disablerightclick

வள்ளலாரின் கிரியாபக்திமார்கம்(vaḷḷalāriṉ kiriyābaktimārkam - ritualistic-devotion path of Vallalar)

 

பக்தியின் மெய்யியல் (baktiyiṉ meyyiyal – philosophy of devotion)

First, let us understand the philosophy of बक्ति (bhakti- devotion) according to திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār). In the உபதேசக் குறிப்புகள் (upadēsakuippugaḻ - advisory notes), the noble saint very clearly explains बक्ति (bhakti- devotion) thus:


OriginalTransliterationTranslation
பத்தி என்பது மனநெகிழ்ச்சி மனவுருக்கம். அன்பு என்பது ஆன்ம நெகிழ்ச்சி ஆன்மவுருக்கம். ஈசுவரபத்தி என்பது எல்லாவுயிர்களிடத்தும் கடவுள் வியாபித்திருப்பதை அறிதல். ஜீவகாருண்யமுண்டானால் அருள் உண்டாகும்; அருள் உண்டானால் அன்புண்டாகும்; அன்புண்டானால் சிவானுபவம் உண்டாகும். அந்தக்கரண சுத்தியின் பிரயோஜனம் பத்தியை விளைவிப்பது.batti eṉbadu maṉanekiḻcci maṉavurukkam. aṉpu eṉpadu āṉma nekiḻcci āṉmavurukkam. īcuvarabatti eṉbatu ellāvuyirkaḷiṭattum kaṭavuḷ viyāpittiruppatai aṟital. jīvakāruṇyamuṇṭāṉāl aruḷ uṇṭākum; aruḷ uṇṭāṉāl aṉpuṇṭākum; aṉpuṇṭāṉāl civāṉupavam uṇṭākum. antakkaraṇa cuttiyiṉ pirayōjaṉam pattiyai viḷaivippatu.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - upadēsakuṛippugaḻ)


In fact, the saint further endorses that by consistent practice of नित्य भक्ति क्रियाः (nitya bhakti kriyāḥ - regular devotional rituals) including but not limited to the दिव्यरूप अनुध्यान च दिव्यनाम जप (divyarūpa anudhyāna ca japa divyanāma japa – divine-form contemplation and divine-name chanting), there is a huge potential for attaining great spiritual yogic benefits, as testified by him in his famous பேருபதேசம் (pērupadēsam – grand sermon):

OriginalTransliterationTranslation
ஜலத்திலிருகின்ற பாசியை நீக்குவது போல் நமது ஆன்மாவைத் தெரியவொட்டாமல் மூடீருக்கின்ற பச்சைத்திரையாகிய ராகாதிகளி விசார அதுஷனத்தால் அல்லது மற்ற உஷ்ணங்களால் நீக்க முடியாது. அந்த உஷ்ணம் யோகியினுடைய அனுபவத்தில் தெரியும். அதை மணுஷ்ய தரத்தில் உண்டு பண்ணுவதர்க்குத் தெரியாது. அந்த விசாரத்தை விட ஆண்டவரைத் தோத்திரம் செய்கின்றதிலும், தெய்வத்தை நினைகின்றதிலும் அதிக உஷ்ணம் உண்டாகும். யோகிகள் வனம், மலை, முழை முதலியவற்றுக்குப்போய், நூறு ஆயிறம் முதலிய வருஷகாலம் தவம் செய்து இவ்வுஷ்ணத்தை உண்டுப்பன்னிக்கொள்கிறார்கள். இப்படித் தவம் செய்து, உஷ்ணத்தை உண்டுப்பண்ணிகொல்வதை பார்கினும் தெய்வத்தை ஸ்தோதிரம் செய்கின்றதிலும் நினைக்கின்றதிலும் இதைவிடக் கோடிப்பங்கு - பத்துக்கோடிப்பங்கு அதிகமாக உஷ்ணம் பண்ணிக்கொள்ளலாம்.jalattilirukiṉṟa pāciyai nīkkuvatu pōl namatu āṉmāvait teriyavoṭṭāmal mūṭīrukkiṉṟa paccaittiraiyākiya rākātikaḷi vicāra atuṣaṉattāl allatu maṟṟa uṣṇaṅkaḷāl nīkka muṭiyātu. anta uṣṇam yōkiyiṉuṭaiya aṉupavattil teriyum. atai maṇuṣya tarattil uṇṭu paṇṇuvatarkkut teriyātu. anta vicārattai viṭa āṇṭavarait tōttiram ceykiṉṟatilum, teyvattai niṉaikiṉṟatilum atika uṣṇam uṇṭākum. yōkikaḷ vaṉam, malai, muḻai mutaliyavaṟṟukkuppōy, nūṟu āyiṟam mutaliya varuṣakālam tavam ceytu ivvuṣṇattai uṇṭuppaṉṉikkoḷkiṟārkaḷ. ippaṭit tavam ceytu, uṣṇattai uṇṭuppaṇṇikolvatai pārkiṉum teyvattai stōtiram ceykiṉṟatilum niṉaikkiṉṟatilum itaiviṭak kōṭippaṅku - pattukkōṭippaṅku atikamāka uṣṇam paṇṇikkoḷḷalām.
Just as we remove the fungus above the stagnant water of the pond, it is not easy to remove the thick dark green veil of “RAAGA DHUVESA”, the “likes” and ‘dis-likes” which obstructs the vision of our soul knowledge, without the transcendental heat of “VICHAARAM”, ‘VICHAARA ATHI-USHNAM”. This kind of divine causal heat can be realized by the spiritual experience of an adept yogi.
This Divine heat is not be known to be created or kindled by any other human efforts. Even more than that “VICHAARAM” exceedingly great heat. ATHI – USHNAM can be created by doing melting prayer, praying with devotional songs, and meditating and thinking about the Divine nature, Divine truth and glory. Only for this ATHI – USHNAM, the Yogi, go and live in forests, mountains and caves, for hundreds and thousands of years and kindle the heat with severe tapas, penance and strict observances and self-control.
Besides doing this kind of TAPAS and creating “ATHI – USHNAM” or heat, it is by singing the Divine glory and greatness with prayerful songs and meditating the Almighty God Arutperunjothi, it is possible to create crores and ten crores (millions and billions) times of “ATHI – USHNAM”.
-translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - பேருபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - pērupadēsam)



भक्ति स्तोत्राणि (bhakti stotrāṇi – devotional eulogy)

Let’s start with contribution of இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) to devotional eulogy. In fact, the noble saint-poet has beautifully registered different भक्तिभावन (bhaktibhāvana - devotional role plays) expressing mystic different relationships between the humble भक्त (bhakta - devotee) and his इष्टदेव्ता (iṣṭadevtā – chosen deity) viz. சேய் (sēi - son)வாழ்கைத்துணை (vāḹkkaittuṇai – life-partner)சீடன் (sīdan – disciple)தோழன் (toḹan – friend) etc., which are similar to the one in தேவாரம் (tēvāram)திவ்யபிரபந்தம் (divya pirabandam)திருபுகழ் (tirupugaḹ) etc.

Thus, it is clearly evident that இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) was thus a religious devotee. भक्ति (bhakti - devotion) was one of the most natural spontaneous expressions of our beloved saint’s spiritual pilgrimage. Such भक्तिभावन (bhaktibhāvana - devotional role plays) are generously spread throughout his poetic masterpiece -திருவருட்பா (tiruvarupā).

இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) has eulogized almost all the popular deities of the Hindu pantheon in his magnum-opus masterpiece of mystic poetry viz.  திருவருட்பா (tiruvarupā)  including சிவன் (sivan)முருகன் (murugan)விநாயகன் (vināyagan)கலைமகள் (kalaimagaḻ)இராமன் (irāman)அம்மன் (amman) etc. In this regard, he has followed the path of his predecessors’ like

  • சைவ நாயன்மார்கள் (saivanāyanmārgaḻ) including அப்பர் (appar)சுந்தரர் (sundarar)திருஞானசம்பந்தர்  (tirujñānasambandar)மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavāsagar) etc.;
  • வைணவ ஆழ்வார்கள் (vaiṇava āḹvārgaḻ) like திருமங்கையாழ்வார் (tirumaṅgaiyāḷvār)பெரியாழ்வார் (periyāḹvār)நம்மாழ்வார் (nammāḹvār)ஸ்ரீ கோதை ஆண்டாள் நாச்சியார் (sri kōdai āṇḍāḻ nācciyār) etc.;
  • சேயோன் புலவர்கள் (sēiyōnpulavargaḹ) like அருணகிரினாதர் (aruṇagirinātar) etc.; 

Let us now look at some popular samples of भक्ति स्तोत्राणि (bhakti stotrāṇi – devotional eulogy) composed by our beloved mystic saint-poet இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) addressing some of these deities:


ஸ்ரீ விநாயகர் துதி (sri vināyagar tuti – in praise of lord vinayagar)




OriginalTransliterationTranslation
முன்னவனே யானை முகத்தவனே முத்திநலம்
சொன்னவனே தூய்மெய்ச் சுகத்தவனே - என்னவனே
சிற்பரனே ஐங்கரனே செஞ்சடையஞ் சேகரனே
தற்பரனே நின்தாள் சரண்.
muṉṉavaṉē yāṉai mukattavaṉē muttinalam
coṉṉavaṉē tūymeyc cukattavaṉē - eṉṉavaṉē
ciṟparaṉē aiṅkaraṉē ceñcaṭaiyañ cēkaraṉē
taṟparaṉē niṉtāḷ caraṇ.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: சிவநேச வெண்பா (tiru aruṭpā: siva nēsaveṇpā) (1.4.1)



And also 

OriginalTransliterationTranslation
அஞ்சுமுகத் தான்மகன்மால் அஞ்சுமுகத் தான்அருள்வான்
அஞ்சுமுகத் தான்அஞ் சணிகரத்தான் - அஞ்சுமுக
வஞ்சரையான் காணா வகைவதைத்தான் ஓர்அரையோ
டஞ்சரையான் கண்கள் அவை.

வாதாகா வண்ண மணியேஎம் வல்லபைதன்
நாதாகா வண்ண நலங்கொள்வான் - போதார்
வனங்காத்து நீர்அளித்த வள்ளலே அன்பால்
இனங்காத் தருளாய் எனை.

உலகெலாம் தழைப்ப அருள்மத அருவி ஒழுகுமா முகமும்ஐங் கரமும்
இலகுசெம் மேனிக் காட்சியும் இரண்டோ டிரண்டென ஓங்குதிண் தோளும்
திலகவாள் நுதலார் சித்திபுத் திகளைச் சேர்த்தணைத் திடும்இரு மருங்கும்
விலகுறா தெளியேன் விழைந்தனன் சித்தி விநாயக விக்கினேச் சுரனே.

உள்ளமும் உயிரும் உணர்ச்சியும் உடம்பும் உறுபொருள் யாவும்நின் தனக்கே
கள்ளமும் கரிசும் நினைந்திடா துதவிக் கழல்இணை நினைந்துநின் கருணை
வெள்ளம்உண் டிரவுபகல்அறி யாத வீட்டினில் இருந்துநின் னோடும்
விள்ளல்இல் லாமல் கலப்பனோ சித்தி விநாயக விக்கினேச் சுரனே.
añcumukat tāṉmakaṉmāl añcumukat tāṉaruḷvāṉ
añcumukat tāṉañ caṇikarattāṉ - añcumuka
vañcaraiyāṉ kāṇā vakaivataittāṉ ōr'araiyō
ṭañcaraiyāṉ kaṇkaḷ avai.

vātākā vaṇṇa maṇiyē'em vallapaitaṉ
nātākā vaṇṇa nalaṅkoḷvāṉ - pōtār
vaṉaṅkāttu nīr'aḷitta vaḷḷalē aṉpāl
iṉaṅkāt taruḷāy eṉai.

ulakelām taḻaippa aruḷmata aruvi oḻukumā mukamumaiṅ karamum
ilakucem mēṉik kāṭciyum iraṇṭō ṭiraṇṭeṉa ōṅkutiṇ tōḷum
tilakavāḷ nutalār cittiput tikaḷaic cērttaṇait tiṭumiru maruṅkum
vilakuṟā teḷiyēṉ viḻaintaṉaṉ citti vināyaka vikkiṉēc curaṉē.

uḷḷamum uyirum uṇarcciyum uṭampum uṟuporuḷ yāvumniṉ taṉakkē
kaḷḷamum karicum niṉaintiṭā tutavik kaḻaliṇai niṉaintuniṉ karuṇai
veḷḷamuṇ ṭiravupakalaṟi yāta vīṭṭiṉil iruntuniṉ ṉōṭum
viḷḷalil lāmal kalappaṉō citti vināyaka vikkiṉēc curaṉē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: சித்தி விநாயகர் பதிகம் (tiru aruṭpā: siddi vināyagar padigam) (5.1.1-4)





ஸ்ரீ  கந்தன் துதி (sri kandan tudi - in praise of Lord Murugan):



OriginalTransliterationTranslation
திருஓங்கு புண்ணியச் செயல்ஓங்கி அன்பருள்
திறலோங்கு செல்வம்ஓங்கச்
செறிவோங்க அறிவோங்கி நிறைவான இன்பம்
திகழ்ந்தோங்க அருள்கொடுத்து
மருஓங்கு செங்கமல மலர்ஓங்கு வணம்ஓங்க
வளர்கருணை மயம்ஓங்கிஓர்
வரம்ஓங்கு தெள்அமுத வயம்ஓங்கி ஆனந்த
வடிவாகி ஓங்கிஞான
உருஓங்கும் உணர்வின்நிறை ஒளிஓங்கி ஓங்கும்மயில்
ஊர்ந்தோங்கி எவ்வுயிர்க்கும்
உறவோங்கும் நின்பதம்என் உளம்ஓங்கி வளம்ஓங்க
உய்கின்ற நாள்எந்தநாள்
தருஓங்கு சென்னையில் கந்தகோட் டத்துள்வளர்
தலம்ஓங்கு கந்தவேளே
தண்முகத் துய்யமணி உண்முகச் சைவமணி
சண்முகத் தெய்வமணியே.

ஒருமையுடன் நினதுதிரு மலரடி நினைக்கின்ற
உத்தமர்தம் உறவுவேண்டும்
உள்ஒன்று வைத்துப் புறம்பொன்று பேசுவார்
உறவுகல வாமைவேண்டும்
பெருமைபெறு நினதுபுகழ் பேசவேண் டும்பொய்மை
பேசா திருக்க்வேண்டும்
பெருநெறி பிடித்தொழுக வேண்டும்மத மானபேய்
பிடியா திருக்கவேண்டும்
மருவுபெண் ஆசையை மறக்கவே வேண்டும்உனை
மறவா திருக்கவேண்டும்
மதிவேண்டும் நின்கருணை நிதிவேண்டும் நோயற்ற
வாழ்வில்நான் வாழவேண்டும்
தருமமிகு சென்னையில் கந்தகோட் டத்துள்வளர்
தலம்ஓங்கு கந்தவேளே
தண்முகத் துய்யமணி உண்முகச் சைவமணி
சண்முகத் தெய்வமணியே.
tiru'ōṅku puṇṇiyac ceyalōṅki aṉparuḷ
tiṟalōṅku celvamōṅkac
ceṟivōṅka aṟivōṅki niṟaivāṉa iṉpam
tikaḻntōṅka aruḷkoṭuttu
maru'ōṅku ceṅkamala malar'ōṅku vaṇamōṅka
vaḷarkaruṇai mayamōṅki'ōr
varamōṅku teḷamuta vayamōṅki āṉanta
vaṭivāki ōṅkiñāṉa
uru'ōṅkum uṇarviṉniṟai oḷi'ōṅki ōṅkum'mayil
ūrntōṅki evvuyirkkum
uṟavōṅkum niṉpatameṉ uḷamōṅki vaḷamōṅka
uykiṉṟa nāḷentanāḷ
taru'ōṅku ceṉṉaiyil kantakōṭ ṭattuḷvaḷar
talamōṅku kantavēḷē
taṇmukat tuyyamaṇi uṇmukac caivamaṇi
caṇmukat teyvamaṇiyē.

orumaiyuṭaṉ niṉatutiru malaraṭi niṉaikkiṉṟa
uttamartam uṟavuvēṇṭum
uḷoṉṟu vaittup puṟampoṉṟu pēcuvār
uṟavukala vāmaivēṇṭum
perumaipeṟu niṉatupukaḻ pēcavēṇ ṭumpoymai
pēcā tirukkvēṇṭum
peruneṟi piṭittoḻuka vēṇṭum'mata māṉapēy
piṭiyā tirukkavēṇṭum
maruvupeṇ ācaiyai maṟakkavē vēṇṭumuṉai
maṟavā tirukkavēṇṭum
mativēṇṭum niṉkaruṇai nitivēṇṭum nōyaṟṟa
vāḻvilnāṉ vāḻavēṇṭum
tarumamiku ceṉṉaiyil kantakōṭ ṭattuḷvaḷar
talamōṅku kantavēḷē
taṇmukat tuyyamaṇi uṇmukac caivamaṇi
caṇmukat teyvamaṇiyē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: தெய்வமணி மாலை (tiru aruṭpā: deivamaṇi mālai) (5.52.1,8)







அம்மன் துதி (amman tuti - in praise of devi) :










OriginalTransliterationTranslation
கடலமு தேசெங் கரும்பே அருட்கற்ப கக்கனியே
உடல்உயி ரேஉயிர்க் குள்உணர் வேஉணர் வுள்ஒளியே
அடல்விடை யார்ஒற்றி யார்இடங் கொண்ட அருமருந்தே
மடலவிழ் ஞான மலரே வடிவுடை மாணிக்கமே.

அணியே அணிபெறும் ஒற்றித் தியாகர்தம் அன்புறுசற்
குணியேஎம் வாழ்க்கைக் குலதெய்வ மேமலைக் கோன்தவமே
பணியேன் பிழைபொறுத் தாட்கொண்ட தெய்வப் பதிகொள்சிந்தா
மணியேஎன் கண்ணுண் மணியே வடிவுடை மாணிக்கமே.
kaṭalamu tēceṅ karumpē aruṭkaṟpa kakkaṉiyē
uṭaluyi rē'uyirk kuḷuṇar vē'uṇar vuḷoḷiyē
aṭalviṭai yār'oṟṟi yār'iṭaṅ koṇṭa arumaruntē
maṭalaviḻ ñāṉa malarē vaṭivuṭai māṇikkamē.

aṇiyē aṇipeṟum oṟṟit tiyākartam aṉpuṟucaṟ
kuṇiyē'em vāḻkkaik kulateyva mēmalaik kōṉtavamē
paṇiyēṉ piḻaipoṟut tāṭkoṇṭa teyvap patikoḷcintā
maṇiyē'eṉ kaṇṇuṇ maṇiyē vaṭivuṭai māṇikkamē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: வடிவுடை மாணிக்க மாலை (tiru aruṭpā: vaḍivuḍai māṇikka mālai) (1.07.2,3)




And again,  in a separate canto titled கலைமகளார் திருப்பதிகம் (kalaimakaḷār tiruppatikam) , the saint sings thus:


OriginalTransliterationTranslation
தவளமலர்க் கமலமிசை வீற்றிருக்கும் அம்மனையைச் சாந்தம் பூத்த
குவளைமலர்க் கண்ணாளைப் பெண்ணாளும் பெண்ணமுதைக் கோதி லாத
பவளஇதழ்ப் பசுங்கொடியை நான்முகனார் நாஓங்கும் பாவை தன்னைக்
கவளமத கயக்கொம்பின் முலையாளைக் கலைமாதைக் கருது வோமே..

சங்கம்வளர்ந் திடவளர்ந்த தமிழ்க்கொடியைச் சரச்சுவதி தன்னை அன்பர்
துங்கமுறக் கலைபயிற்றி உணர்வளிக்கும் கலைஞானத் தோகை தன்னைத்
திங்கணுதல் திருவைஅருட் குருவைமலர் ஓங்கியபெண் தெய்வந் தன்னைத்
தங்கமலை முலையாளைக் கலையாளைத் தொழுதுபுகழ் சாற்று கிற்பாம்

கலைபயின்ற உளத்தினிக்குங் கரும்பினைமுக் கனியைஅருட் கடலை ஓங்கும்
நிலைபயின்ற முனிவரரும் தொழுதேத்த நான்முகனார் நீண்ட நாவின்
தலைபயின்ற மறைபயின்று மூவுலகும் காக்கின்ற தாயை வாகைச்
சிலைபயின்ற நுதலாளைக் கலைவாணி அம்மையைநாம் சிந்திப் போமே
tavaḷamalark kamalamicai vīṟṟirukkum am'maṉaiyaic cāntam pūtta
kuvaḷaimalark kaṇṇāḷaip peṇṇāḷum peṇṇamutaik kōti lāta
pavaḷa'itaḻp pacuṅkoṭiyai nāṉmukaṉār nā'ōṅkum pāvai taṉṉaik
kavaḷamata kayakkompiṉ mulaiyāḷaik kalaimātaik karutu vōmē..

caṅkamvaḷarn tiṭavaḷarnta tamiḻkkoṭiyaic caraccuvati taṉṉai aṉpar
tuṅkamuṟak kalaipayiṟṟi uṇarvaḷikkum kalaiñāṉat tōkai taṉṉait
tiṅkaṇutal tiruvai'aruṭ kuruvaimalar ōṅkiyapeṇ teyvan taṉṉait
taṅkamalai mulaiyāḷaik kalaiyāḷait toḻutupukaḻ cāṟṟu kiṟpām

kalaipayiṉṟa uḷattiṉikkuṅ karumpiṉaimuk kaṉiyai'aruṭ kaṭalai ōṅkum
nilaipayiṉṟa muṉivararum toḻutētta nāṉmukaṉār nīṇṭa nāviṉ
talaipayiṉṟa maṟaipayiṉṟu mūvulakum kākkiṉṟa tāyai vākaic
cilaipayiṉṟa nutalāḷaik kalaivāṇi am'maiyainām cintip pōmē
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: கலைமகளார் திருப்பதிகம் (tiru aruṭpā: kalaimakaḷār tiruppatikam) (2.101.1-3)





ஸ்ரீ  விஷ்ணு துதி (sri viṣṇu tuti - in praise of Lord Vishnu):







OriginalTransliterationTranslation
திருமகள்எம் பெருமாட்டி மகிழும் வண்ணச்
செழுங்கனியே கொழும்பாகே தேனே தெய்வத்
தருமகனைக் காத்தருளக் கரத்தே வென்றித்
தனுஎடுத்த ஒருமுதலே தருமப் பேறே
இருமையும்என் னுளத்தமர்ந்த ராம நாமத்
தென்அரசே என்அமுதே என்தா யேநின்
மருமலர்ப்பொன் அடிவழுத்தும் சிறியேன் அந்தோ
மனந்தளர்ந்தேன் அறிந்தும்அருள் வழங்கி லாயே.

கலைக்கடலே கருணைநெடுங் கடலே கானங்
கடந்ததடங் கடலேஎன் கருத்தே ஞான
மலைக்கண்எழுஞ் சுடரேவான் சுடரே அன்பர்
மனத்தொளிரும் சுயஞ்சுடரே மணியே வானோர்
தலைக்கண்உறு மகுடசிகா மணியே வாய்மைத்
தசரதன்தன் குலமணியே தமியேன் உள்ள
நிலைக்கண்உறும் ஸ்ரீராம வள்ள லேஎன்
நிலைஅறிந்தும் அருளஇன்னும் நினைந்தி லாயே.
tirumakaḷem perumāṭṭi makiḻum vaṇṇac
ceḻuṅkaṉiyē koḻumpākē tēṉē teyvat
tarumakaṉaik kāttaruḷak karattē veṉṟit
taṉu'eṭutta orumutalē tarumap pēṟē
irumaiyumeṉ ṉuḷattamarnta rāma nāmat
teṉaracē eṉamutē eṉtā yēniṉ
marumalarppoṉ aṭivaḻuttum ciṟiyēṉ antō
maṉantaḷarntēṉ aṟintumaruḷ vaḻaṅki lāyē.

kalaikkaṭalē karuṇaineṭuṅ kaṭalē kāṉaṅ
kaṭantataṭaṅ kaṭalē'eṉ karuttē ñāṉa
malaikkaṇeḻuñ cuṭarēvāṉ cuṭarē aṉpar
maṉattoḷirum cuyañcuṭarē maṇiyē vāṉōr
talaikkaṇuṟu makuṭacikā maṇiyē vāymait
tacarataṉtaṉ kulamaṇiyē tamiyēṉ uḷḷa
nilaikkaṇuṟum srīrāma vaḷḷa lē'eṉ
nilai'aṟintum aruḷa'iṉṉum niṉainti lāyē
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: இராமநாமப் பதிகம் (tiru aruṭpā: irāmanāmap patikam) (5.62.1,2)



ஸ்ரீ  சிவன் துதி (sri sivan tuti - in praise of Lord Shiva):




OriginalTransliterationTranslation
பெற்ற தாய்தனை மகமறந் தாலும்
பிள்ளை யைப்பெறும் தாய்மறந் தாலும்
உற்ற தேகத்தை உயிர்மறந் தாலும்
உயிரை மேவிய உடல்மறந் தாலும்
கற்ற நெஞ்சகம் கலைமறந் தாலும்
கண்கள் நின்றிமைப் பதுமறந் தாலும்
நற்ற வத்தவர் உள்ளிருந் தோங்கும்
நமச்சி வாயத்தை நான்மற வேனே.

உடைஉ டுத்திட இடைமறந் தாலும்
உலகு ளோர்பசிக் குணமறந் தாலும்
படையெ டுத்தவர் படைமறந் தாலும்
பரவை தான்அலைப் பதுமறந் தாலும்
புடைஅ டுத்தவர் தமைமறந் தாலும்
பொன்னை வைத்தஅப் புதைமறந் தாலும்
நடைஅ டுத்தவர் வழிமறந் தாலும்
நமச்சி வாயத்தை நான்மற வேனே.

வன்மை செய்திடும் வறுமைவந் தாலும்
மகிழ்வு செய்பெரு வாழ்வுவந் தாலும்
புன்மை மங்கையர் புணர்ச்சிநேர்ந் தாலும்
பொருந்தி னாலும்நின் றாலும்சென் றாலும்
தன்மை இல்லவர் சார்பிருந் தாலும்
சான்ற மேலவர் தமைஅடைந் தாலும்
நன்மை என்பன யாவையும் அளிக்கும்
நமச்சி வாயத்தை நான்மற வேனே.

இன்னும் பற்பல நாளிருந் தாலும்
இக்க ணந்தனி லேஇறந் தாலும்
துன்னும் வான்கதிக் கேபுகுந் தாலும்
சோர்ந்து மாநர கத்துழன் றாலும்
என்ன மேலும்இங் கெனக்குவந் தாலும்
எம்பி ரான்எனக்கு யாதுசெய் தாலும்
நன்னர் நெஞ்சகம் நாடிநின் றோங்கும்
நமச்சி வாயத்தை நான்மற வேனே.
peṟṟa tāytaṉai makamaṟan tālum
piḷḷai yaippeṟum tāymaṟan tālum
uṟṟa tēkattai uyirmaṟan tālum
uyirai mēviya uṭalmaṟan tālum
kaṟṟa neñcakam kalaimaṟan tālum
kaṇkaḷ niṉṟimaip patumaṟan tālum
naṟṟa vattavar uḷḷirun tōṅkum
namacci vāyattai nāṉmaṟa vēṉē.

uṭai'u ṭuttiṭa iṭaimaṟan tālum
ulaku ḷōrpacik kuṇamaṟan tālum
paṭaiye ṭuttavar paṭaimaṟan tālum
paravai tāṉalaip patumaṟan tālum
puṭai'a ṭuttavar tamaimaṟan tālum
poṉṉai vaitta'ap putaimaṟan tālum
naṭai'a ṭuttavar vaḻimaṟan tālum
namacci vāyattai nāṉmaṟa vēṉē.

vaṉmai ceytiṭum vaṟumaivan tālum
makiḻvu ceyperu vāḻvuvan tālum
puṉmai maṅkaiyar puṇarccinērn tālum
porunti ṉālumniṉ ṟālumceṉ ṟālum
taṉmai illavar cārpirun tālum
cāṉṟa mēlavar tamai'aṭain tālum
naṉmai eṉpaṉa yāvaiyum aḷikkum
namacci vāyattai nāṉmaṟa vēṉē.

iṉṉum paṟpala nāḷirun tālum
ikka ṇantaṉi lē'iṟan tālum
tuṉṉum vāṉkatik kēpukun tālum
cōrntu mānara kattuḻaṉ ṟālum
eṉṉa mēlumiṅ keṉakkuvan tālum
empi rāṉeṉakku yātucey tālum
naṉṉar neñcakam nāṭiniṉ ṟōṅkum
namacci vāyattai nāṉmaṟa vēṉē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: நமச்சிவாய ஸங்கீர்த்தன லகிரி (tiru aruṭpā: namaccivāya saṅkīrttaṉa lakiri) (2.04.7-10)






Besides, like in the case of சங்ககால தமிழ் புலவர்கள் (saṅgakāla tamiḹ pulavargaḻ – poets of classical age), the saint has also theologized forces of nature including பொன் (pon - gold)மலை (malai – mountain)கடல் (kaḍal - ocean)கரை (karai – shore),  உணவு (uṇavu - food)நந்தவனம் (nandavanam – garden) as well as the பஞ்சமகாபூதங்கள் (mañcamagābūdaṅgaḻ - five core elements) viz. நிலம் (nilam - land), நீர் (nīr - water), நெருப்பு (neruppu - fire), காற்று (kāṛṛu - wind) & ஆகாயம் (āgāyam - space).




Demystifying some misconceptions

#1 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य  (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):  

    Before proceeding further, I would like to demystify some the misconceptions and prejudices carried on by some of us, regarding our beloved saint's ideologies.  For example, since வள்ளலார் (vaḻḻalār) preached only ஜோதி உபாசனை / ज्योति उपासन (jōti upāsanai / jyoti upāsana – light worship) eulogized as the அருட்பெருஞ்சோதி (arutperuñjōti – Supreme Light of Grace), many of us, are under the impression that the noble saint was against சகுணபிரமத்தின் உருவவழிபாடு /विग्रह उपासन सगुणब्रह्मनस्य (saguṇabiramattin uruvavaḹipāḍu / vigraha upāsana saguṇabrahmanasya – idol worship of qualified divinity) consecrated as the अर्चावतार मूर्ति (arcāvatāra mūrti – iconized incarnation) based on the protocols of आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamamic tradition). 

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

    Obviously, this is not true, as the saint was never against it. In fact, he himself has physically visited and worshipped in many temples and also eulogized and sung their praises. According to his philosophy, அருட்பெருஞ்சோதி / परोमात्रानुग्रहज्योति (paromātrānugrahajyoti – vast grace-light) is the highest expression of the holistic निर्गुण निष्कल परब्रह्म (nirguṇa / niṣkala para parabrahma - supreme divinity transcending qualities or fractions) Such a concept is not foreign to आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamic tradition) but rather it reflects its very essence.

#2 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 

Before proceeding further, I would like to demystify some the misconceptions and prejudices carried on by some of us, regarding our beloved saint's ideologies.  For example, since வள்ளலார் (vaḻḻalār) preached only ஜோதி உபாசனை / ज्योति उपासन (jōti upāsanai / jyoti upāsana – light worship) eulogized as the அருட்பெருஞ்சோதி (arutperuñjōti – Supreme Light of Grace), many of us, are under the impression that the noble saint was against சகுணபிரமத்தின் உருவவழிபாடு /विग्रह उपासन सगुणब्रह्मनस्य (saguṇabiramattin uruvavaḹipāḍu / vigraha upāsana saguṇabrahmanasya – idol worship of qualified divinity) consecrated as the अर्चावतार मूर्ति (arcāvatāra mūrti – iconized incarnation) based on the protocols of आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamamic tradition). 

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

    Obviously, this is not true, as the saint was never against it. In fact, he himself has physically visited and worshipped in many temples and also eulogized and sung their praises. According to his philosophy, அருட்பெருஞ்சோதி / परोमात्रानुग्रहज्योति (paromātrānugrahajyoti – vast grace-light) is the highest expression of the holistic निर्गुण निष्कल परब्रह्म (nirguṇa / niṣkala para parabrahma - supreme divinity transcending qualities or fractions) Such a concept is not foreign to आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamic tradition) but rather it reflects its very essence. 


#3 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 

Again, on the one extreme, some of us, amongst शैवमतसंप्रदाय (śaivamatasaṃpradāya – Shaiva theological tradition)in the pretext of being orthodox, blatantly deny the sincerely passionate शिवभक्ति (śivabhakti – devotion to Siva) of our beloved saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (vaḍalūr tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār)just because the saint had boldly voiced against some of the superstitious dogmas in the system.

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

    However, the undeniable fact remains that there is very close bondage between the saint and Lord परमशिव (paramaśiva), particularly with the अर्चावतारमूर्ति श्री नटराजस्य (arcāvatāramūrti śrī naṭarājasya – sacrediconography of dance-king) In fact, most of the saint’s mystical experiences, as testified in the திருவருட்பா (tiruvarupā) revolves around शिवभक्ति (śivabhakti – devotion to Siva). The saint wanted to cleanse and cure the society from the chronic disease - dogmatic superstitions.



குரு தோத்திறங்கள் (guru tottiraṅgaḻ - preceptor glories)

    The noble saint இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) not only acknowledges that his spiritual preaching is inherited from the ancient spiritual lineage of saints but also directly eulogizes them and treats them as his senior gurus.  This fact is clearly explained by Sri Vanmikinathan in his famous book "Pathway TO God Trod by Saint Ramakingar

"Rāmalinga Swāmigal did not merely lay claim to belong to the long unbroken line of devotees of the Lord, but he testifies to this by paying profuse homage to the four Camaya Kuravars – the Fathers of the Faith - Thirugnānasambandhar, Thirunāvukkarasar, Sundaramoorthi Swāmikal, and Mānikkavāchakar, in scores of songs. It is necessary that we reproduce here as many of these songs as is possible so that not only we have no doubt in our own minds about the place of Rāmalinga Swāmikal in the hierarchy of the servants of God in Tamilnādu but also that those among the present day devotees of Rāmalinga Swāmikal who wishfully think that he was an orchid blossoming in the arid deserts of the land of nihilists are convinced to the contrary. He sings no less than four decads (the 9th, 10th, 11th and 12th in the 5th Book) often stanzas each), one decad for each of the four Camaya-Kuravar-s (Fathers of the Faith). Rāmalinga Swāmikal addresses Thiru- gnānasambandhar as his sat-guru. Ooran Atikal. the ablest researcher into the life and teachings of our Swāmikal in the last century and a half, says that the God Rāmalinga Swāmikal worshipped was Murukan, the gum he worshipped was Thirugnānasambandhar, and the book he worshipped was the Thiruvāchakam".







For example, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) in his ஆளுடைய பிள்ளையார் அருண்மாலை (āḻuḍaiya piḻḻaiyār aruṇmālai)the saint glorifies திரு ஞானசம்பந்தர் (tiru jñnānasambandar) thus:





OriginalTransliterationTranslation
உலகியல் உணர்வோர் அணுத்துணை மேலும் உற்றிலாச் சிறியஓர் பருவத்
திலகிய எனக்குள் இருந்தருள் நெறியில் ஏற்றவுந் தரமிலா மையினான்
விலகுறங் காலத் தடிக்கடி ஏற விடுத்துப்பின் விலகுறா தளித்தாய்
திலகநன் காழி ஞானசம் பந்தத் தெள்ளமு தாஞ்சிவ குருவே.

வருபகற் கற்பம் பலமுயன் றாலும் வரலருந் திறனெலாம் எனக்கே
ஒருபகற் பொழுதில் உறஅளித் தனைநின் உறுபெருங் கருணைஎன் உரைப்பேன்
பெருமண நல்லூர்த் திருமணங் காணப் பெற்றவர் தமையெலாம் ஞான
உருவடைந் தோங்கக் கருணைசெய் தளித்த உயர்தனிக் கவுணிய மணியே.

சீரார் சண்பைக் கவுணியர்தம் தெய்வ மரபில் திகழ்விளக்கே
தெவிட்டா துளத்தில் தித்திக்கும் தேனே அழியாச் செல்வமே
காரார் மிடற்றுப் பவளமலைக் கண்ணின் முளைத்த கற்பகமே
கரும்பே கனியே என்இரண்டு கண்ணே கண்ணிற் கருமணியே
ஏரார் பருவம் மூன்றில்உமை இனிய முலைப்பால் எடுத்தூட்டும்
இன்பக் குதலைமொழிக்குருந்தே என்ஆ ருயிருக் கொருதுணையே
பேரார் ஞான சம்பந்தப் பெருமா னேநின் திருப்புகழைப்
பேசு கின்றோர் மேன்மேலும் பெருஞ்செல் வத்தில் பிறங்குவரே
ulakiyal uṇarvōr aṇuttuṇai mēlum uṟṟilāc ciṟiya'ōr paruvat
tilakiya eṉakkuḷ iruntaruḷ neṟiyil ēṟṟavun taramilā maiyiṉāṉ
vilakuṟaṅ kālat taṭikkaṭi ēṟa viṭuttuppiṉ vilakuṟā taḷittāy
tilakanaṉ kāḻi ñāṉacam pantat teḷḷamu tāñciva kuruvē.

varupakaṟ kaṟpam palamuyaṉ ṟālum varalarun tiṟaṉelām eṉakkē
orupakaṟ poḻutil uṟa'aḷit taṉainiṉ uṟuperuṅ karuṇai'eṉ uraippēṉ
perumaṇa nallūrt tirumaṇaṅ kāṇap peṟṟavar tamaiyelām ñāṉa
uruvaṭain tōṅkak karuṇaicey taḷitta uyartaṉik kavuṇiya maṇiyē.

cīrār caṇpaik kavuṇiyartam teyva marapil tikaḻviḷakkē
teviṭṭā tuḷattil tittikkum tēṉē aḻiyāc celvamē
kārār miṭaṟṟup pavaḷamalaik kaṇṇiṉ muḷaitta kaṟpakamē
karumpē kaṉiyē eṉiraṇṭu kaṇṇē kaṇṇiṟ karumaṇiyē
ērār paruvam mūṉṟilumai iṉiya mulaippāl eṭuttūṭṭum
iṉpak kutalaimoḻikkuruntē eṉā ruyiruk korutuṇaiyē
pērār ñāṉa campantap perumā ṉēniṉ tiruppukaḻaip
pēcu kiṉṟōr mēṉmēlum peruñcel vattil piṟaṅkuvarē
Oh ambrosia of a Civa Guru,
Gnaanasambandha of the godly Kaazhi,
cynosure of the devotees!
When, in my early years,
devoid of even a whit of mundane experience,
and not having the capacity to dwell inwardly
and progress up the path of grace
I was turning aside from it,
You led me to climb up the path again and again,
and later bestowed Your grace
that I may no longer deviate from it.

Oh great unique Gem of the Kauneeya clan
who bestowed the grace of gaining the body of gnosis
and rising with you (to heaven)
on all those who were privileged to witness
the wedding in Nalloor
which gained a great odour (of sanctity thereby) :
What shall I say of your exceedingly great grace
whereby you bestowed on me all to myself
in the course of one morning
all the talent
which cannot be acquired
though one tries all the days
of several aeons to come.

Oh lamp that shines forth
from the divine clan of Kauneeyars
hailing from far-famed Senpai!
Oh honey that taste sweet
in my mind without causing satiety!
Oh wish-granting tree
growing from the grace of the gaze
of the Coral Mountain
with a throat of dense darkness!
Oh sugar-cane, Oh fruit,
Oh my two eyes,
Oh dark pupil of my eye,
Oh tender shoot of childish prattle
which had, at the comely age of three,
the fortune of being fed
with milk drawn from Umaa’s sweet breast!
Oh unique succour to my dear life!
Oh Lord Sambandhaa of great gnosis!
Those who speak of your sacred fame
will revel in great wealth
more and more.

-translation bt Vanmiknathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: ஆளுடைய பிள்ளையார் அருண்மாலை (tiru aruṭpā: āḷuṭaiya piḷḷaiyār aruṇmālai) (4.9.1,10,11)





In fact, திரு ஞானசம்பந்தர் (tiru jñnānasambandar), had been whole heartedly accepted by இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) as his मानसिक सद्गुरु (mānasika sadguru –mind-committed noble-preceptor), right from childhood days, who had mentored him in his spiritual progress of attaining परनाद अनुभोगम् (paranāda anubhōgam – transcendent gnosis experience) by transcending of மூவித மாயாதத்துவங்கள் /त्रिविधमायातत्त्वानि (mūvidamāyātattuvaṅgaḻ / trividhamāyātattvāni – trifold measure evolutes) viz. அசுத்தமாயாதத்துவங்கள் (asuddamāyātattuvaṅgaḻ / aśuddhamāyātattvāni – impure measure evolutes), சுத்தாசுத்தமாயாதத்துவங்கள் (suddāsuddamāyātattuvaṅgaḻ / śuddhāśuddhamāyātattvāni – pure-impure measure evolutes) & சுத்தமாயாதத்துவங்கள் (suddamāyātattuvaṅgaḻ / śuddhamāyātattvāni – pure measure evolutes). 



OriginalTransliterationTranslation
உயிர்அனு பவம்உற்றிடில் அதவிடத்தே ஓங்கருள் அனுபவம் உறும்அச்
செயிரில்நல் அனுப வத்திலே சுத்த சிவஅனு பவம்உறும் என்றாய்
பயிலுமூ வாண்டில் சிவைதரு ஞானப் பால்மகிழ்ந் துண்டுமெய்ந் நெறியாம்
பயிர்தழைந் துறவைத் தருளிய ஞான பந்தன்என் றோங்குசற் குருவே.

தத்துவநிலைகள் தனித்தனி ஏறித் தனிப்பர நாதமாந் தலத்தே
ஒத்தான் மயமாம் நின்னைநீ இன்றி உற்றிடல் உயிரனு பவம்என்
றித்துணை வெளியின் என்னைஎன் னிடத்தே இருந்தவா றளித்தனை அன்றோ
சித்தநற் காழி ஞானசம் பந்தச் செல்வமே எனதுசற் குருவே.

தனிப்பர நாத வெளியின்மேல் நினது தன்மயந் ஆக்கிப்
பனிப்பிலா தென்றும் உள்ளதாய் விளங்கிப் பரம்பரத் துட்புற மாகி
இனிப்புற ஒன்றும் இயம்புறா இயல்பாய் இருந்தே அருளனு பவம்என்
றெனக்கருள் புரிந்தாய் ஞானசம் பந்தன் என்னும்என் சற்குரு மணியே.
uyir'aṉu pavamuṟṟiṭil ataviṭattē ōṅkaruḷ aṉupavam uṟumac
ceyirilnal aṉupa vattilē cutta civa'aṉu pavamuṟum eṉṟāy
payilumū vāṇṭil civaitaru ñāṉap pālmakiḻn tuṇṭumeyn neṟiyām
payirtaḻain tuṟavait taruḷiya ñāṉa pantaṉeṉ ṟōṅkucaṟ kuruvē.

tattuvanilaikaḷ taṉittaṉi ēṟit taṉippara nātamān talattē
ottāṉ mayamām niṉṉainī iṉṟi uṟṟiṭal uyiraṉu pavameṉ
ṟittuṇai veḷiyiṉ eṉṉai'eṉ ṉiṭattē iruntavā ṟaḷittaṉai aṉṟō
cittanaṟ kāḻi ñāṉacam pantac celvamē eṉatucaṟ kuruvē.

taṉippara nāta veḷiyiṉmēl niṉatu taṉmayan ākkip
paṉippilā teṉṟum uḷḷatāy viḷaṅkip paramparat tuṭpuṟa māki
iṉippuṟa oṉṟum iyampuṟā iyalpāy iruntē aruḷaṉu pavameṉ
ṟeṉakkaruḷ purintāy ñāṉacam pantaṉ eṉṉumeṉ caṟkuru maṇiyē.
O jñnānasambandar, my noble sadguru! Thou hast told me (by inspiration) that if one gets the experience of self (uyir anubavam), that will form the basis in which the higher experience of grace (aruḻ anubhavam) will come and in that defectless and noble experience will arise in turn the experience of Suddha Siva anubhavam. O jñnānasambandar, who has a child of tender age of three years took in happily the milk of knowledge given by the Supreme Shakti (Sivai), and fostered and developed the path of truth.
O my Sadguru! O Siddha Purusha! O Treasure! O jñnānasambandar of the famous sīrkāḹi. Thou had instructed me thus: ‘Transcend each of the states of Tattvas (principles of lower manifestation) and reach the unique paranāda state where you will realize the same or common self (i.e., the Self which is the same in all ஒத்த தன்மயம்) without your being (நீ இன்றி i.e., without the individuality of your self or soul). This is called uyir anubhavam.’ O Guru! Thou hast made me realize in me (i.e., the self as existing in myself) in the said plane of consciousness.
O my Sadguru! O jñnānasambandar! Thou hast revealed to me by words thus: ‘In the realm beyond the paranāda (i.e., beyond the highest level or state of paranāda or in paranādānta, above the overmind-gnosis), it is experience of grace (aruḻ anubhavam) which makes your being (your true individual self) become the fearless eternal and infinite self-existence and also one with Parampara the global universe within and without பரம்பரத்து உட்புறமாகி i.e, universalization of the individual) and gives a blissful state beyond the description of words.

-translation by T.R. Tulasiram
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: ஆளுடைய பிள்ளையார் அருண்மாலை (tiru aruṭpā: āḷuṭaiya piḷḷaiyār aruṇmālai) (4.9.1,10,11)

Similarly, the noble saint-poet திருநாவுக்கரசர் / அப்பர் (tirunāvukkarasar / appar) played an important role as मानसिक सद्गुरु (mānasika sadguru –mind-committed noble-preceptor) in the spiritual pilgrimage of இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār). This fact is testified by the latter himself in his famous poem ஆளுடைய அரசுகள் அருண்மாலை (āuaiya aracuka arumālai)





OriginalTransliterationTranslation
திருத்தகுசீர் அதிகைஅருள் தலத்தின் ஓங்கும்
சிவக்கொழுந்தின் அருட்பெருமைத் திறத்தால் வாய்மை
உருத்தகுமெய் உணர்ச்சிவடி வாகிச் சைவ
ஒளிவிளங்க நாவரசென் றொருபேர் பெற்றுப்
பொருத்தமுற உழவாரப் படைகைக் கொண்ட
புண்ணியனே நண்ணியசீர்ப் புனித னேஎன்
கருத்தமர்ந்த கலைமதியே கருணை ஞானக்
கடலேநின் கழல்கருதக் கருது வாயே.

தேர்ந்தஉளத் திடைமிகவும் தித்தித் தூறும்
செழுந்தேனே சொல்லரசாம் தேவே மெய்ம்மை
சார்ந்துதிகழ் அப்பூதி அடிகட் கின்பம்
தந்தபெருந் தகையேஎம் தந்தை யேஉள்
கூர்ந்தமதி நிறைவேஎன் குருவே எங்கள்
குலதெய்வ மேசைவக் கொழுந்தே துன்பம்
தீர்ந்தபெரு நெறித்துணையே ஒப்பி லாத
செல்வமே அப்பனெனத் திகழ்கின் றோனே
tiruttakucīr atikai'aruḷ talattiṉ ōṅkum
civakkoḻuntiṉ aruṭperumait tiṟattāl vāymai
uruttakumey uṇarccivaṭi vākic caiva
oḷiviḷaṅka nāvaraceṉ ṟorupēr peṟṟup
poruttamuṟa uḻavārap paṭaikaik koṇṭa
puṇṇiyaṉē naṇṇiyacīrp puṉita ṉē'eṉ
karuttamarnta kalaimatiyē karuṇai ñāṉak
kaṭalēniṉ kaḻalkarutak karutu vāyē.

tērnta'uḷat tiṭaimikavum tittit tūṟum
ceḻuntēṉē collaracām tēvē meym'mai
cārntutikaḻ appūti aṭikaṭ kiṉpam
tantaperun takaiyē'em tantai yē'uḷ
kūrntamati niṟaivē'eṉ kuruvē eṅkaḷ
kulateyva mēcaivak koḻuntē tuṉpam
tīrntaperu neṟittuṇaiyē oppi lāta
celvamē appaṉeṉat tikaḻkiṉ ṟōṉē
Oh virtuous one,
Who, by the strength of the glory of the grace
of the tongue of a Flame that is Civan
which reigns supreme in the holy place Atikai
famed for its sacredness,
becoming a true embodiment
of the experience of Reality,
received the name of King of the Gift of Speech
that the light of the Faith of Civan
may flourish,
and who fittingly shouldered the hoe!14
Oh wisdom of all the arts
indwelling my thoughts!
Oh merciful sea of gnosis!
Do will that I contemplate your feet!

Oh luscious honey that seeps forth
from the enlightened mind with exceeding sweetness!
Oh deity who am the king of words!
Oh magnanimous one who bestowed bliss
on Appoothi, illustrious for his adherence to truth!
Oh my father!
Oh fullness of wisdom filling up my mind!
Oh my guru!
Oh our family deity!
Oh flame of the Faith of Civan!
Oh guide in the great path devoid of suffering!
Oh peerless treasure!

-translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: ஆளுடைய அரசுகள் அருண்மாலை (tiru aruṭpā: āḷuṭaiya aracukaḷ aruṇmālai) (4.10.1,10)





ss

Again, the noble saint-poet சுந்தரர் (sundarar) was also an important मानसिक सद्गुरु (mānasika sadguru –mind-committed noble-preceptor) in the spiritual life of இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār), who eulogizes him thus in his famous canto named ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை (āḷuṭaiya nampikaḷ aruṇmālai)





OriginalTransliterationTranslation
வேதமுதற் கலைகளெலாம் விரைந்துவிரைந் தனந்தமுறை
ஓதஅவைக் கணுத்துணையும் உணர்வரிதாம் எம்பெருமான்
பாதமலர் நினதுதிருப் பணிமுடிமேற் படப்புரிந்த
மாதவம்யா துரைத்தருளாய் வன்தொண்டப் பெருந்தகையே.

தேன்படிக்கும் அமுதாம்உன் திருப்பாட்டைத்193 தினந்தோறும்
நான்படிக்கும் போதென்னை நானறியேன் நாஒன்றோ
ஊன்படிக்கும் உளம்படிக்கும் உயிர்படிக்கும் உயிர்க்குயிரும்
தான்படிக்கும் அனுபவங்காண் தனிக்கருணைப் பெருந்தனையே.
vētamutaṟ kalaikaḷelām viraintuvirain taṉantamuṟai
ōta'avaik kaṇuttuṇaiyum uṇarvaritām emperumāṉ
pātamalar niṉatutirup paṇimuṭimēṟ paṭappurinta
mātavamyā turaittaruḷāy vaṉtoṇṭap peruntakaiyē.

tēṉpaṭikkum amutāmuṉ tiruppāṭṭait193 tiṉantōṟum
nāṉpaṭikkum pōteṉṉai nāṉaṟiyēṉ nā'oṉṟō
ūṉpaṭikkum uḷampaṭikkum uyirpaṭikkum uyirkkuyirum
tāṉpaṭikkum aṉupavaṅkāṇ taṉikkaruṇaip peruntaṉaiyē.
Oh devotee famed for his contentiousness
Do graciously tell me
what is the great penance you performed
that our great Lord’s feet -
not a whit of which
can be experienced by the Veda-s and all the arts
though they chant their praises endless times
with rising crescendo –
brushed the crown of your head
dedicated to a sacred cause.

When I read every day your sacred songs
which are honey-exuding ambrosia,
I am not aware of my self.
Is it my tongue only which reads the poems?
My flesh reads, my heart reads,
my life reads, and even the life of my life reads;
note that this is my experience,
Oh magnanimous one of unique mercy!

-translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை (tiru aruṭpā: āḷuṭaiya nampikaḷ aruṇmālai) (4.11.4,7)




Of course, மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavāsagar) was undoubtedly his all-time favourite मानसिक सद्गुरु (mānasika sadguru –mind-committed noble-preceptor) whom he adored as ‘வான் கலந்த மாணிக்கவாசகர் (vāṉ kalanta māṇikkavācakar)’.




OriginalTransliterationTranslation
வான்கலந்த மாணிக்க வாசகநின் வாசகத்தை
நான்கலந்து பாடுங்கால் நற்கருப்பஞ் சாற்றினிலே
தேன்கலந்து பால்கலந்து செழுங்கனித்தீஞ் சுவைகலந்தென்
ஊன்கலந்து உயிர்கலந்து உவட்டாமல் இனிப்பதுவே.

வருமொழிசெய் மாணிக்க வாசகநின் வாசகத்தில்
ஒருமொழியே என்னையும்என் உடையனையும் ஒன்றுவித்துத்
தருமொழியாம் என்னில்இனிச் சாதகமேன் சஞ்சலமேன்
குருமொழியை விரும்பிஅயல் கூடுவதேன் கூறுதியே.

பெண்சுமந்த பாகப் பெருமான் ஒருமாமேல்
எண்சுமந்த சேவகன்போல் எய்தியதும் வைகைநதி
மண்சுமந்து நின்றதும்ஓர் மாறன் பிரம்படியால்
புண்சுமந்து கொண்டதும்நின் பொருட்டன்றோ புண்ணியனே .

வாட்டமிலா மாணிக்க வாசகநின் வாசத்தைக்
கேட்டபொழு தங்கிருந்த கீழ்ப்பறவைச் சாதிகளும்
வேட்டமுறும் பொல்லா விலங்குகளும் மெய்ஞ்ஞான
நாட்டமுறும் என்னில்இங்கு நானடைதல் வியப்பன்றே.
vāṉkalanta māṇikka vācakaniṉ vācakattai
nāṉkalantu pāṭuṅkāl naṟkaruppañ cāṟṟiṉilē
tēṉkalantu pālkalantu ceḻuṅkaṉittīñ cuvaikalanteṉ
ūṉkalantu uyirkalantu uvaṭṭāmal iṉippatuvē.

varumoḻicey māṇikka vācakaniṉ vācakattil
orumoḻiyē eṉṉaiyumeṉ uṭaiyaṉaiyum oṉṟuvittut
tarumoḻiyām eṉṉiliṉic cātakamēṉ cañcalamēṉ
kurumoḻiyai virumpi'ayal kūṭuvatēṉ kūṟutiyē.

peṇcumanta pākap perumāṉ orumāmēl
eṇcumanta cēvakaṉpōl eytiyatum vaikainati
maṇcumantu niṉṟatumōr māṟaṉ pirampaṭiyāl
puṇcumantu koṇṭatumniṉ poruṭṭaṉṟō puṇṇiyaṉē .

vāṭṭamilā māṇikka vācakaniṉ vācattaik
kēṭṭapoḻu taṅkirunta kīḻppaṟavaic cātikaḷum
vēṭṭamuṟum pollā vilaṅkukaḷum meyññāṉa
nāṭṭamuṟum eṉṉiliṅku nāṉaṭaital viyappaṉṟē.
Oh Maanikkavaachaka who have merged in the ether!
When I sing your gospel
deeply blended therewith,
it tastes sweet without satiety
like good sugarcane juice
blended with honey,
milk, rich flavor of fruit,
my flesh, and my life.

Oh Maanikkavaachaka
who compose verses
that come (from God),
if only one word out of your verses
is capable of uniting me and my Owner (God),
tell me what is the need
for spiritual exercises,
why worry any more,
why go elsewhere
seeking the precepts of a guru?

Oh virtuous one!
Was it not for your sake
that the great Lord Civan
Who carries a dam (on his side)
came on a horse
like a care-laden servant,
carried a hod of earth
on the banks of the river Vaikai,
and carries (to this day)
a scar from the lash of a cane
wielded by a Paandiyan.

Oh Maanikkavaachaka
without any despondency!
If on hearing your verses,
even the birds of lowly genus which were there
were filled with longing to hear them
and cruel beasts
yearned for gnosis of the Real,
it is not surprising
that I am similarly affected here.

-translation by Vanmikinathan

Tamil Reference :- திரு அருட்பா: ஆளுடைய அடிகள் அருண்மாலை (tiru aruṭpā: āḷuṭaiya aṭikaḷ aruṇmālai) (4.12.,7-10)







Demystifying some misconceptions


मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):

     Before proceeding further, let us try to quickly demystify some of misconceptions. n the one extreme, some of us, even go to the extreme stand of denying sainthood to  வள்ளலார்  (vaḻḻalār) and even reject his magnum opus spiritual masterpiece -  திருவருட்பா  (tiruvaruṭpā) as a scriptural revelation on par with  தேவாரம்  (t ē vāram), திருவாசகம்  (tiruvāsagam),  திருமந்திரம்  (tirumandiram) and other  சைவத்தமிழ்  திருமுறைகள் (saivattamiḹ tirumuṛaigaḻ - sacred Saivite revelations in Tamil). In fact, some of us are so fanatically short sighted to make a blatantly blasphemous accusation of "திருவருட்பா (tiruvaruṭpā – sacred divine song)" as a "மருட்பா (maruṭpā – profane songs)".

Whereas on the other extreme, some of us, who claim to be சன்மார்கிகள் /सन्मार्गिणः (sanmārgigaḻ / sanmārgiṇaḥ – followers of right path), do not appreciate or give due respect to the rich devotional heritage of the above mentioned சைவத்தமிழ் திருமுறைகள் (saivattamiḹ tirumuṛaigaḻ - sacred Saivite revelations in Tamil) and other devotional literature.  


प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

Out of their dogmatic fanaticism, they fail to recognize that these works are equally sacred spiritual outpourings of some of the greatest saints in the order of above mentioned சமயக்குரவர்கள் (samayakkuravargaḻ - religious gurus), but also specifically glorified the following நாயன்மார்கள் (nāyanmārgaḻ).

  • திரு நீலகண்டர் நாயனார் (tiru nīlakaṇḍar nāyanār), 
  • திரு நீகண்ணப்ப நாயனார் (tiru kaṇṇappanāyanār), 
  • திரு அப்பூதியடிகள் நாயனார் (tiru appūdiyaḍigaḻ nāyanār), 
  • திரு சிறுதொண்டர் நாயனார் (tiru siṛutoṇḍar nāyanār),
  • திரு காரைக்கால் அம்மபியார் (tiru kāraikkāl ammaiyār nāyanār), 
  • திரு நந்தனார் (tiru nandanār), 
  • திரு திலகவதி தாயார் (tiru tilagavatitāyār nāyanār), 
  • திரு சேரமான் பெருமான் (tiru sēramān perumān nāyanār), 
  • திரு காடவர்கோன் (tiru kāḍavarkōn nāyanār), 
  • திரு சாக்கிய நாயனார் (tiru sākiya nāyanār), 
  • திரு ஏயர்கோன் நாயனார் (tiru ēyarkōn nāyanār)

It is an obvious fact that வள்ளலார் (vaḻḻalār) himself had the highest regards and respects to not only these saints and their works but also considered them as his senior gurus from whom he derived great spiritual inspirations. Moreover, the saint very categorically declares that he also belongs to the same heritage of spiritual lineage.by declaring thus: 

OriginalTransliterationTranslation
வாழையடி வாழைஎன வந்ததிருக் கூட்ட
மரபினில்யான் ஒருவன்அன்றோ வகைஅறியேன் இந்த
ஏழைபடும் பாடுனக்குந் திருவுளச்சம் மதமோ
இதுதகுமோ இதுமுறையோ இதுதருமந் தானோ
மாழைமணிப் பொதுநடஞ்செய் வள்ளால்யான் உனக்கு
மகன்அலனோ நீஎனக்கு வாய்த்ததந்தை அலையோ
கோழைஉல குயிர்த்துயரம் இனிப்பொறுக்க மாட்டேன்
கொடுத்தருள்நின் அருள்ஒளியைக் கொடுத்தருள்இப் பொழுதே.
vāḻaiyaṭi vāḻai'eṉa vantatiruk kūṭṭa
marapiṉilyāṉ oruvaṉaṉṟō vakai'aṟiyēṉ inta
ēḻaipaṭum pāṭuṉakkun tiruvuḷaccam matamō
itutakumō itumuṟaiyō itutaruman tāṉō
māḻaimaṇip potunaṭañcey vaḷḷālyāṉ uṉakku
makaṉalaṉō nī'eṉakku vāyttatantai alaiyō
kōḻai'ula kuyirttuyaram iṉippoṟukka māṭṭēṉ
koṭuttaruḷniṉ aruḷoḷiyaik koṭuttaruḷip poḻutē.
Tamil Reference : திரு அருட்பா: பிரியேன் என்றல் (tiru aruṭpā: piriyēṉ eṉṟal) (6.30.1)



Again, the noble saint and mystic, in his ecstatic mood extends his sincere respects and adoration to all direct and indirect gurus by singing thus from the deepest of his heart:

OriginalTransliterationTranslation
எவ்வுயிரும் பொதுஎனக்கண் டிரங்கிஉப
கரிக்கின்றார் யாவர் அந்தச்
செவ்வியர்தம் செயல்அனைத்தும் திருவருளின்
செயல்எனவே தெரிந்தேன் இங்கே
கவ்வைஇலாத் திருநெறிஅத் திருவாளர்
தமக்கேவல் களிப்பால் செய்ய
ஒவ்வியதென் கருத்தவர்சீர் ஓதிடஎன்
வாய்மிகவும் ஊர்வ தாலோ.
evvuyirum potu'eṉakkaṇ ṭiraṅki'upa
karikkiṉṟār yāvar antac
cevviyartam ceyalaṉaittum tiruvaruḷiṉ
ceyaleṉavē terintēṉ iṅkē
kavvai'ilāt tiruneṟi'at tiruvāḷar
tamakkēval kaḷippāl ceyya
ovviyateṉ karuttavarcīr ōtiṭa'eṉ
vāymikavum ūrva tālō.
Tamil Reference : திரு அருட்பா: தனித் திருஅலங்கல் (tiru aruṭpā: taṉit tiru'alaṅkal) (6.110.1)






தெய்வம் ஒன்றே (deivam onṛē - God is one)

However, as listed above, even though he eulogized different देवताः (devatāḥ - deities) and yet at the same time, he was very clear that all of them are ultimately relative expressions viz. नामाः (nāmāḥ - names), रूपाः (rūpāḥ - forms) & गुणाः (guṇāḥ - qualities) of the same केवलाद्वैत एकत्वं (kevalādvaita ekatvaṃ - absolute nondual singularity). The following verses from அனுபவ மாலை (anubavamālai – experience garland), very clearly testifies this point:



OriginalTransliterationTranslation
சிற்சபையில் நடிக்கின்ற நாயகனார் தமக்குச்
சேர்ந்தபுறச் சமயப்பேர் பொருந்துவதோ என்றாய்
பிற்சமயத் தார்பெயரும் அவர்பெயரே கண்டாய்
பித்தர்என்றே பெயர்படைத்தார்க் கெப்பெயர்ஒவ் வாதோ
அச்சமயத் தேவர்மட்டோ நின்பெயர்என் பெயரும்
அவர்பெயரே எவ்வுயிரின் பெயரும்அவர் பெயரே
சிற்சபையில் என்கணவர் செய்யும்ஒரு ஞானத்
திருக்கூத்துக் கண்டளவே தெளியும்இது தோழி.

எப்பொருட்கும் எவ்வுயிர்க்கும் உள்ளகத்தும் புறத்தும்
இயல்உண்மை அறிவின்ப வடிவாகி நடிக்கும்
மெய்ப்பொருளாம் சிவம்ஒன்றே என்றறிந்தேன் உனக்கும்
விளம்புகின்றேன் மடவாய்நீ கிளம்புகின்றாய்370 மீட்டும்
இப்பொருள்அப் பொருள்என்றே இசைப்பதென்னே பொதுவில்
இறைவர்செயும் நிரதிசய இன்பநடந் தனைநீ
பைப்பறவே காணுதியேல் அத்தருணத் தெல்லாம்
பட்டநடுப் பகல்போல வெட்டவெளி யாமே.
ciṟcapaiyil naṭikkiṉṟa nāyakaṉār tamakkuc
cērntapuṟac camayappēr poruntuvatō eṉṟāy
piṟcamayat tārpeyarum avarpeyarē kaṇṭāy
pittar'eṉṟē peyarpaṭaittārk keppeyar'ov vātō
accamayat tēvarmaṭṭō niṉpeyar'eṉ peyarum
avarpeyarē evvuyiriṉ peyarumavar peyarē
ciṟcapaiyil eṉkaṇavar ceyyumoru ñāṉat
tirukkūttuk kaṇṭaḷavē teḷiyumitu tōḻi.

epporuṭkum evvuyirkkum uḷḷakattum puṟattum
iyaluṇmai aṟiviṉpa vaṭivāki naṭikkum
meypporuḷām civamoṉṟē eṉṟaṟintēṉ uṉakkum
viḷampukiṉṟēṉ maṭavāynī kiḷampukiṉṟāy370 mīṭṭum
ipporuḷap poruḷeṉṟē icaippateṉṉē potuvil
iṟaivarceyum niraticaya iṉpanaṭan taṉainī
paippaṟavē kāṇutiyēl attaruṇat tellām
paṭṭanaṭup pakalpōla veṭṭaveḷi yāmē.
“Will the names of gods of extraneous religions
suit the Lord Who dances on the Hall of Gnosis?”
Note that the names of the gods of later religions
are also His names.
To Him Who has got a name as 'Madman',
what other name will not suit?
Are the names of the gods of those religions only
suitable to Him?
Your name, my name, are His name,
the name of every creature is His name.
Oh my companion,
the very moment you witness
the sacred dance of gnosis
performed by my Husband
on the Hall of Gnosis,
this will be clear to you!

I learnt that the Real Being
Which, taking a natural true form of gnosis and bliss,
dances in the interior and the exterior
of every object and every creature
is Civam only.
I will explain it to you also, Oh damsel!
You are again arguing!
Why are you talking of this object and that object?
If you will only dispassionately witness
the never-before seen dance of bliss
performed by the Lord on the Hall,
everything will be as clear as daylight!
-translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அனுபவ மாலை (tiru aruṭpā: anubavamālai) (6.147.89,90)


Again, in அருள் விளக்க மாலை (aruḻ viḻakka mālai - garland of spiritual explanation)the noble saint இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) further reiterates thus:


OriginalTransliterationTranslation
எவ்விடத்தும் எவ்வுயிர்க்கும் இலங்குசிவம் ஒன்றே
என்னாணை என்மகனே இரண்டில்லை ஆங்கே
செவ்விடத்தே அருளொடுசேர்த் திரண்டெனக்கண் டறிநீ
திகைப்படையேல் என்றெனக்குச் செப்பியசற் குருவே
அவ்விடத்தே உவ்விடத்தே அமர்ந்ததுபோல் காட்டி
அங்குமிங்கும் அப்புறமும் எங்குநிறை பொருளே
ஒவ்விடச்சிற் சபைஇடத்தும் பொற்சபையின் இடத்தும்
ஓங்குநடத் தரசேஎன் உரையும்அணிந் தருளே.
evviṭattum evvuyirkkum ilaṅkucivam oṉṟē
eṉṉāṇai eṉmakaṉē iraṇṭillai āṅkē
cevviṭattē aruḷoṭucērt tiraṇṭeṉakkaṇ ṭaṟinī
tikaippaṭaiyēl eṉṟeṉakkuc ceppiyacaṟ kuruvē
avviṭattē uvviṭattē amarntatupōl kāṭṭi
aṅkumiṅkum appuṟamum eṅkuniṟai poruḷē
ovviṭacciṟ capai'iṭattum poṟcapaiyiṉ iṭattum
ōṅkunaṭat taracē'eṉ uraiyumaṇin taruḷē.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: அருள் விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: aruḻ viḻakka mālaii) (6.37.86)




क्रिया भक्ति (kriyā bhakti – ritual worship)

Interestingly, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) recommends various best practices even from the perspective of क्रियाभक्ति (kriyābhakti – ritual-worship). For example, he instructs thus in his famous நித்திய கரும விதி (nitya karuma vidi - regular ritual rule):

OriginalTransliterationTranslation
நித்திய கர்மானுஷ்டானம் முடித்துக்கொண்டு, தத்துவத்திரய மந்திரத்தால் ஆசமித்து, ஹ’ருதயத்தால் தொடுமிடந் தொட்டு, பஞ்சாக்ஷரத் தியானஞ் செய்து, கணபதியைப் பீடத்தை விட்டு அபிஷேகஸ்தான பாத்திரத்தி லெழுந்தருளப் பண்ணி, பீடத்தைச் சுத்தி செய்து, திருமஞ்சனஞ் செய்ய வைத்திருக்கின்ற தீர்த்த கும்பத்தைக் கந்த புஷ்பங்களால் சூழவும் "சிவாய நம, கவசாய நம" என்று சார்த்தி, பின்பு பஞ்சாக்ஷரத்தால் பதினொரு விசை அர்ச்சித்து, அஸ்திராய படு வென்று மணியசைத்து, அஸ்திராய நம வென்று அர்க்கிய வட்டகையில் ஜலம் பூரித்து, பிரணவத்தா லேழு விசை கந்தாதிகளால் அர்ச்சித்து, பின்பு கணேசருக்கு ஆசன மூர்த்தி மந்திரத்தால் புஷ்பஞ்சாத்தி, தேவாரம், திருவாசகம் முதலியவைகளோதி அபிடேகஞ் செய்தல்.

விசேட தினத்தில் ஆகம விதிப்படி தைல க்ஷீர பல முதலியவற்றால் அபிடேகித்து, இடையே ஒவ்வொன்றுக்கும் ஜலத்தால் அபிடேகித்து, பின்பு சந்தனாதி கும்பஜலாபிஷேகஞ் செய்து, ஒற்றாடை சாத்தி யீரம் புலர்த்தி, வத்திரபூடணாதிக ளணிந்து, சிவாய நம வென்று வெண்­றும், கந்தகுரவே நம வென்று சந்தனமும், ஆசனமூர்த்தி மந்திரத்தால் புஷ்பமும், பஞ்சாக்ஷரத்தால் மூன்று விசை தூர்வாக்ஷதையும், தத்துவத்திரயத்தா லர்க்கியமுங் கொடுத்து, சாமான்னிய நிவேதனஞ்செய்து, தூபதீபங் கொடுத்து, பின்பு சுமுகாதி சிவாத்மஜாய நம ஈறாகவுள்ள சோடச மந்திரத்தால் அர்ச்சித்து, அர்க்கியங் கொடுத்து, கிரமப்படி விசேஷ நிவேதனாதி தூப தீபாராதனை செய்து, பத்திரஞ் சாத்தி, தோத்தரித்து, பிரதக்ஷிணாதி புஷ்பஞ் சாத்தி நமஸ்கரித்து, மனத்தால் ஹ’ருதயத்தி லெழுந்தருளப் பண்ணிக் கொண்டதாகச் சிந்தித்து, முன் சொன்னபடி ஆசமனஞ் செய்து, பஞ்சாக்ஷர ஜபஞ்செய்து, திருவெண்­று தரித்துக்கொண்டு, போஜன விதிப்படி போஜனஞ் செய்யவும்.

மேலும், மேற் குறித்தபடி பூஜையை மானசிகமாகச் சுப்பிரமண்ணியம், சிவம், தக்ஷிணாமூர்த்தி, நடராஜமூர்த்தி இவற்றிற்கும் செய்யலாம். இவ்வணஞ் செய்திருந்தால் பரமாசாரியர் கிடைப்பர். மேற்படி பரமாசாரியரை மானசிகத்தா லர்ச்சித்து உண்மை யறிந்து நிராசை மயமானால் சிவானுபவம் பெறலாம்.
nittiya karmāṉuṣṭāṉam muṭittukkoṇṭu, tattuvattiraya mantirattāl ācamittu, ha’rutayattāl toṭumiṭan toṭṭu, pañcākṣarat tiyāṉañ ceytu, kaṇapatiyaip pīṭattai viṭṭu apiṣēkastāṉa pāttiratti leḻuntaruḷap paṇṇi, pīṭattaic cutti ceytu, tirumañcaṉañ ceyya vaittirukkiṉṟa tīrtta kumpattaik kanta puṣpaṅkaḷāl cūḻavum "civāya nama, kavacāya nama" eṉṟu cārtti, piṉpu pañcākṣarattāl patiṉoru vicai arccittu, astirāya paṭu veṉṟu maṇiyacaittu, astirāya nama veṉṟu arkkiya vaṭṭakaiyil jalam pūrittu, piraṇavattā lēḻu vicai kantātikaḷāl arccittu, piṉpu kaṇēcarukku ācaṉa mūrtti mantirattāl puṣpañcātti, tēvāram, tiruvācakam mutaliyavaikaḷōti apiṭēkañ ceytal.

vicēṭa tiṉattil ākama vitippaṭi taila kṣīra pala mutaliyavaṟṟāl apiṭēkittu, iṭaiyē ovvoṉṟukkum jalattāl apiṭēkittu, piṉpu cantaṉāti kumpajalāpiṣēkañ ceytu, oṟṟāṭai cātti yīram pulartti, vattirapūṭaṇātika ḷaṇintu, civāya nama veṉṟu veṇ­ṟum, kantakuravē nama veṉṟu cantaṉamum, ācaṉamūrtti mantirattāl puṣpamum, pañcākṣarattāl mūṉṟu vicai tūrvākṣataiyum, tattuvattirayattā larkkiyamuṅ koṭuttu, cāmāṉṉiya nivētaṉañceytu, tūpatīpaṅ koṭuttu, piṉpu cumukāti civātmajāya nama īṟākavuḷḷa cōṭaca mantirattāl arccittu, arkkiyaṅ koṭuttu, kiramappaṭi vicēṣa nivētaṉāti tūpa tīpārātaṉai ceytu, pattirañ cātti, tōttarittu, piratakṣiṇāti puṣpañ cātti namaskarittu, maṉattāl ha’rutayatti leḻuntaruḷap paṇṇik koṇṭatākac cintittu, muṉ coṉṉapaṭi ācamaṉañ ceytu, pañcākṣara japañceytu, tiruveṇ­ṟu tarittukkoṇṭu, pōjaṉa vitippaṭi pōjaṉañ ceyyavum.

mēlum, mēṟ kuṟittapaṭi pūjaiyai māṉacikamākac cuppiramaṇṇiyam, civam, takṣiṇāmūrtti, naṭarājamūrtti ivaṟṟiṟkum ceyyalām. ivvaṇañ ceytiruntāl paramācāriyar kiṭaippar. mēṟpaṭi paramācāriyarai māṉacikattā larccittu uṇmai yaṟintu nirācai mayamāṉāl civāṉupavam peṟalām.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: உரைநடைபகுதி - கணபதி பூஜா விதி (tiru aruṭpā: urainaḍaipagudi -gaṇapati pūjā vidi)



Demystifying some misconceptions

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):

Next some of us reject the importance given by the saint to the performance of religious rituals and best practices defined in the orthodox schools of वैदीक शास्त्र (vaidīka śāstra – Vedic scriptures) & आगमिक तान्त्रिक शास्त्र (āgamika / tāntrika śāstra – agamic / tantric scriptures), which are prescribed as preparatory techniques for self-cleansing, tuning and self-disciplining. Some of us consider such rituals as mere superstitious, waste of time.

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, the saint himself has prescribed similar set of protocols for performing rituals at சத்தியஞானசபை / सत्त्यज्ञानसभा (sattiyajñānasabai / sattyajñānasabhā – true-gnosis hall) and other establishments. The following prose preaching are testimony for the same: நித்திய கரும விதி (nitya karuma vidi - regular ritual rule)அனுஷ்டான விதி (anuśṭāna vidi – ritual-act rule)கணபதி பூஜா விதி (gaṇapati pūjā vidi – Ganesha worship rule) & செவ்வாய்க்கிழமை விரத முறை (cevvāikkiḹamai virada muṛai – Tuesday vow procedure).

D




ஆலய வழிபாடு (ālaya vaḻipāṭu  - temple worship)

Besides, similar to his predecessors, இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) also had made आलय यात्राः (ālaya yātrāḥ - temple pilgrimages) as an integral part of his lifestyle. He is known to have visited and worshipped at various temples including the following: திருவான்மியூர் (tiruvānmiyūr)திருவொற்றியூர் (tiruvoṛṛiyūr), திருத்தணி (tiruttaṇi)சிதம்பரம் (cidambaram)கந்தகோட்டம் (kandakōṭṭam) etc. In fact, he has been very explicit in highlighting the தல பெருமை (tala perumai – glory of the shrine) of many temples including திருவாலங்காடு (tiruvālaṅgkāḍu)Moreover, the saint also has glorified almost 265 out of the 275 தேவார பாடல் பெற்ற சைவ திருதலங்கள் (dēvāra paḍal peṛṛa saiva tirutalaṅgaḻ) within a single பதிகம் (padigam - decad) titled “விண்ணப்பக்கலிவெண்பா (viṇṇappakkaliveṇpā)” which begins thus:


OriginalTransliterationTranslation
அவ்வவ் விடைவந் தகற்றி அருள்தரலால்
எவ்வெவ் விடையூறும் எய்தலிலம் - தெவ்வர்தமைக்
கன்றுமத மாமுகமுங் கண்மூன்றுங் கொண்டிருந்த
தொன்றதுநம் முள்ள முறைந்து.
சொற்பெறுமெய்ஞ் ஞானச் சுயஞ்சோதி யாந்தில்லைச்
சிற்சபையில் வாழ்தலைமைத் தெய்வமே - நற்சிவையாந்
தாயி னுலகனைத்துந் தாங்குந் திருப்புலியூர்க்
கோயி லமர்ந்தகுணக் குன்றமே - மாயமிகும்
நல்வாயி லெங்கு நவமணிக்குன் றோங்குதிரு
நெல்வாயி னின்றொளிரு நீளொளியே - செல்வாய்த்
தெழிப்பாலை வேலைத் திரையொலிபோ லார்க்குங்
கழிப்பாலை யின்பக் களிப்பே - விழிப்பாலன்
avvav viṭaivan takaṟṟi aruḷtaralāl
evvev viṭaiyūṟum eytalilam - tevvartamaik
kaṉṟumata māmukamuṅ kaṇmūṉṟuṅ koṇṭirunta
toṉṟatunam muḷḷa muṟaintu.
coṟpeṟumeyñ ñāṉac cuyañcōti yāntillaic
ciṟcapaiyil vāḻtalaimait teyvamē - naṟcivaiyān
tāyi ṉulakaṉaittun tāṅkun tiruppuliyūrk
kōyi lamarntakuṇak kuṉṟamē - māyamikum
nalvāyi leṅku navamaṇikkuṉ ṟōṅkutiru
nelvāyi ṉiṉṟoḷiru nīḷoḷiyē - celvāyt
teḻippālai vēlait tiraiyolipō lārkkuṅ
kaḻippālai yiṉpak kaḷippē - viḻippālaṉ
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: விண்ணப்பக் கலிவெண்பா (tiru aruṭpā: viṇṇappak kaliveṇpā)




The saint also had endorsed the spiritual significance of புர ஆலய வழிப்பாடு (pura aalaya vazhippadu – outer temple worship), as he recognized அண்டமே பிண்டம், பிண்டமே அண்டம் (aṇḍamē piṇḍaē, piṇḍamē aṇḍam – macrocosm is only the microcosm, microcosm is only the macrocosm); In other words, he echoed the ancient law of fractal correspondence- – as above, so below; i.e., the பிண்டம் (piṇḍam - microcosm) is the fractal replica of the அண்டம் (aṇḍam – macrocosm). Hence, the outer temple is designed to model the inner temple. Again, to quote from his famous prose discourse titled "சுப்பிரமணியம் (subbiramaṇiyam)" wherein the saint explains the correspondence thus:

OriginalTransliterationTranslation
பிண்டத்தில் இவ்வண்ணமாக இருக்க, அண்டத்தில் இவற்றிற்கு ஊர், ஆலயம், மூர்த்தி, செய்கை முதலியன உண்டாவானேன்? ஆன்மாக்கள் புண்ணிய பாவ கருமங்களால் பேதப்பட்டு, மந்தம் மந்ததரம் ராஜசம் தாமசம் கருமம் முதலிய வேறுபாடுகளால் அனாதி தொடங்கி இன்றளவில் - உயிர்த்திரள் ஒன்றானாலும் - கரணக் கூட்டுறவால் வெவ்வேறு தன்மையாய் விளங்குகின்றன. ஆதலால் மாகருணையுடைய கிருபாநிதியாகிய சிவபெருமான் திருவருளை அங்கையிற் கனியெனவுணர்ந்த அனாதி நித்திய முத்த சித்தராகிய ஈசுவரதத்துவ புவனானுபவ ஈசுவரனால், நாம் உய்யும்பொருட்டு உலகத்தின்கண், பாச நூல்1 பசுநூல்2 அனுபவ நூல்3 என்னும் புராண1 வேத2 ஆகம3 உபநிஷத்துக்கள் உண்டு பண்ணப்பட்டிருக்கின்றன. அவற்றின் வாயிலாகக் கர்மகாண்டம், பத்திகாண்டம், உபாசனா காண்டம், தந்திரகலை, மந்திரகலை, உபதேசகலை முதலிய பேதங்களும், இவற்றிற்கு முக்கியமான ஆசாரம், வருணம், ஆசிரமம் முதலியவைகளும், இவற்றிற்கு ஏதுவான சரியாதி நான்கும், இவற்றிற்கு அடைவாகிய சாலோகாதி நான்கும், இவற்றிற்கு மார்க்கமாகிய தத்துவம், புவனம், பதம், வர்னம், மந்திரம், கலை முதலியனவும் நிர்ணயித்து, பாவநாசத்திற்கு ஏதுவான அனசன சாந்திராயண முதலிய பிராயச் சித்தங்களை விதித்து, இவைகள் செய்வதற்கு யோக்கியமான நதி முதலியவற்றையும், அவற்றிற்கு அங்கமான - தத்துவானுபவங்களாகிய உண்மை நாமங்கள் கெடாதிருக்க - திருப்பெயர் முதலியவைகளை மூர்த்தி ஸ்தல முதலியவைகளுக்கு ஏற்படுத்தி வழங்கச் செய்தார்கள்.
உபாசிக்கின்றவர்களுக்குத் தத்துவநாமங் கெடாமல் அருட்சத்தி தோன்றக் கிருத்திகையையும், வேதாந்த விளக்கத்திற்கு விசாகத்தையும், சதா சுபத்தைக் குறிக்கச் செவ்வாயையும், ஆறு குறியைக் குறிக்கச் சஷ்டியையும், ஞான நிறைவைக் குறிக்கத் தைப் பூசத்தையும் சுட்டினார்கள். தத்துவங்களைக் கையிலெடுத்து ஆடுவதான போத மெனுங் கையால் விஷய பலத்தைத் தத்துவமாகிய காவடியில் கட்டித் தானாகிய தோளிலேற்றித் தான் கெட்டுத் தான் அவனாகிப் போதவடிவனாய், சங்கல்ப தீவிரனாய், சுப்பிரமணிய தத்துவமாய் விளங்கும் திருவுருவ முன்னுக்கு விஷயாபாவ நியாயமே காவடி யெடுத்ததாயும், சுத்த வைராக்கிய நிச்சய சிவபோதமே இடும்பனாயும் குறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இருதயாகாச ஷட்கோண வடிவமே யந்திரமாய், அதன் அங்க வேறுபாடே நாற்பத்து முக்கோணமாய், உபாங்கமே நவகண்டமாய், உண்மையே சகரமாய், விஷயநீக்கமே ரகரமாய், நித்திய திருப்தியே வகரமாய், நிர்விஷயமே ணகரமாய், பாவ நீக்க ஏதுவே பகரமாய், ஆன்ம இயற்கைக்குணமே வகரமாய் விளங்குவதே ஆறெழுத்து. நமது சரீர இருதய ஸ்தானமே கோயிலாய், மாயாவிசித்திரமே மயிலாய், நாபியந்தமே பலிபீடமாய், உண்ணாவின் மேலந்தமே கொடி மரமாய், பஞ்சகோசங்களே பிராகாரமாய், முக்குணங்களே வில்வமரமாய், ஆன்ம தயையே தடாகமாய், வாயே வாசலாய், அனுபவ நிலையே கோபுரமாய் விதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
ஞானிகள் கடவுளை எங்கும் உபாசிப்பார்கள் என்றும், யோகிகள் இருதயத்தில் உபாசிப்பார்கள் என்றும், கர்ம காண்டிகள் அக்கினியில் உபாசிப்பார்கள் என்றும், பத்தி காண்டிகள் விக்கிரகத்தில் உபாசிப்பார்கள்* என்றும் விதித்திருக்கின்றது. அதற்கு ஒத்தவண்ணம் தத்துவ விசாரத்தையே ஆலயமாக்கினார்கள். ஆலயத்தில் விளங்கும் மூர்த்தியின்பால், பாசங்களில் செல்லும் ஆத்மாக்களை சிவபாசத்தில் பாசநூலைக்கொண்டு அழுத்தி, பசு நூலைக்கொண்டு(?) மேற்குறித்த தந்திர மந்திர கலைகளைக் குருமூலமாய் உபதேசகலையால் விளக்கி, காண்டத் திரயத்தால் நிலைக்கப்பண்ணி, பதிநூலால் அறிவைவிளக்கி, அனுபவநூலால் சமாதியைத் தெரிவித்திருக்கிறது. இவற்றைச் சீவர்கள் மறவாதிருக்க மானைக் காட்டி மானைப் பிடிப்பது போல், ஆலயத்தில் மூர்த்தியாகிய சண்முகப்பெருமானைத் தத்துவவுருவமென்று விளக்கிக் காட்ட, அர்ச்சக வுருவமான ஆசாரியன், நமது அறிவாகிய கர்ப்பூரத்தில், சுப்பிரமணிய உண்மையாகிய விளக்க மென்னும் பிரகாசத்தைக் கொண்டு, அசுத்த விஷய முதலிய எண்ணங்கள் நம்முடைய பொறிகட்குப் புலப்படாமலிருக்க, உண்மை நாதக்குறியாகிய மணியொலியுடனே தரிசிப்பிக்கச் செய்தும்; வேறு பராக்கன்றித் ததாகாரமாய் நிற்க, நமது தரத்திற்கொத்த உபசாரதியர்களால் வழிபடச் செய்தும் - தத்பல மடைய உத்தமர்கட்கு அன்னவினியோகம் செய்வது மார்க்கமென்று சித்தாந்தம் பண்ணினார்கள்.
piṇṭattil ivvaṇṇamāka irukka, aṇṭattil ivaṟṟiṟku ūr, ālayam, mūrtti, ceykai mutaliyaṉa uṇṭāvāṉēṉ? āṉmākkaḷ puṇṇiya pāva karumaṅkaḷāl pētappaṭṭu, mantam mantataram rājacam tāmacam karumam mutaliya vēṟupāṭukaḷāl aṉāti toṭaṅki iṉṟaḷavil - uyirttiraḷ oṉṟāṉālum - karaṇak kūṭṭuṟavāl vevvēṟu taṉmaiyāy viḷaṅkukiṉṟaṉa. ātalāl mākaruṇaiyuṭaiya kirupānitiyākiya civaperumāṉ tiruvaruḷai aṅkaiyiṟ kaṉiyeṉavuṇarnta aṉāti nittiya mutta cittarākiya īcuvaratattuva puvaṉāṉupava īcuvaraṉāl, nām uyyumporuṭṭu ulakattiṉkaṇ, pāca nūl1 pacunūl2 aṉupava nūl3 eṉṉum purāṇa1 vēta2 ākama3 upaniṣattukkaḷ uṇṭu paṇṇappaṭṭirukkiṉṟaṉa. avaṟṟiṉ vāyilākak karmakāṇṭam, pattikāṇṭam, upācaṉā kāṇṭam, tantirakalai, mantirakalai, upatēcakalai mutaliya pētaṅkaḷum, ivaṟṟiṟku mukkiyamāṉa ācāram, varuṇam, āciramam mutaliyavaikaḷum, ivaṟṟiṟku ētuvāṉa cariyāti nāṉkum, ivaṟṟiṟku aṭaivākiya cālōkāti nāṉkum, ivaṟṟiṟku mārkkamākiya tattuvam, puvaṉam, patam, varṉam, mantiram, kalai mutaliyaṉavum nirṇayittu, pāvanācattiṟku ētuvāṉa aṉacaṉa cāntirāyaṇa mutaliya pirāyac cittaṅkaḷai vitittu, ivaikaḷ ceyvataṟku yōkkiyamāṉa nati mutaliyavaṟṟaiyum, avaṟṟiṟku aṅkamāṉa - tattuvāṉupavaṅkaḷākiya uṇmai nāmaṅkaḷ keṭātirukka - tiruppeyar mutaliyavaikaḷai mūrtti stala mutaliyavaikaḷukku ēṟpaṭutti vaḻaṅkac ceytārkaḷ.
upācikkiṉṟavarkaḷukkut tattuvanāmaṅ keṭāmal aruṭcatti tōṉṟak kiruttikaiyaiyum, vētānta viḷakkattiṟku vicākattaiyum, catā cupattaik kuṟikkac cevvāyaiyum, āṟu kuṟiyaik kuṟikkac caṣṭiyaiyum, ñāṉa niṟaivaik kuṟikkat taip pūcattaiyum cuṭṭiṉārkaḷ. tattuvaṅkaḷaik kaiyileṭuttu āṭuvatāṉa pōta meṉuṅ kaiyāl viṣaya palattait tattuvamākiya kāvaṭiyil kaṭṭit tāṉākiya tōḷilēṟṟit tāṉ keṭṭut tāṉ avaṉākip pōtavaṭivaṉāy, caṅkalpa tīviraṉāy, cuppiramaṇiya tattuvamāy viḷaṅkum tiruvuruva muṉṉukku viṣayāpāva niyāyamē kāvaṭi yeṭuttatāyum, cutta vairākkiya niccaya civapōtamē iṭumpaṉāyum kuṟikkappaṭṭirukkiṉṟaṉa. irutayākāca ṣaṭkōṇa vaṭivamē yantiramāy, ataṉ aṅka vēṟupāṭē nāṟpattu mukkōṇamāy, upāṅkamē navakaṇṭamāy, uṇmaiyē cakaramāy, viṣayanīkkamē rakaramāy, nittiya tiruptiyē vakaramāy, nirviṣayamē ṇakaramāy, pāva nīkka ētuvē pakaramāy, āṉma iyaṟkaikkuṇamē vakaramāy viḷaṅkuvatē āṟeḻuttu. namatu carīra irutaya stāṉamē kōyilāy, māyāvicittiramē mayilāy, nāpiyantamē palipīṭamāy, uṇṇāviṉ mēlantamē koṭi maramāy, pañcakōcaṅkaḷē pirākāramāy, mukkuṇaṅkaḷē vilvamaramāy, āṉma tayaiyē taṭākamāy, vāyē vācalāy, aṉupava nilaiyē kōpuramāy vitikkappaṭṭirukkiṉṟaṉa.
ñāṉikaḷ kaṭavuḷai eṅkum upācippārkaḷ eṉṟum, yōkikaḷ irutayattil upācippārkaḷ eṉṟum, karma kāṇṭikaḷ akkiṉiyil upācippārkaḷ eṉṟum, patti kāṇṭikaḷ vikkirakattil upācippārkaḷ* eṉṟum vitittirukkiṉṟatu. ataṟku ottavaṇṇam tattuva vicārattaiyē ālayamākkiṉārkaḷ. ālayattil viḷaṅkum mūrttiyiṉpāl, pācaṅkaḷil cellum ātmākkaḷai civapācattil pācanūlaikkoṇṭu aḻutti, pacu nūlaikkoṇṭu(?) mēṟkuṟitta tantira mantira kalaikaḷaik kurumūlamāy upatēcakalaiyāl viḷakki, kāṇṭat tirayattāl nilaikkappaṇṇi, patinūlāl aṟivaiviḷakki, aṉupavanūlāl camātiyait terivittirukkiṟatu. ivaṟṟaic cīvarkaḷ maṟavātirukka māṉaik kāṭṭi māṉaip piṭippatu pōl, ālayattil mūrttiyākiya caṇmukapperumāṉait tattuvavuruvameṉṟu viḷakkik kāṭṭa, arccaka vuruvamāṉa ācāriyaṉ, namatu aṟivākiya karppūrattil, cuppiramaṇiya uṇmaiyākiya viḷakka meṉṉum pirakācattaik koṇṭu, acutta viṣaya mutaliya eṇṇaṅkaḷ nam'muṭaiya poṟikaṭkup pulappaṭāmalirukka, uṇmai nātakkuṟiyākiya maṇiyoliyuṭaṉē taricippikkac ceytum; vēṟu parākkaṉṟit tatākāramāy niṟka, namatu tarattiṟkotta upacāratiyarkaḷāl vaḻipaṭac ceytum - tatpala maṭaiya uttamarkaṭku aṉṉaviṉiyōkam ceyvatu mārkkameṉṟu cittāntam paṇṇiṉārkaḷ.
Tamil Reference :- திரு அருட்பா: உரைநடைபகுதி -சுப்பிரமணியம் (tiru aruṭpā: urainaḍaipagudi - subbiramaṇiyam)




Demystifying some misconceptions

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff) :

Before proceeding further, let us try to quickly demystify some of the related misconceptions. Next, on the one extreme, some Hindus and temple goers, are under the impression that  இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) disregarded the importance of  திவ்ய தேசம் / தேவாலயம்  (divya dēsam / dēvālayam - sacred space / temple) and hence are not ready to consecrate the saint’s विग्रह (vigraha - icon) similar to the  சைவ   நாயன்மார்கள்  (saiva nāyanmargaḻ) and other saints. Whereas on the other extreme, some of us, who claim to be  சன்மார்கி  / सन्मार्गिन् (sanm ā rgi / sanm ā rgin – follower of right path) , fail to recognize the high respects and adoration given by the noble saints to Hindu temples as an important spiritual platform (medium).

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, the fact remains that the saint Himself has not only explicitly glorified, but has also personally derived highest inspirations and mystical experiences from many such sacred spaces. In fact, any honest study of his life history will help us understand that temples like  திருவான்மியூர் (tiruvānmiyūr) திருவொற்றியூர்   (tiruvoṛṛiyūr) திருத்தணி   (tiruttaṇi) சிதம்பரம்   (cidambaram) கந்தகோட்டம் (kandak ō ṭṭam)  etc., were an integral part of the saint’s spiritual milestones. Moreover, inspired by the esoteric significance of the sacred  சிதம்பரம்   தில்லை   நடராஜர்   திருக்கோயில்   (cidambaram tillai naṭarājar tirukk ō yil) , the saint himself established  சத்தியஞானசபை / सत्त्यज्ञानसभा   (sattiyajñānasabai / sattyajñānasabhā – true-gnosis hall)  at  வடலூர்   (vaḍalūr)  and even named it as  உத்திர   ஞான   சிதம்பரம்   (uttira jñāna cidambaram).

D







No comments:

Post a Comment