disablerightclick

வள்ளலார் குறித்த சர்ச்சைகளும் அடியேனின் தெளிவுரையும் (vaḷḷalār kuṟitta carccaikaḷum aṭiyēṉiṉ teḷivuraiyum - my humble clarifications on Vallalar related controversies)

I would like to loud-think here about a very important message for all the சுத்த சன்மார்க சங்கங்கள் / शुद्धसन्मार्गसङ्घाः (sudda samārga sagagaḷ / śuddhasanmārgasaṅghāḥ - pure truth-path assemblies)  (including myself) to unite, setting aside all ego clashes. To be honest, amongst various religious groups, that I am aware of, I find that level of disintegration and lack of ideological consensus is very blatant here, as one faction does not respect the other. Each faction behave as though only they have solely patented the copy rights of interpreting the life and spiritual message of His Holinesதிரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (vaḍalūr tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār). That is very unfortunate since the very purpose of சமரச சுத்த சன்மார்க சத்திய சங்கம் / समरसशुद्धसन्मार्गसत्यसङ्घ (samarasa sudda sanmārga sattiya saṅgam / samarasaśuddhasanmārgasatyasaṅgha– pure society of the universal true path) gets defeated. The greatest irony here is that, none of us, who are ridiculing the interpretations of other சுத்த சன்மார்கிகள் /शुद्ध सन्मार्गिणः (sudda sanmārgigaḻ / śuddha sanmārgiṇaḥ – pristine right path followers) as wrong, do not ourselves have even the bare minimum சுயானுபவஞானம் / स्वानुभवज्ञान (suyāṉubavajñāṉam / svānubhavajñāna – self experiential knowledge) of what our beloved saint  had practically experienced, in terms of either முத்தேகசித்தி / त्रिकदेहसिद्धि (muddēgasiddi / trikadehasiddhi – triple-body accomplishment) viz. சுத்ததேகசித்தி / शुद्धदेहसिद्धि (suddadegasiddi / śuddhadehasiddhi- pure-body accomplishment)பிரணவதேகசித்தி / प्रणवदेहसिद्धि (piraṇavadegasiddi / praṇavadehasiddhi – theosonic-body accomplishment) & ஞானதேகசித்தி / ज्ञानदेहसिद्धि (jñānadegasiddi / jñānadehasiddhi – gnostic-body accomplishment).  Amongst these three stages, how many of us can honestly claim to have achieved even the first one, forget the remaining two higher stages and the highest stage of மரணமிலாப் பெருவாழ்வு / अमृतमहाजीवित (maraṇamilāp peruvāzhvu / amṛtamahājīvita - immortalized supreme living)?

We are only speculating on one dimension or aspect of truth while other blind man is speculating other part. Both of us are merely speculating from our own relative frames of reference. That's exactly why there are bound to be difference in relative views. If we observe carefully, we can notice that there are two extreme forms of these misconceptions 

Thus, all of us who subscribe to one or more of the above idiosyncrasies are like the blind men trying to describe the elephant based on our limited intellectual understanding and speculation of the same. We might have acquired some minor spiritual experiences in our limited capacities, but does it in anyway even near the spiritual milestones of this noble saint? We may have started crossing the well, but since we ourselves have not completed it yet, we don't deserve to point holes on the progress of other co-passengers, who have also embarked on such a pilgrimage. Once we realize that our so-called knowledge on சாகாக்கலையும் கல்வியும் (sāgākkalaiyum kalviyum – art & science of immortality) is not based fully on our own direct experiential wisdom but mere intellectual speculations based on our limited understandings (or misunderstandings?) of the scriptural texts of our beloved saint including both the  mystic poems of திரு அருட்பா  (tiru arupā) containing the ஆறு திருமுறைகள் (āṛu tiṛumuṛaigaḻ - six sacred-books)  and  also the உரைநடைபகுதி (urainaḍaipagudi – prose-section),  we will become more humble and will realize that we could be as blind as our counterpart viz. சன்மார்க சாதகன் (sanmārga sādhagan – true-path seeker) - the one whom we are belittling to be blind.  But once our we are blessed with the spiritual vision, the absolute truth will be realized by each of us. Until then, we are like the empty vessels merely making more noise. As the famous proverb goes

OriginalTransliterationTranslation
கண்டவர் விண்டிலர். விண்டவர் கண்டிலர்kaṇṭavar viṇṭilar. viṇṭavar kaṇṭilarOne who has realized does not boast, one who boasts hasn’t realized.
Tamil Reference : popular proverb

 Until such time, all seekers instead of getting into destructive criticism and belittling each other, we must all holistically collaborate together between us and leverage from the collective wisdom. Each of us are learning a specific aspect of the multifaceted singularity. No knowledge is individually perfect but collectively we can solve the jigsaw puzzle. Let's learn from each other. So instead of destructive criticism, that does not help anybody, we should pursue சத்விசாரம் / सत्विचार (satvicāram / satvicāra– truth inquiry) by cultivating the healthy best practices of constructive criticism and co-learning and knowledge sharing. After all, that is the intended purpose of சமரச சுத்த சன்மார்க சத்திய சங்கம் / समरसशुद्धसन्मार्गसत्यसङ्घ (samarasa sudda sanmārga sattiya saṅgam / samarasaśuddhasanmārgasatyasaṅgha– pure society of the universal true path).

In the following sections I have tried to list out some of the major misconceptions tagged under the heading मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff), and to each of these, and based on my humble learnings, I try to de-mystify the same with my two-cents of clarification tagged under the heading प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished). Please be noted that these discussions can be found in the respective blogs dealing with specific topics. Please click the appropriate hyper link under the “table of contents” menu option on the top-left frame-bar. Here in this page, I have consolidated all of them for a quick reference, in a single page


வள்ளலாரின் கிரியாபக்திமார்கம்(vaḷḷalāriṉ kiriyābaktimārkam - ritualistic-devotion path of Vallalar)


Demystifying some misconceptions

#1 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य  (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):  

    Before proceeding further, I would like to demystify some the misconceptions and prejudices carried on by some of us, regarding our beloved saint's ideologies.  For example, since வள்ளலார் (vaḻḻalār) preached only ஜோதி உபாசனை / ज्योति उपासन (jōti upāsanai / jyoti upāsana – light worship) eulogized as the அருட்பெருஞ்சோதி (arutperuñjōti – Supreme Light of Grace), many of us, are under the impression that the noble saint was against சகுணபிரமத்தின் உருவவழிபாடு /विग्रह उपासन सगुणब्रह्मनस्य (saguṇabiramattin uruvavaḹipāḍu / vigraha upāsana saguṇabrahmanasya – idol worship of qualified divinity) consecrated as the अर्चावतार मूर्ति (arcāvatāra mūrti – iconized incarnation) based on the protocols of आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamamic tradition). 

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

    Obviously, this is not true, as the saint was never against it. In fact, he himself has physically visited and worshipped in many temples and also eulogized and sung their praises. According to his philosophy, அருட்பெருஞ்சோதி / परोमात्रानुग्रहज्योति (paromātrānugrahajyoti – vast grace-light) is the highest expression of the holistic निर्गुण निष्कल परब्रह्म (nirguṇa / niṣkala para parabrahma - supreme divinity transcending qualities or fractions) Such a concept is not foreign to आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamic tradition) but rather it reflects its very essence.

#2 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 

Before proceeding further, I would like to demystify some the misconceptions and prejudices carried on by some of us, regarding our beloved saint's ideologies.  For example, since வள்ளலார் (vaḻḻalār) preached only ஜோதி உபாசனை / ज्योति उपासन (jōti upāsanai / jyoti upāsana – light worship) eulogized as the அருட்பெருஞ்சோதி (arutperuñjōti – Supreme Light of Grace), many of us, are under the impression that the noble saint was against சகுணபிரமத்தின் உருவவழிபாடு /विग्रह उपासन सगुणब्रह्मनस्य (saguṇabiramattin uruvavaḹipāḍu / vigraha upāsana saguṇabrahmanasya – idol worship of qualified divinity) consecrated as the अर्चावतार मूर्ति (arcāvatāra mūrti – iconized incarnation) based on the protocols of आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamamic tradition). 

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

    Obviously, this is not true, as the saint was never against it. In fact, he himself has physically visited and worshipped in many temples and also eulogized and sung their praises. According to his philosophy, அருட்பெருஞ்சோதி / परोमात्रानुग्रहज्योति (paromātrānugrahajyoti – vast grace-light) is the highest expression of the holistic निर्गुण निष्कल परब्रह्म (nirguṇa / niṣkala para parabrahma - supreme divinity transcending qualities or fractions) Such a concept is not foreign to आगमसंप्रदाय (āgama saṁpradāya – agamic tradition) but rather it reflects its very essence. 


#3 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 

Again, on the one extreme, some of us, amongst शैवमतसंप्रदाय (śaivamatasaṃpradāya – Shaiva theological tradition)in the pretext of being orthodox, blatantly deny the sincerely passionate शिवभक्ति (śivabhakti – devotion to Siva) of our beloved saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (vaḍalūr tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār)just because the saint had boldly voiced against some of the superstitious dogmas in the system.

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

    However, the undeniable fact remains that there is very close bondage between the saint and Lord परमशिव (paramaśiva), particularly with the अर्चावतारमूर्ति श्री नटराजस्य (arcāvatāramūrti śrī naṭarājasya – sacrediconography of dance-king) In fact, most of the saint’s mystical experiences, as testified in the திருவருட்பா (tiruvarupā) revolves around शिवभक्ति (śivabhakti – devotion to Siva). The saint wanted to cleanse and cure the society from the chronic disease - dogmatic superstitions.


 





Demystifying some misconceptions


मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):

     Before proceeding further, let us try to quickly demystify some of misconceptions. n the one extreme, some of us, even go to the extreme stand of denying sainthood to  வள்ளலார்  (vaḻḻalār) and even reject his magnum opus spiritual masterpiece -  திருவருட்பா  (tiruvaruṭpā) as a scriptural revelation on par with  தேவாரம்  (t ē vāram), திருவாசகம்  (tiruvāsagam),  திருமந்திரம்  (tirumandiram) and other  சைவத்தமிழ்  திருமுறைகள் (saivattamiḹ tirumuṛaigaḻ - sacred Saivite revelations in Tamil). In fact, some of us are so fanatically short sighted to make a blatantly blasphemous accusation of "திருவருட்பா (tiruvaruṭpā – sacred divine song)" as a "மருட்பா (maruṭpā – profane songs)".

Whereas on the other extreme, some of us, who claim to be சன்மார்கிகள் /सन्मार्गिणः (sanmārgigaḻ / sanmārgiṇaḥ – followers of right path), do not appreciate or give due respect to the rich devotional heritage of the above mentioned சைவத்தமிழ் திருமுறைகள் (saivattamiḹ tirumuṛaigaḻ - sacred Saivite revelations in Tamil) and other devotional literature.  


प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

Out of their dogmatic fanaticism, they fail to recognize that these works are equally sacred spiritual outpourings of some of the greatest saints in the order of above mentioned சமயக்குரவர்கள் (samayakkuravargaḻ - religious gurus), but also specifically glorified the following நாயன்மார்கள் (nāyanmārgaḻ).

  • திரு நீலகண்டர் நாயனார் (tiru nīlakaṇḍar nāyanār), 
  • திரு நீகண்ணப்ப நாயனார் (tiru kaṇṇappanāyanār), 
  • திரு அப்பூதியடிகள் நாயனார் (tiru appūdiyaḍigaḻ nāyanār), 
  • திரு சிறுதொண்டர் நாயனார் (tiru siṛutoṇḍar nāyanār),
  • திரு காரைக்கால் அம்மபியார் (tiru kāraikkāl ammaiyār nāyanār), 
  • திரு நந்தனார் (tiru nandanār), 
  • திரு திலகவதி தாயார் (tiru tilagavatitāyār nāyanār), 
  • திரு சேரமான் பெருமான் (tiru sēramān perumān nāyanār), 
  • திரு காடவர்கோன் (tiru kāḍavarkōn nāyanār), 
  • திரு சாக்கிய நாயனார் (tiru sākiya nāyanār), 
  • திரு ஏயர்கோன் நாயனார் (tiru ēyarkōn nāyanār)

It is an obvious fact that வள்ளலார் (vaḻḻalār) himself had the highest regards and respects to not only these saints and their works but also considered them as his senior gurus from whom he derived great spiritual inspirations. Moreover, the saint very categorically declares that he also belongs to the same heritage of spiritual lineage.by declaring thus: 

OriginalTransliterationTranslation
வாழையடி வாழைஎன வந்ததிருக் கூட்ட
மரபினில்யான் ஒருவன்அன்றோ வகைஅறியேன் இந்த
ஏழைபடும் பாடுனக்குந் திருவுளச்சம் மதமோ
இதுதகுமோ இதுமுறையோ இதுதருமந் தானோ
மாழைமணிப் பொதுநடஞ்செய் வள்ளால்யான் உனக்கு
மகன்அலனோ நீஎனக்கு வாய்த்ததந்தை அலையோ
கோழைஉல குயிர்த்துயரம் இனிப்பொறுக்க மாட்டேன்
கொடுத்தருள்நின் அருள்ஒளியைக் கொடுத்தருள்இப் பொழுதே.
vāḻaiyaṭi vāḻai'eṉa vantatiruk kūṭṭa
marapiṉilyāṉ oruvaṉaṉṟō vakai'aṟiyēṉ inta
ēḻaipaṭum pāṭuṉakkun tiruvuḷaccam matamō
itutakumō itumuṟaiyō itutaruman tāṉō
māḻaimaṇip potunaṭañcey vaḷḷālyāṉ uṉakku
makaṉalaṉō nī'eṉakku vāyttatantai alaiyō
kōḻai'ula kuyirttuyaram iṉippoṟukka māṭṭēṉ
koṭuttaruḷniṉ aruḷoḷiyaik koṭuttaruḷip poḻutē.
Tamil Reference : திரு அருட்பா: பிரியேன் என்றல் (tiru aruṭpā: piriyēṉ eṉṟal) (6.30.1)



Again, the noble saint and mystic, in his ecstatic mood extends his sincere respects and adoration to all direct and indirect gurus by singing thus from the deepest of his heart:

OriginalTransliterationTranslation
எவ்வுயிரும் பொதுஎனக்கண் டிரங்கிஉப
கரிக்கின்றார் யாவர் அந்தச்
செவ்வியர்தம் செயல்அனைத்தும் திருவருளின்
செயல்எனவே தெரிந்தேன் இங்கே
கவ்வைஇலாத் திருநெறிஅத் திருவாளர்
தமக்கேவல் களிப்பால் செய்ய
ஒவ்வியதென் கருத்தவர்சீர் ஓதிடஎன்
வாய்மிகவும் ஊர்வ தாலோ.
evvuyirum potu'eṉakkaṇ ṭiraṅki'upa
karikkiṉṟār yāvar antac
cevviyartam ceyalaṉaittum tiruvaruḷiṉ
ceyaleṉavē terintēṉ iṅkē
kavvai'ilāt tiruneṟi'at tiruvāḷar
tamakkēval kaḷippāl ceyya
ovviyateṉ karuttavarcīr ōtiṭa'eṉ
vāymikavum ūrva tālō.
Tamil Reference : திரு அருட்பா: தனித் திருஅலங்கல் (tiru aruṭpā: taṉit tiru'alaṅkal) (6.110.1)






Demystifying some misconceptions

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff):

Next some of us reject the importance given by the saint to the performance of religious rituals and best practices defined in the orthodox schools of वैदीक शास्त्र (vaidīka śāstra – Vedic scriptures) & आगमिक तान्त्रिक शास्त्र (āgamika / tāntrika śāstra – agamic / tantric scriptures), which are prescribed as preparatory techniques for self-cleansing, tuning and self-disciplining. Some of us consider such rituals as mere superstitious, waste of time.

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, the saint himself has prescribed similar set of protocols for performing rituals at சத்தியஞானசபை / सत्त्यज्ञानसभा (sattiyajñānasabai / sattyajñānasabhā – true-gnosis hall) and other establishments. The following prose preaching are testimony for the same: நித்திய கரும விதி (nitya karuma vidi - regular ritual rule)அனுஷ்டான விதி (anuśṭāna vidi – ritual-act rule)கணபதி பூஜா விதி (gaṇapati pūjā vidi – Ganesha worship rule) & செவ்வாய்க்கிழமை விரத முறை (cevvāikkiḹamai virada muṛai – Tuesday vow procedure).

D


Demystifying some misconceptions

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff) :

Before proceeding further, let us try to quickly demystify some of the related misconceptions. Next, on the one extreme, some Hindus and temple goers, are under the impression that  இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) disregarded the importance of  திவ்ய தேசம் தேவாலயம்  (divya dēsam / dēvālayam - sacred space / temple) and hence are not ready to consecrate the saint’s विग्रह (vigraha - icon) similar to the  சைவ   நாயன்மார்கள்  (saiva nāyanmargaḻ) and other saints. Whereas on the other extreme, some of us, who claim to be  சன்மார்கி  / सन्मार्गिन् (sanm ā rgi / sanm ā rgin – follower of right path) , fail to recognize the high respects and adoration given by the noble saints to Hindu temples as an important spiritual platform (medium).

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, the fact remains that the saint Himself has not only explicitly glorified, but has also personally derived highest inspirations and mystical experiences from many such sacred spaces. In fact, any honest study of his life history will help us understand that temples like  திருவான்மியூர் (tiruvānmiyūr)  திருவொற்றியூர்   (tiruvoṛṛiyūr)  திருத்தணி   (tiruttaṇi)  சிதம்பரம்   (cidambaram)  கந்தகோட்டம் (kandak ō ṭṭam)  etc., were an integral part of the saint’s spiritual milestones. Moreover, inspired by the esoteric significance of the sacred  சிதம்பரம்   தில்லை   நடராஜர்   திருக்கோயில்   (cidambaram tillai naṭarājar tirukk ō yil) , the saint himself established  சத்தியஞானசபை सत्त्यज्ञानसभा   (sattiyajñānasabai / sattyajñānasabhā – true-gnosis hall)  at  வடலூர்   (vaḍalūr)  and even named it as  உத்திர   ஞான   சிதம்பரம்   (uttira jñāna cidambaram).

D

வள்ளலாரின் மெய்ஞான விஞானம் (vaḷḷalāriṉ meyñāṉa viñāṉam - Vallalar's spiritual science)





Demystifying some misconceptions

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff) :

On the one extreme, amongst advocates of वेदान्तदर्शन (vedānta darśana – vedantic philosophy), some of us, wrongly misunderstand that இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) was against the authority of वैदीकशास्त्र (vaidīka śāstra – Vedic scripture) viz.  वेदमन्त्र (vedamantra), उपनिषद् (upaniṣad) etc.   


प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, this is a blatant myth targeted against the noble saint by a prejudiced few and is not backed by facts. Firstly, at many places in his works, the saint has explicitly recognized the sanctity of the वैदीकशास्त्र (vaidīkaśāstra – Vedic scripture). For example, here are some random அகச் சான்றுகள் (akac cāṉṟukaḷ - internal evidences) from his own works, wherein the saint explicitly recognizes the Vedic glory. Here are a few examples



OriginalTransliterationTranslation
வேதமாய் வேதாந்த வித்தாய் விளங்குபர
நாதமாய் நாதாந்த நாயகமாய் - ஓதும்
...
நல்வாழ் வருளுகின்ற நம்பெருமான் மான்மியங்கள்
சொல்வோரும் கேட்டுத் தொழுவோரும் - சொல்வாய்ந்த
தாதாவென் றன்புடனே சாமகீ தங்கள்முதல்
வேதாக மங்கள் விரிப்போரும் - வேதாந்தம்
vētamāy vētānta vittāy viḷaṅkupara
nātamāy nātānta nāyakamāy - ōtum
...
nalvāḻ varuḷukiṉṟa namperumāṉ māṉmiyaṅkaḷ
colvōrum kēṭṭut toḻuvōrum - colvāynta
tātāveṉ ṟaṉpuṭaṉē cāmakī taṅkaḷmutal
vētāka maṅkaḷ virippōrum - vētāntam
Tamil Reference :-திரு அருட்பா: நெஞ்சறிவுறுத்தல் (tiru aruṭpā: neñsaṟivuṟuttal) (1.3.08,667,668)




And




OriginalTransliterationTranslation
மால்எடுத்துக் கொண்டுகரு மால்ஆகித் திரிந்தும்உளம் மாலாய்ப் பின்னும்
வால்எடுத்துக் கொண்டுநடந் தணிவிடையாய்ச் சுமக்கின்றான் மனனே நீஅக்
கால்எடுத்துக் கொண்டுசுமந் திடவிரும்பு கிலைஅந்தோ கருதும் வேதம்
நால்எடுத்துக் கொண்டுமுடி சுமப்பதையும் அறிகிலைநின் நலந்தான் என்னே.
ஆசிரியத் துறை
māleṭuttuk koṇṭukaru mālākit tirintumuḷam mālāyp piṉṉum
vāleṭuttuk koṇṭunaṭan taṇiviṭaiyāyc cumakkiṉṟāṉ maṉaṉē nī'ak
kāleṭuttuk koṇṭucuman tiṭavirumpu kilai'antō karutum vētam
nāleṭuttuk koṇṭumuṭi cumappataiyum aṟikilainiṉ nalantāṉ eṉṉē.
āciriyat tuṟai
Tamil Reference :-திரு அருட்பா: நெஞ்சொடு நெகிழ்தல் (tiru aruṭpā: neñcoṭu nekiḻtal) (2.88.12)

and


OriginalTransliterationTranslation
ஏதம் நிறுத்தும் இவ்வுலகத் தியல்பின் வாழ்க்கை யிடத்தெளியேன்
எண்ணி அடங்காப் பெருந்துயர்கொண் டெந்தாய் அந்தோ இளைக்கின்றேன்
வேதம் நிறுத்தும் நின்கமல மென்தாள் துணையே துணைஅல்லால்
வேறொன் றறியேன் அஃதறிந்திவ் வினையேற் கருள வேண்டாவோ
போத நிறுத்தும் சற்குருவே புனித ஞானத் தறிவுருவே
பொய்யர் அறியாப் பரவெளியே புரம்மூன் றெரித்தோன் தரும்ஒளியே
சாதல் நிறுத்தும் அவருள்ளத் தலம்தாள் நிறுத்தும் தயாநிதியே
தணிகா சலமாம் தலத்தமர்ந்த சைவ மணியே சண்முகனே.
ētam niṟuttum ivvulakat tiyalpiṉ vāḻkkai yiṭatteḷiyēṉ
eṇṇi aṭaṅkāp peruntuyarkoṇ ṭentāy antō iḷaikkiṉṟēṉ
vētam niṟuttum niṉkamala meṉtāḷ tuṇaiyē tuṇai'allāl
vēṟoṉ ṟaṟiyēṉ aḥtaṟintiv viṉaiyēṟ karuḷa vēṇṭāvō
pōta niṟuttum caṟkuruvē puṉita ñāṉat taṟivuruvē
poyyar aṟiyāp paraveḷiyē puram'mūṉ ṟerittōṉ tarumoḷiyē
cātal niṟuttum avaruḷḷat talamtāḷ niṟuttum tayānitiyē
taṇikā calamām talattamarnta caiva maṇiyē caṇmukaṉē.
Tamil Reference :-திரு அருட்பா: செல்வச் சீர்த்தி மாலை (tiru aruṭpā: celvac cīrtti mālai) (5.46.9)


and

OriginalTransliterationTranslation
வேதமுடி மேற்சுடராய் ஆகத்தின் முடிமேல்
விளங்கும்ஒளி யாகியநின் மெல்லடிகள் வருந்தப்
பூதமுடி மேல்நடந்து நானிருக்கு மிடத்தே
போந்திரவிற் கதவுதனைக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து
நாதமுடி மேல்விளங்குந் திருமேனி காட்டி
நற்பொருள்என் கைதனிலே நல்கியநின் பெருமை
ஓதமுடி யாதெனில்என் புகல்வேன்அம் பலத்தே
உயிர்க்கின்பந் தரநடனம் உடையபரம் பொருளே.
vētamuṭi mēṟcuṭarāy ākattiṉ muṭimēl
viḷaṅkumoḷi yākiyaniṉ mellaṭikaḷ varuntap
pūtamuṭi mēlnaṭantu nāṉirukku miṭattē
pōntiraviṟ katavutaṉaik kāppaviḻkkap purintu
nātamuṭi mēlviḷaṅkun tirumēṉi kāṭṭi
naṟporuḷeṉ kaitaṉilē nalkiyaniṉ perumai
ōtamuṭi yāteṉileṉ pukalvēṉam palattē
uyirkkiṉpan taranaṭaṉam uṭaiyaparam poruḷē.
Tamil Reference :-திரு அருட்பா: அருட்பிரகாச மாலை (tiru aruṭpā: aruṭpirakāsa mālai) (4.2.26)


    Moreover, the saint not only glorifies वैदीकशास्त्र (vaidīkaśāstra – Vedic scripture) in general, but also specifically refers to its ज्ञान काण्डं (jñāna kāṇḍaṁ - wisdom section) viz. उपनिषद् (upaniṣad) which is the basis for वेदान्तदर्शन (vedānta darśana – final-gnosis philosophy)This fact is testified by the following அகச் சான்றுகள் (akac cāṉṟukaḷ - internal evidences).


OriginalTransliterationTranslation
யாது சொல்லினும் கேட்பதின் றந்தோ
யான்செய் தேன்என தென்னும்இவ் இருளில்
காது கின்றதென் வஞ்சக நெஞ்சம்
கடைய னேன்செயக் கடவதொன் றறியேன்
ஓது மாமறை உபநிட தத்தின்
உச்சி மேவிய வச்சிர மணியே
தீது நீக்கிய ஒற்றியந் தேனே
செல்வ மேபர சிவபரம் பொருளே.
yātu colliṉum kēṭpatiṉ ṟantō
yāṉcey tēṉeṉa teṉṉumiv iruḷil
kātu kiṉṟateṉ vañcaka neñcam
kaṭaiya ṉēṉceyak kaṭavatoṉ ṟaṟiyēṉ
ōtu māmaṟai upaniṭa tattiṉ
ucci mēviya vaccira maṇiyē
tītu nīkkiya oṟṟiyan tēṉē
celva mēpara civaparam poruḷē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: பொருள் விண்ணப்பம் (tiru aruṭpā: poruḷ viṇṇappam) (2.53.4)

and


OriginalTransliterationTranslation
உளவறிந்தோர் தமக்கெல்லாம் உபநிடதப் பொருளாய்
உளவறியார்க் கிகபரமும் உறுவிக்கும் பொருளாய்
அளவறிந்த அறிவாலே அறிந்திடநின் றாடும்
அடிமலர்கள் வருந்தியிட நடந்திரவில் அடைந்து
களவறிந்தேன் தனைக்கூவிக் கதவுதிறப் பித்துக்
கையில்ஒன்று கொடுத்தாய்நின் கருணையைஎன் என்பேன்
விளவெறிந்தோன் அயன்முதலோர் பணிந்தேத்தப் பொதுவில்
விளங்குநடம் புரிகின்ற துளங்கொளிமா மணியே.
uḷavaṟintōr tamakkellām upaniṭatap poruḷāy
uḷavaṟiyārk kikaparamum uṟuvikkum poruḷāy
aḷavaṟinta aṟivālē aṟintiṭaniṉ ṟāṭum
aṭimalarkaḷ varuntiyiṭa naṭantiravil aṭaintu
kaḷavaṟintēṉ taṉaikkūvik katavutiṟap pittuk
kaiyiloṉṟu koṭuttāyniṉ karuṇaiyai'eṉ eṉpēṉ
viḷaveṟintōṉ ayaṉmutalōr paṇintēttap potuvil
viḷaṅkunaṭam purikiṉṟa tuḷaṅkoḷimā maṇiyē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருட்பிரகாச மாலை (tiru aruṭpā: aruṭpirakāca mālai) (4.2.82)




    Interestingly, the noble saint did not confine himself to a single sectarian doctrine within the वेदान्त दर्शन (vedānta darśana – vedantic philosophy) viz.  केवलाद्वैत (kevalādvaita –absolute nondualism)विशिष्टाद्वैत (viśiṣṭādvaita  – qualified non- dualism)द्वैत  (dvaita –  dualism)स्वभाविक द्वैताद्वैत  (svabhāvika dvaitādvaita   –  dual yet nondualism),  औपादिक भेदाभेद  (aupādika bhedābheda   –  different yet non-different) etc., but rather focused on the absolute spiritual essence - Transcendental Divinity underlying all these relative philosophical perspectives. For example, in the following verses from மகாதேவ மாலை (makātēva mālai – garland to supreme divinity), the noble saint very categorically declares thus;


OriginalTransliterationTranslation
தோன்றுதுவி தாத்துவித மாய்வி சிட்டாத்
துவிதமாய்க் கேவலாத் துவித மாகிச்
சான்றசுத்தாத் துவிதமாய்ச் சுத்தந் தோய்ந்த
சமரசாத் துவிதமுமாய்த் தன்னை யன்றி
ஊன்றுநிலை வேறொன்று மிலதாய் என்றும்
உள்ளதாய் நிரதிசய உணர்வாய் எல்லாம்
ஈன்றருளுந் தாயாகித் தந்தை யாகி
எழிற்குருவாய்த் தெய்வதமாய் இலங்குத் தேவே.
tōṉṟutuvi tāttuvita māyvi ciṭṭāt
tuvitamāyk kēvalāt tuvita mākic
cāṉṟacuttāt tuvitamāyc cuttan tōynta
camaracāt tuvitamumāyt taṉṉai yaṉṟi
ūṉṟunilai vēṟoṉṟu milatāy eṉṟum
uḷḷatāy niraticaya uṇarvāy ellām
īṉṟaruḷun tāyākit tantai yāki
eḻiṟkuruvāyt teyvatamāy ilaṅkut tēvē.
O Supreme and Universal Divine! Thou hast become the relative truths of dualistic-nonduality, qualified nonduality and absolute nonduality. Thou hast become the true truth of pristine non-duality and the harmonious non-duality. Thou art the absolute foundation without which nothing can be supported. Thou art the eternal existence; the unparalleled consciousness. Thou hast become the grace-bestowing mother, father and elegant preceptor and God.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: மகாதேவ மாலை (tiru aruṭpā: makātēva mālai) (1.05.06)





 For example, the following doctrines of शुद्धाद्वैतशैवसिद्धान्तदर्शन (śuddhādvaitaśaivasiddhāntadarśana – pure nondualistic final auspicious accomplishment philosophy) are integral to the metaphysics of இராமலிங்க வள்ளலார் (irāmaliṅga vaḻḻalār) as well. 



#

Doctrine

Details

1

முப்பொருள் உண்மை त्रिपदार्थ सत्य (mupporuḷ uṇmai / tripadārtha satya)

பதி / पति (pati / pati  - god),

பசு / पशु (pasu / paśu – bound soul) & 

பாசம் / पाश (pāsam / pāśa - fetters)

2

மும்மல பாசமந்தம் त्रिमलपाशबन्द (mum'mala pācamandam / trimalapāśabanda – triplefetter bondage)

ஆணவம் आणव (āṇavam / āṇava - finitude)கன்மம் /  कर्म (kaṉmam / karma - fate) & மாயை / माया (māyai / māyā - delusion)

 

3

षण्णवतिः माया तत्त्वानि / தொண்ணூற்றாறு மாயா தத்துவங்கள் / (toṇṇūṟṟāṟu māyā tattuvaṅkaḷ / ṣaṇṇavatiḥ māyā tattvāni – ninety-six paradox evolutes)

  • षट् त्रिंशत् माया तत्वानि (ṣaṭ triṃśat māyā tatvāni - thirty-six paradox  evolutes):

चतुर्विंशतिः अशुद्धामाया तत्त्वानि प्रकृतेः (caturviṃśatiḥ aśuddhamāyā tattvāni prakṛteḥ – twenty-four impure-paradox evolutes of matter)

सप्त शुद्धाशुद्धमाया तत्त्वानि कञ्चुकस्य (sapta śuddhāśuddhamāyā tattvāni kañcukasya – seven pure-impure paradox evolutes of cover)

पञ्च शुद्धमायातत्त्वानि ईश्वरस्य (pañca śuddhamāyātattvāni īśvarasya – five pure paradox evolutes of divinity) 

  • षष्टिः माया उपतत्त्वानि (ṣaṣṭiḥ māyā upatattvāni – sixty paradox sub-evolutes)

 

4

त्रिविध काराण अवस्थाः आत्मस्य (trividha kārāṇa avasthāḥ ātmasya – trifold causal states of soul)

  • केवलावस्था (kevalāvasthā – desolate state)
  • सकलावस्था  (sakalāvasthā – mundane state)
  • शुद्धावस्था  (śuddhāvasthā – pure state)

5

पञ्चविध कार्यवस्थाः आत्मस्य (pañcavidha kāryavasthāḥ ātmasya – fivefold effectual states of soul)

  • जाग्रत् अवस्था (jāgrat avasthā – wake state)
  • स्वप्न अवस्था (svapna avasthā – dream state)
  • सुषुप्ति अवस्था (suṣupti avasthā – sleep state)
  • तुरीय अवस्था (turīya avasthā – fourth / trance state)
  • तुरीयातीत अवस्था (turīyātīta avasthā)

6

त्रिविध बद्धात्मनः (trividha baddhātmanaḥ - trifold bound souls)

  • सकलकलात्मन् (sakalakalātman – mundane fraction soul)
  • प्रलयकलातमन् (pralayakalātaman -world-reabsorption fraction soul)
  • विज्ञानकलात्मन् (vijñānakalātman – gnostic-fraction soul)

7

चतुर्विध साधनमार्गाः मोक्षस्य (caturvidha sādhanamārgāḥ mokṣasya – fourfold practice-paths of liberation)

  • चर्यामर्ग (caryāmarga – discipline path)
  • क्रियामार्ग (kriyāmārga – ritual path)
  • योगमार्ग (yogamārga – yoga path)
  • ज्ञानमार्ग (jñānamārga – gnosis path)

8

இறைவனின்  ஐம்பெருந்தொழில்கள் / पञ्चमहाकृत्यानि  (iṟaivaṉiṉ aimperuntoḻilgaḷ / pañcamahākṛtyāni īśvarasya – five-fold cosmic acts of god)

  • ஆக்கல் / सृष्टि (ākkal/ sṛṣṭi – creation / manifestation)
  • காத்தல் स्थिति (kāttal / sthiti - sustenance)
  • அழித்தல் / संहार (azhittal / saṁhāra –dissolution)
  • மறைத்தல் / तिरोभाव (maṛaittal / tirobhāva - veiling)
  • அருளல் / अनुग्रह (aruḻal /anugraha - grace)

9

சிவனின் எண்குணங்கள் / अष्टगुणाः शिवस्य (civaṉiṉ eṇkuṇaṅkaḷ / aṣṭaguṇāḥ śivasya   - eight qualities of shiva)

 

தன்வயத்தன் ஆதல் (taṉvayattaṉ ātal – independence)

தூய உடம்பினன் ஆதல் (tūya uṭampiṉaṉ ātal – pure body)

இயற்கை உணர்வினன் ஆதல் (iyaṟkai uṇarviṉaṉ ātal – natural intelligence)

முற்றும் உணர்தல் (muṟṟum uṇartal - omniscience)

இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல் (iyalpākavē pācaṅkaḷiṉ nīṅkutal – natural independence from fetters)

பேரருள் உடைமை (pēraruḷ uṭaimai – supreme grace)

முடிவு இல் ஆற்றல் உடைமை  (muṭivu il āṟṟal uṭaimai - omnipotence)

 வரம்பு இல் இன்பம் உடைமை (varampu il iṉpam uṭaimai – omni bliss)

10

நவந்தருபேதம் (navantarupētam)

சிவன் /शिव (sivan / śiva)

சக்தி शक्ति (sakti / śakti)

நாதம் / नाद (nādam  / nāda)

பிந்து / बिन्दु  (bindu / bindu)

சதாசிவன் सदाशिव (sadāsivan / sadāśiva)

மகேசுவரன் महेश्वर (makēsuvaraṉ / maheśvara)

ருத்திரன் / रुद्र (ruddiran / rudra)

மால் விஷ்ணு / विष्णु (māl / viṣṇu  / viṣṇu)

அயன் பிரம்மன் /ब्रह्म (ayan / biraman / brahma)

 


    Let us now take a quick look at few random அகச்சான்றுகள் (agaccānṛugaḻ – internal testimonies) from his works wherein these concepts are either directly or indirectly referenced. First let’s look at முப்பொருள் உண்மை त्रिपदार्थ सत्य (mupporuḷ uṇmai / tripadārtha satya).  In the following verse

OriginalTransliterationTranslation
பதிநிலை பசுநிலை பாச நிலையெலாம்
மதியுறத் தெரித்துள் வயங்குசற் குருவே
patinilai pacunilai pāca nilaiyelām
matiyuṟat terittuḷ vayaṅkucaṟ kuruvē
O sanctified guru who shineth in me! Thou hast illuminated (me) on Godhead, on the position of the soul and māyā.
-translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (tiru aruṭpā: aruṭperuñjōti akaval) (6.02.523)


Let us next look at மும்மல பாசமந்தம் त्रिमलपाशबन्द (mum'mala pācamandam / trimalapāśabanda – triple-fetter bondage). For example, in his உபதேசக் குறிப்புகள் (upatēcak kuṟippukaḷ - sermon notes) explains thus: 


OriginalTransliterationTranslation
ஆணவம் மாயை கன்மம் என மலம் மூன்று. இதில் பக்குவம் 3, அபக்குவம் 3 - ஆக 6. இவை ஒவ்வொன்றும் மும்மூன்றாக விரிதலின் 18 ஆம். இந்தக் கன்ம பேதத்தால் அருட்சத்தியின் சமுகத்தில் எழுவகைத் தோற்ற முண்டானது. மேற்படி கன்ம மலத்தால் சிருட்டி உண்டாகும் விவரம் ஒருவாறு:- பக்குவ ஆணவம், பக்குவமாயை - இவ் இரண்டினாலும் விஞ்ஞான கலாபேதம். அபக்குவமாயை, அபக்குவ கன்மம், அபக்குவ ஆணவம் கூடிய தேவ நரக பைசாசங்கள். பக்குவ மாயை, அபக்குவ கன்மம் கூடியது ஜீவர்கள். அபக்குவகன்மம், அபக்குவகன்ம ஆணவம், அபக்குவகன்ம மாயை - இவை கூடியது தாவர உயிர்கள். இதை விரிக்கில் பெருகும்.āṇavam māyai kaṉmam eṉa malam mūṉṟu. itil pakkuvam 3, apakkuvam 3 - āka 6. ivai ovvoṉṟum mum'mūṉṟāka viritaliṉ 18 ām. intak kaṉma pētattāl aruṭcattiyiṉ camukattil eḻuvakait tōṟṟa muṇṭāṉatu. mēṟpaṭi kaṉma malattāl ciruṭṭi uṇṭākum vivaram oruvāṟu:- pakkuva āṇavam, pakkuvamāyai - iv iraṇṭiṉālum viññāṉa kalāpētam. apakkuvamāyai, apakkuva kaṉmam, apakkuva āṇavam kūṭiya tēva naraka paicācaṅkaḷ. pakkuva māyai, apakkuva kaṉmam kūṭiyatu jīvarkaḷ. apakkuvakaṉmam, apakkuvakaṉma āṇavam, apakkuvakaṉma māyai - ivai kūṭiyatu tāvara uyirkaḷ. itai virikkil perukum.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaṭaippakuti - upatēcak kuṟippukaḷ)


    Next look षट् त्रिंशत् माया तत्वानि (ṣaṭ triṃśat māyā tatvāni - thirty-six paradox evolutesthe following references are made by the noble-saint. We shall separately analyze his ontological in a short while. For now just want to cite the following references 


OriginalTransliterationTranslation
ஏறா நிலைமிசை யேற்றியென் றனக்கே
ஆறாறு காட்டிய வருட்பெருஞ் ஜோதி
ēṟā nilaimicai yēṟṟiyeṉ ṟaṉakkē
āṟāṟu kāṭṭiya varuṭperuñ jōti

The Boundless Benevolent Effulgence (Jothi) hath escalated (me) on an insurmountable position and shown me exclusively the inferior paths (of religions) for down below.


-translation by Swami Saravananananda
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல் (tiru aruṭpā: aruṭperuñjōti akaval) (6.2.9)


And 

OriginalTransliterationTranslation
ஆறாறுக் கப்புற மாகும் பொதுவில்
அதுவது வாநடம் நான்காணல் வேண்டும்
ஏறாமல் இழியாமல் இருப்பாயோ தோழி
ஏறி இழிந்திங் கிறப்பாயோதோழி.
āṟāṟuk kappuṟa mākum potuvil
atuvatu vānaṭam nāṉkāṇal vēṇṭum
ēṟāmal iḻiyāmal iruppāyō tōḻi
ēṟi iḻintiṅ kiṟappāyō289 tōḻi.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: தலைவி தோழிக்கு உரைத்தல் (tiru aruṭpā: talaivi tōḻikku uraittal) (6.74.5)



D

வள்ளலாரின் நோக்கில் இதிகாசபுராணங்கள் (vaḷḷalāriṉ nōkkil itikācapurāṇaṅkaḷ - Vallalar's perspective on epics and mythologies)




Demystifying some of our misconceptions:

मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य  (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff): 


One the one extreme, just because the saint highlighted the importance of one realizing the God within oneself, many are under the prejudiced assumption that the noble saint was completely against any forms of external worship or that God does not exists externally. Besides, many are also under the wrong impression that the noble saint was completely rejected all the mythological events and concepts discussed widely across the huge corpus of इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures) as unnecessary imaginary stories without any philosophical or spiritual essence. 


प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished): 

However, facts reveals that these assumptions are highly exaggerated and are unfair and incorrect accusations against the saint. It does not provide a holistic understanding of the saint's philosophies, as it completely neglects the devotional aspects of his life.

Note: I have shared my two cents on the noble saint’s contribution to devotion in the below blog. To get a quick perspective of the sane, please 

Reference

வள்ளலாரின் கிரியாபக்திமார்கம்(vaḷḷalāriṉ kiriyābaktimārkam - ritualistic-devotion path of Vallalar)

Now regarding the specific point relating to इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures), the saint's high respects for the same is testified in his own works, as he directly refers and employs various mythological stories in order to convey some esoteric philosophy that were originally referred in various इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures) including सिव पुराण (siva purāṇa) , लिङ्ग पुराण (liṅga purāṇa), स्कन्द पुराण (skanda purāṇa)திருவிளையாடல் புராணம் (tiruviaiyāṭal purāṇam), கந்தபுராணம் (kandapurāṇam) etc.

  For example, he refers to the following mythological events  relating to சிவபெருமானின் திருவிளையாடல்கள் (sivaperumāṉiṉ tiruviḷaiyāṭalkaḷ) in many of his  poems

#

புராண நிகழ்வு (purāṇa nikaḻvu – mythological event)

திரு அருட்பா (tiru aruṭpā) reference

1

சிவபெருமான் பிட்டுக்கு மண் சுமந்தது (sivaperumān piṭṭukku maṇ cumantatu – Lord Shiva carrying mud as labourer)

1582. 1974, 2176, 2251, 2981

2

சிவபெருமான் பிரமனின் தலையை துண்டித்தது (sivaperumān biramaṉin talaiyai tuṇṭittatu – Lord Shiva chopping the head of brahma)

767, 1574, 1622

3

சிவபெருமான் காமனை எரித்தது (sivaperumān kāmaṉai erittatu – Lord Shiva burning cupid)

767, 1576

4

சிவபெருமான் தக்ஷனின் தலையை  அறுத்தது (sivaperumān dakṣaṉin talaiyai'aṟuttadu – Lord Shiva chopping head of dakshan)

1682

5

சிவபெருமான் கஜமுகாசூரனை வதம் செய்தது (sivaperumān gajamukāsūraṉai vatam seidadu – Lord Shiva killing the elelphant-faced demon)

631, 766

6

சிவபெருமான் எமனை தண்டித்தது (sivaperumān emaṉai taṇṭittatu – Lord Shiva punishing death-lord)

771

7

சிவபெருமான் ஜலந்தரனை தண்டித்தது (sivaperumān jalantaraṉai taṇṭittatu – Lord Shiva punishing jalandhara)

1627

8

சிவபெருமான் பார்கடலை கடையும் போது நஞ்சுண்டது (sivaperumān pārkaṭalai kaṭaiyum pōtu nañcuṇṭatu – Lord Shiva consuming poison while churning the ocean)

3-2-372

9

சிவபெருமான் திரிபுரத்தை எரித்தது (sivaperumān tiripurattai erittatu – Lord Shiva burning triple-cities)

3-2-772

10

சிவபெருமான் இராவணின் ஆனவத்தை அழித்தது (sivaperumān irāvaṇiṉ āṉavattai aḻittatu - Lord Shiva  destroying the ego of ravana)

3-2-373, 2387

11

சிவபெருமான் அந்தகாசுரனை சங்கரித்தது (sivaperumān antakācuraṉai caṅkarittatu -  Lord Shiva  kinging angasura)

3-2-225

12

சிவபெருமான் பெருமாலுக்கு சுதர்ஷனசக்கிரம் வழங்கியது (sivaperumān perumālukku cutarṣaṉacakkiram vaḻaṅkiyatu - Lord Shiva gifting sudarshana chakra to Vishnu)

771, 1627


Similarly, the saint in his poems refers to the following mythological events relating to முருகபெருமானின் திருவிளையாடல்கள் (murugaperumāṉiṉ tiruviḷaiyāṭalgaḷ - sacred games of Lord Muruga)


#

புராண நிகழ்வு (purāṇa nikaḻvu – mythological event)

திரு அருட்பா (tiru aruṭpā) reference

1

சிவ பெருமானின் நெற்றிக்கண்ணிலிருந்து சரவணபொய்கையில்  முருகப்பெருமான் அவதரித்தது (civa perumāṉiṉ neṟṟikkaṇṇiliruntu caravaṇapoykaiyil  murukapperumāṉ avatarittatu -Lord Muruga emerging from the third-eye of Lord Shiva)

2509

2

முருகப்பெருமான் இந்திரனின் தவரை தண்டித்தது (murukapperumāṉ intiraṉiṉ tavarai taṇṭittatu – Lord Muruga correcting the mistake of Indra)

399

3

முருகப்பெருமான் பிரமனை சிறையிட்டது (murukapperumāṉ piramaṉai ciṟaiyiṭṭatu – imprisoning Lord Brahma)

416

4

முருகப்பெருமான் தந்தைக்கு பிரணவ தத்துவம் உபதேசித்தது (murukapperumāṉ tantaikku piraṇava tattuvam upatēcittatu – Lord Muruga explaining philosophy of pranaavamantra to Lord Shiva)

98

5

முருகப்பெருமானின் சூர சம்ஹாரம் (murukapperumāṉiṉ cūra camhāram – Lord Muruga killing demon)

513

6

வள்ளி தெய்வானையுடன்  முருகப்பெருமானின் திருமனம் (vaḷḷi teyvāṉaiyuṭaṉ  murukapperumāṉiṉ tirumaṉam – sacred wedlock of Lord Muruga with Valli and Deivanai)

2516

Thus, on the one hand, the saint rejects the value of mythologies mentioned in the इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures)However, on the other hand the saint himself employs such mythologies in his poems. Now, it may appear as though the saint is either in-consistent in his views or the saint is taking double standards.  If the saint had sincerely felt that such mythologies are only distracting the seekers from the underlying philosophy, then why should he use them in his works? Isn't this self-contradictory?  Or are we the culprit in missing misunderstanding his views on the same? 

My Two cents of clarification


Well, in my humble opinion, obviously it is we who have to be blamed for our lack of holistic understanding of the philosophy of the saint par excellence. In a humble attempt to reconcile between the seemingly contradictory views of the saint, I am sharing my two cents here.  But before proceeding further, as a prerequisite, I would like to briefly touch upon the fundamental philosophy underlying the reality (non-reality) of इतिहास च पुराण शास्त्राणि (itihāsa ca purāṇa śāstrāṇi - historic and mythological literatures).      

Etymologically, the term पुराण (purāṇa) means ‘old’ or ‘ancient’. Thus, पुराण (purāṇas) are ancient legendary narrations recollecting the story of the Gods passed on from one generation to another from early antiquity. Human word of mouth communication was the original means of transmitting these stories, which was later formerly translated to written media and compiled as beautiful poetic literature by the great sage महऋषि वेदव्यास (mahaṛṣi vedavyāsa).

Please remember that, although, from an empirical perspective, the term पुराण (purāṇa) literally refers to an historical account, yet from a philosophical sense, it deals with story of the Almighty God, who is eternal, transcending the limits of time, space & causality. Thus, these stories are new (live & happening) in higher realms of भावन (bhāvanas - mystical experiences). In fact, that is precisely why these scriptures are generally considered as पुरपि नवः पुराण (purapi navaḥ purāṇa – ancient yet eternally new).

A इतिहास (itihāsa - epic) is a special type of scripture which provides an historical account of the major incidents and also provides a record of the major philosophical and moral teachings that underlies those happenings. Literally, the Sanskrit term इतिहास (itihāsa) means इति ह आस् (iti ha ās – as it happened) while etymologically it is derived as इतिहास (itihāsa) = इति (iti) + आसः (āsaḥ). A popular definition of the term इतिहास (itihāsa - epic) is given below.

OriginalTransliterationTranslation
इति हेत्यव्ययं पारंपर्योपदेशाभ्यधायी तस्य असनम् आसः अवस्थानम् एतेष्विति इतिहासः।iti hetyavyayaṃ pāraṃparyopadeśābhyadhāyī tasya asanam āsaḥ avasthānam eteṣviti itihāsaḥ।An epic records the teachings and narrates previous occurrences.
Sanskrit Reference:प्रसिद्ध श्लोक (prasiddha śloka – popular verse)

In other words, इतिहास (itihāsa) means “thus-verily-happened” or more clearly defining “as it truly happened”. Again, according to अमरकोश (amarakośa) one of the most authentic thesaurus of Sanskrit, इतिहास (itihāsa) is a narrative of the पूर्व वृत्त (pūrva vṛtta -past events). These epics are like the live biographical accounts of specific events in the life of a historically important person. It is like writing a biography of Mahatma Gandhi by some of his contemporary historians, i.e., biography written during the hero’s life time itself.

Similarly, in the case of தொழுவூர் வேலாயுத முதலியார் (toḻuvūr vēlāyuta mutaliyār) who captured various important spiritual milestones and miracles in the life of the saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār), who was his contemporary (they lived during the same time period). 

    Coming back to the case of the महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature), the biographical recordings were recorded not just ordinary mortal scholars or historians but by saints who were themselves highly evolved spiritual visionaries – technically referred as a महाऋषिमुनिकवि (mahāṛṣimunikavi – supreme seer-sage-poet)

    Again, according to science of Vedic etymology, a spiritual sage is called a ऋषि (ṛṣi - seer) because he is able to ‘yogically visualize’ events through his दिव्यज्ञानचक्षुस् திவ்யஞானக்கண் (divyajñānacakṣus / divyajñānakkaṇ - divine gnostic eye) from the highest states of spiritual consciousness viz. विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – gnosis-predominant realm) and beyond.  श्री वलिमिक रामायणम् (śrī valimika rāmāyaṇam) and the महाभारत (mahābhārata) of व्यास महऋषि (vyāsa mahaṛṣi) are classically belong to the category of महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature).
    महऋषि वाल्मीकि (mahaṛṣi vālmīki – supreme seer/sage valmiki) was a contemporary of Lord भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti) who in turn is the महा विभव अवतार (mahā vibhava avatāra – supreme glorious incarnation) during the त्रेता युग (tretā yuga)महऋषि वाल्मीकि (mahaṛṣi vālmīki – supreme seer/sage valmiki) composed the epic poem recording the history of भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti). In fact, श्री वलिमिक रामायणम् (śrī valimika rāmāyaṇam) itself testifies the encounters between भगवान् श्री रामचन्द्रमूर्ति (bhagavān śrī rāmacandramūrti) and himself. 

Similarly, the महाभारत (mahābhārata) is a महा इतिहास काव्य शास्त्र (mahā itihāsa kāvya śāstra – grand historic epic literature) which was yogically recorded by sage व्यास महऋषि (vyāsa mahaṛṣi) who lived during the contemporary period of the events in the महाभारत (mahābhārata)महऋषि (mahaṛṣi – supreme seer/sage) visualized these events as they were happening and recorded the same with the help of his देव लिपिकार् (devalipikār - divine scribe) who was none other than the Lord भगवान् श्री गणेश (bhagavān shrī gaṇesha) Himself. Of course, in occult yogic terms, Lord भगवान् श्री गणेश (bhagavān shrī gaṇesha) symbolizes the aroused कुण्डलिनी शक्ति (kuṇḍalinī śakti - coiled bio-magnetic energy).  

In other words, the events are happening in a continuum traversing through all the realms of consciousness – physical / terrestrial, vital, psychic as well as gnostic, and even spiritual which form a concentric hierarchy of consciousness viz. புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram/bāhyabāhya – external outer)புரம் बाह्य (puram/bāhya – outer), அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer), அகம்/ अन्तर  (agam – inner) & அகமகம் अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter) respectively. Thus, technically speaking, these texts are specifically called इतिहास (itihāsa - chronicle) because they provide historic account of some specific events in the past.

Please understand that these boundaries are more epistemological layers rather than ontological tight walls and represent the different hierarchies of the same spiritual continuum of the absolute omnipresent non-dual singularity. And such a concentric heirarchy is applicable at all the three levels of the पञ्चविध कोशाः अविद्यामाया चैतनस्य (pañcavidha kośāḥ avidyā māyā caitanasya - fivefold sheaths of nescient mystery-consciousness), the पञ्चविध कार्यवस्थाः बद्धात्म चैतन्यस्य (pañcavidha kāryavasthāḥ baddhātma caitanyasya  – five-fold effectual states of corporeal soul-consciousness) and the पञ्चविध स्थूलभूत तत्त्वानि अप्रवृत्ति  चैतन्यस्य (pañcavidha sthūlabhūta tattvāni apravṛtti  caitanyasya – fivefold gross material principles of inertial-consciousness)

#

स्थण्डिल स्थानस्य (sthaṇḍila sthānasya – boundary of locus) (A)

कोश अविद्यामाया चैतनस्य (kośa avidyāmāyā caitanasya - sheath of nescient mystery-consciousness) (X)

कार्यवस्था बद्धात्म चैतन्यस्य (kāryavasthā baddhātma caitanyasya  – effectual state of corporeal soul-consciousness) (Y)

स्थूलभूत तत्त्व अप्रवृत्ति  चैतन्यस्य                (sthūlabhūta tattva apravṛtti  caitanyasya – gross material principle of inertial-consciousness) (Z)

1

 புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram / bāhyabāhya – external outer)

अन्नमयकोश (annamayakośa – food-predominant sheath)

जाग्रत् अवस्था (jāgrat avasthā  waking state)

 

पृथिवि तत्त्व (pṛthivi tattva – earth principle)

2

புரம் / बाह्य (puram/bāhya – outer)

प्राणमयकोश् (prāṇamayakośa – vital-predominant sheath)

स्वप्न अवस्था (svapna avasthā  dreaming state)

 

अपस् तत्त्व (apas tattva – water principle)

3

அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer)

मनोमयकोश (manomayakośa – mind-predominant sheath)

सुषुप्ति अवस्था (suupti avasthā  sleeping state)

 

अग्नि  तत्त्व (agni tattva – fire principle)

4

அகம்/ अन्तर (agam – inner)  

विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath)

तुरीय अवस्था (turīya avasthā – trance state)

वायु  तत्त्व (vāyu  tattva – air principle)

5

அகமகம் अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter)

आनन्दमयकोश  (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath)

तुरीयातीत अवस्था (turīyātīta avasthā

– transcendent state)

 

आकाश  तत्त्व (ākāśa  tattva – vacuum principle)


    Geometrically speaking these three dimensions viz. कोश अविद्यामाया चैतनस्य (kośa avidyāmāyā caitanasya - sheath of nescient mystery-consciousness) (X)कार्यवस्था बद्धात्म चैतन्यस्य (kāryavasthā baddhātma caitanyasya – effectual state of corporeal soul-consciousness) (Y) & स्थूलभूत तत्त्व अप्रवृत्ति चैतन्यस्य (sthūlabhūta tattva apravṛtti  caitanyasya – gross material principle of inertial-consciousness) (Z) in the above table, are mutually perpendicular to each other as shown below



And corresponding to each axis viz. X, Y & Z, there is a five-fold nested concentric hierarchical boundary as listed in A and the mutual interdependencies between them can be graphically visualized as follows:   





    Please understand that these boundaries are more like epistemological layers than being ontological water-tight walls and represent the different hierarchies of the same spiritual continuum of the absolute omnipresent non-dual singularity. In this layering, as the name indicates, the புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram / bāhyabāhya – external outer) is the layer which is the सर्वभाह्य (sarvabhāhya – outermost of all) in which the कार्यवस्था जीवात्मस्य (kāryavasthā jīvātmasya – effectual state of corporeal soul) operates from the जाग्रत अवस्था मध्ये आश्रय अन्नमयकोशस्य (jāgrat avasthā madhye āśraya annamayakośasya – waking state within the food-predominant sheath) while at அகமகம் अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter) which is the सर्बाभ्यन्तर (sarbābhyantara – innermost of all) they are operating from the तुरियातीत  अवस्था मध्ये आश्रय आनन्दमयकोशस्य (turiyātīta avasthā madhye āśraya ānandamayakośasya – transcendent state within the bliss-predominant sheath)



OriginalTransliterationTranslation
கரைவின்மா மாயைக் கரும்பெருந் திரையால்
அரைசது மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
பேருறு நீலப் பெருந்திரை யதனால்
ஆருயிர் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
பச்சைத் திரையாற் பரவெளி யதனை
அச்சுற மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
செம்மைத் திரையாற் சித்துறு வெளியை
அம்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
பொன்மைத் திரையாற் பொருளுறு வெளியை
அன்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
வெண்மைத் திரையான் மெய்ப்பதி வெளியை
அண்மையின் மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
கலப்புத் திரையாற் கருதனு பவங்களை
அலப்புற மறைக்கு மருட்பெருஞ் ஜோதி
karaiviṉmā māyaik karumperun tiraiyāl
araicatu maṟaikku maruṭperuñ jōti
pēruṟu nīlap peruntirai yataṉāl
āruyir maṟaikku maruṭperuñ jōti
paccait tiraiyāṟ paraveḷi yataṉai
accuṟa maṟaikku maruṭperuñ jōti
cem'mait tiraiyāṟ cittuṟu veḷiyai
am'maiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti
poṉmait tiraiyāṟ poruḷuṟu veḷiyai
aṉmaiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti
veṇmait tiraiyāṉ meyppati veḷiyai
aṇmaiyiṉ maṟaikku maruṭperuñ jōti
kalapput tiraiyāṟ karutaṉu pavaṅkaḷai
alappuṟa maṟaikku maruṭperuñ jōti
The Boundless Benevolen Jothi has hidden its soverignity with the grand black curtain of the great indispersable maya.
The Boundless Benevolen Jothi has hidden the dear soul with a renowned grand blue curtain.
The Boundless Benevolen Jothi has terifically hidden the cosmic space with a gree veil.
The Boundless Benevolen Jothi has like a mother, hidden the space of mystic powers with red curtain.
The Boundless Benevolent Jothi has hidden the space of the objects of human pursuit with a golden curtain.
The Boundless Benevolent Jothi has closely hidden with a white veil the space which is the abode of absolute truth.
The Boundless Benevolent Jothi has hidden all the cognized experiences to the grief (of the seeker) with a screen of mixed hue.

-translation by Swami Saravanananda
Tamil Reference :திருவருட்பா: அருட்பெருஞ்சோதி அகவல் (tiruvaruṭpā: aruṭperuñjōti agaval) (6.2.407-413)


    The important point to understand that the Multidimensional Consciousness Hierarchy discussed above is not a static structure but is a dynamic field of continuous state transitions from across realms. The corporeal soul keeps as part of its phenomenal existence, keeps shifting gears and jumping from one locus to another across each of the three dimensional five-fold hierarchies. The trajectory of these continuous oscillations between these realms is what is represented as the cosmic dance across the fields.



The noble saint திருமூலர் (tirumūlar) refers to such கூத்து (kūttu- dance) as the மோகாந்த கூத்து (mōkānta kūttu)

OriginalTransliterationTranslation
மூன்றினில் அஞ்சாகி முன்னூற்று அறுபதாய்
மூன்றினில் ஆறாய் முதர் பன்னீ மூலமாய்
மூன்றி இலக்கம் முடிவாகி முந்தியே
மூன்றிலும் ஆடினான் மோகாந்த கூத்தே.
mūṉṟiṉil añcāki muṉṉūṟṟu aṟupatāy
mūṉṟiṉil āṟāy mutar paṉṉī mūlamāy
mūṉṟi ilakkam muṭivāki muntiyē
mūṉṟilum āṭiṉāṉ mōkānta kūttē
The three letters A, U and M (Aum)
The five letters Na, Ma, Si, Va, Ya became;
And as three hundred and sixty rays they became;
Commencing from Muladhara that the waters hold.
In through the centers six (Adharas) and spheres three (Sun, Moon, Fire)
That the triple Karanas their end may see,
He in ancient Pasas Triple danced
The Dance of Mohanta (Impurity-riddance)
-translation by Dr. B. Natarajan
Tamil Reference :திருமந்திரம் (tirumantiram) (2784)


At the outermost layer they are manifested as terrestrial historic personalities operating from the जाग्रत् अवस्था (jāgrat avasthā  waking state) in the अन्नमयकोश (annamayakośa – food-predominant sheath, while at the inner most layer they are operating from the तुरीयातीत अवस्था (turīyātīta avasthā – transcendent state)  in the परमानन्दमय कोश (paramānandamaya kośa – supreme bliss realm). It is the same reality that that runs through and links the स्थूल रूप (sthūla rūpa – gross form) and the सूक्षम रूप (sūkṣama rūpa – subtle form). The difference between them is in (epistemological) degrees and not in (ontological) kind, as reflected in the ancient Hermetic wisdom "As above, so below". To quote Swami Vivekananda:

 “The difference between the subtlest mind and the grossest matter is only one of degree. Therefore, the whole universe may be called either mind or matter, it does not matter which. You may call the mind refined matter, or the body concretized mind; it makes little difference by which name you call which. All the troubles arising from the conflict between materialism and spirituality are due to wrong thinking. Actually, there is no difference between the two”.

In other words, "அண்டமே பிண்டம்பிண்டமே அண்டம் (aṇdamē piṇdam, piṇdamē - microcosm is macrcosm, macrocosm is microcosm)In modern scientific terms, the former is the fractal reflection of the latter and vice versa. In fact, the same, logic holds good for all phenomenal entities including the sacred dances like the सहश्रारपद्म ताण्डव (sahaśrārapadma tāṇḍava – thousand-petaled-lotus dance), मूलाधारचक्र  ताण्डव (mūlādhāracakra  tāṇḍava – rootbase center dance) etc., just to name a few.

  In modern scientific terms, the former is the fractal reflection of the latter and vice versa. In fact, the same, logic holds good for all phenomenal entities including the Divine and spiritual personalities – like the Hindu Gods viz. : முருகன் (murugan), பிள்ளையார் (piḷḷaiyār)கண்ணன் (kaṇṇaṉ), அம்மன் (amman) etc.as well as saints like அகத்தியர் (agattiyar), மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavācakar), திருஞானசம்பந்தர் (tiruñāṉacampantar), திருமூலர் (tirumūlar) etc., just to name a few.

One can always view from the outermost material plane and narrate a historical account of their birth, growth, religious mission, and final emancipation etc. or one can view them from the innermost spiritual realm and narrate these personalities as निगूढार्थ शक्ति तत्त्वानि योगानुभवे (nigūḍhārtha śakti tattvāni yogānubhave –occult energy principles in yogic experience).  The differences between புரப்புரம் /बाह्यबाह्य (purappuram/bāhyabāhya – external outer)புரம் बाह्य (puram/bāhya – outer), அகப்புரம் /अन्तर्बाह्य (agappuram / antarbāhya - internal outer), அகம்/ अन्तर (agam – inner) & அகமகம் अन्तरन्तर (agamagam / antarantara – internal inter), are only from relativistic frames of references and not in absolute terms. This fact holds good irrespective of whether you view from புரப்புரமாகிய பிரமாண்டம் (purappuramāgiya biramāṇḍam - outermost external macrocosm) or its vice-versa i.e., from அகமகமாகிய பிண்டம் (agamagamāgiya piṇḍam – innermost internal microcosm). In other words, it is only a matter of relative differences between:

  • प्रवृत्तिमार्ग केन्द्रपागशक्तेः (pravṛttimārga kendrapāgaśakteḥ - evolutionary path of centrifugal force)This condition involves a अन्तः बाह्य स्फुरण तत्त्वानाम् अधिकतम सूक्ष्मात् अधिकतम स्थूलम् (antaḥ bāhya sphuraṇa tattvānām adhikatama sthūlam – inside-out expansion of evolutes from the the most subtle to the most gross). This corresponds to उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् निमेष दिव्य चक्षोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat nimeṣa divya cakṣoḥ - opening of dual mundane eyes while closing the wisdom eye)
  • निवृत्तिमार्ग केन्द्राभिगशक्तेः (nivṛttimārga kendrābhigaśakteḥ - involutionary path of centripetal force): This condition involves a बाह्य-अन्तः सङ्क्षेपण अधिकतम स्थूलात् अधिकतम सूक्षमम् (bāhya-antaḥ saṅkṣepaṇa  adhikatama sthūlāt adhikatama sūkṣamam – outside-in contraction from the most gross to the most subtle).  This corresponds to निमेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् उन्मेष दिव्य चक्षोः (nimeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat unmeṣa divya cakṣoḥ - closing of dual mundane eyes while opening the wisdom eye)

Synchronizing the सम्मेलन (sammelana - equillibrium) between these to two forces viz. प्रवृत्तिमार्ग केन्द्रपागशक्तेः (pravṛttimārga kendrapāgaśakteḥ - evolutionary path of centrifugal force) and the निवृत्तिमार्ग केन्द्राभिगशक्तेः (nivṛttimārga kendrābhigaśakteḥ - involutionary path of centripetal force) is what is theologized as the आनन्द ताण्डव (ānanda tāṇḍava – bliss dance)I.K. Taimini, the eminent Theosophist and scholar, in his famous book Man, God and the Universe, gives explains this concept very clearly. To quote him

As the unfoldment of consciousness proceeds, the coarser forms of individuality with their undesirable concommitants are shed one after another, and the subtler form emerge with the expansion of consciousness and the enlargement of the circle which limits our life and love. This process can continue ad infinitum as the following diagram illustrates to some extent. 



We see in this diagram a number of concentric circles one within the other, and a radial line connecting the centre with the outermost ciricle. Now, if the thickness of parts of the radial line between the successive circles beginning with the outermost, represents the coarseness of the individuality., we see how this thickness can go on decreasing as the radial line approaches the centre. We know what is the limit which a line which progressively becomes thinner and thinner approaches – an ideal line which has no thickness at all but only direction. An actual line can, according to mathematics, only approach this limit more and more without ever matching it…It will be seen that it is not the radial lines which can impose a limitation on the centre because they leave the centre free to expand ad infinitum. It is rhe circumference which imposes limitation on the centre. This circumference can be considered to be larger and larger as the radial line representing the individuality of the Monad approaches the ideal limit of zero thickness. When the circumference expands to infinity the line becomes an ideal line in the realm of the Unmanifest."

The cosmological philosophy underlying the theological accounts of उन्मेष च निमेष नेत्रस्य (unmeṣa ca nimeṣa  netrasya – opeing and closing of eye) is very categorically testified in the following verse from the स्पन्दकारिका (spandakārikā) which is basically a commentary written by आचार्य श्री भट्ट कल्लट (ācārya śrī bhaṭṭa kallaṭa) on the शिवसूत्र (śivasūtra), which was originally revealed to परमाचार्य श्री वसुगुप्त (paramācārya śrī vasugupta)

OriginalTransliterationTranslation
येस्नोमेशानिमेशाभ्यां जगतः प्रलयोदयौ।
तंशक्तिचक्रविभवप्रभवं शङ्करं स्तुमः॥
yesnomeśānimeśābhyāṃ jagataḥ pralayodayau।
taṃśakticakravibhavaprabhavaṃ śaṅkaraṃ stumaḥ॥
We laud that Shankara by whose mere opening and shutting of the eye-lids there is appearance and dissolution of the world and who is the source of glorious powers of the collective whole of the Shakti (the divine energy in various forms).

-translation by Pandit Jayadev Singh
Sanskrit Reference: स्पन्दकारिका (spandakārikā) (1)



You may be wondering as to why I am saying “उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः यावत् निमेष दिव्य चक्षोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ yāvat nimeṣa divya cakṣoḥ - opening of dual mundane eyes while closing the wisdom eye)” in other words, why there is an inverse proportionality between the उन्मेष लौकिक द्वित्व चक्ष्वोः (unmeṣa laukika dvitva cakṣvoḥ - opening of dual mundane eyes) and the निमेष दिव्य चक्षोः (nimeṣa divya cakṣoḥ - closing the wisdom eye)?

Ying and Yang of Knowledge



Well yes, for all practical purposes this is the case. आचार्य श्री क्षेमराज (ācārya śrī kṣemarāja) in his स्पन्दनिर्णय (spandanirṇaya) which is famous commentary on the स्पन्दकारिका (spandakārikā) also establishes this point by citing sacred testimonies.


OriginalTransliterationTranslation
श्रीमान्महेश्वरो हि स्वातन्त्रयशक्त्या शिवमन्त्रमहेश्वरमन्त्रेश्वरमन्त्रविज्ञानकालप्रलयासकलान्तां प्रमातृभूमिकां तद्वेद्यभूमिकां च गृहणानः पूर्वपूर्वरूपतां भित्तिभूततया स्थितामप्यन्तः स्वरूपावच्छादनक्रीडया निमेषयन्नेव ज्ञानयोगिनामुन्मेष्यति पूर्वपूर्वरूपात्मत एवोत्तरमुत्तरं पूर्वन्त पूर्वन्त संकोचात्मतां जहद्विकसिततेनासावाभासयति पूर्व पूर्व तु रूपं यथोतरं विकसिततां निमज्जयन् सङ्कुचितत्वेन दर्शयति। एवं च सर्वं सर्वमयेमेव प्रथ्यति केवलं तद्वभासित संकोचमान्तत इयं भेदप्रति पत्तिरिव यदुदृलनायेहत्य उपदेश इत्पासतां तवदेतत्। नीलसुखाद्याभासोनमेषमययपि च संवित् प्रमान्तेकात्मकतत्स्वरूपनिमेषरूपावभातचरपीताध्याभासोपंसंहाररूपा चेति स्वसंवेदन सिद्धामिमां युगपदेवोन्मेषनिमेषोभयरूपां प्रतिभां भगवतीं विचिन्वन्तु महाधियः संसारविच्छेदाय। अप्रत एवोन्मेषनिमेषाभ्यामिथ्येध्यमिथ्येतत्पदं निजवृत्तौ भट्टश्रीकल्लट्टेन 'सङ्कल्पमत्नेण' इत्यविभक्तमेवेच्छाशाक्तिरूपतया व्याक्यायि। संगृहकतापि
एकचिन्ताप्रसक्तस्य यतः स्यादपरोदयः।
उन्मेषः स तु विज्ञेयः स्वयं तमुपलक्ष्येत्॥
इत्यत्र प्रारब्धचिन्तासंहरणमेव परस्वरूपोदयहेतुरुन्मेष इत्यभिधास्यते। प्रवृत्त चिन्ता संहारविना परस्वरूपोदयाभावात्। एतच्च ततत्नैव वितनिष्यामः।
'परामृतरसापायस्तस्य यः प्रत्ययोद्भवः।
तेनास्वतन्त्रतामेति स त तन्मात्नगोचरः॥'
इत्यत्न्याप्युदयः प्रलयपरमार्थ इति स्पष्टमेव वक्ष्यते।
'यदा क्षोभः प्रलीयेत तदा स्यात् परमं पदम्।'
śrīmānmaheśvaro hi svātantrayaśaktyā śivamantramaheśvaramantreśvaramantravijñānakālapralayāsakalāntāṃ pramātṛbhūmikāṃ tadvedyabhūmikāṃ ca gṛhaṇānaḥ pūrvapūrvarūpatāṃ bhittibhūtatayā sthitāmapyantaḥ svarūpāvacchādanakrīḍayā nimeṣayanneva jñānayogināmunmeṣyati pūrvapūrvarūpātmata evottaramuttaraṃ pūrvanta pūrvanta saṃkocātmatāṃ jahadvikasitatenāsāvābhāsayati pūrva pūrva tu rūpaṃ yathotaraṃ vikasitatāṃ nimajjayan saṅkucitatvena darśayati। evaṃ ca sarvaṃ sarvamayemeva prathyati kevalaṃ tadvabhāsita saṃkocamāntata iyaṃ bhedaprati pattiriva yadudṛlanāyehatya upadeśa itpāsatāṃ tavadetat। nīlasukhādyābhāsonameṣamayayapi ca saṃvit pramāntekātmakatatsvarūpanimeṣarūpāvabhātacarapītādhyābhāsopaṃsaṃhārarūpā ceti svasaṃvedana siddhāmimāṃ yugapadevonmeṣanimeṣobhayarūpāṃ pratibhāṃ bhagavatīṃ vicinvantu mahādhiyaḥ saṃsāravicchedāya। aprata evonmeṣanimeṣābhyāmithyedhyamithyetatpadaṃ nijavṛttau bhaṭṭaśrīkallaṭṭena 'saṅkalpamatneṇa' ityavibhaktamevecchāśāktirūpatayā vyākyāyi। saṃgṛhakatāpi
ekacintāprasaktasya yataḥ syādaparodayaḥ।
unmeṣaḥ sa tu vijñeyaḥ svayaṃ tamupalakṣyet॥

ityatra prārabdhacintāsaṃharaṇameva parasvarūpodayaheturunmeṣa ityabhidhāsyate। pravṛtta cintā saṃhāravinā parasvarūpodayābhāvāt। etacca tatatnaiva vitaniṣyāmaḥ।
'parāmṛtarasāpāyastasya yaḥ pratyayodbhavaḥ।
tenāsvatantratāmeti sa ta tanmātnagocaraḥ॥'
ityatnyāpyudayaḥ pralayaparamārtha iti spaṣṭameva vakṣyate।
'yadā kṣobhaḥ pralīyeta tadā syāt paramaṃ padam।'
The glorious great Lord by His power of absolute Freedom assuming the Subjective roles of Śiva, Mantramahe śvara, Mantreśvara, Mantra, Vijñānakala, Pralayākala, Sakala and the role of sphere of objects appropriate for each subject, in the process of gradual descent, displays by way of the play of concealing His inner nature, the succeeding aspects by suppressing the preceding ones, though they serve as the substratum for succeding aspects. In the gradual process fo ascent He displays the preceding aspects by eliminating the succeeding ones in the case of jñānayogis (the gnostic yogis). Thus He shows the succeeding ones by making them give up their limitation, and the preceding ones in a limited form by suppressing their higher state (in the order of descent). So he shows everything as of the nature of everything else. The usual perception of difference is due only to limitation caused to appear by Him. The teaching of this Shastra is meant to destroy this perception of difference. Enough of this expatiation. The goddess consciousness is simultaneously of the nature of display (unmeṣa) and suppression (nimeṣa). Even while she displays external perception likeblue or internal preception like pleasure, she suppresses the (real) nature of her identity with the perciever and also brings about the suppression of yellow etc. which was previously percieved. In order to put an end to transmigratory existence, let people of great intelligence closely understand the goddess Consciousness (pratibhā) who is simultaneously of the nature of both revelation (unmeṣa) and concealment (nimeṣa) as is evident from one’s own experience. That is why the exalted kallaṭṭa in his gloss explained unmeṣa and nimeṣa together (not seperately) by one word, viz. “by the power of mere will.”
The writer who prepared this conceptus also says in the following verse that the cessation of the previous idea which is the cause of the rise of the next is said to be unmeṣa for without the cessation of the previous idea, the rise of the next one is impossible.
“That is to be known as unmeṣa whence another thought arises in one who is already occupied with one thought. One can observe this for oneself”.
This will be explained at length in its proper place.
In the following verse also the real implication of the rise of thought-constructs is the simultaneous disapperance of the bliss of immortality. This will be elucidated later.
“Of the limited empirical being, the rise of the empirical thought-constructs (pratyayodbhavaḥ) betokens at the same time the disappearance of the bliss of Supreme Immortality. By that, i.e., the rise of empirical thought-constructs, the empirical being loses his independence. The rise of the empirical concepts brings about only the experience of the sphere of tanmātras (i.e. of sound, form and color, taste smell and touch)”
In the following line also, “when the agitation ceases, then is the highest state experienced.”.
-translation by Pandit Jayadev Singh
Sanskrit Reference:स्पन्दनिर्णय (spandanirṇaya) (1)


Please remember the involution and evolution are our relative phenomenal frames, but are not applicable to the absolute omnipresent noumenal reality, which transcends all such boundaries. For example, திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār) in his famous உபதேசக் குறிப்புகள் (upatēcak kuṟippukaḷ - sermon notes) on  "அண்ட பிண்ட பூர்ண பாவன அனுஷ்டான விதி (aṇṭa piṇṭa pūrṇa pāvaṉa aṉuṣṭāṉa viti - rules on rituals of microcosm - macrocosm synergies)",  explains the close anthropocentric correspondence between these multi-layered continuum of चिताकाश स्पन्दन (citākāśa spandana - pulsations of wisdom-space) theologized as the சிதம்பர ஆனந்த தாண்டவம் (citampara āṉanda tāṇṭavam - blissful dance in vacuum consciousness) by the நடராஜர் (naṭarājar - lord of dance).    


OriginalTransliterationTranslation
அகம், அகப்புறம், புறம், புறப்புறம் என்கின்ற நாலிடத்திலும் கடவுட் பிரகாச முள்ளது. அதனில் காரியத்தாலுள்ள விபரம்:- பிண்டத்தில் அகம் ஆன்மா, ஒரு பொருளினது உண்மையைஅறிதல் ஆன்ம அறிவு. பிண்டத்தில் அகப்புறம் ஜீவன், ஒரு வஸ்துவின் பிரயோஜனத்தை யறிந்த அறிவே ஜீவ அறிவு. பிண்டத்தில் புறம் கரணம், ஒரு வஸ்துவின் நாமரூபத்தையும் குண குற்றங்களையும் விசாரித்தறிதல் கரணமாகிய மன அறிவு. பிண்டத்தில் புறப்புறம் கண் முதலிய இந்திரியங்கள், ஒரு பொருளினது நாம ரூப குண குற்றங்களை விசாரியாமல் அந்தப் பொருளைக்காணுதல் இந்திரியக்காட்சி, இந்திரிய அறிவு. இதுபோலவே கரணக்காட்சி, ஜீவக்காட்சி, ஆன்மக்காட்சியுமுண்டு. இதுபோல், அண்டத்தில் அகம் அக்கினி,அண்டத்தில் அகப்புறம் சூரியன், அண்டத்தில் புறம் சந்திரன், அண்டத்தில் புறப்புறம் நக்ஷத்திரங்கள்.ஆகவே பிண்டத்தில் நாலிடம் அண்டத்தில் நாலிடம் - ஆக எட்டிடத்திலும் கடவுட் பிரகாசம் காரியத்தாலுள்ளது. காரணத்தாலுள்ள இடம்:- பிண்டத்தில் புருவமத்தி, அண்டத்தில் பரமாகாசம்.காரியகாரணமாயுள்ள இடம் நான்கு:- பிண்டத்தில் விந்து, நாதம். அண்டத்தில் மின்னல், இடி.சர்வயோனியிடத்தும், விந்து விளக்கமாகிய மின்ன லிடத்தும், நாத விளக்கமாகிய இடியிடத்தும்; இல்லாதது பாரொடு விண்ணாய்ப் பரந்ததோர் ஜோதி என்றும், ஜோதியுள் ஜோதியுள் ஜோதியாயும்... ... மேற் குறித்த அகமாகிய ஆன்மபிரகாசமே ஞானசபை, அந்தப் பிரகாசத்துக் குள்ளிருக்கும் பிரகாசம் கடவுள், அந்த உள்ளொளியின் அசைவு நடம் - இதுதான் ஞானாகாசநடன மென்றும் அசைவுற்றதே நடராஜரென்றும் ஆனந்தநடன மென்றும் சொல்லுகின்றது. ஆதலால் ஏமம், கனகம், ரஜிதம், ரௌப்பியம் முதலாகச் சொல்வதில் சூரியனிடத்தில் கனகமும் சசியிடத்தில் ரஜிதமும்......இதுபோல் பிண்டத்தில் ஆன்மாகாசம் பொற்சபையென்றும், ஜீவாகாசம் ரஜிதசபை யென்றும் சொல்லுவது. ஆதலால் மேற்குறித்த இடங்கள் யாவற்றிலும் கடவுள் பூரண வியற்கை விளக்கம் காரியமாயும் காரணமாயும் காரியகாரணமாயும் இருக்கின்றது. முக்கிய இடங்களாகிய பிண்டத்தில் நாலும் அண்டத்தில் ஐந்தும் ஆகிய 9 இடத்திலும் கடவுள் விளக்கம் விசேஷ முள்ளது. ஆதலால் நாம் தினம் ஆறு காலத்திலும் மேற் குறித்த பிரகாசமே சபையாகவும் அதன் உள்ளொளியே பதியாகவும் வணங்க வேண்டும். எக்காலத்திலும் புருவமத்தியின் கண்ணே நம்முடைய கரணத்தைச் செலுத்த வேண்டும். மேற்குறித்த காலங்கள் சூரிய உதயம், உச்சிப்போது, சாயர€க்ஷ, மாலை, யாமம், வைகறை - ஆகிய காலங்களில் எல்லாம் வல்ல தலைவனை வணங்குதல் வேண்டும். அகம், அகப்புறம், புறம், புறப்புறம் என்கிற நான்கிடத்திலும் கடவுள் பிரகாசம் காரியத்தாலுள்ள விவரம்:- பிண்டத்தில் அகம் ஆன்மா, அகப்புறம் - ஜீவன், புறம் - மனம் முதலிய கரணம், புறப்புறம் - கண் முதலிய இந்திரியங்கள். அண்டத்தில் அகம் - அக்கினி, அகப்புறம் - சூரியன், புறம் - சந்திரன், புறப்புறம் - நக்ஷத்திரங்கள். ஆகவே பிண்டத்தில் 4, அண்டத்தில் 4, ஆக 8 இடத்திலும் கடவுள் பிரகாசம் காரியத்தா லுள்ளது. ஞானசபையும் நடராஜரும். ஒரு பொருளினது நாம ரூப குண குற்றங்களை விசாரியாமல் அந்தப் பொருளைக் காணுதல் இந்திரியக்காட்சி, இந்திரிய அறிவு. அதன் நாம ரூபத்தையும் குண குற்றங்களையும் விசாரித்தறிதல் மனஅறிவு. அதன் பிரயோஜனத்தை யறிதல் ஜீவ அறிவு. அந்தப் பொருளினது உண்மையை அறிதல் ஆன்மஅறிவு. ஞானசபை யென்பது ஆன்மப் பிரகாசம். அந்தப் பிரகாசத்திற்குள் ளிருக்கும் பிரகாசம் கடவுள். அந்த உள்ளொளியின் அசைவே நடனம். இவற்றைத்தான் சித்சபை அல்லது ஞானசபை என்றும், நடராஜர் என்றும், நடனம் என்றும் சொல்லுகிறதுakam, akappuṟam, puṟam, puṟappuṟam eṉkiṉṟa nāliṭattilum kaṭavuṭ pirakāca muḷḷatu. ataṉil kāriyattāluḷḷa viparam:- piṇṭattil akam āṉmā, oru poruḷiṉatu uṇmaiyai'aṟital āṉma aṟivu. piṇṭattil akappuṟam jīvaṉ, oru vastuviṉ pirayōjaṉattai yaṟinta aṟivē jīva aṟivu. piṇṭattil puṟam karaṇam, oru vastuviṉ nāmarūpattaiyum kuṇa kuṟṟaṅkaḷaiyum vicārittaṟital karaṇamākiya maṉa aṟivu. piṇṭattil puṟappuṟam kaṇ mutaliya intiriyaṅkaḷ, oru poruḷiṉatu nāma rūpa kuṇa kuṟṟaṅkaḷai vicāriyāmal antap poruḷaikkāṇutal intiriyakkāṭci, intiriya aṟivu. itupōlavē karaṇakkāṭci, jīvakkāṭci, āṉmakkāṭciyumuṇṭu. itupōl, aṇṭattil akam akkiṉi,aṇṭattil akappuṟam cūriyaṉ, aṇṭattil puṟam cantiraṉ, aṇṭattil puṟappuṟam nakṣattiraṅkaḷ.ākavē piṇṭattil nāliṭam aṇṭattil nāliṭam - āka eṭṭiṭattilum kaṭavuṭ pirakācam kāriyattāluḷḷatu. kāraṇattāluḷḷa iṭam:- piṇṭattil puruvamatti, aṇṭattil paramākācam.kāriyakāraṇamāyuḷḷa iṭam nāṉku:- piṇṭattil vintu, nātam. aṇṭattil miṉṉal, iṭicarvayōṉiyiṭattum, vintu viḷakkamākiya miṉṉa liṭattum, nāta viḷakkamākiya iṭiyiṭattum; illātatu pāroṭu viṇṇāyp parantatōr jōti eṉṟum, jōtiyuḷ jōtiyuḷ jōtiyāyum... ... mēṟ kuṟitta akamākiya āṉmapirakācamē ñāṉacapai, antap pirakācattuk kuḷḷirukkum pirakācam kaṭavuḷ, anta uḷḷoḷiyiṉ acaivu naṭam itutāṉ ñāṉākācanaṭaṉa meṉṟum acaivuṟṟatē naṭarājareṉṟum āṉantanaṭaṉa meṉṟum collukiṉṟatu. ātalāl ēmam, kaṉakam, rajitam, rauppiyam mutalākac colvatil cūriyaṉiṭattil kaṉakamum caciyiṭattil rajitamum. itupōl piṇṭattil āṉmākācam poṟcapaiyeṉṟum, jīvākācam rajitacapai yeṉṟum colluvatu. ātalāl mēṟkuṟitta iṭaṅkaḷ yāvaṟṟilum kaṭavuḷ pūraṇa viyaṟkai viḷakkam kāriyamāyum kāraṇamāyum kāriyakāraṇamāyum irukkiṉṟatu. mukkiya iṭaṅkaḷākiya piṇṭattil nālum aṇṭattil aintum ākiya 9 iṭattilum kaṭavuḷ viḷakkam vicēṣa muḷḷatu. ātalāl nām tiṉam āṟu kālattilum mēṟ kuṟitta pirakācamē capaiyākavum ataṉ uḷḷoḷiyē patiyākavum vaṇaṅka vēṇṭum. ekkālattilum puruvamattiyiṉ kaṇṇē nam'muṭaiya karaṇattaic celutta vēṇṭum. mēṟkuṟitta kālaṅkaḷ cūriya utayam, uccippōtu, cāyarakṣa, mālai, yāmam, vaikaṟai - ākiya kālaṅkaḷil ellām valla talaivaṉai vaṇaṅkutal vēṇṭum. akam, akappuṟam, puṟam, puṟappuṟam eṉkiṟa nāṉkiṭattilum kaṭavuḷ pirakācam kāriyattāluḷḷa vivaram:- piṇṭattil akam āṉmā, akappuṟam - jīvaṉ, puṟam - maṉam mutaliya karaṇam, puṟappuṟam - kaṇ mutaliya intiriyaṅkaḷ. aṇṭattil akam - akkiṉi, akappuṟam - cūriyaṉ, puṟam - cantiraṉ, puṟappuṟam - nakṣattiraṅkaḷ. ākavē piṇṭattil 4, aṇṭattil 4, āka 8 iṭattilum kaṭavuḷ pirakācam kāriyattā luḷḷatu. ñāṉacapaiyum naṭarājarum. oru poruḷiṉatu nāma rūpa kuṇa kuṟṟaṅkaḷai vicāriyāmal antap poruḷaik kāṇutal intiriyakkāṭci, intiriya aṟivu. ataṉ nāma rūpattaiyum kuṇa kuṟṟaṅkaḷaiyum vicārittaṟital maṉa'aṟivu. ataṉ pirayōjaṉattai yaṟital jīva aṟivu. antap poruḷiṉatu uṇmaiyai aṟital āṉma'aṟivu. ñāṉacapai yeṉpatu āṉmap pirakācam. antap pirakācattiṟkuḷ ḷirukkum pirakācam kaṭavuḷ. anta uḷḷoḷiyiṉ acaivē naṭaṉam. ivaṟṟaittāṉ citcapai allatu ñāṉacapai eṉṟum, naṭarājar eṉṟum, naṭaṉam eṉṟum collukiṟatu.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - உபதேசக் குறிப்புகள் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - upatēcak kuṟippukaḷ)


Now, let's take the case study of நடராஜர் தத்துவம் (naṭarājar tattuvam - philosophy of lord of dance) associated with ஆனந்த தாண்டவ தரிசனம் (āṉanta tāṇṭava taricaṉam – frantic bliss dance) & சிதம்பர இரகசியம் (cidambara iragasiyam – gnostic-wisdom secret)in the life of the noble saint. Now, it’s a well-known historic fact testified by அகச்சான்றுகள் (akaccāṉṟukaḷ - internal evidences) from the saint's own works that he had both  

  • புர நடராஜ தரிசனம் (pura naṭarāja taricaṉam - external royal dance vision):  அண்ட சிதம்பர கூத்து (aṇṭa citampara kūttu - macrocosmic dance of vacuum consciousness) consecrated as the अर्चावतारमूर्ति (arcāvatāramūrti – worship-incarnation iconography)
  • அக நடராஜ தரிசனம் (aka naṭarāja taricaṉam - internal royal dance vision) : பிண்டசிதம்பர கூத்து (piṇṭacitampara kūttu - microcosmic dance of vacuum consciousness) consecrated as the अन्तर्यामि अवतार (antaryāmi avatāra - indwelling incarnation)

Reference

Blog

THEME:  Spiritual significance of நடராஜர் தத்துவம் (nataraajar thaththuvam)

Please CLICK  the following URL

URL: Spiritual significance of நடராஜர் தத்துவம் (nataraajar thaththuvam)

AGENDA: 

1.         पवित्र भूलोगविज्ञान चिदंबरस्य (pavitra bhūlogavijñāna cidaṃbarasya - sacred geography of Chidambaram)

2.         ज्योतिष अर्थवत्त्व आर्द्रा दर्शनस्य (jyotiṣa arthavattva ārdrā darśanasya - astronomical significance of Arudra vision)

3.         वार्षिक उत्सव (vārṣika utsava- annual festival) celebrated as ब्रह्मोत्सव / महोत्सव (brahmotsava / mahotsava – grand festival)

4.         अर्थवत्त्व ब्रह्म निर्माणज़िल्पस्य (arthavattva brahma nirmāṇailpasya - significance of sacred architecture)

5.         ब्रह्मपिण्डसंसुतिविज्ञान गुर्वर्थत्व (brahmapiṇḍasaṃsutivijñāna gurvarthatva - Macro and Micro Cosmological significance)

6.         ब्राह्मप्रतिकाविद्यानटराजस्य (brāhmapratikāvidyānaṭarājasya – sacred iconography of dance-king)

7.         निहित-जाल ताण्डव (nihitajālatāṇḍava – nested network dance)

8.         कल्प विज्ञान चिदंबरस्य (kalpa vijñāna cidaṃbarasya – ritual science of gnostic space)


Obviously, both these experiences were integral to his spiritual life and he cherished every part of it. For example, the saint very categorically recollects his blissful memories of his very first புர நடராஜ தரிசனம் (pura naṭarāja taricaṉam - external royal dance vision)


OriginalTransliterationTranslation
தாய்முதலோ ரொடுசிறிய பருவமதில் தில்லைத்
தலத்திடையே திரைதூக்கத் தரிசித்த போது
வேய்வகைமேல் காட்டாதே என்றனக்கே எல்லாம்
வெளியாகக் காட்டியஎன் மெய்உறவாம் பொருளே
காய்வகைஇல் லாதுளத்தே கனிந்தநறுங் கனியே
கனவிடத்தும் நனவிடத்தும் எனைப்பிரியாக் களிப்பே
தூய்வகையோர் போற்றமணி மன்றில்நடம் புரியும்
சோதிநடத் தரசேஎன் சொல்லும்அணிந் தருளே.
tāymutalō roṭuciṟiya paruvamatil tillait
talattiṭaiyē tiraitūkkat taricitta pōtu
vēyvakaimēl kāṭṭātē eṉṟaṉakkē ellām
veḷiyākak kāṭṭiya'eṉ meyuṟavām poruḷē
kāyvakai'il lātuḷattē kaṉintanaṟuṅ kaṉiyē
kaṉaviṭattum naṉaviṭattum eṉaippiriyāk kaḷippē
tūyvakaiyōr pōṟṟamaṇi maṉṟilnaṭam puriyum
cōtinaṭat taracē'eṉ collumaṇin taruḷē.
Oh being, my true Kin,
Who showed to me everything
as the (space and time transcending) ether
Instead of the usual ceiling
when I, in my infancy,
along with my mother and others,
witnessed (the Mystery of mysteries)
in the sacred town of Thillai
when the veiling curtain was lifted!
Oh Sweet Fruit Who have mellowed in my heart
without going through the stage of unripe fruit!
Oh effulgent Nataraajaa
Who dance in the Hall of Gems
while the pure ones stand around adoring You!
Do graciously wear
my (garland of) words also.

-translation by Vanmikinathan
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: aruḷviḷakka mālai (6.37.44)





OriginalTransliterationTranslation
ஆதியும் அந்தமும் இன்றிஒன் றாகி
அகம்புறம் அகப்புறம் புறப்புறம் நிறைந்தே
ஓதியும் உணர்ந்தும்இங் கறிவரும் பொருளே
உளங்கொள்சிற் சபைநடு விளங்குமெய்ப் பதியே
சோதியும் சோதியின் முதலுந்தான் ஆகிச்
சூழ்ந்தெனை வளர்க்கின்ற சுதந்தர அமுதே
சாதியும் சமயமும் தவிர்த்தவர் உறவே
தனிநட ராஜஎன் சற்குரு மணியே.
ātiyum antamum iṉṟi'oṉ ṟāki
akampuṟam akappuṟam puṟappuṟam niṟaintē
ōtiyum uṇarntumiṅ kaṟivarum poruḷē
uḷaṅkoḷciṟ capainaṭu viḷaṅkumeyp patiyē
cōtiyum cōtiyiṉ mutaluntāṉ ākic
cūḻnteṉai vaḷarkkiṉṟa cutantara amutē
cātiyum camayamum tavirttavar uṟavē
taṉinaṭa rāja'eṉ caṟkuru maṇiyē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: சற்குருமணி மாலை (tiru aruṭpā: caṟkurumaṇi mālai) (6.98.20)


And similarly, in நடராஜபதி மாலை (naṭarājapati mālai), the noble saint re-iterates the essential laws of correspondence between these epistemological realms (sheaths) of conscious experience as follows.

OriginalTransliterationTranslation
அருள்நிலை விளங்குசிற் றம்பலம்எ னுஞ்சிவ
சுகாதீத வெளிநடுவிலே
அண்டபகி ரண்டகோ டிகளும் சராசரம்
அனைத்தும்அவை ஆக்கல்முதலாம்
பொருள்நிலைச் சத்தரொடு சத்திகள் அனந்தமும்
பொற்பொடுவி ளங்கிஓங்கப்
புறப்புறம் அகப்புறம் புறம்அகம் இவற்றின்மேல்
பூரணா காரமாகித்
தெருள்நிலைச் சச்சிதா னந்தகிர ணாதிகள்
சிறப்பமுதல் அந்தம்இன்றித்
திகழ்கின்ற மெய்ஞ்ஞான சித்திஅனு பவநிலை
தெளிந்திட வயங்குசுடரே
சுருள்நிலைக் குழலம்மை ஆனந்த வல்லிசிவ
சுந்தரிக் கினியதுணையே
சுத்தசிவ சன்மார்க்க நிதியே அருட்பெருஞ்
சோதிநட ராஜபதியே.
aruḷnilai viḷaṅkuciṟ ṟampalame ṉuñciva
cukātīta veḷinaṭuvilē
aṇṭapaki raṇṭakō ṭikaḷum carācaram
aṉaittumavai ākkalmutalām
poruḷnilaic cattaroṭu cattikaḷ aṉantamum
poṟpoṭuvi ḷaṅki'ōṅkap
puṟappuṟam akappuṟam puṟamakam ivaṟṟiṉmēl
pūraṇā kāramākit
teruḷnilaic caccitā ṉantakira ṇātikaḷ
ciṟappamutal antamiṉṟit
tikaḻkiṉṟa meyññāṉa citti'aṉu pavanilai
teḷintiṭa vayaṅkucuṭarē
curuḷnilaik kuḻalam'mai āṉanta valliciva
cuntarik kiṉiyatuṇaiyē
cuttaciva caṉmārkka nitiyē aruṭperuñ
cōtinaṭa rājapatiyē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: நடராஜபதி மாலை (tiru aruṭpā: naṭarājapati mālai) (6.97.1)


Thus, in other words, the आनन्द महा ताण्डव (ānanda mahā tāṇḍava – supreme dance of bliss) actually represents the eternal governance of the पञ्च महाकृत्यानि  (pañca mahākṛtyāni – five cosmic acts)  viz. ஆக்கல் / सृष्टि (ākkal/ sṛṣṭi – creation / manifestation), காத்தல் / स्थिति (kāttal / sthiti  - sustenance), அழித்தல் / संहार (azhittal / saṁhāra –dissolution), மறைத்தல் / तिरोभाव (maṛaittal / tirobhāva - veiling) & அருளல் / अनुग्रह (arual / anugraha - gracecutting across the infinitely long series of manifested multiverses and their epistemological layers. This fact is testified by the saint himself in the above verse.

Of course, from an anthropic perspective, this स्पन्द (spanda - cosmic dance /eternal becoming) both at a அண்ட பிரமாணம் (aṇḍa piramāṇam - macrocosmic scale), as well as at the பிண்ட பிரமாணம் (piṇḍa piramāṇam - microcosmic scale) are basically nothing but immersive experiences visualized as a sacred ஆனந்த தாண்டவம் (āṉanta tāṇṭavam – dance of bliss) happening within one’s own consciousness. Such a dance is called ஞானக்கூத்து (jñānak kūttu – wisdom dance)Hidden behind the ஆனந்தகூத்தின் ஒளி தாண்டவம் (āṉantakūttiṉ oḷi tāṇṭavam – visual dance of bliss-dance)  manifested as உருவ தத்துவம் / शकल तत्त्व (uruva tattuvam / śakala tattva – phenomenal principle) there underlies the subtler ஒலி நடனம் (oli naṭaṉam – sonic dance) manifesting the அருவ தத்துவம் / निश्कल तत्त्व् (aruva thaththuvam / niśkala tattva – noumenal principal) and this the चितंबर रहस्य (citaṁbara rahasya – secret of gnostic vacuum).  

Now with this understanding, let us re-look at the above quoted controversial statement and try to comprehend the holistic intention of the saint when he originally said:


OriginalTransliterationTranslation
வேதம், ஆகமம், புராணம், இதிகாசம் முதலிய கலைகள் எதனிலும் லக்ஷியம் வைக்க வேண்டாம். ஏனென்றால், அவைகளில் ஒன்றிலாவது குழூஉக்குறியன்றித் தெய்வத்தை இன்னபடி என்றும், தெய்வத்தினுடைய உண்மை இன்னதென்றும், கொஞ்சமேனும் புறங் கவியச் சொல்லாமல், மண்ணைப்போட்டு மறைத்து விட்டார்கள். அணுமாத்திரமேனுந் தெரிவிக்காமல், பிண்ட லக்ஷணத்தை அண்டத்தில் காட்டினார்கள்vētam, ākamam, purāṇam, itikācam mutaliya kalaikaḷ etaṉilum lakṣiyam vaikka vēṇṭām. ēṉeṉṟāl, avaikaḷil oṉṟilāvatu kuḻū'ukkuṟiyaṉṟit teyvattai iṉṉapaṭi eṉṟum, teyvattiṉuṭaiya uṇmai iṉṉateṉṟum, koñcamēṉum puṟaṅ kaviyac collāmal, maṇṇaippōṭṭu maṟaittu viṭṭārkaḷ. aṇumāttiramēṉun terivikkāmal, piṇṭa lakṣaṇattai aṇṭattil kāṭṭiṉārkaḷ
Further more, let us not put our belief or faith and goal in the philosophical Art’s and stories such as VEDAS, AHAMAS, PURANAS, ITHIHASA etc. Because, in these books of imaginary arts, only symbolic and hidden Truths are erotic without revealing the real facts, the authors had veiled and obscured the truth, as though somebody is covering with soil and dust (over the death body).

-translation by ThiruArul Thirugnana Sambandham
Tamil Reference :திரு அருட்பா: உரைநடைப்பகுதி - பேருபதேசம் (tiru aruṭpā: urainaḍaippagudi - pērupadēsam)


I think the saint is cautioning us, that as by design, all our பஞ்ச ஞானேந்திரியங்கள் (pañca jñānendriyangaḷ - five-fold cognitive senses) governed by the மனம் (manam - mind) are confined to புரலக்ஷணத்தின் மேல் மட்டும் லக்ஷியம் (puralakṣaṇattiṉ mēl maṭṭum lakiyam – focus only on external nature)   while completely neglecting அகலக்ஷணத்தின் மேல் லக்ஷியம் (akalakṣaṇattiṉ mēl lakiyam – focus on external nature)  which generally needs awakening of higher realms of spiritual consciousness beyond मनोमयकोश (manomayakośa – mind predominant sheath sheath) viz. विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath) & आनन्दमयकोश  (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath).  Please remember that access to these last two realms are by default, hidden (encapsulated / locked) from the mental vision of ordinary mortals like us and is only accessible through the பரமன ஞான தரிசனம் / परमज्ञानदर्शन (paramana jñāna darisanam / paramajñānadarśana - supramental gnostic vision)  

As already discussed, the mythological episodes and events narrated in the इतिहास & पुराण शास्त्र (itihāsa & purāṇa śāstra - historic and mythological literature) are all nothing but such spiritual revelations to saints and yogis operating from such higher realms of supramental consciousness.  Eventually the ஒளி நடனம் (oḷi naṭaṉam – visual dance) experienced by the ऋषिमुनि (ṛṣimuni - seer sage) in the आनन्दमयकोश (ānandamayakośa – bliss-predominant sheath) gets further encoded as अर्कसाति (arkasāti - poetic inspirations) of மந்திர கலை / ஒலி நடனம் (mantira kalai / oli naṭaṉam – mantric art / sonic dance), as well, in the विज्ञानमयकोश (vijñānamayakośa – wosdom-predominant sheath). The Holy saint has beautifully symbolized these two forms of dances as மயில் (mayil - peacock) குயில் (kuyil - cuckoo) respectively, as testified in the following verses,

OriginalTransliterationTranslation
வானத்தின் மீது மயில் ஆட கண்டேன்
மயில் குயிலாச்சுதடி அக்கச்சி
மயில் குயிலாச்சுதடி
vānattin mīdu mayil āḍa kaṇḍEn
mayil kuyilāccudaḍi akkacci
mayil kuyilāccudaḍi
I saw a peacock dancing in the sky.
The peacock (magically) transformed into a cuckoo – dear sister
The peacock turned into a cuckoo!

-translation by self
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அக்கச்சி (tiru aruṭpā: akkacci) (6.129.1)





    And subsequently it is such நிகழ்வுகள் (nikaḻvukaḷ - events) relating to these நிறைமொழிமாதரின் ஒலியொளி அனுபவங்கள் (niṟaimoḻimātariṉ  oliyoḷi aṉupavaṅkaḷ - audio-visual experiences of accomplished-speech men)  which are further encrypted & encapsulated as सन्ध्या भाष (sandhyā bhāṣa - twilight language) and propagated to the lower realms viz. मनोमयकोश (manomayakośa – mind predominant sheath sheath) and below, as कल्पित कथाः पुराण शास्त्रस्य (kalpita kathāḥ itihāsa ca purāṇa śāstrasya - imaginary stories of mythological literature)Of course, from the perspective of ordinary mortals like us, who are not yet entitled to the higher realms of spiritual consciousness and hence remain as பூட்டபட்ட உண்மைகள் (pūṭṭapaṭṭa uṇmaikaḷ - locked / encoded truths) (unlike the case of the evolved saints), these narrations are only second-hand information which can only be experienced objectively and not subjectively - technically called as सविकल्प अनुभव (savikalpa anubhava - indirect / mediated experience). We will not be able to get a holistic विलीन निर्विकल्प अनुभव (vilīna nirvikalpa anubhava - immersive direct / immediate experience)In fact, this is what is referred by வள்ளலார் (vaḷḷalār) as 'கலையுரைத்த கற்பனை (kalaiyuraitta kaṟpaṉai - art narrated imagination)' in the above quoted verses from the decad titled ' திருக்கதவந் திறத்தல் (tirukkatavan tiṟattal – sacred gate opening)' and again as he "பூட்டிய அந்தப் பூட்டை ஒருவரும் திறக்கவில்லை (pūṭṭai oruvarum tiṟakkavillai - no one has opened the closed lock)" in the earlier quoted  பேருபதேசம் (pērupadēsam – grand sermon)

In the following verses, the saint cautions to be aware and beware that there are many pseudo spiritualists and fake religious gurus capitalize our ignorance, take us for a ride by misleading us with delusive fabrications & misinterpretations in the guise of sacred scriptural revelations - वेद (veda), आगम (āgama), इतिहास (itihāsa) & पुराण (purāṇa) etc. Such fake versions are tagged by the saint here by the term தோன்றிய சாத்திரங்கள் (tōṉṟiya cāttiraka - fabricated scriptures) creating a छलक इन्द्रजाल (chalaka indrajāla - delusive sense/epistemological traps) which deviate us away from the original scriptural roots, referred by the saint as ஊன்றிய சாத்திரங்கள் (ūṉṟiya cāttiraṅkaḷ - rooted scriptures)The saint advises us to develop discriminating wisdom to differentiate the fake from the real. At the same time, he also warns us that even the original scriptures, however sacred and comprehensive they may be, they are yet only partial descriptions of the transcendent absolute divinity, which is essentially indeterminate and hence all scriptures for that matter are also kind of चलक इन्द्रजाल (calaka indrajāla - delusive sense/epistemological traps)        

    Thus, he recommends us that rather than taking the narrations in the इतिहास & पुराण शास्त्र (itihāsa & purāṇa śāstra - historic and mythological literature) too literally, the sincere followers of சுத்த சன்மார்கம் (sudda sanmārgam - pure path of truth) should go beyond the superficial (exoteric) meanings and decrypt (decapsulate) and unlock the underlying esoteric (occult) spiritual essence with the help of ஞான திரவுகோல் (jñāna tiravukkōl - key of wisdom)as testified by him in the following verses. 


OriginalTransliterationTranslation
இயல்வேதா கமங்கள்புரா ணங்கள்இதி காசம்
இவைமுதலா இந்திரசா லங்கடையா உரைப்பார்
மயல்ஒருநூல் மாத்திரந்தான் சாலம்என அறிந்தார்
மகனேநீ நூல்அனைத்தும் சாலம்என அறிக
செயல்அனைத்தும் அருள்ஒளியால் காண்கஎன எனக்கே
திருவுளம்பற் றியஞான தேசிகமா மணியே
அயல்அறியா அறிவுடையார் எல்லாரும் போற்ற
ஆடுகின்ற அரசேஎன் அலங்கல்அணிந் தருளே.

தோன்றியவே தாகமத்தைச் சாலம்என உரைத்தேம்
சொற்பொருளும் இலக்கியமும் பொய்எனக்கண் டறியேல்
ஊன்றியவே தாகமத்தின் உண்மைநினக் காகும்
உலகறிவே தாகமத்தைப் பொய்எனக்கண் டுணர்வாய்
ஆன்றதிரு வருட்செங்கோல் நினக்களித்தோம் நீயே
ஆள்கஅருள் ஒளியால்என் றளித்ததனிச் சிவமே
ஏன்றதிரு வமுதெனக்கும் ஈந்தபெரும் பொருளே
இலங்குநடத் தரசேஎன் இசையும்அணிந் தருளே.
iyalvētā kamaṅkaḷpurā ṇaṅkaḷiti kācam
ivaimutalā intiracā laṅkaṭaiyā uraippār
mayalorunūl māttirantāṉ cālameṉa aṟintār
makaṉēnī nūlaṉaittum cālameṉa aṟika
ceyalaṉaittum aruḷoḷiyāl kāṇka'eṉa eṉakkē
tiruvuḷampaṟ ṟiyañāṉa tēcikamā maṇiyē
ayalaṟiyā aṟivuṭaiyār ellārum pōṟṟa
āṭukiṉṟa aracē'eṉ alaṅkalaṇin taruḷē.

tōṉṟiyavē tākamattaic cālameṉa uraittēm
coṟporuḷum ilakkiyamum poyeṉakkaṇ ṭaṟiyēl
ūṉṟiyavē tākamattiṉ uṇmainiṉak kākum
ulakaṟivē tākamattaip poyeṉakkaṇ ṭuṇarvāy
āṉṟatiru varuṭceṅkōl niṉakkaḷittōm nīyē
āḷka'aruḷ oḷiyāleṉ ṟaḷittataṉic civamē
ēṉṟatiru vamuteṉakkum īntaperum poruḷē
ilaṅkunaṭat taracē'eṉ icaiyumaṇin taruḷē.
Tamil Reference :திரு அருட்பா: அருள்விளக்க மாலை (tiru aruṭpā: akkacci) (6.31.88)

 










Demystifying some misconceptions

#1 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff) :

Again, on the one extreme, even some of us who claim to be orthodox Hindus fail to acknowledge the possibility of attaining अमृत मुक्ति (amṛta mukti – deathless liberation) even as a theoretical / philosophical possibility of attaining although we endorse alternate types of समाधि (samādhi -atonement) including both सविकल्पसमाधि (savikalpasamādhi – atonement with imagination) & निर्विकल्पसमाधि (nirvikalpasamādhi – atonement without imagination) attained via different modes of मोक्ष (mokṣa - liberation) including क्रम मुक्ति (krama mukti – gradual liberation), सद्यो मुक्ति (sadyo mukti – immediate liberation), जीवन् मुक्ति (jīvan mukti – embodied salvation) & विदेह मुक्ति (videha mukti - disembodied salvation).  It is wrongly assumed that it is humanly impossible to conquer death.

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

However, in reality, there are many scriptural testimonies vetting the science and art of conquering death including the historic case studies of many eminent noble saints பக்தர்கள் (baktargaḷ), ஞானிகள் (jñāṉigaḷ)சித்தர்கள் (siddargaḷ) & யோகிகள் (yōgigaḷ) cutting across religious boundaries and paths viz.. கர்மயோகமார்கம் (karmayōgamārgam – unitive path of servitude), பக்தியோகமார்கம் (baktiyōgamārgam – unitive path of devotion), தியானயோகமார்கம் (diyāṉayōgamārgam – unitive path of meditation) & ஞானயோகமார்கம் (jñāṉayōgamārgam – unitive path of gnosis).

 Again, in the case of our beloved saint, who is one of the latest and greatest saints to have achieved such a state, there is ample அகச்சான்றுகள் (agaccānṛugaḻ – internal testimonies) generously spread across all the ஆறு திருமுறைகள் (āṛu tirumuraigaḻ – six sacred books) of his magnum opus poetic masterpiece திருவருட்பா (tiruvaruṭpā), as well as testified by many புறச்சான்றுகள் (puṛaccānṛugaḻ - external testimonies).


#2 मूढग्राह पूर्वपक्षिनस्य   (mūḍhagrāha pūrvapakṣinasya – mis-conception of plaintiff) :

Whereas, on the other extreme, some of us, who claim to be சுத்த சன்மார்கிகள் /शुद्ध सन्मार्गिणः (sudda sanmārgigaḻ / śuddha sanmārgiṇaḥ – pristine right path followers) consider all forms of मोक्ष (mokṣa - liberation) & समाधि (samādhi -atonement) listed above, as inferior states compared to the one attained by திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலலார் (vaḍalūr tiru arutpirakāsa irāmaliṅga vaḻḻalār) viz अमृत मुक्ति (amṛta mukti – deathless liberation) Moreover, they dogmatically believe that no one else other than the saint has and will ever attain மரணமிலாப் பெருவாழ்வு / अमृतमहाजीवित (maraṇamilāp peruvāzhvu / amṛtamahājīvita - immortalized supreme living).

प्रतिबोधन सिद्धान्तिनस्य (pratibodhana siddhāntinasya – clarification of accomplished):

This is again a very short-sighted prejudice not backed by real historic or scientific facts. As stated above, there are several such case studies of noble saints including பக்தர்கள் (baktargaḷ), ஞானிகள் (jñāṉigaḷ)சித்தர்கள் (siddargaḷ) & யோகிகள் (yōgigaḷ) from different parts of the world who have conquered death and attained similar states of மரணமிலாப் பெருவாழ்வு / अमृतमहाजीवित (maraṇamilāp peruvāzhvu / amṛtamahājīvita - immortalized supreme living).

The religious heritages across the globe can proudly claim to have reached great heights and mastery in the சாகாக்கல்வி (sāgākkalvi – science of immortality). சாகாக்கலை / अमृतसिद्धि (sāgākkalai  / amṛtasiddhi – art of immortality / accomplishing deathlessness) has been one of the most important spiritual goals for the anscient seekers from time immemorial. For example, the verses मृत्योर् म अमृतङ्ग मय (mṛtyor ma amṛtaṅga maya - Lead me from death to Immortality) from the बृहदारण्यकोपनिषद् (bṛhadāraṇyakopaniṣad), very crisply highlights the inherent thirst of the वेदऋषि (vedaṛṣi – Vedic seer sage) for the अमरत्व (amaratva – immortality/ deathlessness). According to the वेद शास्त्र (vedaśāstra), सोमभक्ष (somabhakṣa – ambrosial drink) is a sacred portion, specially prepared from extracts of magical herbs (believed to belong to the ephedra class of shrubs), the consumption of which leads to अमरत्व (amaratva – immortality/ deathlessness). The following वेदमन्त्र (vedamantra – vedic-hymn) from the sacred ऋग्वेदसंहिता (ṛgvedasaṃhitā – rig veda corpus) for example, testifies that drinking the sacred सोमभक्ष (somabhakṣa – ambrosial drink) leads to immortality. Of course, here, the term सोमभक्ष (somabhakṣa – ambrosial drink) deeper yogic occult significance.

OriginalTransliterationTranslation
अपाम् सोमममृतां अभूम अगन्म ज्योतिरविदाम देवान्।
किम् नूनमस्मान् कृणवदरातिः किमु धूर्तिरमऋत मर्तस्य॥
apām somamamṛtāṁ abhūma aganma jyotiravidāma devān|
kim nūnamasmān kṛṇavadarātiḥ kimu dhūrtiramaṛta martasya||
May we drink the Soma and become Immortal.
May we come to the Light and find the Gods.
What can the enemies, the non-doers give to us?
O Immortal, one causing harm, what can he do
to (even if we are) mortals?

-Translation by R.L. Kashyap.
Sanskrit Reference: ऋग्वेद (ṛgveda) (8:48:3)


In fact, the सोम मण्डल (soma maṇḍala), the 9th  book of  ऋग्वेद संहिता (ṛgveda saṁhitā), for example, has around 114 hymns explicitly highlighting the importance and power of सोम (soma – ritualized juice). Interestingly, the ancient Zorastrian (Persian) traditions calls it ‘haoama’. Their scriptures, namely the Zend Avesta, also has a dedicated yāśti to it. A similar philosophy is also reterated in the Babylonian Giligamesh epic poem wherein the Sumerian king is instructed by a divine spirit by name Uthnapishtim to bring home a magical plant that brings immortality. 

I would like to list here a few important case-studies of noble saints who hae attained மரணமிலாப் பெருவாழ்வு / अमृतमहाजीवित (maraṇamilāp peruvāzhvu / amṛtamahājīvita - immortalized supreme living). Of course this is not an exhaustive list. 

  • नचिकेता (naciketā)
  • भक्त मार्कण्डेय (bhakta mārkaṇḍeya)
  • सत्य्वान्  & सवित्री (satyvān &  savitrī)
  • भुशुण्ड (bhuśuṇḍa)
  • भक्त प्रहलाद (bhakta prahalāda)
  • மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavācagar)
  • சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (sundaramūrtti nāyanār)
  • திரு ஞானசம்பந்தர் (tiru jñānasambandar)
  • திரு பத்திரகிரியார் (tiru baddiragirīyār)
  • கோதை ஸ்ரீ ஆண்டாள் நாச்சியார் (kōdai sri āṇḍāḻ nācciyār)
  • Taoist Masters
  • Tibetan monks etc.

 



D


No comments:

Post a Comment