாட்புரிந்து மணிமாட நடுவே தேனிருக்கும் மலரணைமேல் பளிக்கறையி னூடே திருவடிசேர்த் தருள்கஎனச் செப்பிவருந் திடவும் நானிருக்கும் குடிசையிலே வலிந்துநுழைந் தெனக்கே நல்லதிரு அருளமுதம் நல்கியதன் றியும்என் ஊனிருக்கும் குடிசையிலும் உவந்துநுழைந் தடியேன் உள்ளமெனும் சிறுகுடிசை யுள்ளும்நுழைந் தனையே. கருவியொடு கரணமெலாம் கடந்துகடந் ததன்மேல் காட்சியெலாம் கடந்ததன்மேல் காணாது கடந்து ஒருநிலையின் அனுபவமே உருவாகிப் பழுத்த உணர்ச்சியினும் காணாமல் ஓங்கும்ஒரு வெளியில் மருவியதோர் மேடையிலே வயங்கியசே வடிகள் மலர்த்திவந்தென் கருத்தனைத்தும் வழங்கினைஇன் புறவே குருமணியே என்னரசே எனக்கிதுபோ தாதோ கொடும்புலையேன் குடிசையிலும் குலவிநுழைந் தனையே.	vāṉirukkum piramarkaḷum nāraṇarum piṟarum mātavampaṉ ṉāṭpurintu maṇimāṭa naṭuvē tēṉirukkum malaraṇaimēl paḷikkaṟaiyi ṉūṭē tiruvaṭicērt taruḷka'eṉac ceppivarun tiṭavum nāṉirukkum kuṭicaiyilē valintunuḻain teṉakkē nallatiru aruḷamutam nalkiyataṉ ṟiyumeṉ ūṉirukkum kuṭicaiyilum uvantunuḻain taṭiyēṉ uḷḷameṉum ciṟukuṭicai yuḷḷumnuḻain taṉaiyē. karuviyoṭu karaṇamelām kaṭantukaṭan tataṉmēl kāṭciyelām kaṭantataṉmēl kāṇātu kaṭantu orunilaiyiṉ aṉupavamē uruvākip paḻutta uṇarcciyiṉum kāṇāmal ōṅkumoru veḷiyil maruviyatōr mēṭaiyilē vayaṅkiyacē vaṭikaḷ malarttivanteṉ karuttaṉaittum vaḻaṅkiṉai'iṉ puṟavē kurumaṇiyē eṉṉaracē eṉakkitupō tātō koṭumpulaiyēṉ kuṭicaiyilum kulavinuḻain taṉaiyē.
Tamil Reference :-திருவருட்பா : திருவடிப்புகழ்ச்சி (tiruvaruṭpā : tiruvaṭippukaḻcci ) - (6.39.1,10)

प्राप्ति (prāpti - accomplishment)

Finally, we will be quickly waking through the spiritual milestone called प्राप्ति (prāpti - accomplishment) which is the topmost rung (summit consciousness)  in the பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam – ladder to the divne feet). The eminent scholar and saint श्री वेदान्त देस्काचार्य (śrī vedānta deskācārya) defines this stage as follows

Original	Transliteration	Translation
பூ வளரும் திருமாது புணர்ந்த நம் புண்ணியனார் தா வளமான தனித் திவம் சேர்ந்து தமருடனே நா வளரும் பேரு நான் மறை ஓதிய கீதம் எலாம் பா வளரும் தமிழ் பல்லாண்டு இசையுடனே பாடுவமே.	pū vaḷarum tirumātu puṇarnta nam puṇṇiyaṉār tā vaḷamāṉa taṉit tivam cērntu tamaruṭaṉē nā vaḷarum pēru nāṉ maṟai ōtiya kītam elām pā vaḷarum tamiḻ pallāṇṭu icaiyuṭaṉē pāṭuvamē.	May we join with the nithya sooris and other muktha jeevans serving the Lord and recite the sweet music of Saama ghAnam and AzhwAr's dhivya Prabhandhams at the dhivya sTAnam of SrI Vaikuntam, where the Lord resides always with His PirAtti. May we enjoy the dhivya Dampathis and serve them without interruption always at Their Parama Padham!. Translation by V. Sadagopan
Tamil Reference :-பரமபத சோபானம் (paramapata sōpāṉam) (18)

We shall now take a quick look at the various spiritual प्राप्ति (prāpti - accomplishment) of the noble saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார்  (tiru aruṭpirakāsa iramaliṅga vaḻḻalār). Of course the greatest accomplishment of this saint is his மரணமிலாப் பெருவாழ்வு (maraṇamilāp peruvāḻvu - immortalized supreme living) which is a kind of अमृत मुक्ति (amṛta mukti – immortal  liberation). As we wil be covering this topic separately subsequently, I wil not get into those details here now. But I will just highlight some of his accomplishments, based on the அகச்சான்றுகள் (agaccānṛugaḻ - internal testimonies) from his own writings. To this end I would refer here the 16 fold catgerization of the same by eminent scholar பா கமலக்கண்ணன் (pā.  kamalakkaṇṇan – P. Kamalakannan)  

#	प्राप्ति (prāpti - accomplishment)	Count of reference expressions in திருவருட்பா (tiruvaruṭpā)	அகச்சான்றுகள் (agaccānṛugaḻ - internal testimonies)
1	அழியா வரம் பெற்றார்  (azhiyā varam peṛṛār)	36	-        பெறாப்பேறு (peṛāppEṛu) -        நடராஜபதி மாலை (naṭarājapadi mālai) -        சர்குரு மணிமாலை (sarguru maṇimālai) -        திருவழு விழைத்தல் (tiruvazhu vizhaittal) -        நற்றாய் செவிலிக்குகூறல் (naṛṛāi sevilikkukūṛal) -        அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjoti agaval) -        கீர்தனை பகுதி: சிவ சிவ (kīrtanai pagudi: siva siva) -        கீர்தனை பகுதி: பந்தாடல்  (kīrtanai pagudi: pandāḍal) -        கீர்தனை பகுதி:திரு உந்தியார் (kīrtanai pagudi: tiru undiyār) -        கீர்தனை பகுதி:அம்பலவாணர் வருகை (kīrtanai pagudi: ambalavāṇar varugai) -        ஞானமருந்து (jñānamarundu) -        ஆடிய பாதம் (āḍiya pādam) -        மெய் அருள் வியப்பு (mei aruḻ viyappu) -        அருள் விளக்கமாலை (aruḻ viḻakka mālai)
2	இறை அமுதம் அளிக்கப்பெற்றார்  (iṛai amudam aḻikkappeṛṛār)	15	·        அருள் விளக்கமாலை (aruḻ viḻakka mālai) ·        அருட்கொடைப்புகழ்ச்சி (aruṭkoḍaippugazhcci) ·        பொன்வடிவப்பேறு (ponvaḍivappEṛu) ·        அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjoti agaval) ·        கீர்தனை பகுதி: சிவ சிவ (kīrtanai pagudi: siva siva) ·        மெய் அருள் வியப்பு (mei aruḻ viyappu) ·        கீர்தனை பகுதி:அம்பலவாணர் வருகை (kīrtanai pagudi: ambalavāṇar varugai)
3	அட்டமாசித்திகளும் கைவரப் பெற்றார்  (aṭṭamāsiddigaḻum kaivarap peṛṛār)	5	·        அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjoti agaval)
4	திருமாலை பொருந்தப்பெற்றார்  (tirumālai porundappeṛṛār)	4	·        திருவடிப்பெருமை (tiruvaḍipperumai) ·        அனுபவமாலை (anubavamālai)
5	ஆழி அளிக்கப்பெற்றார் (āzhi aḻikkappeār)	4	-        நடராஜபதி மாலை (naṭarājapadi mālai) -        காட்சிக்களிப்பு (kātcikkaḻippu) -        அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (aruṭperuñjoti agaval) -        பிரிவாற்றாமை (pirivāṛṛāmai) -        இறை திருக்காட்சி (iṛai tirukkātcci)) -        அனுபவ நிலை (anubava nilai)
6	வானுலக அணிகள் அளிக்கப்பெற்றார் (vānulaga aṇigaḻ aḻikkappeṛṛār)	8
7	கங்கணம் அணிவிக்கப்பெற்றார் (kaṅgaṇam aṇivikkappeṛṛār)	3
8	உயர்வான அருட்ஜோதி வழங்கப்பெற்றார் (uyarvāna arutjOti vazhangappeṛṛār)	15
9	சூட்சம தேகத்தில் சிவபெருமான் பொருந்தினார் (sūṭcama dEgattil sivaperumān porundinār)	61
10	ஐந்தொழில் புரியும் ஆற்றல் பெற்றார் (aindohil puriyum āṛṛal peṛṛār)	32
11	நெற்றிக்கண் பெற்றார் (neṛṛikkaṇ peṛṛār)	3
12	நாதாந்த நாட்டின் நாயகராகப் முடிசூட்டப்பெற்றார் (nādānta nāṭṭin nāyagarāgap muḍisūṭṭappeṛṛār)	25
13	செங்கோல் அளிக்கப்பெற்றார்  (seṅgOl aḻikkappeṛṛār)	8
14	வெண்கொற்றக்கொடை அளிக்கப்பெற்றார் (veṇkoṛṛakkoḍai aḻikkappeṛṛār)	1
15	பஞ்சபூதங்களும் தேவர்களும் ஏவல் செய்யும் வரம் பெற்றார் (panjabūtaṅgaḻum dEvargaḻum Eval seiyum varam peṛṛār)	2
16	இறந்தோரை எழுப்பும் ஆற்றல் பெற்றார் (iṛandhOrai ehuppum āṛṛal peṛṛār)	9

These nine rungs are further grouped under three main heads, wherein the first four rungs beginning with विवेक (viveka – discrimination) and extending upto भीति (bheethi - fear) belong to अधिकार पर्व (adhikāra parva – qualifying phase), while the fifth i.e., प्रसाद हेतु (prasāda hetu) is called उपाय पर्व (ūpāya-parva)  and the last four belong to the फल पर्व (phala-parva – fruit stage).    

On similar lines, Christian mystical tradition provides very detailed testimonies of different stages in the spiritual progress towards sainthood. The monumental masterpieces like The Dark Night of the Soul, Spritual Canticle, & Ascent of Mount Carmel by the 16^th century Roman Catholic mystical poet from Spain - Saint John of the  Cross, serve has very authentic accounts of such experiences.   In fact, the term Dark Night of the Soul has become so famous, that it has become a common technical jargon among religious scholars belonging to different belief systems. According to Evelyn Underhill, an eminent research scholar on Christian mystical theology: 

“The awakening of the Self to consciousness of Divine Reality. This experience, usually abrupt and well-marked, is accompanied by intense feelings of joy and exaltation. The Self, aware for the first time of Divine Beauty, realizes by contrast its own finiteness and imperfection, the manifold illusions in which it is immersed, the immense distance which separates it from the One. Its attempts to eliminate by discipline and mortification all that stands in the way of its progress towards union with God constitute purgation: a state of pain and effort…When by Purgation the Self has become detached from the “things of sense,” and acquired those virtues which are the “ornaments of the spiritual marriage,” its joyful consciousness of the Transcendent Order returns in an enhanced form. Like the prisoners in Plato’s “Cave of Illusion,” it has awakened to knowledge of Reality, has struggled up the harsh and difficult path to the mouth of the cave. Now it looks upon the sun. This is Illumination..In the development of the great and strenuous seekers after God, this is followed—or sometimes intermittently accompanied—by the most terrible of all the experiences of the Mystic Way: the final and complete purification of the Self, which is called by some contemplatives the mystic pain” or “mystic death,” by others the Purification of the Spirit or Dark Night of the Soul. The consciousness which had, in Illumination, sunned itself in the sense of the Divine Presence, now suffers under an equally intense sense of the Divine Absence: learning to dissociate the personal satisfaction of mystical vision from the reality of mystical life. As in Purgation the senses were cleansed and humbled, and the energies and interests of the Self were concentrated upon transcendental things: so now the purifying process is extended to the very centre of I-hood, the will. The human instinct for personal happiness must be killed. This is the “spiritual crucifixion” so often described by the mystics: the great desolation in which the soul seems abandoned by the Divine. The Self now surrenders itself, its individuality, and its will, completely. It desires nothing, asks nothing, is utterly passive, and is thus prepared for...Union: the true goal of the mystic quest. In this state the Absolute Life is not merely perceived and enjoyed by the Self, as in Illumination: but is one with it. This is the end towards which all the previous oscillations of consciousness have tended. It is a state of equilibrium, of purely spiritual life; characterized by peaceful joy, by enhanced powers, by intense certitude. To call this state, as some authorities do, by the name of Ecstasy, is inaccurate and confusing: since the term Ecstasy has long been used both by psychologists and ascetic writers to define that short and rapturous trance—a state with well-marked physical and psychical accompaniments—in which the contemplative, losing all consciousness of the phenomenal world, is caught up to a brief and immediate enjoyment of the Divine Vision. Ecstasies of this kind are often experienced by the mystic in Illumination, or even on his first conversion”